Praktyczna fonetyka i fonologia języka niemieckiego

Sylabus przedmiotu / modułu kształcenia
Praktyczna fonetyka i fonologia
języka niemieckiego
Nazwa przedmiotu/modułu kształcenia
Nazwa w języku angielskim
Practical phonetics and phonology of German
Język wykładowy
niemiecki
filologia,
specjalność: język niemiecki
w biznesie
Kierunek studiów, dla którego przedmiot jest oferowany
Jednostka realizująca
Instytut Neofilologii i Badań Interdyscyplinarnych
– Katedra Antropologii Dzieła Literackiego i Germanistyki
Rodzaj przedmiotu/modułu kształcenia (obowiązkowy/fakultatywny)
Poziom modułu kształcenia (np. pierwszego lub drugiego stopnia)
Rok studiów
Liczba punktów ECTS
Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu
Efekty kształcenia
(wiedza, umiejętności,
pierwszego stopnia
pierwszy
pierwszy, drugi
Semestr
Założenia i cele przedmiotu
obowiązkowy
4
dr Adriana Pogoda-Kołodziejak
Celem kształcenia jest doskonalenie wymowy studentów
poprzez wykształcenie umiejętności wymowy głosek
niemieckich. Zapoznanie studentów z transkrypcją
fonemiczną. Wskazanie różnic fonetycznych pomiędzy
językiem niemieckim a polskim ze szczególnym
uwzględnieniem problemów napotykanych przez Polaków
w trakcie nauki języka niemieckiego.
- Zna podstawową terminologię niemiecką dotyczącą
artykulacji.
- Ma elementarną wiedzę na temat budowy aparatu mowy.
- Rozumie w jaki sposób fonetyka powiązana jest z innymi
dyscyplinami naukowymi, takimi jak biologia czy fizyka.
- Zna różnice pomiędzy inwentarzem fonemów polskich i
niemieckich
oraz
podstawowe
różnice
między
odpowiadającymi sobie głoskami w tych dwóch językach.
- Zna ważniejsze różnice dotyczące procesów
fonologicznych występujących w języku niemieckim i
polskim.
kompetencje społeczne)
- Potrafi poprawnie artykułować niemieckie samogłoski i
spółgłoski.
- Potrafi wytłumaczyć na czym polega artykulacja danej
głoski i czym różni się ona od innych głosek w języku
niemieckim oraz czym różni się od odpowiadającej jej
głoski polskiej.
- Potrafi stosować poprawną intonację, akcent wyrazowy i
zdaniowy.
- Potrafi używać transkrypcji fonetycznej.
- Zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę
dalszego kształcenia i samokształcenia.
- Respektuje zróżnicowanie terytorialne wymowy
ortofonicznej w krajach niemieckiego obszaru językowego.
Forma i typy zajęć
Wymagania wstępne i dodatkowe
Treści modułu kształcenia
ćwiczenia (60 godz.)
znajomość podstawowej terminologii w j.
polskim (spółgłoska, samogłoska, głoska
dźwięczna/bezdźwięczna, intonacja, akcent
wyrazowy, zdaniowy)
1. Transkrypcja fonemiczna
2. Podział zdania na jednostki rytmiczne, akcentuacja
zdaniowa
3. Akcent wyrazowy, miejsce akcentu wyrazowego,
akcentuacja różnego rodzaju wyrazów
4. Typy melodii zdaniowej.
5. Artykulacja
samogłosek
–
wprowadzenie
teoretyczne (czworobok samogłoskowy, porównanie
samogłosek niemieckich i polskich)
6. Artykulacja
samogłosek
przednich
nie
zaokrąglonych
7. Artykulacja samogłosek przednich zaokrąglonych
8. Artykulacja samogłosek tylnych, neutralnych i
dwugłosek
9. Artykulacja spółgłosek bezdźwięcznych
10. Artykulacja spółgłosek dźwięcznych
11. Artykulacja spółgłosek nosowych
12. Upodobnienia
13. Różnice w regionalnych odmianach j. niemieckiego
Literatura podstawowa:
Literatura podstawowa/dodatkowa
- N. Morciniec/S. Prędota, 1982, Podręcznik
wymowy niemieckiej, Wydawnictwo Naukowe
PWN
- U. Hirschfeld/K. Reinke, 2007, Phonotek
intensiv. Aussprachetraining, Langenscheidt.
Literatura dodatkowa:
- H. Dieling/Hirschfeld U., 2008, Phonetik
Lehren und Lernen, Langenscheidt.
- Martens, C./Martens, P., 1985, Übungstexte
zur deutschen Aussprache, München.
- Sikorski, J., 2007, Ocena kompetencji
fonetycznej, w: M. Pawlak/J. Fisiak (red.),
Dokumenty Rady Europy a nauczanie języków
w polskim systemie edukacji, Wydawnictwo
Wyższej szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej,
Łódź, str. 145- 158.
- A. Szulc, 1976, Praktyczna fonetyka i
fonologia języka niemieckiego, WSiP.
- Schramm, E./Schmidt, L., 1982, Übungen zur
deutschen Aussprache, Leipzig.
- Tertel, R.K, 1991, Wymowa niemiecka,
Warszawa.
Ćwiczenia
w
laboratorium
językowym
wykorzystaniem
nagrań audio oraz innych
Planowane formy/działania/metody dydaktyczne
środków multimedialnych.
Sposoby weryfikacji określonych efektów kształcenia
osiąganych przez studenta
- Testy pisemne
- Testy ustne
- Przewiduje się minimum
1 test pisemny i 3 testy
ustne w semestrze.
zaliczenie na ocenę
Warunki zaliczenia przedmiotu:
- przygotowanie do zajęć
- pozytywne zaliczanie kolokwiów
- pozytywne zaliczenie testów
Forma i sposób zaliczenia
(wraz z kryteriami oceniania)
Udział w ćwiczeniach
Samodzielne przygotowanie się
do ćwiczeń
Bilans punktów ECTS*
Sumaryczne obciążenie pracą
studenta
Punkty ECTS za przedmiot
* rozpisać na studia stacjonarne i niestacjonarne
60 godz.
40 godz.
100 godz.
4 pkt.