żołnierze wyklęci

ŻOŁNIERZE WYKLĘCI
Polskie powojenne podziemie antykomunistyczne
stawiające opór sowietyzacji Polski i
podporządkowania jej ZSRR, toczący walkę ze
służbami bezpieczeństwa ZSRR i podporządkowanymi
im służbami w Polsce.
Już w roku 1943 w związku z niemieckimi klęskami na
wschodnim froncie dowództwo AK rozpoczęło
tworzenie struktur na wypadek okupacji przez ZSRR.
Powstała organizacja NIE łącząca struktury cywilne i
wojskowe, mająca na celu samoobronę i
podtrzymywanie morale polskiego społeczeństwa w
oczekiwaniu na wojnę Zachodu z ZSRR.
 NIE – kadrowa organizacja wojskowa, której zadaniem
było kontynuowanie walki o niepodległość Polski po
wkroczeniu Armii Czerwonej. Nazwa może być
tłumaczona na dwa sposoby – NIE jako skrót od słowa
"Niepodległość" lub jako symbol sprzeciwu wobec
ZSRR. Komendantem Głównym NIE został generał
Leopold Okulicki.
Po rozwiązaniu NIE w jej miejsce 7
maja 1945 rozkazem generała
Władysława Andersa powstała nowa
organizacja antykomunistyczna Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj.
Na jej czele stanął płk. Jan Rzepecki,
który na swego następcę, w
wypadku aresztowania, wyznaczył
płk dypl. Janusza Bokszczanina.
Delegatura istniała do 6 sierpnia
1945, kiedy została rozwiązana
rozkazem płk. Rzepeckiego. W jej
miejsce 2 września tego roku,
powołano do życia polityczną, w
założeniu organizację - Ruch Oporu
bez Wojny i Dywersji "Wolność i
Niezawisłość".
Płk. Jan
Rzepicki
Płk.dypl. Janusz
Bokszczanin
Akcje większości oddziałów podziemia
antykomunistycznego były wymierzone w oddziały
zbrojne UB, KBW, MO. Podziemie prowadziło również
akcje ekspropriacyjne.
Zygmunt Szendzielarz – „Łupaszka”
August Emil Fieldorf- „Nil”
Zdzisław Badocha – „Żelazny”
Hieronim Dekutowski - „Zapora”
Józef Kuraś - „Ogień”
Władysław Łukasiuk – „Młot„
Witold Pilecki- „Witold”
Danuta Siedzikówna – „Inka”
Mieczysław Dziemieszkiewicz – „Rój”
Witold Pilecki, ps. „Witold”, „Druh”;
nazwiska konspiracyjne „Roman
Jezierski”, „Tomasz Serafiński”, „Leon
Bryjak”, „Jan Uznański”, „Witold
Smoliński”; kryptonim T-IV (ur. 13
maja 1901 w Ołońcu, zm. 2
maja 1948 w Warszawie) – rotmistrz
kawalerii Wojska Polskiego,
współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej,
żołnierz Armii Krajowej, więzień i
organizator ruchu oporu w K L
Auschwitz. Autor raportów
o Holokauście, tzw. Raportów
Pileckiego. Oskarżony i skazany przez
władze komunistyczne Polski Ludowej
na karę śmierci, stracony w 1948.
Unieważnienie wyroku nastąpiło w
1990. Pośmiertnie, w 2006
otrzymał Order Orła Białego, a w 2013
został awansowany do
stopnia pułkownika.
Zygmunt Edward Szendzielarz,
ps. "Łupaszka" (ur. 12 marca
1910 w Stryju, stracony 8 lutego
1951 w więzieniu mokotowskim
w Warszawie) – major kawalerii
Wojska Polskiego i Armii
Krajowej, żołnierz wyklęty.
Zdzisław Badocha „Żelazny” objął funkcję
dowódcy plutonu w 4 szwadronie
dowodzonym przez por Mariana
Plucińskiego „Mścisława”. Jako
wyróżniający się żołnierz 22 maja został
awansowany na stopień kaprala.„Żelazny”
wykazywał się wielką odwagą osobistą, jak
choćby przechodząc w swobodnie
narzuconym na mundur płaszczu przez
zaskoczenie rozbroił wartownika pilnującego
mostu na Bugu, dzięki temu cały 4
szwadron spokojnie przeprawił się na druga
stronę rzeki. Odwagę „Żelaznego” z
pewnością doceniał major „Łupaszko” gdyż
parokrotnie powierzał mu zadania ochrony
osobistej. 15 sierpnia 1945 roku w dniu
święta Wojska Polskiego major „Łupaszko”
awansował kpr. Zdzisława Badochę
„Żelaznego” do stopnia podporucznika
czasu wojny
 Hieronim Dekutowski ps. „Zapora”,
„Odra”, „Reżu”, „Stary”, „Henryk Zagon”,
„Mieczysław Piątek” (ur. 24 września
1918 w Dzikowie,
 zm. 7 marca 1949 w Warszawie) –
major, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych
na Zachodzie, cichociemny, dowódca
oddziałów partyzanckich AK, DSZ
i Zrzeszenia W i N, harcerz. Pośmiertnie
awansowany do stopnia pułkownika w
1988 przez Rząd RP na uchodźstwie.
Słynny partyzant na Podhalu. W
czasie II wojny światowej
walczył razem z Rosjanami
przeciw Hitlerowcom. Po
zakończeniu wojny początkowo
współpracował z Rosjanami,
tworząc placówkę MO w
rodzinnym Nowym Targu.
Widząc jednak później rządy
nowej władzy, zdecydował o
„powrocie do lasu”. Walczył
aktywnie z UB, NKWD i MO.
 Władysław Łukasiuk ps. „Młot”
(ur. 16 lutego 1906, zm. 27
czerwca 1949) – kapitan WP/AK,
partyzant antykomunistyczny
ziemi podlaskiej. Wyróżniał go na tle
innych dowódców bardzo silny
charakter. Pomimo kalectwa zawsze
maszerował w pierwszym szeregu,
razem ze swoim oddziałem. Starsi
mieszkańcy Podlasia pamiętają, że
poruszanie sprawiało mu duże
kłopoty. Musiał podpierać się
swoim karabinem SWT.
 Do śmierci
Dziemieszkiewicza
przyczyniła się kobieta, którą
kochał. UB przetrzymujące jej
rodziców, szantażem zmusiło
ją do wydania Roja. Żołnierz
zginął w trakcie próby
przedarcia się z podwładnym
Bronisławem Gniazdowskim,
ps. Mazur, przez obławę 270
żołnierzy z I Brygady KBW.
Jest mi smutno, że muszę
umierać. Powiedzcie mojej babci,
że zachowałam się jak trzeba napisała w ostatnich słowach
Danuta Siedzikówna, nosząca
pseudonim "Inka" i nazwisko
konspiracyjne Danuta
Obuchowicz. W trakcie ciężkiego
śledztwa w kazamatach UB,
okazała się niezłomna. Na pięć
dni przed swoimi osiemnastymi
urodzinami sanitariuszka V
Brygady Wileńskiej Armii
Krajowej za wyimaginowane
zbrodnie została zamordowana.
Zdjęcia Żołnierzy Wyklętych
Od 2011 roku, 1 marzec jest świętem państwowym, jest to
Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.
Marysia Drewniak klasa VI a
Źródło :Internet