Co lewica naprawdę myśli o Hitlerze
advertisement
Co lewica naprawdę myśli o Hitlerze Autor tekstu: Daniel Greenfield Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska Uwagi Olivera Stone’a o „zdominowanych przez Żydów mediach" (http://newsbusters.org/blogs/alana-goodman/2010/07 /25/oliver-stone-jewish-dominat ed-mediaprevents-hitler-being- portrayed-c), które przesadzają z rozmiarami Holocaustu, zaszokowały kilku ludzi, a nie powinny. Jak cała reszta tyrady Stone’a o zachodnich bankierach i Hitlerze jako produkcie swoich czasów, jest to skopiowane z sowieckich podręczników historii. Podobnie jak A People's History of the United States Howarda Zinna, Secret History of America Olivera Stone’a jest wersją historii Ameryki według ZSRR, popartą kilkoma krajowymi źródłami. Oliver Stone z Fidelem Castro Jednym z brudnych sekretów lewicy jest to, że Związek Radziecki był przodującym krajem zaangażowanym w negacjonizm Holocaustu. W czasie, kiedy Niemcy zakazały prawnie negowania Holocaustu, Związek Radziecki przeważnie tuszował każdą wzmiankę o Holocauscie, skupiając się tylko na ofiarach rosyjskich. Nic dziwnego, że jest to ta właśnie linia, jaką przyjmuje Oliver Stone, kiedy podkreśla, że: "Hitler uczynił znacznie większą szkodę Rosjanom niż Żydom, zabijając 25 lub 30 milionów". W 1982 r. Mahmoud Abbas z PLO, obecny prezydent Autonomii Palestyńskiej włączył materiał negujący Holocaust (http://israelmatzav.blogspot.com/2006/12/politically-correct -holocaust-denial.html) do swojej pracy doktorskiej na Uniwersytecie w Moskwie. Nic dziwnego, że jego praca doktorska niezmiernie przypomina uwagi Stone's. A to dlatego, że jedno i drugie jest osadzone w sowieckim, komunistycznym widzeniu historii. Uwagi Stone’a o Hitlerze i Stalinie pochodzą z tego samego materiału źródłowego. Jego usprawiedliwianie potworności dokonanych przez Stalina: "zwalczał niemiecką machinę wojenną bardziej niż ktokolwiek inny" oraz twierdzenie, że na Hitlera trzeba patrzeć w kontekście, jako na narzędzie zachodnich bankierów, owinięte jest jak prezent w czerwień i żółć. I oczywiście, to wszystko są kłamstwa. Bowiem nie chodzi o Olivera Stone’a handlującego antysemityzmem, który jest teraz tak modny wśród lewicy, chodzi o wielkie kłamstwa lewicy o drugiej wojnie światowej. Wielkim Kłamstwem, które lewica rozpaczliwie stara się ukryć, jest współudział Związku Radzieckiego w dojściu Hitlera do władzy i w zbrodniach Niemiec nazistowskich. Związek Radziecki zaczął od dławienia niemieckich komunistów, żeby utorować drogę Hitlerowi (tak samo jak później robił to z egipskimi komunistami na rzecz zadurzonego w Hitlerze Gamala Abdela Nassera). Dlaczego to robił? Z tego samego powodu, dla którego ZSRR sprzymierzył się z Hitlerem w Nazistowsko-Sowieckim Pakcie w 1939 r., który pozwolił Hitlerowi i Stalinowi pokroić Europę Wschodnią. Stalin chciał powtórki pierwszej wojny światowej, z kolejną wojną między Niemcami, Anglią i Francją — która dałaby mu wolne ręce w Europie Wschodniej, a potem pozwoliłaby na okupowanie osłabionej Europy Zachodniej. Jego plan nie wypalił, ponieważ Hitler okazał się zbyt nieprzewidywalny, a Anglia i Francja ugięły się zbyt szybko — ale kiedy opadł kurz wojenny, ZSRR dostał większość tego, czego chciał, włącznie ze sporą częścią Niemiec. W 1925 r. Stalin wyraźnie przedstawił swoją strategię: "jeśli wybuchnie wojna, nie będziemy mogli siedzieć z założonymi Racjonalista.pl Strona 1 z 5 rękami. Będziemy musieli podjąć działania, ale będziemy ostatnimi, którzy to zrobią. I zrobimy to w celu rzucenia na szalę rozstrzygającej wagi, wagi, która może przechylić szale". Celem było, by Europa wycieńczyła się wojną, a komuniści przyjdą i posprzątają już po wszystkim. W tym celu ZSRR robił wszystko, co możliwe, żeby wzmocnić Hitlera, by uczynić z niego potężniejszego wroga dla Anglii i Francji. Podczas gdy miliony obywateli głodowały, Rosja dostarczała nazistom olbrzymich ilości prowiantu i pomocy. Pociągi z rosyjskim prowiantem nadal jechały w kierunku Niemiec, kiedy naziści rozpoczynali atak. Jest to szczególnie ironiczne, ponieważ USA dostarczały następnie olbrzymiej pomocy Związkowi Radzieckiemu, od mleka w proszku po buty wojskowe, co umożliwiło ZSRR kontynuowanie walki. I to po zaopatrywaniu Hitlera przez ZSRR przez dwa lata, co umożliwiło mu podbój Europy Wschodniej i rozpoczęcie Holocaustu. Pod koniec września 1939 r, po tym jak nazistowskie Niemcy i Związek Radziecki razem najechały Polskę, a Anglia, Francja i inni alianci wypowiedzieli wojnę nazistowskim Niemcom - ZSRR i nazistowskie Niemcy wydały wspólne oświadczenie (http://avalon.law.yale.edu/20th_century/dec939.asp) zatwierdzające własną inwazję i obwiniające Anglię i Francję za „stan wojny". Oba te kraje podpisały także tajne porozumienie, żeby koordynować „dławienie polskiego nacjonalizmu" (http://avalon.law.yale.edu/20th_century/sesupp1.asp) oraz pozwalajace nazistom na zabranie wszystkich obywateli Rzeszy (http://avalon.law.yale.edu/20th_century/sesupp.asp), także z terytorium okupowanego przez ZSRR. Hitler powiedział wyraźnie w swojej korespondencji (http://avalon.law.yale.edu/20th_century/ ns057.asp), że kolaboracja sowiecka umożliwiła niemiecki napad na Europę Wschodnią. Na przykład 25 sierpnia 1939 r. Hitler pisał do Mussoliniego: Pakt jest bezwarunkowy i zawiera także zobowiązanie do konsultacji we wszystkich kwestiach dotyczących Rosji i Niemiec. Mogę panu powiedzieć, Duce, że dzięki tej umowie zapewniona jest przyjazna postawa Rosji na wypadek jakiegokolwiek konfliktu i że możliwość wkroczenia Rumunii do takiego konfliktu już dłużej nie istnieje! W tych okolicznościach także Turcja może tylko wyobrażać sobie rewizję jej poprzedniej pozycji. Ale powtarzam raz jeszcze, że Rumunia nie jest dłużej w sytuacji, w której może wziąć udział w konflikcie przeciwko Osi! Wierzę, że mogę panu powiedzieć, Duce, iż dzięki tym negocjacjom z Rosją Sowiecką stworzona została zupełnie nowa sytuacja w polityce świata, którą trzeba uważać za największy możliwy zysk dla osi. Sojusz Sowietów z Hitlerem umożliwił nazistom osiągnięcie takich zdobyczy dzięki stworzeniu równowagi sił, nie dając krajom Europy Wschodniej żadnego innego wyboru jak albo wejście w układ z nazistowskimi Niemcami, albo ze Związkiem Radzieckim, albo próbowanie neutralności i nadzieja, że uratują ich Alianci. Każda zbrodnia nazistowska do lata 1941 r., włącznie z Holocausem, dokonana została przy współudziale ZSRR jako partnera Hitlera w zdobyciu Europy Wschodniej. Oliver Stone z Arafatem Stalin powinien był być ustawiony obok Mussoliniego i Tojo, jako jeden z sojuszników Hitlera, który wspólnie planował inwazje i którego sojusz wzmocnił nazistów. W rzeczywistości ZSRR zrobił dużo więcej dla wzmocnienia Hitlera niż kiedykolwiek zrobili Mussolini lub Franco. Niemniej rewizjonizm po 1941 r. robił co mógł, żeby opisać ZSRR jako jednego z Aliantów, walczącego przeciwko Hitlerowi. Jest to bezczelne kłamstwo. Związek Radziecki nie przeciwstawił się Hitlerowi jako jeden z narodów walczących z nazistowską agresją — kolaborował z Hitlerem do momentu, kiedy ten wbił mu nóż w plecy. Związek Radziecki nie walczył z Hitlerem dobrowolnie — walczył o własne przeżycie dopiero po ataku Niemiec na ZSRR. Podobnie jak Finlandia, skończył walcząc przeciwko swoim byłym sojusznikom. Odmiennie od Finlandii, nie miał żadnego usprawiedliwienia za zawarcie tego sojuszu — nic poza chciwością i ambicją. ZSRR poniósł olbrzymie ofiary, ponieważ nie chciał uwierzyć, że Hitler tak szybko zwróci się przeciwko niemu. A także z powodu własnych zbrodni Stalina, który przeprowadził czystkę wśród generałów oraz dlatego, że jego cała postawa wobec wojny nie pozwalała na jakąkolwiek troskę o własnych ludzi. Wszystko to pozwoliło Niemcom na zdobycie olbrzymiego przyczółka w Rosji, co w połączeniu z odmową Hitlera wycofania się, w efekcie spowodowało również olbrzymie straty sił niemieckich. Nie ulega jednak żadnych wątpliwości, że wojna między ZSRR i nazistowskimi Niemcami była wojną niedawnych sojuszników. Patrząc na to wszystko, powinno być oczywiste, dlaczego historia sowiecka zamieniła Rosję w ofiarę i zajmowała się negacją Holocaustu. W interesie ZSRR było udawanie, że zbrodnie nazistowskie rozpoczęły się latem 1941 r., ponieważ do tego momentu ZSRR był wspólnikiem zbrodni nazistowskich. Takie postawienie sprawy zamieniało również ZSRR w główną ofiarę nazizmu, jako sposób odparcia oskarżenia, że ZSRR w rzeczywistości kolaborował z Hitlerem. Wszystkie te mowy o horrorze wojny i olbrzymiej liczbie zabitych Rosjan, wskrzeszone przez Olivera Stone’a, były i są stosowane, by zamazać sojusz między sowieckim komunizmem i niemieckim nazizmem. Ponadto ZSRR miał ważne powody, by tłumić wszelkie mówienie o zbrodniach, biorąc pod uwagę jego rozległą historię masakr do i podczas drugiej wojny światowej. A ponieważ sowieccy komisarze przeprowadzali egzekucje Żydów w czasach, kiedy Hitler nadal jeszcze próbował zostać malarzem — wszelkie mówienie o masowych morderstwach Żydów nie byłoby na rękę. Szczególnie, że Stalinowi podobał się Holocaust w wystarczającym stopniu, by próbować go skopiować w latach 1950. w „spisku lekarzy", który mógł być początkiem akcji zmiatającej z powierzchni ziemi większość Żydów, którzy przeżyli w ZSRR. Powojenni historycy sowieccy twierdzili z uporem, że to Ameryka i Anglia były sojusznikami Hitlera. Ten wątek zlał się z antysemityzmem, kiedy w latach 1950. pomocnicy Stalina rozpoczęli pierwsze otwarcie planowanego Holocaustu, oskarżając Żydów o to, że są agentami Ameryki i Anglii z celem obalenia Związku Radzieckiego. Narracja Olivera Stone’a jest praktycznie taka sama, poza odwróceniem tego równania przez oskarżenie Ameryki i Anglii o bycie agentami Żydów. I twierdzenie, że Ameryka i Anglia wzmocniły Hitlera. Nacisk na widzenie Hitlera „w kontekście" i argumentowanie, że w rzeczywistości nie różnił się on od każdego przywódcy zachodniego, jest typowe dla linii sowieckiej, że nie ma w rzeczywistości żadnej różnicy między Franklinem Delano Rooseveltem, Churchillem a Hitlerem. W narracji sowieckiej, akceptowanej przez lewicę, wszyscy oni byli kapitalistami, którzy prowadzili wojny z chciwości. Tę retorykę przyjęła w latach 1930. i 1940. antywojenna lewica, argumentująca, że wojna przeciwko Hitlerowi będzie jeszcze jedną kapitalistyczną wojną w celu wzbogacenia handlarzy bronią. Co to wszystko ma wspólnego z lewicą? Ponieważ lewica amerykańska i europejska była w tym wspólnikiem, pozwalając, by manipulował nią Związek Radziecki. Grupy lewicowe, wiele z nich komunistycznych, prowadziły propagandę przeciwko wojnie - aż do inwazji na sam Związek Radziecki, kiedy zmieniły front na zaciekle pro-wojenny, a nawet pomagały władzom zdławić pozostałe anty-wojenne grupy trockistowskie. Wielu pryncypialnych lewicowców zerwało z ZSRR i grupami komunistycznego frontu z powodu paktu Hitler-Stalin. Większość jednak tego nie zrobiła. Dopiero dużo późniejsze rewelacje Chruszczowa, należące do oficjalnej linii sowieckiej, spowodowały większy exodus. Mimo tego narracja sowiecka, jak pokazuje propaganda Olivera Stone’a pozostaje zakorzeniona w lewicy do dziś. I ta narracja stoi za historycznym rewizjonizmem lewicy. Ten historyczny rewizjonizm był szerzony jako próba „shitleryzowania" każdego zachodniego przywódcy i każdego ruchu politycznego, wrogiego komunizmowi i programowi lewicy. Kiedy liberałowie w 2006 r. porównywali Busha do Hitlera, nieświadomie powtarzali narrację sowiecką, która zrównuje wszystkie kraje kapitalistyczne i ich przywódców. Kiedy w 2010 r. oskarżają Izrael o to, że jest taki sam jak naziści, posługują się retoryką sowiecką, rozwiniętą podczas „spisku lekarzy", którego kulminacją miał być drugi Holocaust. Jeśli spojrzy się na sowiecką propagandę, jest ona identyczna z liberalnymi atakami na Izrael w dniu dzisiejszym. Na przykład następujące cytaty z Wielkiej Encyklopedii Sowieckiej w sposób dość oczywisty odbijają retorykę Stone’a o mediach zdominowanych przez Żydów: "Głównymi założeniami nowoczesnego syjonizmu są wojowniczy szowinizm, rasizm, antykomunizm i anty-sowietyzm… Główne fundusze finansowe międzynarodowych organizacji syjonistycznych, Racjonalista.pl Strona 3 z 5 zebrane częściowo przez żydowskich monopolistów, a częściowo przez żydowskie obowiązkowe organizacje charytatywne… wpływają lub kontrolują znaczące części agencji informacyjnych i mediów na Zachodzie. Służąc jako przedni szwadron kolonializmu i neokolonializmu, międzynarodowy syjonizm aktywnie uczestniczy w walce przeciwko ruchom wyzwolenia narodowego narodów Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej". W powyższych zdaniach zawarte jest wszystko, co naprawdę trzeba wiedzieć o poglądach Stone’a na Izrael i Żydów. Streszcza to także wszystko, co zawarł w swoich filmach dokumentalnych. Jak również streszcza dominujący obecnie pogląd na lewicy, który jest nie do odróżnienia od poglądu komunistycznego. Oliver Stone z Hugo Chavesem „Tajna historia" lewicy jest w rzeczywistości historią Związku Radzieckiego. Po ostentacyjnym wyzwoleniu się spod sowieckiej dominacji, papugują oni komunistyczne memy z Moskwy, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Lewica nie miała żadnego nowego pomysłu od 1916 r. i to widać. Jej uniwersalna „hitleryzacja" jest niczym innym jak rewizjonizmem historycznym, czy prezentuje ją Oliver Stone w Hitler with Context, czy Ward Churchil w Little Eichmanns. Wielkim błędem XX wieku było nie pociągnięcie Związku Radzieckiego do odpowiedzialności za jego zbrodnie, w tym za kolaborację z Niemcami nazistowskimi. A także nie pociągnięcie do odpowiedzialności moralnej lewicowych kolaborantów za pomoc i wsparcie udzielane ZSRR i pośrednio Niemcom nazistowskim. Zaniechanie tego pozwoliło lewicy na uderzanie w moralizatorskie tony, co jest zarówno nieuczciwe, jak jest nieprzyzwoitą zniewagą wobec nieżyjących. Kiedy program „Showtime" nadaje najnowszą porcję perorowania Olivera Stone’a, nie tylko nadaje materiał bigota, ale odtwarza propagandę reżimu, który popełnił jedne z najgorszych zbrodni XX wieku. Tekst oryginału (http://sultanknish.blogspot.com/2010/07/what-left-really-th inks-ofhitler.html) Sultan Knish, blog Daniela Greenfielda, 26 lipca 2010 Daniel Greenfield Amerykański pisarz i publicysta, mieszka w Nowym Jorku. Prowadzi stronę internetową Sultan Knish Strona www autora Pokaż inne teksty autora (Publikacja: 30-07-2010) Oryginał.. (http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,492) Contents Copyright © 2000-2010 Mariusz Agnosiewicz Programming Copyright © 2001-2010 Michał Przech Autorem portalu Racjonalista.pl jest Michał Przech, zwany niżej Autorem. Właścicielami portalu są Mariusz Agnosiewicz oraz Autor. Żadna część niniejszych opracowań nie może być wykorzystywana w celach komercyjnych, bez uprzedniej pisemnej zgody Właściciela, który zastrzega sobie niniejszym wszelkie prawa, przewidziane w przepisach szczególnych, oraz zgodnie z prawem cywilnym i handlowym, w szczególności z tytułu praw autorskich, wynalazczych, znaków towarowych do tego portalu i jakiejkolwiek jego części. Wszystkie strony tego portalu, wliczając w to strukturę katalogów, skrypty oraz inne programy komputerowe, zostały wytworzone i są administrowane przez Autora. Stanowią one wyłączną własność Właściciela. Właściciel zastrzega sobie prawo do okresowych modyfikacji zawartości tego portalu oraz opisu niniejszych Praw Autorskich bez uprzedniego powiadomienia. Jeżeli nie akceptujesz tej polityki możesz nie odwiedzać tego portalu i nie korzystać z jego zasobów. Informacje zawarte na tym portalu przeznaczone są do użytku prywatnego osób odwiedzających te strony. Można je pobierać, drukować i przeglądać jedynie w celach informacyjnych, bez czerpania z tego tytułu korzyści finansowych lub pobierania wynagrodzenia w dowolnej formie. Modyfikacja zawartości stron oraz skryptów jest zabroniona. Niniejszym udziela się zgody na swobodne kopiowanie dokumentów portalu Racjonalista.pl tak w formie elektronicznej, jak i drukowanej, w celach innych niż handlowe, z zachowaniem tej informacji. Plik PDF, który czytasz, może być rozpowszechniany jedynie w formie oryginalnej, w jakiej występuje na portalu. Plik ten nie może być traktowany jako oficjalna lub oryginalna wersja tekstu, jaki zawiera. Treść tego zapisu stosuje się do wersji zarówno polsko jak i angielskojęzycznych portalu pod domenami Racjonalista.pl, TheRationalist.eu.org oraz Neutrum.eu.org. Wszelkie pytania prosimy kierować do [email protected] Racjonalista.pl Strona 5 z 5
