Opady atmosferyczne. Woda występująca na powierzchni Ziemi paruje. Ten proces zależy od warunków atmosferycznych, głównie temperatury i wilgotności powietrza oraz prędkości wiatru i dostępności wody w procesie parowania. Para wodna wraz z powietrzem się unosi. W miarę wzrostu wysokości ochładza się i z powrotem zamienia w wodę lub lód. W ten sposób powstają skupiska kropelek wody lub kryształków lodu, czyli chmury. Woda z chmur dociera do powierzchni Ziemi w różnych postaciach- najczęściej jako mżawka, deszcz, śnieg lub grad. Opady na mapach pogody przedstawia się za pomocą izohiet- linii ciągłych, łączących miejsca o jednakowej sumie opadów. Rozkład średnich rocznych sum opadów przedstawiony jest na mapie poniżej. Zauważyć można, że największe opady występują w sąsiedztwie równika oraz w Azji PołudniowoWschodniej. Okolice równika w Ameryce Południowej, w Afryce i na Archipelagu Malajskim praktycznie przez cały rok nawiedzają codzienne deszcze zenitalne. Z kolei w Azji PołudniowoWschodniej decydujący wpływ na wielkość opadów ma cyrkulacja monsunowa. Jest to szczególnie dobrze widoczne przy porównaniu mapy opadów lipca z mapą opadów stycznia (patrz niżej) – wilgotny monsun letni przynosi w zasadzie jedyne, choć bardzo intensywne, deszcze padające na tym obszarze. U podnóża Himalajów w miejscowości Czerapundżi w Indiach zanotowano najwyższe roczne sumy opadów na świecie, wynoszące 16 319mm. W umiarkowanych szerokościach geograficznych największe sumy opadów występują w pobliżu wybrzeży morskich, na stokach gór zwróconych w kierunku oceanu (zachodnie stoki Kordylierów, Gór Skandynawskich) oraz w obszarach górskich. Wysokie opady występują również w obszarach, gdzie stykają się ze sobą dwie masy powietrza- zimne i ciepłe. Dochodzi wtedy do tzw. opadów frontalnych. Natomiast opady najmniejsze występują generalnie wzdłuż zwrotników. Na skutek cyrkulacji pasatowej powietrze jest stamtąd wywiewane, a na jego miejsce z wyższych warstw atmosfery opadają suche masy powietrza. Dlatego na zwrotnikach powstały największe pustynie (Sahara, Kalahari). Wyraźnym odstępstwem od tego stanu jest Azja, gdzie cyrkulacja monsunowa znacząco zakłóciła ruch pasatów. Niewielkie opady notowane są również wewnątrz zwartych obszarów lądowych, dokąd wilgotne, morskie powietrze ma utrudniony dostęp (w Azji- Kotlina Kaszgarska, Kotlina Dżungarska, w Ameryce Północnej- Dolina Śmierci). Podobnie jest w przypadku Antarktydy, gdzie dodatkowo niska temperatura nie sprzyja powstawaniu opadów – woda w chmurach występuję tu w postaci bardzo drobnych kryształków lodu, które niechętnie łączą się ze sobą i jako niewystarczająco ciężkie rzadko spadają na ziemię. Panujące tam niskie temperatury powietrza sprawiają, że jest niewielkie parowanie, a tym samym- małe opady. Także chłodne powietrze niesione zimnymi prądami morskimi wpływa na obniżenie opadów — tak działa np. Prąd Peruwiański w Ameryce Południowej, Prąd Benguelski w Afryce. Źródło: Wydawnictwo Edukacyjne Wiking, Wydawnictwo ABC.