OPIS PRZEDMIOTU/MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS) 1. Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim Edukacja pozaformalna 2. Nazwa przedmiotu/modułu w języku angielskim Non-formal education 3. Jednostka prowadząca przedmiot Instytut Filologii Polskiej 4. Kod przedmiotu/modułu 21-FP-S2-E1-EP 5. Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny) fakultatywny 6. Kierunek studiów filologia polska 7. Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie) II stopień 8. Rok studiów (jeśli obowiązuje) I 9. Semestr (zimowy lub letni) Zimowy 10. Forma zajęć i liczba godzin konwersatorium 11. Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia Dorota Michułka, dr 12. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów podstawowa wiedza o kulturze 13. Cele przedmiotu C-1 Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami związanymi z edukacją pozaformalną i jej związków z edukacją formalną C-2. Prezentacja problemów i wytycznych edukacji pozaformalnej na tle wiedzy o kulturze, socjologii i pedagogiki C-3 Przedstawienie aspektów praktycznych edukacji pozaformalnej 14. Zakładane efekty kształcenia W0 1 1. Student ma podstawową wiedzę z zakresu edukacji pozaformalnej i jej związków z Symbole kierunkowych efektów kształcenia K_W07 edukacją formalną W0 2 U01 U02 K01 2. Student ma uporządkowaną i syntetyczną wiedzę z zakresu edukacji pozaformalnej w kontekście interdyscyplinarnym K_W06 3. Student umie rozpoznać i opisać praktyczne aspekty zagadnień edukacji pozaformalnej K_U02 4. Student umie analizować i interpretować problemy edukacji pozaformalnej w kontekstach socjokulturowych oraz pedagogicznych 5. Student potrafi pracować w grupie i przyjmować w niej różne role K02 6. Student potrafi podejmować decyzje, być kreatywny i odpowiedzialny 15. Treści programowe K_U06 K_U02 K_K01 K_K06 Lider i animator (pojęcie, problemy); związki edukacji pozaformalnej z formalną; wielokulturowość i tolerancja dla inności; edukacja regionalna; tożsamość regionalna, narodowa, europejska; kształcenie humanistyczne i społeczne a nowoczesne wychowanie w dobie globalizacji i integracji europejskiej; praca w grupach; metody aktywizujące; wolontariat; reklama i kampania społeczna; programy internetowe i gromadzenie, tworzenie i przekształcanie informacji; zarządzanie oraz zmysł przedsiębiorczości – podstawowe zagadnienia; kompetencje interpersonalne i obywatelskie; świadomość kulturowa, porozumiewanie się między ludźmi – dialog, dyskusja, debata, polemika; wspólne europejskie cele edukacyjne i współpraca międzynarodowa, (Socrates, Młodzież w działaniu, Leonardo da Vinci), portfolio – samoocena; kształcenie ustawiczne; zależności pomiędzy ogólnoeuropejskimi dokumentami i projektami edukacyjnymi w obszarze edukacji międzykulturowej (w tym: prawa człowieka, prawa mniejszości narodowych, przeciwdziałanie rasizmowi, ksenofobii, anytysemityzmowi). 16. Zalecana literatura (podręczniki) Bauman Z., Globalizacja. I co z tego dla ludzi wynika, transl. E. Klekot, Warszawa 2000. Bokszański Z, Tożsamości zbiorowe, Warszawa 1995 Burzyńska A., Markowski M. P., Teorie literatury XX w., Kraków 2006 (wybrane zagadnienia) Dylematy wielokulturowości, ed. W. Kalaga, Kraków 2004. Edensor T., Tożsamość narodowa, kultura popularna i Życie codzienne, transl. A. Sadza, Kraków 2004. Geertz C., Interpretacja kultur, transl. M. Piechaczek, Kraków 2005 Kultura, tekst, ideologia. Dyskursy współczesnej amerykanistyki, ed. A. Preis-Smith, Kraków 2004. Shusterman R. Estetyka pragmatyczna. Żywe piękno i refleksja nad sztuką, ed. A. Chmielewski, transl. A. Chmielewski et al., Wrocław 1998 Szahaj A., Zniewalająca moc kultury. Artykuły i szkice z filozofii kultury, poznania i polityki, Toruń 2004 Taylor C., Etyka autentyczności, transl. A. Pawelec, Kraków 2002. Wielokulturowość. Postulat i praktyka, ed. L. Drong and W. Kalaga, Katowice 2005. Aronson, Człowiek – istota społeczna, Warszawa 1997 Biała Księga Nauczania i uczenia się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa. Komisja Europejska, Warszawa 1997 Bogaj A., Kwiatkowski S. M., Szymański M. J., Edukacja w procesie przemian społecznych, Warszawa 1998 De Bono E., Naucz się myśleć kreatywnie. Podręcznik kreatywnego myślenia dla dorosłych i dla dzieci., Warszawa 1995, Naucz swoje dziecko myśleć, Warszawa 1994 Fobes R., Pomysł na każdą okazję - podręcznik twórczego rozwiązywania problemów, Łódź 1993 Furdal A., Jak być Polakiem w Unii Europejskiej, Wrocław 2003 Gerlach R. (ed.), Kształcenie prozawodowe i zawodowe w kontekście integracji Europy, Bydgoszcz 2002 Hartley P., Komunikacja w grupie, Poznań 2000 Kargul J., Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych, Wrocław 2001. Leppert R., Pedagogika - poszukiwanie pewności, Kraków 1997 Lutomski G. (ed.), Uczyć inaczej, Poznań 1994 Maxwell J., Być liderem, Warszawa 1996 Mączyński J., Partycypacja w podejmowaniu decyzji, Warszawa 1996 Melosik Z., Postmodernistyczne kontrowersje wokół edukacji, Poznań-Toruń 1995 Nalaskowski A., Edukacyjny show, Kraków 1998 Nęcka E., Trening twórczości, Kraków, Impuls 1998 Nierenberg G., Sztuka negocjacji jako metoda osiągania celu, Warszawa 1994 Nikitorowicz J. (ed.), Kultury tradycyjne a kultura globalna. Białystok 2001. Ochman M., Jak pracować z wolontariatem, Warszawa 2000 Olinkiewicz E., Repach E. (ed.), Warsztaty edukacji twórczej – program interdyscyplinarny, Wrocław 2001 Oyster Carol K., Grupy. Psychologia społeczna, Poznań 2002 Pijarowska R., Seweryńska A., Sztuka prezentacji. Dać szansę młodzieży, czyli jak uczyć prezentacji -poradnik dla nauczycieli, Warszawa 2002 Szacka B., Szacki J. (ed.), Człowiek zwierzę społeczne, Warszawa 1991 Szewczyk K., Wychować człowieka mądrego. Zarys etyki nauczycielskiej, Warszawa, Łódź 1998 Szmagalski J., Przewodzenie małym grupom - działania grupowe, Warszawa 1998 Szmidt K., Elementarz twórczego życia, Warszawa 1994 Taraszkiewicz M., Jak uczyć lepiej? Czyli refleksyjny praktyk w działaniu, Warszawa 1998 Vopel K., Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Kielce 1999 Wojtasik B. (ed.), Podejmowanie decyzji zawodowych przez młodzież i osoby dorosłe w nowej rzeczywistości społeczno – politycznej, Wrocław 2001 Wójcik E., Metody aktywizujące w pedagogice grup, Kraków 2000 17. Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia: konwersatorium: 18. Język wykładowy polski 19. Obciążenie pracą studenta Forma aktywności studenta Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem konwersatorium Praca własna studenta np.: - przygotowanie do zajęć - prezentacja multimedialna - przygotowanie do egzaminu Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności 30 godz. 20 godz. 20 godz. 25 godz. Suma godzin 95 godz. Liczba punktów ECTS 3