Wykład IV Teoria Orbitali Molekularnych (metoda MO) 1. Każdy elektron jest reprezentowany przez funkcję zwaną orbitalem (MO) zależy ona od współrzędnych elektronu (x,y,z) 2. Funkcja ta mnożona jest przez funkcje spinu, lub (reprezentującą różne stany spinowe elektronu) spin-orbital 3. Elektrony muszą sełniać Zasadę Pauliego. Zapewnia to forma wyznacznika 4. Kazdy orbital jest związany z energią - energią orbitalną. Jest to energia którą elektron by miał gdzyby był niezależny d innych I był opisywany tą funkcją Energy MOs otrzymujemy rzowiązując równanai Hartree-Focka: układ funkcji + odpowiadajace im energie Całkowita energia w metodzie Hartree-Focka (HF) 1. Definicja: energia uwolniona po rozłożeniu molekuły na jądra I oddzielone elektrony 2. Jest ujemna (molekuła jest trwalsza niż jądra+elektrony) 3. Energie MO są uporządkowane w porządku rosnacym diagram MO 4. W metodzie HF całkowita energia NIE jest sumą energii orbitalnych Energy Troche szczegółow… Orbitale vs. spinorbitale Oddziaływanie elektronów Energia kinetyczna i odziaływania z jądrami Wartość średnia operatora energii Energia elektronu w polu samych jąder: Całka kulombowska: Całka wymienna: (pp|1/rij|qq) (pq|1/rij|pq) Operator kulombowski: Operator wymienny: Metoda RHF I UHF. MO diagram energii Energy virtual Lowest Unoccupied MO (LOMO) 0 Highest Occupied MO (HOMO) Energie orbitalne occupied 1. MOs są zajęte przez elektrony od najbardziej ujemnego do najbardziej dodatniego (2 na MO z przeciwnym spinem) 2. Najważniejsze (dla chemii) są HOMO i LUMO - określają reaktywność Frontier Molecular Orbitals (FMO) 3. Energia HOMO jest związana z oderwaniem elektronu Energy virtual Energia jonizacji (IE) - LUMO 0 HOMO occupied Example: 10 electrons - 5 doubly-occupied MOs First Ionization Energy = First Ionization Potential In HF method the first IE is approximately equal to -HOMO Electron Affinity (EA) is the energy gain from adding electron to a molecule or atom form an anion In HF method EA is approximately equal to LUMO HOMO=-IP LUMO=EA Baza MO i = cij AO j j Liniowa Kombinacja Orbitali Atomowych {AO} baza = orbitale na wszystkich atomach {cj } - wspólczynniki liniowej kombincji Każdy MO reprezentuje inny zestaw cij Metoda Hartree-Fock traktuje {ci} jako niewiadome i {AO} jako znane - obliczenia dają nam współczynniki {ci} Jak interepretować MOs? Używając współczynników I orbitali AOs z Orbitale atomowe y s x z z Mogą być scentrowane na każdym atomie molekuły z + - + - y y y x + x Py Pz Px x z z y - dxy y x x + + - + - + - - + dyz y dxz z - + + + + y x - x + dz2 = d3z2-r2 dx2-y2 Niektóre typy baz 1. Baza minimalna - przykład STO-3G 2. Baza “split-valence” - przykład 3-21G 3. Funkcje polaryzacyjne/baza polaryzacyjna - zaznaczona gwiazdkami - przykład 631G** Baza minimalna: 1 orbital na podpowłokę s 3 orbitale na podpowłokę p 5 orbitale na podpowłokę d (czasami 6) Przykład: H2C=O w bazie minimalnej (STO-3G) C i O: podpowłoki 1s, 2s, 2p z AOs y s x s Pz Px Py 5 AOs dla każdego atomu Dla atomów H: podpowłoka 1s AO s Jeden s-typ AO dla każdego atomu H Razem: 5 AOs na C, 5 AOs na O, 1 AO na H1 i1 AO na H2 = razem 12 AOs tworzą 12 różnych orbitali MO #elektronów = 6+8+2 = 16 (16 elektronów zajmie podwójnie 8 MOs) 8th MO będzie HOMO; 9th MO będzie LUMO Lepsza baza: Split-valence (3-21G, 6-31G) Walencyjne podpowłoki Dla C i O: podpowłoki 1s 2s 2p AOs: s Podwójna liczba orbitali dla Podpowłok walencyjnych: s’ s” px py pz px ’ py’ pz’ 2 orbital per sub-shell s 2 x 3 orbitals per subshell p 2 x 5 orbitals per subshell d Całkowita liczba AOs dla C i O: 9+9 = 18 Dla H atomów:podpowłoka 1s (valence electrons) Dwa s-type AOs dla każdego H Podsumowanie H2CO dla bazy split-valence Razem: 9 AOs na C, 9 AOs na O, 2 AOs na H1 i 2 AOs na H2 = 22 AOs Może tworzyć 22 różnych molekularnych orbitali (MOs) #elekronów = 6+8+2 = 16 (16 elektronów zajmie podwójnie 8 MOs) 8my MO będzie HOMO; 9th MO będzie LUMO Jest 22 - 8 = 14 niezajętych MO w tej bazie Split valence : 3-21G and 6-31G Im więcej AOs w bazie, tym bardziej dokładny wynik Dalsza poprawa - dodatek funkcji polaryzacyjnych Funkcje polaryzacyjne (oznaczane *) Przykłady: bazy 3-21G*, 6-31G*, 6-31G** W HF prawdopodobieństwo znalezienia elektronu 1 w punkcie x nie zależy od znalezienia elektronu 2 w tym samy punkcie. Nieprawidłowa dysocjacja H2 w metodzie HF Brak korelacji - brak przyciągania pomiędzy atomami gazów szlachetnych - brak energii dyspersyjnej antywiążący wiążący Tu w istocie jest maleńkie minimum w antywiążącym… Kiedy korelacja elektronowa jest istotna? • a) dysocjacja cząsteczki - jak w H2 • b) degeneracja stanu podstawowego w metodzie HF - jak w naftalenie • c) oddziaływanie dyspersyjne degeneracja QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. Degeneracja! QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. Degeneracja usuwana przez korelację elektronową QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. Metoda wiązań walencyjnych - H2 QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. Jak polepszyć funkcje wiązań walencyjnych? Dodać funkcje jonowe! QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. …tak było do H2, a np. dla HCl… QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. Porównanie funkcji MO I VB dla H2 QuickTime™ and a decompressor are needed to see this picture. Funkcje kowalencyjne Funkcje jonowe RHF dysocjuje na H+H oraz H+ + H- Dokladna funkcja dysocjuje na H+H Metoda CI: Jak tworzymy funkcję w CI? Włączmy wszystkie lub wybrane konfiguracje do rozwinięcia wariacyjnego METODY ZAAWANSOWANE, UWZGLEDNIAJACE KORELACJE ELEKTRONOW Full CI - full CI - wszystkie możliwe wzbudzenia CIS, SD CI - singles, singles+doubles - wszystkie pojedyncze i podwójne MCSCF, CASSCF, MRCI - wielokonfiguracyjny SCF pełny wielokonfiguracyjny SCF, wieloreferencyjne CI CCSD, CCSDT, CCSDTQ - metoda sprzężonych klastrów. MPPT=MBPT - rachunek zaburzeń: MP2, MP3, MP4 koniec