Detekcja sygna*ów
advertisement
Michał Białek detekcja sygnału tak nie tak trafienie ominięcie nie fałszywy alarm prawidłowe odrzucenie czy jest sygnał Aby spostrzec bodziec jego wielkość musi być odpowiednia, tzn. przekroczyć próg absolutny Próg absolutny to minimalna wartość bodźca, aby został on zauważony bodźce zbyt słabe, aby zostały uświadomione są przetwarzane na poziomie nieświadomym, zapamiętywane i wpływają na przetwarzanie innych bodźców. Niektórzy uczeni uważają, że bodźce odbierane podczas snu są przetwarzane w podobny sposób. Niekiedy uważa się, że takie słabe bodźce nie powodując świadomej refleksji, czynią nas bezbronnych, gdyż nie możemy się obronić przed zawartą w przekazie sugestią. W efekcie sugestia ta mogłaby być traktowana jako własną myśl, lub zalążek p Prawo Webera Aby zauważyć różnice między dwoma bodźcami różnica musi przekroczyć próg Dla ciężaru na przykład niezauważalna dla nas różnica wynosi 2%, dla jasności światła 7,9%, a dla głośności dźwięku - 4,8% Dźwięk jest falą powietrza i może być zapisany na wiele różnych sposobów. Jednym z nich jest zmiana ciśnienia akustycznego w proporcjonalne zmiany napięcia elektrycznego lub natężenia prądu. Ta forma analogowa może zostać przekształcona w formę cyfrową, czyli ciąg liczb, odpowiadający wartościom tego napięcia. Przekształcenia dokonuje się za pomocą przetwornika analogowo cyfrowego. Do zapisu w standardzie CD Audio liczby są 16-bitowe i są zbierane 44 100 razy w sekundzie. Jest to jakościowo bardzo dobry standard, ale do zapisania wszystkich danych opisujących dźwięk potrzeba stosunkowo dużego strumienia danych (w przybliżeniu 1,5 Mb/s dla stereo), co jest szczególnie kłopotliwe w przypadku konieczności przesyłania tych danych za pomocą sieci. Dźwięk zakodowany w tym standardzie jest zazwyczaj źródłem danych do kompresji MP3. Aby zmniejszyć ilość danych stosuje się różne metody zakodowania tych danych, w tym MP3. MP3 opiera się na wcześniej wspomnianym modelu psychoakustycznym i jest to metoda stratna. Polega na tym, że zostają „usunięte” (stratność) te informacje o dźwięku, które są niezauważalne lub mało istotne dla człowieka (psychoakustyczność). Mimo przyjęcia, że człowiek słyszy dźwięki do 20 kHz, w praktyce tę granicę wyznacza 16 kHz. W muzyce dźwięki powyżej 16 kHz nie są tak istotne, a słyszalność tych dźwięków jest różna. Znaczna wśród dzieci i młodzieży, z czasem zanika. Dlatego większość popularnych kodeków usuwa pasma powyżej 16 kHz. Z modelu psychoakustycznego wynika, że najlepiej słyszymy dźwięki w okolicach 2-4 kHz. Czym częstotliwość dźwięku bardziej odbiega od tego pasma, tym coraz gorzej go słyszymy. Zatem, jeśli dźwięk będzie cichszy od progu słyszalności, nie będzie on zauważony. Z tego wynika, że skrajne częstotliwości mogą zostać zapisane z dużo mniejszą dokładnością (na mniejszej licznie bitów). Z modelu psychoakustycznego wynika również zjawisko maskowania (potocznie można powiedzieć, że głośne dźwięki „zagłuszają” ciche). Zatem w pobliżu głośnych dźwięków (w pobliżu - znaczy podobna częstotliwość tuż przed, i tuż po, w czasie) również można zmniejszyć liczbę bitów, gdyż szum kwantyzacji nie będzie słyszany. Upsizing – takie zmienianie bodźca aby różnica była zauważalna Downsizing – takie zmienianie bodźca, aby nie było widać różnicy Ciekawym przypadkiem wykorzystania downsizingu była zmiana ułożenia foteli w samolotach linii lotniczych "United Airlines". Zmniejszono szerokość foteli o 3,3 cm oraz odległość pomiędzy rzędami siedzeń o 5,1cm. Zmiany te pozostały niezauważone przez pasażerów, pozwoliły natomiast na zwiększenie liczby miejsc w samolocie, a tym samym liczby przewożonych osób. Prawo Webera pozwala bowiem na szczegółowe wyliczenie progu różnicy dla różnych bodźców. . Rozcieńczyć można praktycznie wszystko: od past do zębów, kremów, szamponów do włosów, po wędliny i wyroby mięsne. Do tych ostatnich używa się specjalistycznych nastrzykiwarek. Za ich pomocą do mięsa pompuje się biały roztwór wodny, zawierający sól oraz polifosforany. Polifosforany otwierają białka i wpływają na jego wodochłonność. Wystarczy jeszcze równomiernie rozprowadzić wodę za pomocą masownic. Mięsko przybierze na wadze, a woda wycieknie dopiero na patelni u klienta. Rezultaty tego typu zabiegów są zdumiewające. Standardowo z 1 kg mięsa wytwarza się 1,15kg- 1,35kg wędlin. Na tyle zezwalają przepisy. Kto się nimi specjalnie nie przejmuje, ten potrafi zwiększyć wagę takiego wyrobu nawet dwukrotnie. Najlepsze do pompowania są wędzonki, szynki i balerony. (2) Przepisy nie zabraniają stosowania innych dodatków zwiększających objętość i wagę produktu białek roślinnych, skrobi - a także substancji konserwujących, przeciwutleniaczy, barwników i emulgatorów, które poprawiają wygląd, jak również substancji wzmacniających smak i zapach. Wyniki kontroli Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w zakresie jakości handlowej mięsa czerwonego i jego przetworów z czerwca 2004r. jasno ukazują, że takie praktyki są na porządku dziennym. Na 16% zakwestionowanych produktów, w co piątym było za dużo wody, a ponad połowa próbek zawierała za mało białka zwierzęcego zastąpiono je tańszym białkiem roślinnym. (4) Jak pisze Andrzej Kondej, powszechnym dowodem ich bezczelności jest coś, co w branży wędliniarskiej nazywa się "pampersem". Jest to podkładka, która znajduje się na dnie wszystkich styropianowych i tekturowych opakowań wyrobów mięsnych. Ma ona za zadanie wchłaniać wodę i wszystkie inne substancje wstrzyknięte w trakcie procesów przetwarzania. (5) (1) Andrzej Falkowski, Tadeusz Tyszka, "Psychologia zachowań konsumenckich" (2) "Ile mięsa w mięsie?" Fundacja VIVA! Za: Interia, 16.12.2004, (3) Ibid (4) Wyniki kontroli Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych w zakresie jakości handlowej mięsa czerwonego i jego przetworów z czerwca 2004r., JIHARS, http://www.ijhar-s.gov.pl news.php?idnews=19 (5) Andrzej Kondej, "Polowanie na klienta. Jak nami manipulują producenci i sprzedawcy"
