3. Pragnienie jest utworzone z prawdy i wolności.

ROZWÓJ PRAGNIEŃ
Psychologia pragnień
1. Pragnienie to gotowość do ukierunkowania wszystkich
swych energii na obiekt, który uważamy za najważniejszy.
2. Tylko pragnienie jest w stanie poruszyć cały aparat
psychiczny człowieka. To nie wola, lecz pragnienie
zmusza do działania.
3. Mogę chcieć czegoś na siłę, lecz jeśli tego nie pragnę, to
moja wytrwałość słabnie; osiągnę cel, ale jakby z
przymusem i z pewnością nie będzie on dla mnie atrakcyjny
4. Pragnienie dąży do tego, co ma wartość samą w sobie.
5. Pragnąc dostrzegamy wartość obiektu, która nadaje sens
pragnieniu. Jeśli mocno pragniemy pewnej rzeczy, tzn, że
postrzegamy ją jako dobrą. Rezultatem jest chęć posiadania.
6. Pragnienie leży u podstaw decyzji!
7. Pragnienie jest siłą nadającą kształt przyszłości.
Psychologia pragnień
1. W pragnieniu najpierw człowiek musi coś zrozumieć. Jeśli
nie przystąpi do tworzenia własnego sensu, nie potrafi nigdy
pragnąć.
2. Ograniczenia we własnym „ja” mogą utrudnić lub wręcz
uniemożliwić rozwój pragnienia. Ograniczenia mogą
sprawić, że pragnienie w ogóle się nie pojawi.
3. Człowiek potrafi pragnąć właśnie dlatego, że jego „ja” jest
ograniczone. Pragnienie wyrasta z braku.
4. Pragnienie potrafi uchwycić jakiś sens, a urzeczywistnia
go wola. Wola to zasada organizująca całe życie wewnątrzpsychiczne. Wola podpowiada, jak organizować samego
siebie i jak postrzegać rzeczywistość.
5. Pragnienie skonkretyzowane przez wolę, skutkuje decyzją,
którą możemy zdefiniować jako model działania i życia
wzbudzony przez pragnienie i ratyfikowany przez wolę.
Natura pragnień
1. Człowiek jest istotą żywą, która pragnie, człowiek nieustannie
dąży do tego, co jest poza nim, a ostatecznie dąży do Boga.
2. Pragnienie oznacza skoncentrowanie-skupienie wszystkich
energii i ukierunkowanie ich na coś, co jest ważne samo w sobie i
jest centralne dla ludzkiego życia.
3. Pragnienie jest utworzone z prawdy i wolności. Pragnienie jest
umiejętnością odkrycia bogactwa i sensu jakiejś rzeczy. Siła
pragnień rodzi się z połączenia obiektywnej prawdy i
subiektywnej wolności.
4. Pragnienie ma dwie strony: zaspokojenie i niezaspokojenie. Obie
są konieczne i mogą współistnieć. Pragnienie wzrasta w miarę
zaspokajania, a gdy zostanie zaspokojone wywołuje kolejne
uczucie niezaspokojenia.
5. Pragnienie jako takie spełnia się nie wtedy, kiedy człowiek wejdzie
w posiadanie upragnionego przedmiotu, lecz kiedy zdecyduje się
by zmierzać w kierunku przedmiotu, skupiając siły na dążeniu.
Świat pragnień młodzieży
1. Współcześni młodzi pragną niewiele i wszyscy w ten sam
sposób. Ich pragnienia rodzą się w grupie, jeden naśladuje
drugiego.
2. Panuje postawa natychmiastowego zaspokajania pragnień,
bez zachowania odstępu czasowego między wyrażeniem a
spełnieniem.
3. Dzisiejsze dzieci mają więcej rzeczy niż pragną, a mimo to nie
potrafią się cieszyć.
4. Młodzieży odmawia się prawa do cierpienia, które pomaga
wzrastać.
5. To wina rodziców, że dzieci mają o wiele więcej niż pragną.
Odebrali im ważne doświadczenie braku i zdobywania!!!
6. Obserwuje się dziś zjawisko martwicy pragnień i wolności u
młodzieży. Młodzież pragnie niewiele, jednokierunkowo i
schematycznie.
Przyczyny upadku pragnień u młodzieży
1. Młodzież doświadcza dużo lęków, które zabijają wyższe
pragnienia.
2. Młodzież jest bombardowana poszukiwaniem siebie,
koncentracją na sobie, zaspokajaniem siebie, a to utrudnia
rozwój pragnień ku wartościom.
3. Brakuje w społeczeństwie zasadniczego składnika równowagi
psychicznej: wdzięczności. Tylko wdzięczność pozwala tworzyć
plany, rozwijać pragnienia.
4. Doświadczenie nudy u młodzieży: utraciła zdolność, by cieszyć
się pięknem, odkrywać to co wartościowe.
5. Młodzi czują się zagubieni w świece wielu propozycji, nie
wiedzą kim są, czego pragną, po co żyją, są rozbici wewnętrznie
6. Zanik pewników, rozbijanie tego co do tej pory dawało
pewność bezpieczeństwo - to zabija pragnienia.
Warunki pragnienia
1. Posiadanie przez człowieka zdolności pojmowania
rzeczy i nadawania im sensu oraz odkrywania ich
najgłębszej prawdy.
2. Umiejętność rezygnacji, wyrzeczenia się tego, co
blokowałoby proces dochodzenia do spełnienia.
3. Cierpliwość i wytrwałość w oczekiwaniu na
spełnienie pragnienia. W tym czasie, trzeba pytać
samego siebie, co naprawdę dla mnie jest ważne, co
rzeczywiście chcę realizować.
Wypaczenia pragnień
1. Sterowanie – zewnętrzny świat (moda, reklama)
wzbudza sztuczne pragnienia,
2. Eliminowanie – człowiek odrzuca np. pragnienia
duchowe,
3. Przycinanie – pewne pragnienia są przez człowieka
umniejszane a inne powiększane,
4. Uwiedzenie – człowiek pozwala się pochłonąć przez coś
pociągającego, pragnie iluzji szczęścia,
5. Dominacja – pewne pragnienie zabiera wolność i
prowadzi do śmierci duchowej, a nawet życia.
Wydobywanie pragnień
1. Drążenie pragnienia polega na poznaniu jego historii,
dojście do jego źródeł przez zgłębianie życiowego
doświadczenia danego człowieka.
2. Pytaj siebie: Co się kryje za/pod tym pragnieniem?
3. Poznawaj swoje zachowania, swoje postawy życiowe,
swoje uczucia, swoje najgłębsze motywacje.
4. Modlitwa jest teren drążenia swoich pragnień (słowo
Boże, Krzyż Jezusa). Na modlitwie odkrywamy u źródeł
swoich pragnień Boga, obecność Tego, kto nieustannie
szuka człowieka.
5. Próbuj wydobywać ukryte pragnienia, zadawać pytania,
ponownie wchodzić w swoje życie, szukać nowych
znaczeń.
Kształtowanie pragnień
1. Stopniowanie pragnień polega na prześledzeniu
kierunku, który obierają ludzkie pragnienia.
2. Pytaj siebie: Dokąd prowadzi mnie to pragnienie?
3. U źródeł i u celu pragnienia jest znajduje się pragnienie
Boga.
4. Każde nawet najbardziej przyziemne pragnienia może stać
się drogą prowadzącą do Boga
5. Patrz w gorę, ku ideałom, ku temu co wyższe, co
doskonalsze.
6. Stawiaj sobie wysokie wymagania, bo one są w stanie
rozbudzić twoje najgłębsze pragnienia.
7. Modlitwa dla nas staje się miejscem obracania swoich
pragnień z tego, co niskie do tego, co wysokie.
DZIĘKUJĘ
ZA UWAGĘ
Opracował: ks. Marcin Kozyra SDB
Grafika: Agnieszka Jaz