Zaburzenia komunikacji językowej – dyzartria

Semestr
Przedmiot
Punkty ECTS
Kod przedmiotu
Forma zajęć/
Liczba godzin
Skrócony opis
przedmiotu
Wymagania
wstępne
Efekty kształcenia
Wiedza
Umiejętności
III
Zaburzenia komunikacji językowej - dyzartria
3
LLA312
Wykład kursowy i ćwiczenia konwersatoryjne, typ 1
Celem wykładu jest zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami
dotyczącymi dyzartrii – etiologią, symptomami, typami. Poznanie wybranych
metod diagnozy i terapii dyzartrii. Umiejętność diagnozowania i planowania
terapii w przypadkach dyzartrii.
Zaliczenie zajęć z anatomii.
Student:
E1 zna terminologię związaną z dyzartrią L1A_W02;
E2 zna najważniejsze zmiany rozwojowe człowieka, posiada wiedzę z zakresu
strukturalnego podłoża poznawczych oraz neurobiologicznych i
neuropsychologicznych podstaw rehabilitacji logopedycznej, ma wiedzę
dotyczącą funkcjonowania mózgu i neuropsychologicznych następstw
uszkodzenia poszczególnych jego obszarów wpływających na pojawienie się
dyzartrii L1A_W08;
E3 zna terminologię związaną z zaburzeniami mowy i ich przyczynami
(dyzartrią) ma wiedzę w zakresie badań naukowych nad tymi zaburzeniami
L1A_W11;
E4 zna anatomię i fizjologię i patologię narządu głosu, mowy L1A_W12
E5 posiada wiedzę dotyczącą diagnozy i terapii osób z dyzartrią LA_W11,
A_W15;
E6 potrafi zastosować w praktyce podstawową wiedzę o zjawiskach
zachodzących w mowie osób, u których zdiagnozowano dyzartrię L1P_W01;
E7 ma podstawową wiedzę o metodyce wykonywania zadań, normach,
procedurach i praktykach stosowanych w instytucjach, w których prowadzi się
terapię osób dotkniętych dyzartrią L1P_W03
Student:
E8 umie wykorzystać wiedzę psychologiczną (neuropsychologiczną) i
pedagogiczną w programowaniu postępowania logopedycznego osób
dotkniętych dyzartrią L1A_U11;
E9 potrafi wskazać nieprawidłowości w anatomii i fizjologii narządu głosu,
mowy osób dotkniętych dyzartrią L1A_U15;
E10 potrafi dokonać subiektywnej oceny jakości głosu, zna metodykę
wybranych pomiarów głosu i mowy L1A_U18;
E11 umie ogólnie ocenić funkcjonowanie pacjenta ze schorzeniami
neurologicznymi – dyzartrycznymi L1A_U23;
E12 potrafi prowadzić dokumentację pacjenta, dokumentację podejmowanych
działań i posiada umiejętność przygotowania raportu (pisemnego i ustnego) w
oparciu o własne działania L1A-U26;
E13 potrafi wykorzystać w terapii logopedycznej odpowiednie ćwiczenia
L1P_U01;
E14 potrafi ocenić przydatność różnych technik terapeutycznych, testów
logopedycznych do realizacji zadań i rozwiązywania problemów osób, u
których zdiagnozowano dyzartrię, potrafi wdrożyć te techniki i testy do badań
Kompetencje
społeczne
Treści kształcenia
L1P_U04;
E15 posiada umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy, z uwzględnieniem
umiejętności nabytych podczas praktyki zawodowej do pracy z osobami
dotkniętymi dyzartrią L1P_U08;
Student:
E16 potrafi stawiać dobro pacjenta na pierwszym miejscu, okazać szacunek i
zrozumienie wobec pacjenta L1A_K06;
E17 potrafi formułować opinie dotyczące pacjentów w kontekście związanym z
wykonywaniem zawodu L1A_K12;
E18 potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego
przez siebie lub innych zadania L1P_K04;
E19 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem
zawodu L1P_K03;
1) Mowa w aspekcie zmian dyzartrycznych.
2) Dyzartria – przegląd definicji.
3) Etiologia dyzartrii.
4) Typy dyzartrii – klasyfikacje i symptomatologia.
5) Metody diagnozy dyzartrii. Kliniczna ocena oddychania, fonacji,
artykulacji i prozodii w wypowiedziach osób z różnymi typami dyzartrii.
6) Omówienie zespołów i jednostek chorobowych, którym mogą
towarzyszyć zaburzenia dyzartryczne.
7) Diagnoza dyzartrii a inne zmiany w mowie (dyzartria a afazja, anartria,
apraksja języka, jąkanie, demencja).
8) Różnice między zaburzeniami dyzartrycznymi u dzieci i u dorosłych.
9) Ustalanie celów terapii w przypadkach dyzartrii oraz wyznaczanie
strategii postępowania terapeutycznego.
10) Metody terapii dyzartrii (ćwiczenia oddechowe i fonacyjne,
usprawnianie motoryki narządów mowy, ćwiczenia artykulacyjne i
prozodyczne, techniki relaksacyjne, ćwiczenia komunikacyjne).
Metody i kryteria
oceniania
Test zaliczeniowy OBEJMUJĄCY E1-E19
Metody
dydaktyczne
Wykład informacyjny.
Wykład problemowy.
Metody poszukujące:
studium przypadku, ćwiczeniowa
Literatura
Literatura podstawowa
Gustaw K., Mirecka U., Dyzartria w chorobach neurodegeneracyjnych. Skala
Dyzartrii w diagnozie pacjenta ze zwyrodnieniem móżdżkowo-oliwkowym,
„Logopedia” t. 27, 2000,
Gustaw K., Mirecka U., Dyzartria jako objaw kliniczny boreliozy, „Logopedia” t.
29, 2001,
Jastrzębowska G., Pelc-Pękala O., Diagnoza i terapia dysartrii [w:] Gałkowski T.,
Jastrzębowska G.(red.) Logopedia, Opole 1999,
Mirecka U., Gustaw K., Dyzartria w mózgowym porażeniu dziecięcym.
Eksperymentalna Skala dyzartrii jako technika diagnostyczna pomocna w
określaniu specyfiki zaburzeń mowy w mpd., „Logopedia”, t.34, 2005, s.273289,
Literatura uzupełniająca
Darley F., 1978, Differential diagnosis of acquired motor speech in: Darley F.,
Spriestersbach D., red., Diagnostic methods in speech pathology, Nev York,
Lewandowski A., Tarkowski Z., Dyzartria. Wybrane problemy etiologii, diagnozy
i terapii, Warszawa 1989,
Sobów T., Praktyczna psychogeriatria, Wrocław 2010,
Ichikawa K., Kageyama Y., 1991, Clinical anatomic study of pure dysarthria”,
Stroke 22, 809-812;
Kownacka E., 1993, Lingwistyczne kryteria różnicowania afazji ruchowej i
dyzartrii, w: Przybysz-Piwkowa M., red., Afazja. Z lingwistycznych badań
empirycznych, Warszawa, 1989;
Minczakiewicz E. i współ., 1990, Logopedia, Kraków;
Pruszewicz A., 1992, Foniatria kliniczna, Warszawa;
Rudzińska M., Szczudlik A., 2008, Atlas ruchów mimowolnych, Kraków;
Rudzińska M., Gatkowska I., Mirek E., Szczudlik A., 2007, Poradnik. Choroba
Parkinsona, Kraków;
Tarkowski Z., 1999, Dyzartria, Lublin.
Viniarskaja E.N., Pulatov A.M., 1973, Dysartria i jej topiko-diagnosticzeskoje
znaczenie w klinikie oczagowych porażenij mozga, Moskwa
Informacje
dodatkowe