Histologia - Oko - histologia zabrze - ludi.lg

Histologia - Oko.doc
(54 KB) Pobierz
NARZĄD WZROKU
Oko jest wysoce wyspecjalizowanym narządem odbierającym wrażenia wzrokowe. Jego budowa
umożliwia powstawanie na siatkówce rzeczywistego, odwróconego i pomniejszonego obrazu
oglądanych przedmiotów. Przeciętna moc łamiąca układu optycznego oka wynosi ok.60 dioptrii.
W skład narządu wzroku wchodzą:
gałki oczne;

mięśnie oczne;



powieki;

spojówki;
narząd łzowy.
GAŁKA OCZNA
Gałka oczna ma kształt zbliżony do kuli o średnicy około 24 mm. Od tylnej powierzchni gałki
ocznej odchodzi jednoosłonkowy nerw wzrokowy (pokryty tylko osłonką rdzenną), który łączy
gałkę oczną z mózgiem.
Gałkę oczną można podzielić na odcinek przedni (komora przednia i tylna) oraz odcinek tylny
który wypełnia ciałko szkliste.
Ściana gałki ocznej jest zbudowana z trzech warstw:

zewnętrznej, włóknistej rogówkowo – twardówkowej;

środkowej – naczyniowej;

wewnętrznej – siatkówki.
WARSTWA ZEWNĘTRZNA GAŁKI OCZNEJ
TWARDÓWKA
Twardówka jest twardą i nieprzezroczystą błoną, która pokrywa około 5/6 powierzchni gałki
ocznej. Jest zbudowana z tkanki łącznej włóknistej. Jej głównym składnikiem są włókna
kolagenowe ułożone w pęczki. W twardówce występują także w mniejszej ilości włókna
sprężyste. Dzięki splotowatej, mocnej strukturze twardówka utrzymuje kulisty kształt gałki
ocznej. Głównymi komórkami twardówki są fibroblasty. Oprócz fibroblastów występują także
komórki barwnikowe, zawierające melaninę. Szczególnie dużo komórek barwnikowych znajduje
się w najgłębszych warstwach twardówki, dlatego też tą jej warstwę, która styka się z leżącą pod
nią naczyniówką nazwano blaszką cisawą lub nadnaczyniówką.
ROGÓWKA
Rogówka jest przezroczystym przedłużeniem twardówki w kierunku przedniej części gałki
ocznej i pokrywa pozostałą 1/6 jej powierzchni. Rogówka jest głównym ośrodkiem refrakcji oka,
a jej wskaźnik refrakcji wynosi 1,376. Łączy się z twardówką w miejscu zwanym rąbkiem
rogówki.
Rogówka zbudowana jest z 5 warstw. Poczynając od powierzchni zewnętrznej są to:
nabłonek przedni;

blaszka sprężysta przednia (Bowmana);

rogówka właściwa;


blaszka sprężysta tylna (Descemeta);

nabłonek tylny.
Nabłonek przedni jest nabłonkiem wielowarstwowym płaskim nierogowaciejącym, w którym
najgłębszą warstwę stanowią komórki walcowate mające zdolności proliferacyjne, dzięki którym
w przypadku uszkodzenia dochodzi do odtworzenia nabłonka. Warstwa środkowa nabłonka - w
której także widać liczne podziały - składa się najczęściej z dwu pokładów komórek
wielobocznych, na których spoczywają komórki płaskie. Nabłonek przedni rogówki jest bardzo
wrażliwy na bodźce, ponieważ zawiera liczne zakończenia bólowe. Nabłonek przedni rogówki
spoczywa na blaszce sprężystej przedniej (Bowmana). Błona ta ma grubość kilku mikrometrów i
zbudowana jest z cienkich włókienek kolagenowych. Spełnia ona rolę błony podstawnej dla
nabłonka przedniego rogówki.
Najgrubszą warstwą rogówki (około 0,9 mm) jest rogówka właściwa. Warstwa ta stanowi 9/10
masy całej rogówki. Jest zbudowana z tkanki łącznej blaszkowatej, której blaszki ułożone są
równolegle do jej powierzchni. Każda z blaszek składa się z włókien kolagenowych
układających się w pęczki. Włókna w każdej blaszce przebiegają w jednym kierunku,
równolegle do siebie. Oprócz włókien kolagenowych w skład rogówki właściwej wchodzą
nieliczne włókna sprężyste i substancja podstawowa. Między warstwami włókien kolagenowych
leżą korneocyty. Są to komórki typu fibroblastów. Posiadają liczne wypustki i są odżywiane
dzięki dyfuzji składników odżywczych z naczyń krwionośnych znajdujących się na obwodzie
rogówki w tzw. rąbku rogówki. Wyjątkową cechą rogówki właściwej jest bowiem brak naczyń
krwionośnych.
Od strony tylnej z rogówką właściwą graniczy blaszka sprężysta tylna (Descemeta)
Zbudowana jest ona z włókien kolagenowych ułożonych w specyficzne struktury węzłowe i
stanowi błonę podstawną dla nabłonka tylnego rogówki.
Tylną powierzchnię rogówki pokrywa nabłonek jednowarstwowy płaski, będący jednocześnie
śródbłonkiem komory przedniej oka.
WARSTWA NACZYNIOWA OKA
Warstwa naczyniowa gałki ocznej składa się z trzech części:


naczyniówki;
ciałka rzęskowego wraz z wyrostkami rzęskowymi;

tęczówki.
NACZYNIÓWKA
Naczyniówka składa się z trzech warstw:
naczyniówki właściwej;


naczyniówki włosowatej;

blaszki podstawnej.
Naczyniówkę właściwą budują duże naczynia krwionośne, zarówno tętnicze jak i żylne.
Charakterystyczne dla tej warstwy są żyły wirowate naczyniówki. Przestrzeń między naczyniami
wypełnia tkanka łączna z licznymi włóknami kolagenowymi i elastycznymi. Pomiędzy
włóknami występują komórki barwnikowe.
Pod naczyniówką właściwą leży naczyniówka włosowata, zbudowana z tkanki łącznej wiotkiej
oraz z licznych naczyń włosowatych.
Najbardziej wewnętrzną warstwą naczyniówki jest blaszka podstawna (błona Brucha), która jest
błona podstawną zarówno dla kapilarów naczyniówki, jak i dla nabłonka barwnikowego
siatkówki. We wszystkich warstwach naczyniówki występują rozsiane makrofagi, limfocyty i
komórki plazmatyczne.
CIAŁKO RZĘSKOWE
Ciałko rzęskowe jest zgrubieniem błony naczyniowej i jej przedłużeniem ku przodowi gałki
ocznej. Główną masę ciałka rzęskowego tworzy mięsień rzęskowy, odpowiadający za
akomodację. Zbudowany jest on z komórek mięśniowych gładkich. Z przednim odcinkiem
ciałka rzęskowego łączy się tęczówka. Cechą charakterystyczną ciałka rzęskowego jest obecność
na jego powierzchni dwuwarstwowego nabłonka sześciennego. Nabłonek ten stanowi
przedłużenie siatkówki. Ta część siatkówki - w odróżnieniu od części wzrokowej - nie zawiera
neuronów i nie uczestniczy w odbieraniu bodźców wzrokowych, dlatego zwana jest częścią
ślepą siatkówki.
Warstwa głębsza komórek sześciennych jest przedłużeniem nabłonka barwnikowego siatkówki,
natomiast wierzchnia warstwa pozbawiona jest barwnika.
Częścią składową ciałka rzęskowego są także wyrostki rzęskowe. Zbudowane są one z tkanki
łącznej wiotkiej i są także pokryte częścią ślepą siatkówki. Ich rola polega najprawdopodobniej
na wydzielaniu cieczy wodnistej do komory tylnej gałki ocznej.
Ciecz wodnista jest równocześnie reabsorbowana do kanału Schlemma, struktury położonej w
kącie rogówkowo - tęczówkowym. Równowaga pomiędzy produkcją a resorpcją cieczy
wodnistej warunkuje prawidłowe ciśnienie wewnątrz gałki ocznej.
TĘCZÓWKA
Tęczówka jest płaskim pierścieniem położonym pomiędzy rogówką a soczewką. Jest ona
najbardziej przednim odcinkiem błony naczyniowej oka.
Przestrzeń ograniczoną przednią powierzchnią tęczówki i tylną powierzchnią rogówki
nazywamy komorą przednią gałki ocznej. Do tyłu od tęczówki leży komora tylna gałki ocznej.
Tylną jej granicę stanowi soczewka. Komory gałki ocznej wypełnione są cieczą wodnistą, która
jest wytwarzana przez ciałko rzęskowe.
Tęczówka automatycznie reguluje dopływ światła do siatkówki.
Zbudowana jest z następujących warstw:

nabłonka przedniego;

warstwy granicznej przedniej;


zrębu tęczówki;
warstwy granicznej tylnej (Brucha);

nabłonka tylnego.
Nabłonek przedni jest nabłonkiem jednowarstwowym płaskim. W miejscu styku tęczówki z
rogówką, w zwanym kącie tęczówkowo - rogówkowym, przechodzi on w nabłonek tylny
rogówki. Oba te nabłonki wyścielają więc komorę przednią gałki ocznej.
Warstwa graniczna przednia tęczówki jest zbudowana z cienkich włókien kolagenowych oraz
fibrocytów, które u osób z ciemnymi oczami zawierają barwnik.
Zrąb tęczówki jest zbudowany z fibrocytów, włókien tkanki łącznej oraz bezpostaciowej
substancji podstawowej. Pomiędzy wymienionymi strukturami leżą melanocyty zawierające
ziarenka pigmentu. Liczba melanocytów oraz zawartość w nich pigmentu warunkują kolor oczu
(osoby o oczach niebieskich posiadają znacznie mniej pigmentu w tej warstwie). Zrąb tęczówki
zawiera także komórki mięśniowe gładkie, które tworzą mięsień zwieracz i rozwieracz źrenicy.
Komórki mięśnia rozwieracza źrenicy mogą zawierać także ziarenka pigmentu. Zrąb tęczówki
zawiera także bogatą sieć naczyń krwionośnych.
Warstwa graniczna tylna (Brucha) jest błoną ściśle powiązaną z mięśniem rozwierającym
źrenicę.
Nabłonek tylny tęczówki stanowi jednocześnie część tęczówkową siatkówki. Jest on zbudowany
z wymienionych wyżej dwóch rodzajów komórek (zrębowych i barwnikowych siatkówki), które
u osób z ciemnymi oczami mogą także zawierać barwnik.
SIATKÓWKA
Siatkówka jest najbardziej wewnętrzną błoną gałki ocznej. Składa się z części ślepej i
wzrokowej, których granicę stanowi tzw. rąbek zębaty
Część ślepa (nabłonkowa) pokrywa ciałko rzęskowe i tęczówkę. Zbudowana jest z dwóch
warstw komórek: powierzchownej, warstwy komórek walcowatych, zwanych inaczej
komórkami Müllera, oraz leżącej pod nią warstwy komórek sześciennych zawierających
melaninę. Ta część siatkówki nie zawiera neuronów i nie uczestniczy w odbieraniu bodźców
wzrokowych.
Część wzrokowa siatkówki różni się od części rzęskowej i tęczówkowej tym, że oprócz
elementów nabłonkowych zawiera komórki nerwowe. Zbudowana jest ona z komórek
wyspecjalizowanych w odbieraniu bodźców świetlnych (komórki fotoreceptorowe) oraz
komórek przekazujących impuls nerwowy (komórki dwubiegunowe i zwojowe). Ponadto w tej
części siatkówki występują komórki nerwowe modulujące przejście impulsu z fotoreceptorów do
komórek zwojowych (komórki horyzontalne, amakrynowe i różnokształtne) oraz komórki
podporowe (komórki Müllera i astrocyty). Pomiędzy neuronami tej części siatkówki istnieje
skomplikowany system połączeń synaptycznych. W siatkówce leżą trzy pierwsze neurony drogi
wzrokowej. Pierwszym neuronem są komórki pręciko- i czopkonośne, drugim komórki
dwubiegunowe, trzecim neurony wzrokowo-zwojowe.
Histologicznie część wzrokowa siatkówki podzielona jest na 10 warstw. Licząc od zewnątrz,
czyli od błony naczyniowej, są to:
1. Warstwa komórek barwnikowych zawierająca melaninę, która zapobiega odbiciom
światła wewnątrz gałki ocznej. Warstwa ta jest stosunkowo słabo połączona z kolejną
warstwą, dlatego w tym miejscu dochodzi najczęściej do odklejenia siatkówki. Komórki
barwnikowe spoczywają na błonie podstawnej, zwanej błoną Brucha. Posiadają one
ponadto zdolności do fagocytozy(usuwają zużyte fragmenty fotoreceptorów).
2. Warstwa fotoreceptorów zbudowana z pręcików i czopków.
3. Błona graniczna zewnętrzna, która łączy fotoreceptory z komórkami glejowymi Müllera.
4. Warstwa ziarnista zewnętrzna, którą budują ciała komórek pręcikowych i czopkowych.
5. Warstwa splotowata zewnętrzna zbudowana z połączeń synaptycznych pomiędzy
krótkimi aksonami komórek pręcikowych i czopkowych, a komórkami nerwowymi
łączącymi, których ciała stanowią następną warstwę.
6. Warstwa ziarnista wewnętrzna, zbudowana z ciał komórek nerwowych łączących. W tej
warstwie spoczywają komórki nerwowe amakrynowe, których charakterystyczną cechą
jest brak neurytu. Ich dendryty wchodzą w połączenia zarówno z komórkami
dwubiegunowymi jak i z trzecią grupą neuronów drogi wzrokowej - neuronami
wzrokowo-zwojowymi. W tej warstwie leżą także jądra komórek glejowych Müllera.
7. Warstwa splotowata wewnętrzna, w której dochodzi do połączenia komórek warstwy
ziarnistej wewnętrznej z dendrytami komórek zwojowych, tworzących kolejną warstwę.
8. Warstwa komórek zwojowych. Warstwę tą tworzą neurony wzrokowo-zwojowe
stanowiące trzeci neuron drogi wzrokowej.
9. Warstwa włókien nerwowych przechodzących do krążka nerwu wzrokowego i
tworzących nerw wzrokowych.
10. Błona graniczna wewnętrzna oddzielająca siatkówkę od ciała szklistego.
Specyficznym fragmentem siatkówki jest plamka żółta. Budowa plamki żółtej różni się od
innych części siatkówki wzrokowej bardzo silnym rozwinięciem warstwy komórek zwojowych.
W warstwie pręcików i czopków plamki żółtej przeważają czopki. Plamka żółta jest fragmentem
siatkówki o największej rozdzielczości, gdyż na jeden czopek lub pręcik przypada tylko jedna
komórka dwubiegunowa i komórka zwojowa (w pozostałej części siatkówki jedna komórka
dwubiegunowa przypada na kilka czopków lub pręcików).
W skład siatkówki wchodzą także komórki glejowe, z których najliczniejszymi są komórki
Müllera. W części rzęskowej oraz tęczówkowej komórki te tworzą jedną z dwóch warstw
siatkówki.
W części nerwowej siatkówki komórki Müllera są rozmieszczone pomiędzy neuronami. Ich
jądra leżą w warstwie ziarnistej wewnętrznej, natomiast ciała sięgają od błony granicznej
wewnętrznej do warstwy pręcików i czopków. Komórki Müllera połączone są pomiędzy sobą
oraz z komórkami wzrokowymi, a połączenia te widoczne są w mikroskopie optycznym pod
postacią błony granicznej zewnętrznej. Wypustki komórek Müllera sięgają pomiędzy czopki i
pręciki, i dotykają komórek barwnikowych.
BUDOWA WZROKOWYCH KOMÓREK ZMYSŁOWYCH
Siatkówka każdego oka zawiera około 130 milionów komórek pręcikowych oraz około 7
milionów komórek czopkowych. Komórki pręcikowe są wrażliwe przede wszystkim na nasilenie
światła, czopkowe zaś głównie na jego barwę.
Komórki pręcikowe są komórkami długimi i cienkimi. Występują one głównie w obwodowych
częściach siatkówki. Posiadają charakterystyczne struktury w postaci pręcików. Pręcik, który jest
częścią homologiczną do dendrytu, składa się dwóch odcinków: segmentu wewnętrznego i
zewnętrznego. W segmencie wewnętrznym, który jest odpowiedzialny za syntezę białek
budujących błoniaste struktury dysków, występuje aparat Golgiego oraz liczne mitochondria.
Segment zewnętrzny natomiast zawiera bardzo liczne, gęsto upakowane dyski, ułożone
warstwowo, poprzecznie do długiej osi pręcika. Dyski zawierają rodopsynę Rodopsyna
zbudowana jest z białka opsyny i wrażliwego na światło cis-retinalu.
Komórki pręcikowe są wrażliwe na natężenie światła i umożliwiają widzenie o zmierzchu.
Pobudzenie pręcika polega na interakcji światła z cząsteczkami rodopsyny, która poprzez zmianę
swej konfiguracji powoduje powstanie impulsu nerwowego. Impuls świetlny po dotarciu do
segmentu zewnętrznego komórki fotoreceptorowej powoduje rozpad rodopsyny na opsynę oraz
przejście retinalu z formy cis w formę trans. Proces ten generuje łańcuch reakcji prowadzących
do powstania impulsu nerwowego.
Komórki czopkonośne są krótkie, grube, i występują głównie w centrum siatkówki (dołek
środkowy). Czopki zbudowane są podobnie do pręcików, różnią się kilkoma szczegółami.
Segment zewnętrzny czopka jest grubszy, dyski zaś są w ciągłości z błoną komórkową i nie
zawierają rodopsyny. Wyróżniamy trzy rodzaje czopków, zawierające inne niż rodopsyna
barwniki wzrokowe odbierające podstawowe kolory: niebieski, zielony oraz czerwony
SOCZEWKA
Soczewka jest przezroczystą, dwuwypukłą strukturą leżącą za źrenicą. Średnica soczewki
wynosi ok.10mm, a jej wskaźnik refrakcji wynosi 1,36. Soczewka otoczona jest torebką.
Torebka soczewki jest zbudowana z kolagenu typu IV oraz glikoprotein. Wnętrze soczewki
zbudowane jest z wydłużonych pozbawionych jąder komórek zwanych włóknami. Włókna w
ilości od 2000 do 3000 składają się z białka – krystaliny. Typowe włókno soczewki na przekroju
ma kształt sześcioboku i zagięte jest w formie litery U.
Pomiędzy przednią powierzchnią soczewki a torebką występuje nabłonek jednowarstwowy
sześcienny, którego komórki w okolicy równika soczewki ulegają wydłużeniu i przechodzą we
włókna soczewki. Tylna powierzchnia soczewki nie posiada nabłonka. W okolicy równika
soczewka połączona jest z ciałkiem rzęskowym, a zatem i z mięśniem rzęskowym. Stan
czynnościowy mięśnia rzęskowego wpływa na kształt soczewki, a więc na akomodację.
CIAŁKO SZKLISTE
Ciałko szkliste położone jest pomiędzy soczewką a siatkówką. Jest ono przejrzystą, galaretowatą
substancją składającą się głównie z kolagenu i kwasu hialuronowego wiążącego duże ilości
wody. Na obwodzie ciałka szklistego włókna kolagenowe ulegają zagęszczeniu. W ciele
szklistym występują komórki zwane hialocytami oraz makrofagi. Ciałko szkliste jest ważnym
ośrodkiem optycznym oka (wskaźnik refrakcji 1,334), bierze także udział w odżywianiu
siatkówki oraz soczewki. Wypełniając tylną komorę oka wpływa w znaczący sposób na
utrzymanie kształtu i napięcia gałki ocznej.
NARZĄDY DODATKOWE OKA
NARZĄD ŁZOWY
Narząd łzowy składa się z gruczołów łzowych, kanalików łzowych, woreczka łzowego oraz
przewodu nosowo-łzowego.
GRUCZOŁY ŁZOWE
Gruczoły łzowe mają budowę cewkową, są złożone i pomimo budowy cewkowej są gruczołami
surowiczymi. Ich odcinki wydzielnicze są wysłane nabłonkiem jednowarstwowym sześciennym
leżącym na błonie podstawnej. Komórki wydzielnicze mają budowę typową dla komórek
surowiczych (jądra ułożone przypodstawnie oraz ciemno barwiącą się cytoplazmę). Pomiędzy
komórkami gruczołowymi i błoną podstawną występują komórki mioepitelialne. Cewki
gruczołowe przechodzą w przewód wewnątrzzrazikowy, który wysłany jest także nabłonkiem
sześciennym. Przewody międzyzrazikowe wysłane nabłonkiem walcowatym przechodzą w 6 do
12 przewodów odprowadzających głównych. Te ostatnie wysłane są też nabłonkiem
walcowatym i uchodzą do załamka górnego powieki. W powiece górnej ponadto mogą
występować także drobne gruczoły łzowe o budowie analogicznej do opisanego gruczołu
łzowego.
Gruczoły łzowe są odpowiedzialne za wydzielanie łez, roztworu który zawiera mający
właściwości bakteriobójcze lizozym oraz elektrolity w stężeniu podobnym do osocza.
Przewody łzowe są wysłane nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, woreczek łzowy i przewód
nosowo – łzowy są natomiast wysłane nabłonkiem wielowarstwowym walcowatym.
POWIEKI
W powiekach możemy wyróżnić następujące warstwy:

warstwę zewnętrzną pokrytą skórą;

mięsień okrężny oka;


tarczkę;
warstwę wewnętrzną pokrytą błoną śluzową zwaną spojówką powiekową.
Powierzchnia zewnętrzna powieki ma budowę skóry owłosionej. Z brzegu powieki wyrastają
rzęsy, grube i twarde włosy ułożone w 2 do 3 rzędów. Do torebek rzęs uchodzą gruczoły łojowe
(gruczoły Zeisa) oraz gruczoły potowe, zwane gruczołami rzęskowymi Molla. W odróżnieniu od
typowych gruczołów potowych gruczoły rzęskowe nie posiadają pozwijanych w kłębki
odcinków wydzielniczych. Cechą charakterystyczną tej części powieki jest luźne utkanie tkanki
łącznej oraz brak tkanki tłuszczowej.
Mięsień okrężny oka leży pod warstwą skórną, a ponad tarczką powiekową. W powiece górnej
oprócz mięśnia okrężnego oka występują włókna mięśnia dźwigacza powieki górnej. Włókna
mięśniowe oddzielone są od tarczki warstwą tkanki łącznej o wyjątkowo luźnym utkaniu, co
uzasadnia bardzo częste występowanie obrzęków w obrębie powiek.
Tarczka jest twardą płytką, tworzącą szkielet powieki. Zbudowana jest ona z tkanki łącznej
włóknistej. Wewnątrz tarczki znajdują się gruczoły łojowe zwane gruczołami Meiboma w liczbie
12-30. Są to gruczoły wielopokładowe, w których do jednego głównego przewodu
wyprowadzającego uchodzą pęcherzyki wydzielnicze. Gruczoły te uchodzą na brzegu powiek.
Spojówka pokrywa powiekę od strony stykającej się z gałką oczną. Pokryta jest nabłonkiem
wielowarstwowym walcowatym. Nabłonek spojówki zawiera komórki śluzowe, których
wydzielina ma znaczenie ochronne dla oka. W warstwie podstawnej nabłonka występują
komórki barwnikowe. Pod warstwą nabłonka znajduje się warstwa luźnej tkanki łącznej. W
spojówce powieki górnej ponadto występują skupiska limfocytów i komórek plazmatycznych.
HISTOGENEZA OKA
Zawiązek oka powstaje jako uwypuklenie międzymózgowia w kierunku ektodermy.
Uwypuklenie zwane kubkiem ocznym połączone jest z mózgowiem za pomocą szypuły, z której
powstaje nerw wzrokowy. Na dalszych etapach rozwoju zaczyna powstawać siatkówka oraz
soczewka.
Kubek oczny otoczony jest mezenchymą, z której powstaje naczyniówka, zrąb ciała rzęskowego
i tęczówki oraz twardówka, a także rogówka właściwa i tylny jej nabłonek. Nabłonek przedni
rogówki powstaje natomiast z ektodermy.
Pochodzenia ektodermalnego jest również nabłonek spojówki i gruczoł łzowy. Powieki powstają
z fałdów skóry.
Plik z chomika:
ludi.lg
Inne pliki z tego folderu:

Histologia Tkanka Nerwowa.doc (74 KB)
 6 Gruczoły.rtf (90 KB)
 2.4 Układ Oddechowy(4.3).doc (61 KB)
 Układ chłonny.RW.doc (2007 KB)
 8 Gonady, narządy zmysłów.rtf (71 KB)
Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin





Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dział Pomocy
Opinie


Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Copyright © 2012 Chomikuj.pl
 atlasy
Histologia - Ostrowski
 pytania
 sawik - pytania
 szkiełka