Nazizm_w_Niemczech_2_

Opracowała: Anna Łazewska
Nazizm w Niemczech
Skutkiem zastosowania w praktyce ideologii nazistowskiej stało się powstanie w Niemczech
totalitarnej III Rzeszy, wywołanie II Wojny Światowej, zbrodnie wojenne i ludobójstwo na
podłożu ideologicznym, w tym Holokaust.
W 1919 roku Adolf Hitler wstąpił do Niemieckiej Partii Robotników, szczególnie podatnej na hasła
rewanżu głoszone przez weteranów I Wojny Światowej. Dwa lata później, po przekształceniu jej
w Niemiecką Narodowo - Socjalistyczną Partię Robotników (NSDAP), został jej
przewodniczącym z tytułem Wodza. W tym samym roku postał zbrojny oddział partii - Oddziały
Szturmowe (SA). W 1923 roku NSDAP podjęła nieudaną próbę siłowego przejęcia władzy w
niemieckiej Bawarii (pucz Monachijski), na skutek czego Adolf Hitler został skazany na karę
więzienia. W tym okresie powstały zręby ideologii nazistowskiej - programowa książka Adolfa
Hitlera Mein Kampf ("Moja walka"), rasistowskie prace Alfreda Rosenberga i polityczne
Josepha Goebbelsa. Idee nazistów stały się nośne wraz z nastaniem Wielkiego Kryzysu w
1929 roku, kiedy to NSDAP skupiła się na głoszeniu populistycznych haseł gospodarczych. Jako
winnych Wielkiego Kryzysu NSDAP wskazywała na światowy kapitalizm owładnięty przez
Żydów, przeciwstawiany przedsiębiorczości niemieckiej. W wyborach 1930 roku NSDAP dostała
się do Reichstagu (parlamentu) i weszła w koalicję z prawicą. Głównym konkurentem NSDAP
była partia komunistyczna, głosząca, pod względem gospodarczym, w zasadzie bardzo
podobne populistyczne hasła. Na początku lat trzydziestych XX wieku NSDAP zyskała
przychylność niemieckich przedsiębiorców i pracodawców, ostatecznie w 1933 roku wygrała
wybory. Prezydent Paul von Hindenburg mianował Adolfa Hitlera na kanclerza. NSDAP,
odpowiedzialna za jedno z największych ludobójstw w historii współczesnego świata, doszła do
władzy legalnie, zgodnie z demokratycznymi procedurami.
Władza kanclerska była dla Adolfa Hitlera i NSDAP niewystarczająca. Pod pretekstem pożaru
Reichstagu (w rzeczywistości podpalonego celowo przez nazistów) prezydent wydał
rozporządzenie o specjalnych prerogatywach dla Adolfa Hitlera, Führera (Wodza). Następnie
naziści wprowadzali kolejne ustawy (pod pretekstem walki z Wielkim Kryzysem), by rok po
objęciu urzędu Adolf Hitler zyskał władzę absolutną i dyktatorską. W 1934 podczas tak zwanej
nocy długich noży dokonano czystek w NSDAP - zamordowani zostali członkowie jednego ze
skrzydeł partii, związani z Oddziałami Szturmowymi (SA). W 1935 roku Reichstag zebrany w
Norymberdze przyjął pakiet "ustaw rasowych" (ustawy norymberskie), które wcielały wżycie
rasową ideologię nazizmu. Na ich podstawie możliwe było pozbawianie Żydów niemieckiego
obywatelstwa i własności, zakazano im piastowania urzędów i posługiwania się niemiecką flagą.
W 1938 roku z inspiracji nazistów doszło do pogromu Żydów, znanego jako noc kryształowa, na
skutek której wielu Żydów ostatecznie opuściło teren III Rzeszy - dobrowolnie lub pod
przymusem. Ustawy norymberskie dotyczyły też Romów oraz osób czarnoskórych,
wprowadzały też do prawa ideologię "czystości rasy", wedle której zakazane były małżeństwa
między "Aryjczykami" i "nie - Aryjczykami". Dla zachowania "doskonałości rasy" dopuszczano
przymusową eutanazję, przymusową aborcję czy stosowanie eugeniki, czyli selektywnego
rozmnażania ludzi celem uzyskania nowych pokoleń posiadających pożądane, "aryjskie" cechy.
Nazizm jako ideologia totalitarna, starał się zdobyć wpływ na wszystkie aspekty życia, zakazano
działań wszelkich instytucji sprzecznych z nazizmem, w tym "niewłaściwej" kultury i sztuki (do
historii przeszedł obraz palenia książek), prześladowco osoby za przekonania czy jeszcze inne
cechy sprzeczne z ideą "czystości rasy" (np. homoseksualizm). Dla więźniów politycznych już
przed wojną utworzono obozy koncentracyjne (najstarszy obóz w Dachau powstał w 1933
roku). W umacnianiu swojej władzy naziści chętnie sięgali do technik propagandy, wykorzystywali
film i radio. Ważne znaczenie propagandowe miała olimpiada organizowana w Berlinie w 1938
roku. Szefem propagandy III Rzeszy był Joseph Goebbels.
W polityce wewnętrznej III Rzeszy tworzono równoległe do państwowych instytucje paramilitarne
i partyjne. Obok wojska, na znaczeniu zyskiwały Oddziały Szturmowe (SA), Sztafety Ochronne
(SS), Tajna Policja Państwowa (Gestapo), czy organizacje młodzieżowe (Hitler Jugend).
W polityce międzynarodowej Adolf Hitler dążył do realizacji teoretycznych założeń nazizmu,
przede wszystkich do uzyskania "przestrzeni życiowej", a to poprzez podbój Europy. Dlatego
też gospodarka totalitarnych Niemiec od początku dojścia Adolfa Hitlera do władzy
ukierunkowana była na zbrojenia i przygotowania do wojny. Plany nazistów zakładały podbój
Europy Wschodniej i utworzenie Wielkiej Rzeszy od Atlantyku po Ural. W początkowej fazie
Adolf Hitler dążył do konsolidacji narodów niemieckich (Anschluss Austrii - wchłoniecie Austrii
przez III Rzeszę i Układy Monachijskie, na mocy których czechosłowackie Sudety zamieszkałe
przez mniejszość niemiecką zostały przyłączone do III Rzeszy - oba wydarzenia w 1938 roku). III
Rzesza weszła też w sojusz z faszystowskimi Włochami a następnie z Japonią tworząc tak
zwaną Oś Berlin - Rzym- Tokio.
Podczas II Wojny Światowej, która w Europie rozpoczęła się atakiem III Rzeszy na Polskę 1
września 1939 roku, naziści, zgodnie z własną ideologią, dopuścili się masowych zbrodni
przeciw ludzkości, w tym systematycznej i planowej eksterminacji Żydów, Romów oraz innych
narodów i grup uznawanych za niższe zgodnie z ideologią rasy. Od 1941 roku obozy
koncentracyjne zaczęły pełnić funkcję obozów śmierci, gdzie naziści mordowali ludzi za
pomocą technik przemysłowych.
Upadek ideologii nazizmu wiąże się w upadkiem ucieleśniającego ją państwa - III Rzeszy,
pokonanej przez aliantów w 1945 roku. Zbrodniarze nazistowscy zostali skazani w Procesach
Norymberskich (1945 - 1949). Powojenne Niemcy poddano procesowi denazyfikacji, czyli
wykorzenienia zasad nazizmu z życia społecznego.
Źródło:
Michał Minałto
htt://www.edulandia.pl/