Babiogórski Park Narodowy

Babiogórski Park Narodowy
polski park narodowy utworzony w 1954 roku na
terenie województwa krakowskiego.
Znajduje się on w Polsce południowej, w
województwie małopolskim przy granicy ze Słowacją.
Obejmuje północną i południową stronę masywu
Babiej Góry włączając najwyższy szczyt Beskidu
Żywieckiego.
W Zawoi, gdzie znajduje się siedziba Dyrekcji Parku,
utworzono specjalny Ośrodek Edukacyjny
Babiogórskiego Parku Narodowego prezentujący w
przystępny sposób walory babiogórskiej przyrody. Dla
uatrakcyjnienia zwiedzania parku wytyczono sieć
ścieżek edukacyjnych.
Fauna
105 gatunków ptaków.
Ssaki takie jak jelenie, rysie, wilki i niedźwiedzie.
Owady, zwłaszcza chrząszcze, wliczając unikatowe
gatunki.
Szata roślinna
Na terenie parku opisano 500 gatunków roślin
naczyniowych, prawie 200 gatunków mchów oraz
liczne porosty, glony i wątrobowce. Występuje tutaj
70 gatunków wysokogórskich oraz 54 objęte ochroną
gatunkową. M.in. mają tu swoje stanowiska tak
rzadkie w Polsce gatunki roślin, jak: okrzyn jeleni,
rogownica alpejska, wyblin jednolistny, turzyca pchla,
tocja karpacka, tojad morawski, zimoziół północny.
Symbolem parku jest okrzyn jeleni, który występuje
tylko w Babiogórskim Parku Narodowym.
Gorczański Park Narodowy
utworzony w 1981 roku, jest jednym z 23 parków narodowych na terenie
Polski. Obejmuje centralne pasmo Gorców, m.in. masywy Turbacza i Gorca.
Dyrekcja Gorczańskiego Parku Narodowego znajduje się w Porębie Wielkiej.
Flora
W Gorcach stwierdzono występowanie ponad 900 gatunków roślin
naczyniowych, 25 gatunków mchów, 450 gatunków porostów i 116 gatunków
wątrobowców, z czego ok. 85% na terenie parku i jego otuliny. Znaczny jest
udział gatunków górskich, m. in: liczydło górskie, tojad dzióbaty, jaskier
platanolistny, miłosna górska, omieg górski. Występują tu również 22 gatunki
charakterystyczne dla piętra alpejskiego, np. kuklik górski, wiechlina
alpejska, tymotka alpejska. Z chronionych prawnie roślin występuje 113
taksonów.
Fauna
Duże i dobrze zachowane kompleksy leśne sprzyjają licznemu występowaniu
tu zwierząt, dla których gdzie indziej brakuje już odpowiednich siedlisk: dzika,
jelenia, sarny, wydry, borsuka, gronostaja. Zróżnicowane środowiska (oprócz
lasów są polany) sprzyja dużej różnorodności gatunkowej fauny parku.
Magurski Park Narodowy
jeden z 23 parków narodowych na terenie Polski,
utworzony w 1995 roku.
Park leży na granicy województw małopolskiego i
podkarpackiego w samym sercu Beskidu Niskiego.
Swoim zasięgiem obejmuje górne dorzecze Wisłoki oraz
pasmo Magury Wątkowskiej. Jest jednym z dwóch
parków narodowych na Podkarpaciu.
Przyroda
MPN chroni przede wszystkim unikatowy w skali Karpat
obszar przejściowy między Karpatami Zachodnimi i
Karpatami Wschodnimi. Ponad 90% powierzchni parku
zajmują lasy. Na jego terenie wyróżnić można dwa piętra
roślinne: pogórza i regla dolnego. Piętro pogórza,
zajmujące około 43% powierzchni parku i sięgające 530
m n.p.m., to głównie drzewostany sztuczne z przewagą
sosny. Znajdują się tu też liczne łąki i pastwiska, a także
torfowiska. Piętro regla dolnego, zajmujące około 57%
powierzchni parku i sięgające od 530 m n.p.m. wzwyż, to
głównie naturalne lasy bukowe z domieszką jedlin i
rzadko występujących w Karpatach jaworzyn.
W parku występuje prawie 800 gatunków roślin i prawie
200 gatunków zwierząt (nie licząc owadów). Wśród roślin
59 gatunków objętych jest ochroną ścisłą, 11 częściową,
a 12 wpisanych jest do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin.
Ojcowski Park Narodowy
jeden z 23 parków narodowych w Polsce, utworzony w 1956. Znajduje się
on w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim. Położony jest na
obszarze 4 gmin: Skała, Jerzmanowice-Przeginia, Wielka Wieś, Sułoszowa.
Obejmuje część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej – Dolinę Prądnika i
Dolinę Sąspowską wraz z przyległymi częściami wierzchowiny jurajskiej.
Jest najmniejszym z polskich parków narodowych. Jego symbolem jest
nietoperz.
Flora
Pomimo znacznych przeobrażeń dokonanych działalnością człowieka przez
ostatnie 150 lat przed utworzeniem parku narodowego, przyroda zachowała
tutaj dużą różnorodność. Na bogactwo flory składa się 1000 gatunków roślin
naczyniowych, ponad 230 gatunków mchów i wątrobowców, 1200 odmian
grzybów i ok. 200 rodzajów porostów. Występują tu 84 gatunki roślin
prawnie chronionych, wśród nich m.in.: róża alpejska, brzoza ojcowska,
kruszczyk błotny i rdzawoczerwony, gnidosz rozesłany. Przedstawicielami
flory stepowej są wiśnia karłowata, aster gawędka, ostnica Jana. Florę
górską reprezentuje jodła, grab, tojad smukły, tojad mołdawski, żywiec
gruczołowaty. Przetrwały tu gatunki reliktowe z holocenu: ułudka leśna i
obrazki plamiste.
Fauna
Liczbę występujących tu gatunków zwierząt szacuje się na 11 tys., opisano
do tej pory ok. 6 tys. Bardzo charakterystyczną dla OPN grupą zwierząt i
będącą jego symbolem są zamieszkujące jaskinie nietoperze – występuje
ich tutaj aż 17 gatunków, najczęstszymi są nocek duży i podkowiec mały. Z
większych ssaków występują: sarna, zając szarak, dzik europejski, lis rudy,
kuna leśna, tchórz zwyczajny, gronostaj, bóbr europejski, borsuk,
orzesznica, piżmak. Stwierdzono występowanie 120 gatunków ptaków, w
tym 94 lęgowe, m.in. są to: bocian czarny, pluszcz, zimorodek, puszczyk,
jastrząb gołębiarz. Z płazów występują:traszka zwyczajna i grzebieniasta,
kumak nizinny, ropucha szara, żaba trawna, rzekotka drzewna i inne. Gady
reprezentowane są przez: zaskrońca zwyczajnego, jaszczurkę zwinkę,
padalca zwyczajnego, żmiję zygzakowatą, gniewosza plamistego.
Pieniński Park Narodowy
jeden z 23 parków narodowych na terenie Polski, utworzony w 1932 r. PPN
zajmuje najcenniejsze pod względem krajobrazowym i przyrodniczym obszary
Pienin Właściwych: Masyw Trzech Koron, Pieniny Czorsztyńskie, Pieninki,
Przełom Dunajca. Z Pienin Spiskich włączone zostały w obszar parku tylko
Zielone Skałki. Ma najwyższy wśród wszystkich polskich parków narodowych
wskaźnik nasilenia ruchu turystycznego w przeliczeniu na 1 ha powierzchni. Dla
turystów udostępniono 35 km szlaków. Zalicza się do nich również stanowiący
atrakcję na skalę europejską spływ tratwami przełomem Dunajca.
Flora
Urozmaicona rzeźba terenu, różnorodność siedlisk i mikroklimatów, długa historia
rozwoju tutejszej flory, spowodowały, że mimo niewielkiej powierzchni parku jego
flora jest bardzo ciekawa i zróżnicowana. Najciekawsza roślinność występuje w
Masywie Trzech Koron z Wąwozem Szopczańskim i na niedostępnej północnej
ścianie Smolegowej Skały.
Na obszarze PPN występuje 1100 gatunków roślin naczyniowych. Występuje
tutaj zaskakująco dużo, bo aż 167 gatunków roślin górskich, mimo że Pieniny
mają niedużą wysokość. Opisano także ponad 400 gat. glonów, 230 gat. mchów,
550 gat. grzybów kapeluszowych, ponad 400 gat. porostów i ciągle opisywane są
nowe gatunki.
Fauna
Urozmaicony teren i różnorodność warunków środowiskowych sprawia, że
również świat zwierząt jest ciekawy. W Pieninach naliczono ponad 7 tys.
gatunków zwierząt, w tym ok. 235 gatunków kręgowców. Z większych ssaków
występują: borsuk, dzik, jeleń, ryś, żbik, kuna leśna, sarna. Dzięki występowaniu
jaskiń, w których mogą zimować, bogata jest fauna nietoperzy, obejmująca aż 15
gatunków. Najliczniejszy wśród nich jest rzadki już w Europie podkasaniec mały.
Z rzadkich gryzoni warto wymienić mysz małooką, reprezentującą element flory
stepowej. Bogata jest awifauna – w latach 1955–1959 doliczono się ok. 160
gatunków ptaków, w tym ok. 100 gniazdujących tutaj. Z gatunków naskalnych
warto wymienić nagórnika, pomurnika, kopciuszka i gniazdującego również w
skałach bociana czarnego, z rzadszych drapieżników puchacza. W Dunajcu żyje
głowacica.
Tatrzański Park Narodowy
jeden z 23 parków narodowych na terenie Polski. Utworzony z dniem
1 stycznia 1955 przez rozporządzenie Rady Ministrów z 30
października 1954 r. Jego odpowiednikiem po stronie słowackiej jest
TANAP.
Flora i fauna
Klimat Tatr, a co za tym idzie ich roślinność, charakteryzuje się
piętrowością. Piętro najniższe, czyli piętro regla dolnego, porastają
bory świerkowe z niewielką domieszką jodły, buka i jaworu. Regiel
górny to prawie wyłącznie bór świerkowy, rzadko tylko występuje
reliktowy bór limbowo-świerkowy. Piętro kosówki (1550–1800 m)
porasta roślinność krzewiasta z przewagą kosodrzewiny. Piętro hal
to murawy wysokogórskie z bogatą roślinnością alpejską. Można tu
spotkać m.in. wiele gatunków goryczek, goździka lodowcowego,
sasankę alpejską. W piętrze turni roślin jest niewiele, choć niektóre z
nich są silnie przywiązane do tego piętra wysokościowego np.
goryczka przezroczysta i jaskier lodnikowy.
Z tatrzańskich ssaków warto wymienić kozicę, świstaka, a w
niższych partiach jelenia, sarnę, rysia i łasicę oraz niedźwiedzia
brunatnego. Wśród ptaków króluje orzeł przedni, charakterystyczny
jest też pomurnik, gniazdujący w wyższych partiach gór. Można go
rozpoznać po czerwonych skrzydłach i niezwykłych zdolnościach
wspinaczkowych.