islam - WordPress.com

ISLAM
Islam (arab. ; al-islam) – religia monoteistyczna, druga na świecie pod względem liczby
wyznawców po chrześcijaństwie.
Słowo islam w języku arabskim oznacza poddanie się Bogu. Apologeci i misjonarze
muzułmańscy wywodzą często słowo islam od słowa salam – pokój. Był
początkowo religią ludów arabskich, jednak szybko rozprzestrzenił się na inne
narody. Początkowym celem islamu i nauczania proroka Mahometa było
połączenie wszystkich ludów arabskich w jedną wielką rodzinę muzułmańską (arab.
muslim ajadani), jednak z czasem rozprzestrzenił się na cały świat. Obecnie liczba
muzułmanów na świecie wynosi ok. 1,2 mld.
Za ostatniego proroka islam uznaje Mahometa (Muhammada, wielu muzułmanów
uważa, iż imienia proroka nie tłumaczy się na inne języki), a za ostatnią objawioną
księgę – Koran. Przed Mahometem Allah miał zesłać wielu innych proroków, wśród
nich Adama, Abrahama (arab. Ibrahim), Mojżesza (arab. Musa) i Jezusa (arab. Isa).
Jednak zawarte w Koranie objawienie ma stanowić ostateczne i niezmienne
przesłanie Boga do ludzi. Islam jest uważany przez wyznawców za trzecią (po
judaizmie i chrześcijaństwie) i ostateczną religię objawioną. Jest obecnie drugą (po
bahaizmie) najszybciej rozwijającą się pod względem liczby wiernych dużą religią
światową.
Islam powstał w tym samym kręgu cywilizacyjnym co judaizm czy chrześcijaństwo.
W dużej mierze z tych religii się wywodzi.
Obecnie islam dzieli się na 3 główne odłamy:
sunnicki (90%), szyicki (8%) i charydżacki (ok. 2%)
• Historia islamu sięga VII w.n.e kiedy to Mahometprzedsiębiorczy kupiec z Mekki, uznał się za
proroka i wzywał do głoszenia wiary w jednego
Boga- Allaha. Nawoływanie do zmiany sposobu
życia i naprawy obyczajów spotkało się z wrogim
przyjęciem wyższych warstw społecznych miasta,
co przyczyniło się do ucieczki Mahometa do
konkurującego z Mekką Jatrebu. Miasto to
przychylnym okiem spoglądało na jego nauczanie,
a z czasem przyjęło nawet nazwę Medyna- tj.
„Miasto Proroka”.
•
Cywilizacja islamu osiągnęła szczyt rozwoju między X a XII w. wyprzedzała wtedy znacznie cywilizację
chrześcijańskiej Europy. Jednak już w X w. nastąpiło polityczne osłabienie kalifatu Abbasydów –
wyodrębnił się umajjadzki kalifat Kordowy. Następnie kalifami ogłosili się władcy Egiptu. Naruszona
została polityczna jedność świata muzułmańskiego. Stopniowo rosło znaczenie i samodzielność lokalnych
dynastii, wyodrębniały się niezależne państwa na wschodzie i w Maghrebie. Od końca XI do XIII w. trwały
wyprawy krzyżowe. Muzułmanie odparli najazdy chrześcijan, odzyskali Jerozolimę, ale koszt tego
zwycięstwa był wysoki. Jednocześnie na Półwyspie Iberyjskim trwała rekonkwista. Muzułmanów
stopniowo wypierano z Hiszpanii, a przełomowe znaczenie miało zwycięstwo chrześcijan w bitwie pod
Las Navas de Tolosa (1212). W XIII w. kalifat Abbasydów został zniszczony przez najazd Mongołów. Od XIII
w. świat islamu objęła stagnacja gospodarcza, natomiast Europa chrześcijańska przeżywała w tym
stuleciu wzmożony rozwój. Stosunek sił między dwoma sąsiadującymi cywilizacjami uległ odwróceniu.
Jednakże w XIV-XV w. rozpoczęła się kolejna fala podbojów muzułmańskich, które prowadzili Turcy
Osmańscy. Swoje imperium utworzyli oni kosztem Bizancjum, Bułgarii i Serbii. Państwom Europy
łacińskiej – poza Węgrami – ich ekspansja wówczas jeszcze nie zagroziła.
KORAN
Niebawem naukę Mahometa spisano w świętej księdze islamu – KORANIE.
Tam zamieszczone są zasady dogmatyczne oraz zasady etyki z zakazami i nakazami.
KORAN nakazuje prowadzić tzw. dżihad, czyli świętą wojnę.
Jest to wojna z niewiernymi, która jednak nie zawsze musi przybierać formę walki zbrojnej,
czasami może być to walka duchowa
•
Koran Powstał w latach 610-632. Według muzułmanów został objawiony Mahometowi przez Archanioła
Gabriela.
Sama obecność Koranu jest źródłem szczególnej łaski, dlatego wielu muzułmanów nosi przy sobie miniaturowe
egzemplarze Koranu (tzw. mushaf). Czytanie i recytacja Koranu są dla wyznawców tej religii najlepszą formą
dhikru (pogłębiania duchowej świadomości). Nauczenie się całej księgi na pamięć jest uważane za czyn
szczególnie nagradzany przez Allaha, a osoba, która tego dokonała, określana jest jako hafiz.
Większość muzułmanów traktuje swoją świętą księgę z najwyższą czcią. Zwyczajem jest rytualna ablucja przed
lekturą Koranu. Zużytych egzemplarzy Koranu nie można traktować jak makulatury – muszą być one zakopane w
ziemi lub spalone.
Słowo Koran odnosi się tylko do tekstu arabskiego. Tłumaczenia w innych językach są dla muzułmanów tylko
interpretacją, ponieważ nigdy nie ma pewności, czy tłumacz (istota ludzka) zrozumiał właściwie myśl Allaha.
Dlatego recytacja Koranu podczas modlitwy w języku innym niż arabski jest zabroniona.
Koran składa się z 114 sur (rozdziałów), które z kolei dzielą się na aje (wersety). Sury dzielą się na 90 sur
mekkańskich powstałych w tzw. okresie mekkańskim, i 24 sury medyńskie (okres medyński). Są one ułożone w
przybliżeniu według długości (od najdłuższej do najkrótszej), tak więc sury mekkańskie i medyńskie przeplatają
się ze sobą (wyjątek stanowi sura otwierająca - Al-Fatihah). Wszystkie sury rozpoczynają się formułą basmali (biismi Allahi ar-Rahmani ar-Rahim – w imię Boga (Allaha) miłosiernego, litościwego), z wyjątkiem Sury IX
"Skrucha" (ar. at-tawba). Basmalli nie traktuje się jako osobnego wersetu, z wyjątkiem Sury I "Otwierająca" (ar.
al-fatiha), gdzie uważa się basmallę za integralną część sury.
Dawniej Koran dzielono również na siedem części zwanych sub lub manzal. Pozwalało to na wyrecytowanie całego
tekstu w ciągu tygodnia. Jeszcze innym podziałem Koranu jest podział na 30 równych części zwanych dżuz.
Każda z trzydziestu części dzieli się na dwie partie – hizb, zaś jeden hizb składa się z czterech ćwiartek – rub.
Podział ten ułatwia recytację (np. w miesiącu Ramadan można recytować 1 część każdego dnia). Ponadto, jest
to ułatwienie przy uczeniu się Koranu na pamięć.
•
Meczet (arab. ‫مسجد‬masdżid; l.mn. ‫مساجد‬masadżid) to miejsce kultu muzułmańskiego. Słowo meczet
oznacza dowolny budynek, w którym oddaje się cześć Allahowi, niezależnie od jego architektury.
•
Podstawowym celem istnienia meczetów jest umożliwienie muzułmanom wspólnej rytualnej
modlitwy (salat). Oczywiście, meczety mogą być wykorzystywane także w innych celach – jako
miejsca spotkań, czy ośrodki edukacyjne. Pierwsze meczety, takie jak Meczet Kuba i Masdżid anNabawi, powstały w VII wieku i stanowiły po prostu wyznaczone miejsca pod gołym niebem. Dziś,
większość meczetów posiada wyrafinowane kopuły i minarety.
Meczety w Polsce:
•
•
•
•
•
•
Meczet w Gdańsku
Meczet w Bohonikach
Meczet w Gdańsku
Meczet w Kruszynianach
Meczet w Warszawie
Meczet w Białymstoku (w budowie)
Minaret
wnętrze meczetu Addawa
Meczet Hassana II
Wnętrze meczetu Karadjoz- Bega
w Mostarze
Kobiety w ISLAMIE
Wiele kontrowersji wzbudza pozycja kobiety w islamie.
Koran nakazuje traktowanie kobiet z należytym szacunkiem i sugeruje,
że Allah traktuje je na równi z mężczyznami,
co jednak nie zabrania im bicia kobiet w niektórych sytuacjach.
Dla kultury Zachodu osobliwy pozostaje także fakt ograniczenia swobody w wyborze ubioru.
Co prawda skromność ta obowiązuje obie płci, ale niezaprzeczalnie można stwierdzić,
że w przypadku kobiet jest to przestrzegane bardziej rygorystycznie.
Celem życia wyznawców islamu jest zbawienie.
Aby je osiągnąć należy wierzyć w Allaha i w to, że Mahomet był jego
prorokiem oraz wypełniać obowiązki religijne.
Do tych obowiązków należą:
- wyznanie wiary (warunek potrzebny do uznania za pełnoprawnego
muzułmanina, akt włączenia do wspólnoty)
- modlitwa (odprawiana 5 razy dziennie z twarzą zwróconą w kierunku Mekki)
- post (podczas dziewiątego miesiąca roku muzułmańskiego- ramadanu)
- udzielanie jałmużny (obowiązek oddawania biednym określonej części
swojego majątku)
- pielgrzymka do Mekki (przynajmniej raz w życiu)