I. Jezus na śmierć skazany Dzisiaj jesteś wychowankiem

I. Jezus na śmierć skazany
Dzisiaj jesteś wychowankiem salezjańskiego oratorium. Pamiętasz swój pierwszy dzień w
oratorium? Jakie uczucia ci wtedy towarzyszyły …ciekawość, niepokój, …ale później było
coraz lepiej ..pierwszy wyjazd, pierwsza przyjaźń, dyskusje, notatki, przeczytane książki,
entuzjazm wiary, energia i przekonanie że to jest ta droga dla ciebie….
Ale czy teraz nie traktujesz tej przygody, tej drogi prawie jak wyrok …? Wyrzucając sobie że
te ideały się nie sprawdziły, że wiara nie zawsze skutkuje, że wartości wpędziły cię w trochę
nierealny świat, że nie trzeba aż tak … że się ktoś pomylił wrzucając cię na tą drogę
…widzisz twoich kolegów, znajomych postępujących w życiu innymi wartościami, a nie raz
żadnymi wartościami się nie kierują a osiągnęli w życiu więcej … czy im nie zazdrościsz?
Czy nie traktujesz twego życia z chrześcijańskimi wartościami jak drogi krzyżowej a twoje
pojawienie się w oratorium jako jej początek i pewien wyrok?
II. Jezus bierze krzyż na swoje ramiona
Jezus bierze na swoje ramiona ciężki krzyż w imię miłości i odpowiedzialności za los
każdego człowieka. Ty też wziąłeś odpowiedzialność za żonę, męża i dzieci, które się
pojawiły. To był twój wybór. A czy dzisiaj nie masz może pretensji, że Bóg obarczył cię
ciężarem macierzyństwa lub ojcostwa? Miłość to odpowiedzialność. Nie można ich
rozdzielić. Czasem może być ciężko, ale kochać to znaczy poświęcać swoje życie dla
drugiego człowieka. Ten ciężar miłości będzie lżejszy, jeśli o pomoc w jego udźwignięciu
poprosisz samego Jezusa.
Jednym z takich krzyży jest wyśmiewanie małżeństw i rodziny. Jeszcze inny krzyż to
dominująca kultura, która promuje wypaczone „wychowanie”, które sprawia, że coraz więcej
dziewcząt i chłopców nie dorasta do żadnego powołania: ani do małżeństwa i rodziny, ani do
kapłaństwa czy życia konsekrowanego. Potrafisz bronic zdrowej nauki nawet za cenę
wyśmiania czy niepopularności?
III. Jezus po raz pierwszy upada pod krzyżem
Jezus upada na oczach swojej matki i uczniów. On - Wszechmocny Bóg upada i nie wstydzi
się tego. Każdy z nas jest człowiekiem słabym. Każdy z nas upada wielokrotnie. Tylko, że my
wstydzimy się naszych upadków, nie przyznajemy się do nich. Jak często nie masz odwagi
powiedzieć do swojego męża - pomyliłam się? Jak często unosisz się honorem i nie powiesz
swojej żonie - miałaś rację? Tymczasem wielkość człowieka nie polega na tym, że nigdy nie
upada, ale że ma odwagę się podnieść.
Czy twoja wizja życia, małżeństwa, wiary, tego co usłyszałeś w oratorium nie jest
przypadkiem przyzwyczajeniem się tylko do sukcesów, zwycięstw. Czy jest tam miejsce na
porażkę? Czy przewidujesz że upadki też mogą się zdarzyć i one też mogą cie czegoś
nauczyć?
IV. Jezus spotyka Matkę swoją
Spotkanie z Maryją było spotkaniem bez słów. Ich wzajemna więź była tak głęboka, że żadne
słowa nie były potrzebne. Wystarczyła wymiana spojrzeń. Jednak aby ludzie mogli
porozumieć się bez słów muszą się bardzo dobrze znać. Czy ja potrafię porozumieć się z
bliskimi bez słów?
Często w rodzinach rozmawiamy wiele o sprawach codziennych – zakupach, rachunkach,
rzeczach które trzeba załatwić. Czy nie brakuje jednak rozmów o tym co ta druga osoba czuje,
co myśli. Zastanów się czy patrząc na twarz drugiej osoby potrafisz odczytać to, co kryje się
w jego sercu? Czy potrafisz rozpoznać, kiedy twoje dzieci mają problemy choć mówią, że
wszystko jest w porządku?
Cz w twojej relacji z Bogiem nauczyłeś się milczeć? Czego nauczyło cię oratorium w twojej
relacji z Bogiem? Czy w swoim życiu starałeś się to ubogacić, zweryfikować, rozwijać?
V. Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi
Często słychać narzekanie ludzi, że całe ich życie to dom i praca. Praca i dom, i tak w kółko.
Może chciałbyś po pracy odpocząć, a tu żona mówi, że trzeba jeszcze odkurzyć albo zrobić
zakupy. Może chciałabyś mieć wieczorem trochę czasu dla siebie, a tu jeszcze z dziećmi
trzeba lekcje odrobić. Czy czujesz się czasem w swojej rodzinie przymuszony do
wykonywania codziennych obowiązków, tak jak Cyrenejczyk został zmuszony do dźwigania
krzyża Jezusa? Ofiaruj to Jezusowi …poproś Go w tych chwilach by pomógł ci znaleźć się w
roli Szymona … Przypomnij sobie jak łatwo było ci być takim cyrenejczykiem w oratorium,
kiedy wszyscy myśleli podobnie, a jak trudniej nim być w wrogim dla ciebie świecie.
VI. Weronika ociera twarz Jezusowi
Gest Weroniki to taki drobiazg na drodze krzyżowej Jezusa. Ale nasze życie składa się
właśnie z milionów drobnych i z pozoru nic nie znaczących gestów, słów i zachowań. Te
drobiazgi są wytchnieniem pośród trudu codziennego życia.
Szlachetna i święta kobieta - babcia, żona, mama, córka czy wnuczka — to nieoceniony
skarbem oraz ozdoba każdej rodziny. Taka kobieta potrafi nauczyć mężczyznę mądrze
myśleć, odpowiedzialnie kochać. Taka kobieta pełni w rodzinie rolę Weroniki, gdyż staje się
prawdziwym obrazem Boga, który rozumie, kocha i wychowuje człowieka. Pomyśl ..jak
wiele nauczyłeś się od kobiet..od twojej matki …od twojej żony …
VII. Jezus po raz drugi upada pod krzyżem
Gdy człowiek grzeszy to oddala się od Boga, a w konsekwencji jego sposób zachowania
bardzo szybko przenosi się na relacje małżeńskie i rodzinne. Mąż nie ma ochoty rozmawiać z
żoną. Żona nie ma cierpliwości do męża. Dzieci, które widzą smutnych rodziców też
zaczynają się smucić. Dlatego właśnie w imię odpowiedzialności za swoją rodzinę musisz
ciągle na nowo powstawać z kolejnych upadków. Tak jak Jezus.
Osobista przyjaźń z Tobą Jezu, wspólna modlitwa w rodzinie - to najlepszy sposób na to, by
umieć powstać wtedy kiedy doświadczamy naszej słabości i bezradności. Co mogę
powiedzieć o mojej osobistej przyjaźni z Jezusem ? czy oratorium nauczyło mnie osobistej
relacji z Bogiem …Czy znasz podstawowe zasady życia modlitewnego, wykutego w czasach
oratoryjnych?
VIII. Jezus pociesza płaczące niewiasty
To jest stacja przy której Jezus zachęca nas do spojrzenia na siebie, a nie na wszystkich
innych wokoło. Może i dzisiaj słuchając tych rozważań pomyślałeś, że ciebie to nie dotyczy.
Jest wiele rodzin z problemami, ale w twoim życiu nie jest tak źle, że jest tak wiele oratora
nów, którzy sprzeniewierzyli się wartościom chrześcijańskim, że to oni właśnie powinni nad
sobą płakać. Nie płacz nad rodzinami patologicznymi, nie użalaj się nad dziećmi alkoholików,
nad oratorianami nieobecnymi w Kościele. Pomyśl o tym nad czym ty powinieneś zapłakać i
próbować to zmienić.
IX. Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem
Ostatni upadek, już blisko kresu. Mogło wydawać się, że to już koniec, że już nie powstanie,
że już dalej nie pójdzie. Rozpacz życzliwych osób mogła być całkowita.
A tymczasem On zmiażdżony i wyczerpany powstaje, aby iść do końca.
Panie Jezu, w chwilach smutku i załamania nie pozwól, aby ogarnęła mnie rozpacz. Daj mi
zrozumieć, że te same moce, które prowadziły Ciebie na Wzgórze Golgoty, działają we mnie,
że dzięki pomocy Twej łaski mogę przejść tę samą drogę. I dlatego na mojej drodze nie ma
stacji z napisem: rozpacz.
X. Jezus z szat obnażony
Odarto Go z wszystkiego: z dobrego imienia, z wolności, z szat. Wkrótce zabiorą Mu życie. I
w tym odarciu ujawnia się Jego potęga, moc, duchowa wielkość i piękno. Paradoks Bożej
wielkości, że nagi w żłobie i odarty z szat na krzyżu, tak silnie oddziałuje na ludzkość.
Czy ja nie boję się odarcia? Czy nie przywiązuję zbyt wielkiej wagi do wielkości mojej
osoby, pełnionej misji w życiu, do moich funkcji, do moich tytułów?
Panie, spraw, bym nie akcentował tego, co mało istotne. Bym odarty z tego wszystkiego czuł
się zjednoczony z Tobą w Tajemnicy wielkości Twojej Ofiary.
XI. Jezus do krzyża przybity
Reszta już poszła automatycznie , spieszyli się, by zakończyć to szybciej. Byli pewni, że teraz
wbijane gwoździe przypieczętowują ich ostateczne zwycięstwo. Paradoks Bożej Mocy
pokrzyżował ich kalkulacje.
Kiedyś i ja zostanę postawiony wobec konieczności, na którą nie będę miał wpływu. Kiedyś
poczuję się bezradny, zagubiony, bezsilny, okoliczności życiowe będą działać jak lawina. I
wtedy świadomość, że Bóg jest Bogiem paradoksów, że Ukrzyżowany zwycięża, może być
dla mnie źródłem nadziei i pokoju.
Ukrzyżowany Chryste, spraw, bym w godzinie bólu, czując bezradność, umiał naśladować
Twój styl i ufał, że ból może być objawieniem wielkości i mocy. Czy potrafię siebie
przygotowywać na takie chwile? Dzienniczek dwudziestoletniego oratorianina nie posiadał
przecież takich tekstów ..tam była teologia siły i walki … ale czy teraz potrafisz uczyć się
teologii ogołocenia, bezsilności i zgody na to co ma przyjść?
XII. Jezus umiera na krzyżu
Niełatwo jest umierać, gdy się ma trzydzieści kilka lat. Tak chciałoby się zostać i przemieniać
dalej świat, błogosławić dzieci, nawiedzać Betanię, dzielić ludzkie troski, podtrzymywać na
duchu samotnych, płaczących, chorych. Prowokują i zachęcają do tego wołając: „Zejdź z
krzyża!”. Ale On odrzuci tę pokusę , pozostanie wierny na twardym, nieheblowanym drzewie,
pełniąc wolę Ojca.
Tyle krzyży spotykamy na co dzień. Stoją przy drogach, wiszą w szkołach i w naszych
domach. Ale czy spojrzenie na krzyż wywołuje w tobie jakąkolwiek reakcję? Czy
wykorzystujesz krzyż, który wisi u ciebie w domu do przebaczenia, czy jest źródłem twojej
siły ?
XIII. Jezus z krzyża zdjęty
Matka tuli do siebie martwe ciało swego syna. Słychać czasem, że rodzice muszą pochować
swoje dziecko. Często wtedy obrażają się na Boga, bo przecież gdyby był Miłością, to nie
dopuszczałby do takich sytuacji.
Żadnego człowieka nawet męża, żony czy dziecka nie możemy kochać bardziej niż Boga.
Żaden człowiek nie może stać się naszym całym światem, bo jeśli tak będzie, to po jego
śmierci pogrążymy się w rozpaczy. To trudna prawda, ale sam Jezus uczył nas, że pierwszym
przykazaniem jest miłość do Boga, a dopiero potem do bliźniego. Stojąc przy tej stacji uczmy
się od Maryi tej właściwej hierarchii miłości.
XIV. Jezus do grobu złożony
Ludzie chcą wepchnąć do grobu naszą tęsknotę za życiem w trwałym małżeństwie i w
szczęśliwej rodzinie. W żadnej epoce i w żadnej cywilizacji — nawet w cywilizacji śmierci
— nikt nie zdoła usunąć z naszych serc tęsknoty za rodziną. Można jedynie próbować tę
tęsknotę zagłuszać, tak jak niektórzy usiłują zagłuszać własne sumienie i sumienie innych
ludzi.
Panie Jezu, spraw, abym nie czul się samotny i zagubiony pośród świata, który niestety nie
idzie za tymi wartościami które nas oratorium nauczyło. Tak już musi być. Naucz mnie Jezu,
żebym jak Maria potrafił wzruszać się i tęsknić. By i mnie udzieliła się radość Wielkanocnego
Poranka i abym na wszystkich ścieżkach żył tą radością. Bo przecież podstawowa zasada ks.
Bosko to była radość. Szatan boi się ludzi radosnych.