Jan Paweł II do Rodziny Pallotyńskiej * 2

Jan Paweł II do Rodziny Pallotyńskiej * 2
AUDIENCJA DLA PIELGRZYMÓW ZAK
Z OKAZJI 150-LECIA JEGO ZAŁOŻENIA, Rzym, 2.11.1985 r.
Pallottiego miłość do Kościoła
Kościół widzialnym znakiem
dobroci Boga
„Św. Wincenty Pallotti bardzo ukochał Kościół i służył
mu aż do ostatniej chwili życia. Jako człowiek i kapłan
głębokiej wiary i żarliwości w działaniu, był przekonany,
że w Kościele ukazuje się nieskończona miłość Boga
objawiona w Jezusie Chrystusie. Święty często opisuje
Kościół jako znak zbawienia tego świata i jako miejsce,
w którym Bóg obdarza ludzi swoim miłosierdziem.
Z nieskończonej miłości Bożej narodził się Kościół jako
widzialny znak Jego dobroci. Dlatego też posłannictwem
Kościoła jest wyznawanie i głoszenie Miłości, która
zbawia. Wszyscy wierni są wezwani do współpracy
w wypełnianiu tego posłannictwa.
Członkowie ZAK służą
Kościołowi w miłości
Z tego też powodu członkowie Dzieła św. Wincentego
Pallottiego kochają Kościół i służą mu, by mógł się
objawiać jako „miasto położone na górze”. Wy także,
bracia i siostry, kochajcie Kościół pielgrzymujący w
naszych czasach: jest on przez niektórych kontestowany,
niezrozumiany i prześladowany, a mimo to płonie ogniem
miłości do Jezusa Chrystusa, naszego Pana.”
Iść za przykładem Założyciela
i odkrywać głęboką tajemnicę
Kościoła
„Idźcie za przykładem waszego Założyciela i odkrywajcie
głęboką tajemnicę Kościoła. Idźcie za św. Wincentym
Pallottim, który kształtował u członków swego Dzieła
głębokie, synowskie oddanie się Kościołowi Jezusa
Chrystusa. Święty otwarcie wyznawał swą wierność
Następcy św. Piotra, o czym w sposób wzorowy
zaświadczył w stosunku do moich poprzedników, papieża
Grzegorza XVI i Piusa IX. Im zawierzył swoje Dzieło i z
ich błogosławieństwem pragnął rozwijać apostolstwo,
które jednoczy w Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego
wysiłki kapłanów, sióstr i świeckich, młodych i dorosłych,
wiernych każdego stanu i zawodu.
ZAK pomocniczą instytucją
w Kościele
Co więcej, święty Wincenty pragnął oddać swe Dzieło na
szczególną służbę Kościołowi. Dlatego też określił swoje
Zjednoczenie jako „tylko pomocniczą instytucję w
Kościele”, „w całkowitej zależności od Papieża”:
„pomocnicza instytucja” z zadaniem współpracy, służby
i zaangażowania wszystkich wysiłków w wypełnianiu
posłannictwa Kościoła w tym świecie. Ta jedność myśli,
pragnienia i odczuwania wraz z Kościołem, którą święty
Założyciel pozostawił w dziedzictwie Zjednoczeniu, jest
dla was, bracia i siostry, wciąż nowym, codziennym
zadaniem”.
Przyczyniać się do wzrostu
żarliwości apostolskiej
i misyjnej
„Wszyscy chrześcijanie, zdaniem św. Wincentego,
powinni przyczyniać się do wzrostu żarliwości
apostolskiej i misjonarskiej w Kościele. Mówiąc
o apostolacie i o swoim Dziele, Święty często powtarzał
słowa: „zjednoczyć” ,„łączyć”,„zrzeszać”,
„współpracować”. Rozumiał, że kapłani oraz osoby
świeckie i zakonne winny zespalać swoje wysiłki
apostolskie, aby jak najowocniej służyć Kościołowi”.
„W Bożym planie zbawienia, Jezus Chrystus został
powołany przez Ojca, aby zbawić całą ludzkość
i przyprowadzić do Ojca wszystkich tych, którzy się
zagubili (por. Mt 18,11). Naśladując Chrystusa,
członkowie Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego,
a zwłaszcza ludzie świeccy, mają głosić światu Jego
orędzie”.
Korzystać z mocy zwycięskiego
Chrystusa, by iść do wszystkich
„Być posłanym do świata, być apostołem w świecie ma
swe źródło w niewzruszonej nadziei, że Chrystus
zwyciężył świat (por. J 16,33). Chrześcijanie żyją więc
w świecie, który posiada dwa wymiary: zwracają się do
Chrystusa zjednoczeni w modlitwie z całym Kościołem
i w nim i z nim otrzymują od Pana moc, aby iść do
wszystkich ludzi.
Autentyczny świadek to
człowiek głęboko zjednoczony
z Chrystusem
Tego samego pragnął św. Wincenty Pallotti dla swoich
synów i córek, aby opierali swoje apostolstwo na
głębokim zjednoczeniu z Bogiem, po to, by mogli być
bardziej autentycznymi świadkami Chrystusa w świecie.
Był on całkowicie przekonany, że skuteczność tego
świadectwa zależeć będzie od tego, w jakim stopniu życie
Jezusa Chrystusa, Apostoła Ojca Przedwiecznego, ujawni
się w życiu członków Zjednoczenia Apostolstwa
Katolickiego (por. Św. W. Pallotti, Opere complete III, ss.
34-39; Lumen gentium, 41); jest ono także czymś więcej:
poprzez obecność Chrystusa Pana i poprzez dążenie
wiernych do świętości, Kościół staje się „światłością
świata” i „zaczynem” (por. Mt 13,33; Łk 13,21), a to z
kolei powoduje, że „w społeczności ziemskiej rozwija się
bardziej godny człowieka sposób życia” (Lumen gentium,
n. 40). Stąd powołanie chrześcijańskie jest z natury swojej
również powołaniem do apostolstwa. Tylko w tym
wymiarze służby Ewangelii chrześcijanie znajdą pełnię
swej osobistej godności i odpowiedzialności”.
Dlatego zachęcam was, świeccy członkowie Zjednoczenia
Apostolstwa Katolickiego, abyście byli pomiędzy sobą
zjednoczeni, zjednoczeni z kapłanami, braćmi i siostrami;
bardziej jeszcze zachęcam was do tego, abyście byli
zjednoczeni z Jezusem Chrystusem, naszym Panem i Jego
Kościołem, abyście mogli być świadkami Jego
Zmartwychwstania i Jego Miłości do wszystkich ludzi.
Powołanie chrześcijańskie –
powołaniem do apostolstwa
Świadczyć
przez wzajemną więź