Biolomolo Ćwiczenia.doc (211 KB) Pobierz METODY ANALIZY KWASÓW NUKLEINOWYCH 1. Jeżeli chcemy otrzymać DNA z jakiejkolwiek tkanki, to przed wyizolowaniem musimy tę tkankę najpierw: a) zhomogenizować: mechanicznie (homogenizator) za pomocą ultradźwięków b) LUB zniszczyć całą komórkę przy pomocy detergentów, np.: SDS – sól sodowa siarczanu dodecylu – degraduje błony komórkowe, a dodatkowo denaturuje białka Triton-X100 – tylko niszczy błony oprócz detergentów konieczna jest jeszcze podwyższona temperatura i proteinaza K c) jeżeli dodatkowo chcemy pozbyć się RNA z naszego preparatu to inkubujemy go w 37°C w obecności rybonukleazy A 2. Metody izolacji DNA: a) ekstrakcja z użyciem mieszaniny fenolu i chloroformu: kilkukrotne wytrząsanie lizatu z fenolem i chloroformem – usunięcie lipidów i białek (za denaturację białek odpowiedzialny jest fenol -zbierają się one na granicy faz) wytrącenie DNA – konieczne są: - izopropanol/etanol - niska temperatura - obecność jonów sodu przemycie osadu etanolem (dalsze oczyszczenie) rozpuszczenie osadu DNA w jałowej wodzie lub buforze TE o składzie: - TRIS – zapewnia lekko zasadowe pH (bufor właściwy) - EDTA – chelatuje jony, przez co DNA jest bardziej stabilny b) adsorpcja na kolumnach wypełnionych krzemionką podczas lizy w buforze z proteinazą muszą być jeszcze sole chaotropowe (KI, nadchloran sodu, guanidyny) – usuwają one wiązania wodorowe między DNA a wodą, dzięki czemu DNA może wiązać się z membraną krzemionkową tiocyjanian guanidyny dodatkowo ułatwia lizę i inaktywuje nukleazy przeniesienie lizatu na kolumnę z membraną krzemionkową selektywna absorpcja DNA do membrany – czyli nic oprócz DNA się tam nie przyklei odwirowanie kolumny i przemycie jej etanolem – wymycie soli i usunięcie ewentualnych zanieczyszczeń DNA z kolumny wymywamy j.w. buforem TE lub jałową wodą generalnie metoda jest prostsza, szybsza, bezpieczniejsza, ale mniej wydajna niż ekstrakcja c) przy pomocy cząstek magnetycznych: cząstki wykonane z tetratlenku żelaza (Fe3O4) o właściwościach magnetycznych miesza się z lizatem komórkowym – DNA specyficznie adsorbuje się na powierzchni cząstek nie ma tak prosto, te cząstki nie są tylko żelazem; są pokryte: - polistyrenem/krzemionką zwiększenie adsorpcji DNA - LUB silanem (silanizacja) przyłożenie pola magnetycznego w celu usunięcia lizatu przemycie DNA buforem (tak, żeby go dodatkowo oczyścić) + przyłożenie pola, żeby ten bufor usunąć elucja – wypłukanie DNA z cząsteczek za pomocą buforu wymywającego + ponowne przyłożenie pola magnetycznego, żeby „zabrać” roztwór DNA z cząsteczek metoda jest prosta, szybka, wydajna, ale droga 3. Jak już wyizolujemy DNA, to sprawdzamy, czy nadaje się do dalszych analiz – określamy jego stężenie i ewentualne zanieczyszczenia (fenol, EDTA, heparyna). Korzystamy ze spektrofotometrycznej analizy widma w zakresie 230-280 nm a) STĘŻENIE – pomiar absorbancji przy 260 nm (tam kwasy nukleinowe wykazują maksimum absorpcji) – wartość ta jest wprost proporcjonalna do stężenia jak przeliczyć absorbancję na stężenie: 1 OD (gęstość optyczna) = 50 μg/ml DNA b) CZYSTOŚĆ – pomiar absorbancji przy: 280 nm (maksimum absorbancji białek) i 230 nm stosunek A260/A280 – ocena stopnia zanieczyszczenia białkami; powinien się mieścić w granicach 1,8 – 2,0 stosunek A260/A230 – ocena stopnia zanieczyszczenia fenolami, EDTA, etanolem i polisacharydami – powinien wynosić ok. 1,8 4. PCR – Łańcuchowa reakcja polimerazy – służy do powielenia ściśle określonego, wybranego odcinka DNA a) główne cechy: specyficzność – powielamy tylko to co chcemy; można oczywiście powielić cały genom i nazywa się to wtedy WGA przebiega poza komórką (in vitro) konieczna obecność enzymów, ale innych niż w procesie replikacji in vivo b) składniki reakcji PCR: specyficzne startery - jednoniciowe oligonukleotydy komplementarne do sekwencji, która sąsiaduje z tym fragmentem, który chcemy zamplifikować - umożliwiają inicjację procesu – są „punktem przyczepu” dla polimerazy DNA - muszą być dwa startery – po każdym dla jednej nici DNA – starter sensowny dla nici sensownej i starter antysensowny dla drugiej nici (i on jest jakby „na drugim końcu” powielanej sekwencji) matryca – czyli nasz wyizolowany i sprawdzony DNA rekombinowana polimeraza Taq – termostabilna polimeraza DNA, która katalizuje reakcję wydłużania starterów (czyli przyłącza po kolei kolejne „cegiełki”) dNTP – trifosforany deoksyrybonukleotydów – substraty reakcji i źródło energii dla polimerazy bufor – zapewnia odpowiednie pH dla aktywności polimerazy Mg2+ - kofaktor reakcji polimeryzacji (glicerol/DMSO) – dodawane w przypadku amplifikowana fragmentów bogatych w pary GC c) przebieg procesu: cały PCR składa się z 30-40 powtarzających się cykli: TEMPERATURA 95°C 50-65°C (charakt. dla danej pary starterów) 72°C CO SIĘ DZIEJE? denaturacja DNA – rozplecenie helisy przyłączenie się starterów wydłużanie starterów pod wpływem polimerazy próba kontrolna: mieszanina reakcyjna bez matrycy – sprawdzamy, czy do naszych buforów/starterów etc. nie dostał się oby materiał genetyczny każdy cykl prowadzi do podwojenia ilości DNA liczba końcowych kopii = 2x (x – liczba cykli) UWAGA! Fragmenty o interesującej nas długości pojawiają się dopiero w drugim cyklu 5. Życie nie jest proste (a już zwłaszcza studenta… no chyba, że na UAMie), więc mamy jeszcze kilka wariacji na powyższy temat tzn. modyfikacji PCR a) multipleks PCR – amplifikujemy na raz kilka różnych fragmentów dodajemy 2-4 par starterów zamiast jednej zamiast jednego produktu mamy ich kilka jeżeli chcemy sobie te nasze fragmenty zidentyfikować za pomocą elektroforezy, to muszą one różnić się wielkością, bo inaczej wszystko się wymiesza i nie będzie wiadomo co jest co b) Hot-start PCR – PCR z użyciem polimerazy typu Hot-start, która jest aktywowana dopiero w 95°C (czyli wtedy, kiedy denaturuje DNA) nie powstają wtedy produkty niespecyficzne, ponieważ zaczynamy reakcję dopiero jak już wszystko jest dodane, jesteśmy gotowi, mamy dobry humor etc. polimeraza jest zablokowana w niższych temperaturach, ponieważ jej centrum aktywne jest blokowane przez: - przeciwciało - LUB termolabilną grupę chemiczną, która odłącza się od polimerazy po ogrzaniu metoda przydatna w amplifikacji malutkich fragmentów DNA c) MSP PCR – metylospecyficzna reakcja PCR – umożliwia analizę profilu metylacji danego fragmentu (to jest to co robiliśmy na zajęciach i o niej powiem dokładniej niżej) 6. MSP PCR – cały myk polega na tym, że zanim zaczniemy powielać nasze DNA poddajemy je konwersji w obecności NaHSO3: a) sekwencja zmetylowana nie ulegnie zmianie i nadal będzie zawierała cytozynę b) sekwencja niezmetylowana ulegnie modyfikacji – niezmetylowana cytozyna zamieni się na uracyl c) skoro mamy dwie różne „wersje” tego samego DNA, to trzeba użyć dwóch różnych par starterów jeden dla sekwencji zmetylowanej w której są cytozyny i komplementarne do nich guaniny drugi dla sekwencji niezmetylowanej, w której będzie uracyl i komplementarna do niego adenina d) musimy jeszcze wrzucić coś w stylu „prób odniesienia”, żeby skontrolować, czy wyniki są wiarygodne (czy bufor był dobry, stratery nie za stare etc.) ... Plik z chomika: farmacjaUMP Inne pliki z tego folderu: Niekodujące RNA. TKN.pdf (7283 KB) RNA-niekodujące-2009-dla-studentów.ppt (1731 KB) 12790947_10201188633354109_301612126006720785_n.jpg (68 KB) 12803062_10201188632994100_1915783836328528056_n.jpg (62 KB) 12802822_10201188633674117_2601083970834367509_n.jpg (59 KB) Inne foldery tego chomika: biochemia chemia leków farmakognozja farmakologia mikroby Zgłoś jeśli naruszono regulamin Strona główna Aktualności Kontakt Dział Pomocy Opinie Regulamin serwisu Polityka prywatności Copyright © 2012 Chomikuj.pl