Ontogeneza – rozwój osobniczy od poczęcia do naturalnej śmierci

Ontogeneza – rozwój osobniczy od poczęcia do naturalnej śmierci. Dzieli się na
dwa okresy: 1. EMBRIOLOGIA – proces rozwoju organizmu przed
urodzeniem. Od 2 tygodnia rozwija się układ nerwowy. Od 3 tygodnia rozwija
się serce. Od 4 tygodnia rozwój zmysłów i twarzoczaszki. Od 6 tygodnia rozwój
kończyn. Czas trwania ciązy – 40 tygodni. Poród czasowy 38 – 40 tygodnia.
Dojrzały noworodek – powyżej 2,5kg. Reguła Negellego – orientacyjny termin
porodu: 1 dzień miesiączki minus 3 miesiące + 7 dni + 1 rok. Skala Agar skala
dojrzałości (10pkt). 1 czynność serca, 2. oddech, 3. napięcie mięśniowe, 4.
odruchy, 5. zabarwienie skóry. 2. EGZOGENEZA – rozwój jednostki ludzkiej
po urodzeniu przez wszystkie jego okresy. OKRES noworodkowy – do 28 dnia.
OKRES niemowlęcy – do 1 roku życia. OKRES późnoniemowlęcy – 2- 3- roku
życia. OKRES przedszkolny – 4 – 6 roku życia. OKRES szkolny – 7 – 18 roku
życia. OKRES dojrzałości. Trend sekularny – przyspieszenie tempa rozwoju
fizycznego i płciowego w porównaniu z pokoleniem poprzednim. Główka
maleje a kończyny się wydłużają. Kierunki rozwoju struktur i funkcji
organizmu – 1. Dojrzewanie struktur mózgowych przebiega od części
najstarszej do najmłodszej. 2. Dojrzewanie struktur morfologicznych przebiega:
cefalokaudalnie, proksymalno – dystalnie, od zginaczy do prostowników, od
przywodzicieli do odwodzicieli. Tabele rozwoju psychoruchowego.
Porównanie rozwoju badanego dziecka do wartości średnich dzieci o
prawidłowym rozwoju. Tabela rozwoju motorycznego dziecka. Test DENVER..
Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa – najdokładniejsze
narzędzie do ocenu rozwoju psychoruchowego dziecka. (ocenia 8 funkcji). 1.
WIEK RACZKOWANIA – 12 misięcy pełne raczkowanie. 2. WIEK
SIADANIA – koniec 11 i 12 miesiąca – samodzielne siedzenie przynajmniej
przez 1 min. 3. WIEK CHODZENIA – najpierw odruchy automatyczne – 10
miesiąc stanie samodzielne przytrzymując się. 4. WIEK CHWYTANIA – chwyt
pensetkowy (9 miesiąc). 5. WIEK PERCEPCJI – 3 miesiąc. 6. WIEK
MÓWIENIA – jedna sensowna sylaba w 12 miesiącu. 7 WIEK ROZUMIENIA
MOWY . 8 WIEK ROZWOJU SPOŁECZNEGO – uśmiech itp.
Ocena neurologiczna dziecka w 1 roku życia. 1. Odruchy wrodzone
bezwarunkowe (niezbędne dla utrzymania życia). 1. odruch płaczu. 2. odruch
szukania (ryjkowy). 3. odruch ssania . 4 odruch oczny (odruch obronny). 2.
odruchy postawy i ułożenia (znikają po 4 – 6 miesiącu zycia, powyżej 7
miesiąca są patologiczne): 1. odruch skrócenia kończyny (do 2 miesiąca). 2.
odruch Galanta (do 2 miesiąca), drażnienie na wysokości L1 po stronie bocznej
– dziecko wygina się w stronę drażnionego miejsca. 3. odruch toniczny chwytny
dłoni (do 3 – 4 miesiąca), długo trwa Skórcz. 4. chód automatyczny (do 4
miesiąca). 5. odruch Moro (do 5 miesiąca), na przestraszenie dziecka. 6.
asymetryczny toniczny odruch szyjny (ATOS) do 6 miesiąca, na rozciągnięcie
MOS – jeśli skręcimy dziecku głowę to ręka przeciwna się prostuje. 7.
asymetryczny … (STOS) – do 6 miesiąca, zgięciowy: dziecko leżąc tyłem
zgięcie głowy, zgięcie kk g., i wyprost tułowia. Wyprostny – w lerzeniu przodem
przy prostowaniu główki prostują się kk.g , i zginają dłonie – jak do
czworakowania. 8. odruch Babińskiego (do 1 roku życia). Odruchy postawy
trwają tak długo jak trwa bodziec. Zanikają a w ich miejsce pojawiają się
odruchy prostowania i równowagi. Odruchy prostowania i równowagi.
(warunkują pionowy rozwój postawy). 1 odruch Landau (do 7 miesiąca) –
dziecko trzymane na dłoni prostuje główke i nóżki i stara się utrzymać w
poziomie. 2. gotowość do skoku (do 7 miesiąca) – odruch na podpór na
kończynach górnych – jak d skoku na główkę. 3. reakcja spadochronowa (8 – 9
miesiąca) odruch do podporu na kończynach dolnych. 4. Odruchy nastawcze:
ciało na głowę – przy obronie głowy to ciało podąża za głową. Głowa na ciało –
gdy skreca się biodra to głowa pójdzie za ciałem. 5. odruchy błędnikowe –
podstawowe odruchy równoważne. SPASTYCZNOŚĆ – objaw patologicznej
motoryki pochodzenia ośrodkowego. Brak mechanizmów hamujących kory
mózgowej nad prymitywnymi ośrodkami rdzeniowymi. Wczesnym objawem
spastyczności jest odruch zw, OPISTOTONUS (zawsze patologiczny) – leżąc
tyłem dziecko odchyla się jeszcze bardziej i opiera główkę na potylicy.
Odchylenia od idealnych wzorców wystepują u ok. 30% dzieci. Zostały
określone jako ZOKN (zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowej).
Zaburzenia mogą być wyrazem dysharmonijnego dojrzewania mózgu
uszkodzenia struktury w skutek procesów niedokrwiennych, urazów, infekcji
czy chorób dziecka. Diagnoza ZOKN ma charakter tymczasowy objawy mogą
się wycofać lub pozostać sygnalizując rozwój MPD.
MPD (paralysis cerebralis infantilis) – zaburzenie czynności CUN powstałe w
trakcje jego rozwoju na skutek uszkodzenia (niedotlenienie). Jest różnorodnym
etiologicznie i klinicznie zespołem objawów neurologicznych wynikłym z
uszkodzenia mózgu. Etiopatogeneza 1. OKRES PRZEDPORODOWY –
czynniki genetyczne, konflikt serologiczny, zatrucia metalami ciężkimi, leki,
choroby matki, promieniowanie jonizujące, stany niedotlenienia płodu, wady
genetyczne mózgoczaszki (wodogłowie), embriopatie, 2. OKRES
OKOŁOPORODOWY – porody patologiczne (przedwczesny, przedłużający,
pośladkowy, kleszczowy), zaburzenie oddychania, urazy okołoporodowe. 3.
OKRES POPORODOWY – hiperbilirubinemia, wodogłowie, choroby
metaboliczne (fenyloketonuria). Objawy kliniczne MPD zależą od rozległości i
lokalizacji uszkodzenia oraz od czasu zadziałania czynnika patologicznego. 1.
zburzenia motoryki dużej (postawy i lokomocji). Niedowłady kończyn wiotkie,
spastyczne lub dyskinetyczne. 2. zaburzenie motoryki małej (mowa, ruchy
manualne rąk) Afazja, dyzartria (porażenie mięśni artykulacyjnych). 3.
zaburzenia wzroku – zez, zbierzny, niedowidzenie. 4. zaburzenie słuchu –
głuchota lub niedosłuch. 5. upośledzenie umysłowe 6. opóźnienie
psychomotoryczne. 7. padaczka – typ skłonów Westa. 8. zaburzenia
emocjonalne i zachowania. Podział MPD – 1. ISTOTY RDZENIOWO _
PNIOWE – czynn jest tylko pień mózgu, dzieci leżące, najbardziej prymitywne
odruchy, utrzymywanie temperatury, praca jelit, odruchy bezwarunkowe –
kichanie kaszel. 2. ISTOTY TALAMBICZNE – uszkodzenie móżdżku –
doprowadzić można do pozycji czworacznej (nie można pionizować). 3.
ISTOTA PIONOWA – pionizowane ale nie musi chodzić. Postacie MPD wg.
Hagsberga 1. postać spastyczna – piramidowa – uszkodzona droga korowo –
rdzeniowa. Niedowłady lub porażenia spastyczne, głównie o typuie synergii
zgięciowej. Tetraparesis sp, diparesis sp, paraparesis inf, sp, hemiparesis sp,
triparesis sp, monoparesis. 2 Postać pozapiradmidowa – dyskinetyczna –
uszkodzenie jąder podkorowych. Wystepowanie ruchów mimowolnych o typie
pląsawicy lub dystoni. 3. postać móżdżkowa – zmienne napięcie mięśniowe,
zaburzenie równowagi i koordynacji. 4. postać wiotka – hipotonia mięsniowa
lub typ hipotoniczno – hiperkinetyczny. Zespół wiotkiego dzieka o wzmożonych
dodatkowych ruchach. 5. Postać mieszana – objawy są zmienne – ciężkie do
klasyfikacji.
Wodogłowie – gromadzenie się płynu mózgowo – rdzeniowego w jamach
mózgu. Nadciśnienie śródczaszkowe. Wada rozwojowa cewy nerwowej.
Częstość wys™epowania 0,2% żywo urodzonych. 75% przypadków sprzężona
z
rozszczepem
kręgosłupa.
Wodogłowie
zewnętrzne
–
jama
podpajęczynówkowa. Wodogłowie wewnętrzne – III lub IV komora mózgu.
Mechanizmy powstania – 1. nadprodukcja płynu przez organizm – system
kanalików jest niewydolny, nadmiar powoduje niewydolność rurociągu mózgu.
Krązy po całym organizmie.WODOGŁOWIE HIPERSEKRECYJNE. 2.
Niedrożnośc wodociągu mózgu (system kanalików) – przyczyną najczęściej są
wady rozwojowe lub zrosty. WODOGŁOWIE OKULUZYJNE. SKUTKI:
ucisk mózgu, uszkodzenie, MPD, zaburzenie motoryki i rozwoju – rozwój
rozpoczyna się od ruchów głowy i szyi a duża głowa za bardzo ciąży –
wytworzenie patologicznej motoryki. Wczesne rozpoznanie nie stanowi
zagrożenia. Leczenie. Tylko operacyjne w celu odbarczenia mózgu, polega na
wszczepieniu zastawki najczęściej zastawki PUDEUZA ( z drenem i półksiężyc
w środku), ujście albo luźno do jamy otrzewnowej lub żyłły szyjnej. Jeżeli do III
komory mózgu to widać za uchem kulke którą można uciskać i wspomagać
odpływ. W IV komorze – zastawka na szczycie czaszki. Objaw zachodzącego
słońca – tęczówki uładają się nisko w oczodole – nie są scentrowane widać ich
część. Dotyczy obu gałek ocznych + niewielki wytrzeszcz oczu. Rozszczep
kręgosłupa – brak zrośnięcia się łuków kręgów które tworzą kanał kręgowy i
powodują powstawanie szczeliny kostnej. Przyczyna jest brak kwasu foliowego
(0,5 roku wcześniej przed ciążą) w trakcie ciązy nie pomoże. W zależności od
stopnia ubytky wyróżnia się 3 stopnie: 1. Darń dwudzielna – niewielki ubytek
kostny nie ma konsekwencji neurologicznych. Bardzo często wykonywany
przypadkowo w późnym wieku przy bólach kręgosłupa. + zwiększone
owłosienie w odcinku L-S. 2. przepuklina oponowa - wyjście opon rdzenia na
zewnątrz rdzeń pozostaje w kanale. A) przepuklina zamknięta – bez przebicia
opon – objawy niecałkowitego uszkodzenia rdzenia – zaburzenia czucia,
niedowłady. B). przepuklina oponowa otwarta – przerwanie opon wylewanie się
płynu na zewnątrze, gorsze odżywienie rdzenia. C) przepuklina oponowno –
rdzeniowa – wyjście rdzenia i opon na zewnątrz, niedorozwój tej części rdzenia
kręgosłupa – całkowite wynicowanie rdzenia i opon. Świadczy o całkowitym
uszkodzeniu rdzenia – porażenia poniżej poziomu uszkodzenia. Leczenie –
operacyjne, szybkie zamknięcie żeby nie doszło do zakażenia układu
nerwowego i śmierci. Dziecko może być porażone – uszkodzenie w od C –
porążenie 4 koczynowe, odcinek TH – kk. G, śa sprawne porażone spastyczne
od poziomu porażenia, problem pęcherza spastycznego
- musi być
cewnikowany. Od L – porażenie wiotkie kk d., jako struktura rdzeń kończy się
na wysokości L1 – dalej jest ogon i orażenie poniżej L1 to już wiotkość.
Zmniejszenie czucia, ruchów zaburzenie wzrostu porażonych kończyn.
Fizjoterapia – niedopuszczenie do przykurczów , ostrożnie z ciepłem,
kinezyterapia – ułożenia, uwaga na redresje.
Zasady rehab dzieci z zaburzeniami neur. 1. zasada rozwojowa – fizjoterapia
według fizjologicznej sekwencji rozwojowej – nie wiek kalendarzowy - każdy
etap niższy jest przygotowaniem do wyższego. 2. z. indywidualnego
postępowania – 1 dziecko na 1 terapeutę. 3. z. odruchowa – posługiwanie się
odruchami w postępowaniu. 4. z. wczesności. 5. z. kompleksowa. 6. z. zasada
systematyczności. 7. z. kolektywności – dotyczy dzieci starszych – integracja. 8.
z. współpracy rodziców.
METODA NDT BOBATH. Opisana w latach 1963. Koncepcja metody –
hamowanie odruchów patologicznych i torowanie odruchów prawidłowych.
Torowanie odbywa się poprzez wywywanie ruchów czynnych u dziecka z
poszczególnych etapów rozwojowych. Terapeuta posługuje się 3 strefami
kontroli ruchu i postawy jakimi są obręcz barkowa, biodrowa i głowa dziecka.
Zasady usprawniania: 1, ćwiczenia prowadzi się według neurofizjologicznej
sekwencji rozwoju dziecka. 2. stymulacja rozwoju ruchowego odbywa się
poprzez wywołanie ruchów czynnych u dziecka przez sterowanie rękami
terapeuty ciałem dziecka za 3 strefy konroli ruchu i postawy. 3. stosuje się
ćwiczenia: kontroli głowy, odruchu równowagi, reakcji podparcia, zmiany
pozycji, lokomocji. 4. stymulacja ekstero i proprioceptywna – rozluźnienie,
nacisk i ciąg (kompresia i elongacja mięsni i stawów), umiejscowienie – placing
(zatrzymanie ruchu w wybranej jego fazie), poklep[ywanie – tapping (działanie
hamujące lub stymulujące). Metoda stosowana jest u dzieci z MPD przepukliną
około rdzeniową, wodogłowiem oraz u dzieci z chorobami genetycznymi.
Stosowana od 6 miesiąca życia dziecka do okresu szkolnego. Akceptowana
przez dzieci zgodna z ich naturalnymi potrzebami ruchowymi. Najszerzej
stosowana metoda w rehabilitacji dziecięcej.
METODA VOJTY – opisana pod koniec lat 60. przeznaczona dla dzieci z grup
ryzyka i z nieprawidłowym zachowaniem odruchowym. Składa się z części
diagnostycznej i terapeutycznej. Metodą stosuje się od urodzenia do 1 roku
życia, bowiem plastyczność mózgu ma zdolność wytworzenia prawidłowych
wzorców ruchowych tylko do tego okresu. Metoda proponuje neurostymulację –
system torowania odruchów lokomocji – obrotów i pełzania. Odbywa się
poprzez ucisk na ciele dziecka puntków zwanych strefami wyzwalania
odruchów – są to proprioceptory mięsni więzadeł i okostnej. Wyzwalanie
kompleksów motorycznych: 1. pierwsza faza do obrotu, 2. druga faza…., 3.
trzecia faza do …, 4. czwarta faza do …., 5 odruchowe pełzanie. Ćwiczenia
wykonuje matka 4 x dziennie godzinę po posiłku przez 5 – 20 mmin. Dziecko
rozebrane. Ćwiczenia kończy się jeśli dziecko uzyska prawidłowe pełzanie.
Vojta pełzanie uznał za czynbnośc najbardziej złożoną przetorowującą cały
układ nerwowy. Metoda skierowana do dzieci z podejrzeniem ZOKN, MPD,
wodogłowia zespołu Downa. Przeciwnicy zarzucają schematyzm i brutalność.
Metoda Domana – Delacato. Metoda filadelfijska opracowana przez Glena
Domana w 1965 roku. Leczenie skierowane jest na stymulowanie funkcji mózgu
poprzez drogi sensoryczne (wzrok, słuch, czucie) – reakcją mózgu nma być
odpowiedź motoryczna. Wielokreunkowa stymulacja uszkodzonego mózgu
odnywa się za pomocą tzw. PETTERINGÓW. 1. Pattering ruchowy – ćw
bierne do pełzania – kilka osób do ćwiczeń z dziećmi, głowa kieruje zawsze
matka. Jest programem również sensorycznym, tak czuje się ruch. 2. Program
podłogi – jak najwcześniej leżenie przodem w celu stymulowanie powierzchni
podparcia i powierzchni brzusznej ponadto zmusza dzieci do noszenia główki. 3.
Program pochylni – rodzaj zjeżdżalni o regulowanym poziomie pochylenia ma
spomagać lub utrudniać pełzanie. Obniżając kąt nachylenia zmniejsza się. 4.
Cross patterning – zaleca się dziecku ileś tam dziennie pełzanie. 5. ćwiczenia
grawitacyjne – stymulacja błędnika za ngoi, głowę w dół, na sprężynach lub
tzw pajączek. 6. Patterning oddechowy – pozytywny i negatywny –
maseczkowanie – woreczek na nos i usta przez poddyszanie. Wytworzenie cech
obronnych w celu wychwycenia większej ilości tlenu z krwii. 7. Program
inteligencji – dużo omawiania. 8 Dieta.
METODA Weroniki Sherborne – metoda ruchu rozwijającego opracowana w
latach 80. Przeznaczona dla dzieci od 3 roku życia, ze współistniejącym
upośledzeniem umysłowym i z zaburzeniami emocjonalnymi. Wywodzi się z
naturalnych zabaw rodziców z małymi dziećmi. Ćwiczenia prowadzone są w
pracach (rodzic – dziecko) w grupie 8-12 par w pozycjach niskich na podłodze.
1. ćw rozwijające świadomość swego ciała. 2 świadomości przestrzeni, 3.
ćwiczenia „z”, 4. ćwiczenia „przeciwko”, 5. ćwiczenia „razem”., 6. ruch
kreatywny.
Neuromotoryczna Terapia Rozwojowa Rudolfo Castillo – Moralesa. Polega
na stymulacja punktów neuromotorycznych na ciele dziecka opuszkami palców.
W Polsce przyjęła się jako USTNO TWARZOWA TERAPIA REGULACYJNA
(uttr). Stymulacja uaktywnia mięśnie mimiczne, czynność połykania i
artykulację. Polega na masażu punktów neuromotorycznych na twarzy i masażu
jamy ustnej. Szerokie zastosowanie u dzieci z hipotonią mięsniową,
zaburzeniami połykania, ślinotokiem, dyzartrią i wypadaniem języka. Metoda
SI Ayres. Metoda sensorycznej integracji powstała w latach 90. Koncepcją jest
logiczne uporządkowanie pobudzeń zmysłowych – dotyku, kinestatyki,
równowagi, bodźców wzrokowych, słuchowych i smaku. Przetwarzanie wrażeń
sensorycznych (zmysłowych) w mózgu powoduje lepsze sterowanie motoryką.
W układzie sensorycznym za integrację odpowiada zmysł równowagi układ
czcie głębokiego i powierzchownego, W układzie motorycznycm zaburzenia
objawiają się zaburzeniami postawy ciała lokomocji statomotoryki i mowy. Do
diagnozy zaburzeń służy kalifornijski test IS. Do rehab. Metoda PETO.
Przeznaczona jest dla ciebie przedszkolnych i szkolnych głównie z postacią
dyskinetyczną. Metoda internatowa. Grupą dzieci zajmuje się jeden specjalista –
konduktor (przewodnik). Celem metody jest usamodzielnienie dziecka w
podstawowych czynnościach nauka chodzenia mowienia i pisania. Zajęcia w
instytucie PETO obejmują: 1 Rytmoterapię – rytmiczna mobilizacja – dzieci
mówią głośno o tym co robią w danym momencie. 2. naukę mowy -. 3.
samoobsługę . 4. Muzykoterapię (śpiew). Specyficzna szczebelkowa budowa
mebli pomaga w nauce czynności codziennych. Nie ma zabawek żeby nie
rozpraszały. Nauka ćwiczeń manualnych rąk. Nauka chodzenia w barierkach
linkowych. Kubki z dwoma uchwytami. Wykonywanie fizjologicznych
czynności w jednym czasie.
Hipoterapia. Terapeutyczna jazda konna. Lecznicze działanie hipoterapii: 1.
poprawa koordynacji nerwowej – przekazanie prawidłowej sekwencji ruchowej
chodu konia. Stęp konia odpowiada kolejnym fazom prawidłowego chodu
człowieka. 2. Rozluźniający efekt ciepłej skóry konia. 3. Poprawa równowagi. 4.
Korzystny wpływ biopola zwierzęcia. 5. Korzystny wpływ przyrody.
Hipoterapię można stosowac już u 2 -3 letnich dzieci. Wskazaniem są nie tylko
choroby CUN ale i kostnego oraz choroby genetyczne i upośledzenie umysłowe.
Przeciwwskazaniem to hipoterapii jest wodogłowie, padaczka, alergia, stany po
zabiegach i opory dziecka. Różne konie najczęściej kuce i koniki polskie.
Zespół Downa. Trisomnia 21 pary chromosomów. – wystapienie dodatkowego
chromosomu X. Najczęstsza wada genetyczna, częstość wysterowania wzrasta
wraz z wiekiem matki. Cechy dziecka. 1. charakterystyczny wygląd: fałda
mongolska, małpia bruzda (na dłoni), szeroko rozstawione oczy, wystający
język, płaskostopie, plecy okrągłe. 2. Ogólna wiotkośc mięsni. 3. Wada serca
(ubytki międzykomorowe). 4. umiarkowane upośledzenie umysłowe. 5.
opóźniony rozwój psychoruchowy. 6. opóźniony rozwój mowy. 7. cechy
psychiczne – nie są agresywne, są uczuciowe, emocjonalne, Badorze poddają się
terapii. Przeciętny czas życia 40 lat/ wada serca, szybki proces starzenia,
mężczyźni są niepłodni. Rehabilitacja stosuje. Metodę wojty, NDT, Castillo
Moralesa, Sherborne, Hipoterapię, Logopeda. Psycholog. Dysplazja biodra.
Najczęstsza wada wrodzona, niedorozwój stawu biodrowego, polegający na
spłyceniu panewki stawu i stromiźnie daszku panewki. Jednostronna lub
dwustronna. Możliwośc zwichnięcia stawu biodrowego. Przyczyny: pozycja
ultrafizjologiczna (zbyt duże zgięcie i odwiedzenie kości udowej w łonie matki)
rozluźnienia torebki i więzadeł. Brak scentrowania głowy w panewce.2.
działanie sił przywodzących rotujących i trakcyjnych – przy niewłaściwej
pielęgnacji dziecka. 3. Wczesne stawianie dziecka. 4. Dziedziczne. Objawy: 1.
asymetria fałdów – udowy i pachwinowy. 2. ograniczenie odwiedzenia. 3.
rotacja zewnętrzna uda – rzadziej używa nogi. 4. skrót funkcjonalny kończyny.
5. Objaw Ortolaniego i Barlowa – ( lerzenie tyłem – krążenia i przeskakiwania).
6. Objaw teleskopowy – pompowania. 7. Objaw Trendelenburga (duchennea) –
przy staniu miednica opada w stronę porażoną. 8 objawy radiologiczne – USG i
RTG. Profilaktyka. Leczenie dysplazji w 1 roku życia – aparaty odwodzące.
Leczenie w 2 roku życia – wyciągi pośrednie. Leczenie w 3 roku leczenie
operacyjne.
Wrodzony kręcz szyi. Przymusowe ustawienie główki w skłonie bocznym i
skrecie w strone przeciwną. Kręcz lewo lub prawostronny. Przyczyny:
Przykurcz MOS – mięsniowopochodny. Krąg klinowy – kostnopochodny.
Objawy: 1. Asymetria ustwieniea główki. 2 ograniczenie czynne i bierne ruchu
główki w jedną strone. 3. Napięcie i skrócenie MOS. 4. Asymetria twarzy i
czaszki. 5. S.C. C, zez, wada zgryzu. Fizjoterapia 1 Masaż MOS. 2. leczenie
złożeniowe – pozycja hiperkorekcyjna), 3. Redresja bierna m. przykurczonego
(pozycja hiperkorekcyjna). 4. Ćwiczenia rozluźniające mm szyi i karku. 5.
Ćwiczenia wzmacniające MOS po stroue przeciwnej. 6. Odpowiednie
postępowanie codzienne – ustawienie łóżeczka, karmienie, zabawy, spanie.
Leczenie operacyjne w 2 roku życia.
Wrodzone wady stóp – stopa piętowa, stopa końska, stopa szpotawa, stopa
końsko – szpotawa.Typy: habitualna (złożeniowa), porażenna (MPD),
idiomatyczna. Leczenie. 1 redresje bierne, 2. ćwiczenie zmacniające
antagonistów, 3. korekcja bierna (szyny i łuski). 4. obuwie ortopedyczne, 5.
fizykoterapia, masaż. Na końcu leczenie operacyjne. Okołoporodowe
uszkodzenie splotu barkowego. Przyczyna: poród patologiczna (ciąg za
główkę lub raczkę dziecka). Typ górny uszkodzenia – ERBA DUCHENNEA
(c5 – C6), Typ dolny uszkodzenia _ KLUMPKEGO (C8 – TH 11), Typ pośredni
– tylko korzeń C7 – do promieniowego. Objawy: porażenie wiotkie kg,
zaburzenia czucia, zaburzenie wzrostu kończyny, patologiczna motoryka
dziecka. Leczenie – korekcja bierna, masaż, fizykoterapia, ćwiczenia reedukacji
prostej. Metoda NDT, używanie kończyny.