PO CO ewangelizować?

PO CO ewangelizować?
Konspekt do poprowadzenia spotkania o ewangelizacji
w czasie wakacyjnej oazy rekolekcyjnej
I. CELE:
Prezentacja pokazuje ewangelizację z trzech perspektyw:
a) uzasadnia samą ideę ewangelizacji (Po co ewangelizować?)
b) wyjaśnia czym jest ewangelizacja
c) pokazuje kim jest ewangelizator
Celem spotkania prowadzonego przy użyciu tej prezentacji jest odpowiedź na 3 pytania:
A. Dlaczego ewangelizujemy?
B. Czym w istocie jest ewangelizacja?
C. Kim jest ewangelizator?
UWAGA: spotkanie można tak poprowadzić, aby zrealizować jeden z powyższych celów, a nie
wszystkie 3 jednocześnie.
II. PRZEBIEG SPOTKANIA:
Slajd 1
Slajd 2
Slajd 3
Slajd 4
Slajd 5
Slajd 6
Slajd 7
Slajd 8–
13
Dz 4,20 przypominają, że EWANGELIZACJA JEST ŁASKĄ, która ujawnia się w
człowieku jako wewnętrzne przynaglenie do MÓWIENIA
Temat jest jeden: Jezus Chrystus. Spotkanie z Nim i poznanie Go oraz doświadczenie
Jego działania w życiu człowieka owocuje pragnieniem opowiadania o Nim.
Schemat SPOTKAŁEM – MÓWIĘ służy podkreśleniu absolutnie podstawowego
doświadczenia SPOTKANIA Osoby Jezusa Chrystusa w moim życiu. Jak się później
okaże: nie chodzi tu tylko o pierwsze spotkanie, ale o nieustającą relację.
Ewangelizacja wynika z doświadczenia spotkania z Bogiem - Osobą w konkrecie
mojego życia.
Schemat [NIE MÓWIĘ – (bo) NIE SPOTKAŁEM] ma być inspiracją do krótkiej wymiany
opinii nt. „Dlaczego nie ewangelizuję?” UWAGI:
 ma to być krótkie podzieleni e się 1-2 myślami, bo na ten temat można długo
dyskutować.
 Wydaje się, że w przypadku oazowiczów schemat mógłby wyglądać nieco
inaczej: „SPOTKAŁEM – NIE MÓWIĘ”, ale to tylko pozór. W rzeczywistości jest
tak, że jeżeli „nie mówię” tzn. że spotkanie Chrystusem było wydarzeniem
jednym z wielu (powierzchownym, płytkim), które nie zmieniło mego życia –
gdyby pojawiły się takie wnioski, trzeba uzmysłowić, że Bóg jest zawsze
otwarty; przeszkoda musiała być po stronie człowieka.
Czy naprawdę spotkałeś Jezusa? Nie chodzi tu o poddawanie w wątpliwość
pierwszego doświadczenia Osoby Chrystusa, ile bardziej uszczegółowienie tego
momentu, ponieważ to jest materiał do dzielenia się i świadczenia podczas
ewangelizacji.
Podpowiedzi do określenia doświadczenia spotkania Jezusa Chrystusa i opisania
konkretnie tego, co On uczynił, co zmienił czym obdarował, itd.
Pokazuje, że doświadczenie to TRWA i ZMIENIA SIĘ, tak samo jak człowiek się
zmienia i rozwija. Ewangelizowanie to nie jest świadczenie o tym, jak 17 lat temu
usłyszałem o Jezusie i przyjąłem go do swego życia, ale to CIĄGŁE dzielenie się
AKTULNYM doświadczeniem więzi łączącej mnie z Jezusem Chrystusem, dlatego
podkreślono słowa: „przychodzi” oraz „jest” (czas teraźniejszy!)
Głosić Jezusa to mówić o tym KOGO znam, i o tym, co już JEST. Zatem
ewangelizując:
 CHRYSTUSIE, a nie o sobie. To On działa, zmienia, sprawia, itd.
1
PO CO ewangelizować?


Slajd 14
Slajd 15
Slajd 16
Slajd 17
Slajd 18
Slajd 19
Slajd 20
Slajd 21
Slajd 22
Slajd 23
mówimy o trwającej, „dziejącej się” więzi z Nim, która „jest”.
nigdy nie można mówić tylko o pierwszym nawróceniu (to może być punkt
wyjścia, ale z którego możemy zrezygnować). Nigdy nie możemy pominąć „dziś”
mojego życia, w którym działa Chrystus.
Głosimy nie tylko ze względu na ludzi, ale przez tę posługę MY dostępujemy
zbawienia.
Ewangelizowanie jest jednym z podstawowych zadań Kościoła. Kto ma głosić jeśli nie
uczniowie Chrystusa? Zdanie z lineamentów pokazuje, że aktualne dokumenty
Kościoła wzywają nas do ewangelizacji.
Już wiele lat temu sam Ruch zdefiniował siebie jako EWANGELIZACYJNY – to jest rys
naszego charyzmatu, o którym mówił ks. Franciszek Blachnicki. Formacja w Ruchu
prowadzi do głoszenia, które jednocześnie jest naturalną konsekwencją rozwoju w
wierze. Ruch Światło – Życie jest DLA Ewangelizacji.
Słowa ks. Blachnickiego o Ewangelizacji zawsze podkreślają, że chodzi o OSOBĘ
Jezusa Chrystusa oraz o więź/relację, która TRWA. To może się dokonać, jeżeli
Panem naszego życia jest Chrystus. Jeżeli żyjemy czym innym lub kim innym – to nie
ma szans na ewangelizację.
Ewangelizując uczestniczymy w misji Chrystusa i w zbawczym planie samego Boga –
to wielka łaska! Chrystus głosił całym sobą Ojca. Ewangelizując nic nie tworzymy, nic
nie rozpoczynamy, tylko włączamy się (za łaską Boga) w realizację Jego planu, aby
zbawienie dotarło do wszystkich ludzi – to wielka łaska!
Próba zapytania siebie samego CZYM ŻYJĘ? Aby zobaczyć w jakim jestem miejscu:
 w czym pokładam nadzieję,
 czego się boję,
 jak ufam Bogu lub
 dlaczego Jemu nie ufam, tylko sobie?
EWANGELIZACJA to STYL ŻYCIA –ale nie jakiś wyćwiczony i wyuczony. Gotowość
głoszenia i podejmowanie tego zadania powinno być naturalną konsekwencją
przyjęcia do swego życia Chrystusa i życia opartego na wierze w Niego. Jeżeli nie
ewangelizujemy, to powinniśmy zapytać się o nasza więź z Jezusem oraz oto, co nas
blokuje (grzech).
„Wiara rodzi się ze słyszenia (…)” – jeżeli nie będziemy głosić, jak mają u-wierzyć ci,
wśród których żyjemy?
Potrzebujemy Ducha Świętego. Działamy w Jego mocy i Jego siłą. I tylko w ten
sposób. Inaczej się nie da.
Wspólnota w ewangelizacji jest niezbędna, gdyż:
- zanim cokolwiek powiemy, ludzie już widzą, jacy jesteśmy, jak się odnosimy do
siebie i do innych, i czy jesteśmy wspólnotą. Dajmy możliwość odkrycia tym do
których pójdziemy słów: „Patrzcie jak oni się miłują!”, aby w naszej
(ewangelizatorów) miłości wzajemnej i otwartości na innych, oni mogli odkrywać
obecność Boga.
Ewangelizacja zaczyna się dużo wcześniej, zanim zaczniemy głosić.
A poza tym ewangelizacja jest super, bo to jest radosne głoszenie Dobrej Nowiny o
Jezusie Chrystusie. RADOSNE głoszenie – i tylko takie 
2