"Nie ważne jest, kto i jak głosuje, ale kto liczy głosy"

"Nie ważne jest, kto i jak głosuje, ale kto liczy głosy" - Józef Stalin
"Kłamstwo powtórzone sto razy staje się prawdą" - Joseph Goebbels
Tekst 1.
Procesy moskiewskie w Związku Radzieckim w latach trzydziestych,
Cyt. za: Historia Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików), Warszawa 1952 r.
Procesy sądowe wykazały, że te wyrzutki społeczeństwa razem z wrogami ludu - Trockim,
Zinowjewem i Kamieniewem - już od pierwszych dni Październikowej Rewolucji Socjalistycznej należały do
spisku przeciw Leninowi, przeciw partii, przeciw Związkowi Radzieckiemu. Prowokacyjne próby
udaremnienia pokoju brzeskiego na początku 1918 r.; spisek przeciwko Leninowi i zmowa z "lewicowymi"
eserowcami w sprawie aresztowania i zabójstwa Lenina, Stalina, Swierdłowa wiosną 1918 r.; zbrodniczy strzał
do Lenina i zranienie go latem 1918 r.; bunt "lewicowych" eserowców latem 1918 r.; rozmyślne zaognianie
różnicy zdań w partii w roku 1921 w celu zachwiania i obalenia od wewnątrz kierownictwa Lenina; próby
obalenia kierownictwa partii w czasie choroby i po śmierci Lenina; zdradzenie tajemnic państwowych
i dostarczanie wiadomości szpiegowskich wywiadom państw; podłe zabójstwo Kirowa; szkodnictwo, dywersje,
wybuchy, podłe zabójstwo Mienżynskiego, Kujbyszewa, Gorkiego - wszystkie te i tym podobne zbrodnie,
jak się okazało, dokonane były w ciągu dwudziestu lat przy udziale lub pod kierownictwem Trockiego,
Zinowjewa, Kamieniewa, Bucharina, Rykowa i ich popleczników - na zlecenie burżuazyjnych szpiegowskich
wywiadów państw obcych.
Procesy sądowe ujawniły, że zbrodniarze trockistowsko - bucharinowscy, wykonując wolę swych
rozkazodawców - burżuazyjnych szpiegowskich wywiadów państw obcych - mieli na celu rozbicie partii
i państwa radzieckiego, podkopanie zdolności obronnej kraju, ułatwienie zbrojnej interwencji państw obcych,
przygotowanie porażki Armii Czerwonej, rozbiór ZSRR, oddanie Japończykom radzieckiego Kraju
Nadmorskiego, oddanie Polakom Białorusi radzieckiej, oddanie Niemcom Ukrainy radzieckiej, zniweczenie
zdobyczy robotników i kołchoźników, przywrócenie niewoli kapitalistycznej w ZSRR.
Te karły białogwardyjskie, których siłę można byłoby porównać chyba tylko z siłą nędznego robaka, jak
widać, uważały siebie - rzecz godna śmiechu - za gospodarzy kraju i wyobrażały sobie, że rzeczywiście mogą
rozdawać i sprzedawać Ukrainę, Białoruś, Kraj Nadmorski.
Te karły białogwardyjskie zapomniały, że gospodarzem Kraju Radzieckiego jest naród radziecki,
a panowie rykowowie, bucharinowie, zinowjewowie, kamieniewowie, są tylko czasowo na służbie państwa,
które w każdej chwili może ich wyrzucić ze swych kancelarii jak nikomu nie potrzebne śmieci.
Ci nędzni służalcy faszystów zapomnieli, że wystarczy, by naród radziecki poruszył palcem, żeby nie
zostało po nich ani śladu.
Sąd radziecki skazał bucharinowsko - trockistowskich wyrzutków społeczeństwa na rozstrzelanie.
Komisariat Ludowy Spraw Wewnętrznych (NKWD) wykonał wyrok.
Naród radziecki powitał z uznaniem rozgromienie bandy bucharinowsko - trockistowskiej i przeszedł
do spraw bieżących.
"Mieli do wyboru wojnę lub hańbę, wybrali hańbę, a wojnę będą mieli także." - wypowiedź
o delegatach Anglii i Francji, po podpisaniu traktatu monachijskiego, po 30 listopada 1938 r. wyrażona przez
Winstona Churchilla
Tekst 2. Niemiecko - radziecki układ o nieagresji, "Ribbentrop - Mołotow", Moskwa 23 VIII 1939 r.
Rząd ZSRR i Rząd Niemiecki kierując się pragnieniem utrwalenia sprawy pokoju między ZSRR
i Niemcami oraz wychodząc z podstawowych założeń paktu o neutralności, zawartego między ZSRR
i Niemcami w kwietniu 1926 r., wyraziły zgodę na następujące porozumienie.
Art. 1. Obie umawiające się Strony zobowiązują się do powstrzymania się od wszelkiej przemocy,
od wszelkich aktów agresji i wszelkich napaści we wzajemnych stosunkach zarówno oddzielnie, jak i łącznie
z innymi państwami.
Art. 2. W przypadku, gdy jedna z umawiających się Stron stanie się obiektem działań wojennych
ze strony państwa trzeciego, druga umawiająca się Strona nie okaże temu państwu poparcia w żadnej formie.
Art. 3. Rządy obydwu umawiających się Stron pozostaną w przyszłości we wzajemnym kontakcie
dla konsultacji w celu wzajemnego informowania się w kwestiach, dotyczących ich wspólnych interesów.
Art. 4. Żadna z umawiających się Stron nie weźmie udziału w jakimkolwiek ugrupowaniu państw,
które bezpośrednio lub pośrednio jest skierowane przeciwko drugiej Stronie.
Art. 5. W razie powstania sporu lub konfliktów między umawiającymi się Stronami w sprawach tego
lub innego rodzaju obie Strony będą rozstrzygać te spory lub konflikty wyłącznie przez przyjazną wymianę
poglądów albo w razie potrzeby przez ustanowienie komisji dla uregulowania konfliktu.
Art. 6. Pakt niniejszy zostaje zawarty na dziesięć lat, z tym że o ile jedna z umawiających się Stron nie
wypowie go na rok przed upływem terminu, termin mocy obowiązującej tego paktu uważać się będzie
za przedłużony automatycznie na następne pięć lat.
Art. 7. Pakt niniejszy podlega ratyfikacji w możliwie najkrótszym terminie. Wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych powinna nastąpić w Berlinie. Pakt wchodzi w życie niezwłocznie po jego podpisaniu.
Sporządzono w dwóch oryginałach w języku rosyjskim i niemieckim, w Moskwie, 23 sierpnia 1993 r.
TAJNY PROTOKÓŁ
Z okazji podpisania paktu o nieagresji między Rzeszą Niemiecką a Związkiem ... niżej podpisani pełnomocnicy obydwu Stron
poruszyli w ściśle poufnej rozmowie sprawę rozgraniczenia stref interesów obydwu Stron w Europie Wschodniej. Rezultaty rozmowy
są następujące:
1.
W wypadku terytorialno - politycznych przeobrażeń na terenach należących do państw nadbałtyckich (Finlandia, Estonia, Łotwa,
Litwa), północna granica Litwy będzie zarazem granicą stref interesów Niemiec i ZSRR. Przy tej okazji obie Strony uznają
zainteresowanie Litwy rejonem Wilna.
2.
W wypadku terytorialno - politycznych przeobrażeń na terenach należących do Polski, strefy interesów Niemiec i ZSRR zostaną
rozgraniczone w przybliżeniu wzdłuż rzek Narwi, Wisły i Sanu. Kwestia, czy interesy obydwu Stron pozwolą na to, że wyda się
pożądane utrzymanie niezależnego państwa polskiego oraz jak przebiegać będą granice tego państwa, może zostać definitywnie
wyjaśniona w miarę dalszego rozwoju sytuacji politycznej.
3.
W odniesieniu do Europy Południowej Strona radziecka podkreśla swoje zainteresowanie Besarabią, Strona niemiecka zgłasza
całkowity brak politycznego zainteresowania tymi terenami.
4.
Obie Strony uważać będą niniejszy protokół za ściśle tajny.