OPIS DUCHA ŚWIĘTEGO WEDŁUG JEZUSA

Lekcja 4 na 28 stycznia 2017
Czy Duch Święty jest siłą wypływającą od Boga, czy też boską
Osobą równą Ojcu i Synowi? Czy ta kwestia ma znaczenie i czy
wpływa ona na nasze relacje z Bogiem?
 Jezus i Duch:
 opis Ducha Świętego według Jezusa
 inny Pocieszyciel
 Duch prawdy
 osobowe cechy Ducha Świętego
 znaczenie jego osobowości
„On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi” (Jan 16:14)
Jezus mówi o roli Ducha Świętego
w Ewangelii Jana 14 – 16:
 On przebywa z nami (14:17).
 On naucza nas (14:26).
 On przypomina nam to, co poznaliśmy (14:26).
 On składa świadectwo o Jezusie (15:26).
 On przekonuje (16:8).
 On prowadzi nas (16:13).
 On przekazuje nam wolę Ojca (16:13).
 On oznajmia nam przyszłość (16:13).
 On uwielbia Jezusa (16:14).
 On mówi o Jezusie (16:14).
Czy moc albo siła może robić takie rzeczy?
Wszystkie te działania stanowią aspekty, których nie
może posiadać siła bez osobowości.
INNY POCIESZYCIEL
„Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był
z wami na wieki” (Jan 14:16)
Jezus przedstawił Ducha Świętego jako
„innego” Pocieszyciela. Greckie słowo
przetłumaczone jako „inny” to „allo”, co
oznacza inny tego samego rodzaju lub gatunku,
ale różniący się.
Jezus użył słowa „allo”, aby porównać Ducha z
Nim. On opuszczał uczniów, ale „inny”, podobny
do Niego pozostawał na ziemi: Pocieszyciel.
Duch jest boską Osobą podobnie jak Jezus.
On przybywa, aby być naszym „parakletos”;
Pocieszycielem, Pomocnikiem, Zastępcą, osobą,
która jest powołana, aby stać po naszej stronie.
„Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od
Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, złoży
świadectwo o mnie” (Jan 15: 26)
Jezus jest zupełną i absolutną prawdą
(Jan 14: 6).
Słowo jest prawdą, bo zaświadcza
o Jezusie (Jan 17: 17; 5: 39).
Prawo jest prawdą, bo
odzwierciedla Jego
charakter (Ps. 119: 142).
Duch Święty jest także nazwany „Duchem
Prawdy”, ponieważ Jego rolą jest
wywyższać Jezusa i prowadzić nas do
głębokiej i pełnej wiary relacji z Nim.
Kiedy prosimy o przewodnictwo Ducha
Świętego, otwieramy nasze serca dla
Jezusa. Taka jest główna rola Ducha.
(Jan 15: 26; 16: 13)
Dzieje Ap.
15:28
„Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my”
Rzymian 8:26;
8:27
„Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach”
On ma swoje własne zdanie
On wstawia się i wzdycha
1 Koryntian
12:11
„rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce”
Rzymian 8:16
„Duch świadczy wespół z duchem naszym”
On ma swoją wolę
On świadczy
Rzymian 15:30
„miłość Ducha”
On miłuje
1 Koryntian
2:10
„Duch bada wszystko”
Dzieje Ap.
8:29; 10:19
„I rzekł Duch Filipowi”
Efezjan 4:30
„nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego”
On bada dokładnie
On przemawia
On może być zasmucany
Dzieje Ap. 5:3
„okłamałeś Ducha Świętego”
On może być okłamywany
„A Bóg nadziei niechaj was
napełni wszelką radością i
pokojem w wierze, abyście
obfitowali w nadzieję przez moc
Ducha Świętego” (Rzymian 15:13)
Biblia wyraźnie uczy, że Duch Święty jest
osobą. Niemniej jednak, trudno nam Go jako
takiego ujrzeć.
Ostatecznie, Jezus stał się człowiekiem, jak
my, i także Ojciec ukazywał się w niektórych
wizjach jako człowiek (Jan 1; Izajasz 6; Daniel
7). Natomiast Duch ukazuje się jako gołębica
lub ogień (Łukasz 3:22; Dzieje Ap. 2:3).
Ale Duch Święty nie jest „mocą” ani „siłą”, to
nielogiczne. Jak możemy mówić o „mocy
Ducha Świętego”, jeśli On już jest mocą
(Rzymian 15:13)? Jak by mógł coś uzgodnić,
jeśli byłby mocą, a nie osobą (Dz. 15:28)? Czy
możemy być ochrzczeni w imię dwóch osób i
mocy (Mateusz 28:19)?
„Albowiem przez niego mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu.
Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami
świętych i domownikami Boga” (Efezjan 2:18-19)
Jeśli Duch
Święty jest
mocą to:
Jeśli Duch
Święty jest
osobą to:
Jak wiele mocy mogę
mieć?
Jak wiele On może
mnie mieć?
Ja mogę nią
rozporządzać.
On może mną
dysponować.
Jest to dla mnie coś
bezosobowego.
On jest Przyjacielem,
który mnie kocha.
Mogę użyć jej do
realizacji swoich planów.
On używa mnie, aby
wypełnić swoje plany.
Moc mieszka we mnie.
Jestem Świątynią
Boga.
„Albowiem przez niego mamy dostęp do
Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu.
Tak więc już nie jesteście obcymi
i przychodniami, lecz współobywatelami
świętych i domownikami Boga”
(Efezjan 2:18-19)
Bóg mieszka w nas jako Osoba Ducha
Świętego. Przyjmując tę prawdę pozwalamy
Mu na to, żeby przygotował nas do
wykonania Jego pracy, przemienił nasze
umysły i sprawił, że z każdym dniem
będziemy coraz bardziej podobni do Jezusa.
Duch Święty jest łącznikiem między Ojcem
i Synem oraz nami. Ponieważ jesteśmy
grzesznikami, musimy Mu się całkowicie
poddać. Oddaj swoje życie w ręce Tego,
który cię kocha, prowadzi i aż jęczy z bólu,
tęskniąc za tym, aby spotykać się z tobą
twarzą w twarz przez całą wieczność.
„Ojciec jest zupełnością Bóstwa w swej istocie i jako taki
jest niewidzialny dla wzroku śmiertelników.
Syn jest zupełnością Bóstwa objawionego…
Pocieszycielem, którego Chrystus obiecał posłać po Swym
wstąpieniu do nieba, jest Duch, w całej pełni Bóstwa
manifestujący moc łaski Bożej wszystkim, którzy
przyjmują Chrystusa i wierzą w Niego jako w swego
osobistego Zbawiciela. Są trzy żywe Osoby Niebiańskiego
Trio. W imieniu tych trzech wielkich Potęg — Ojca, Syna i
Ducha Świętego — ci, którzy przyjmują Chrystusa w żywej
wierze, dostępują chrztu. Otóż Moce te będą współdziałać
i współpracować z okazującymi im posłuszeństwo
poddanymi nieba w ich wysiłkach zmierzających do tego,
aby mogli zacząć żyć nowym życiem w Chrystusie”.
E.G.W. (Ewangelizacja, rozdz. 18, str. 614-615, wyd. ang.)