. 3 Doktryna polityczna demokracji Demokracja - forma ustrojowa, w której władzę sprawuje lud, podkreślano że można czynić i mówić to co się uważa za stosowne Wolność wypowiedzi, podkreślano hasło zgody i harmonii a także równość praw [jednakowa waga głosu obywatela, dostęp do sprawowania władzy, równe traktowanie, tendencja do eliminowania różnic majątkowych] Wystąpienie Peryklesa - dem. szkołą wychowania Hellady, oparta na większości obywateli, jednostkę ceni się ze wzglądu na jej talenty osobiste, osiąganie zaszczytów przez służbę ojczyźnie, w życiu państwowym kierowanie się zasadą wolności Demostenes - wskazywał ideał miłości ojczyzny, nawoływał do zgody i pojednania wszystkich Greków Sofiśc i „kramarze wiedzy” - nie szukali prawdy ostatecznej, podkreślali względność (relatywizm) wszelkich prawd, wskazywali na indywidualistyczny charakter poznania; silny bodziec dla rozwoju stwarzała demokracja - opanowanie sztuki przemawiania, ważna rola w podnoszeniu techniki argumentacji Protagoras z Abdery - nurt relatywistyczno-subiektywistyczny, kwestionował możliwość osiągnięcia prawdy ostatecznej; moralność, prawo i państwo są względne i zalezą od umowy między ludźmi Państwo jest rezultatem zgody jego obywateli, wspólne decyzje ponad stanowiskami jednostek, państwo decyduje co jest sprawiedliwe Dążenie do pogodzenia interesów jednostki z interesami państwa Georgiasz z Leontinoj Rozwijał retorykę i dialektykę Nihilizm poznawczy i etyczny - każde twierdzenie fałszywe, nic nie istnieje Zdolność dobierania argumentów decyduje o tym co słuszne a co nie Nie ma stałych zasad postępowania Idea zjednoczenia się wszystkich Greków Kalikles i Trazymach - teorie siły Rozróżnienie sprawiedliwości opartej na naturze rzeczy i ustanowionej przez ludzi Wg natury gorsze jest doznawanie krzywdy, wg praw ludzkich jej wyrządzanie Sprawiedliwe by jednostka lepsza miała więcej; dążenie do zastąpienia ustalonych przez większość norm zasadami sprawiedliwości naturalnej, kult siły, negacja zasad etycznych Trazymach - państwo i sprawiedliwość to dzieło ludzi silnych, ustanawiających to, co im przynosi korzyść Teorie prawno-naturalne Antyfona i Hippiasza z Elidy Antyfon - prawa ustanowione przez ludzi są dowolne, podczas gdy prawa natury są konieczne i obowiązują same przez się, ich naruszenie jest zawsze naganne, tworzą podstawowe standardy postępowania ludzkiego Hippiasz z Elidy - wszyscy ludzie podobni, współobywatele świata, prawo stanowione zmusza ich do czynienia rzeczy sprzecznych z naturą; prawa natury są powszechne i mają trwałą moc; nie można żądać posłuszeństwa zmiennym zasadom prawa stanowionego Narodziny myśli hellenistycznej Starożytność Ewolucja interpretacji cnoty obywatelskiej w starożytnej Grecji Wstęp do antyku Grecja- opracowanie Sokratycy mniejsi Reklama Administracja publiczna . Działalność gospodarcza Kodeks postępowania administracyjnego