szczepienia ochronne

SZCZEPIENIA OCHRONNE
Podstawowa metoda profilaktyki chorób zakaźnych. Szczepienie indywidualne chroni
poszczególne osoby. Dzięki szczepieniom masowym i zaszczepieniu na danym terenie 8090% osób (w przypadku odry 95%) uzyskuje się tzw. odporność zbiorowiskową (gromadną,
grupową). Dotyczy to chorób, w których rezerwuarem zarazka jest człowiek. Szczepienia
masowe powodują, że zmniejsza się liczba osób, które mogą być potencjalnym źródłem
zakażenia (zmniejsza się „krążenie" drobnoustrojów). Efektem wieloletnich, masowych na
całym świecie szczepień ochronnych, jest: wykorzenienie (eradykacja) ospy prawdziwej,
eliminacja w wielu krajach błonicy i poliomyelitis (choroby Heine-Medina), wybitne
zmniejszenie zachorowalności na choroby, przeciw którym prowadzi się szczepienia oraz
znaczne zmniejszenie późnych następstw ostrych chorób zakaźnych (np. odry).
Szczepienie jest to zabieg medyczny polegający na wprowadzeniu do organizmu szczepionki
(preparatu biologicznego zawierającego antygeny bakteryjne lub wirusowe), drogą iniekcji
lub doustnie, w celu wytworzenia swoistej odporności. Dla uzyskania uodpornienia
niezbędny jest cały cykl szczepienia. Obejmuje on szczepienie podstawowe (w tym
pierwotne - 2-3 dawki szczepionki, podanej zwykle w odstępach 4-6 tyg. oraz dawka
uzupełniająca po 6-12 mieś. od pierwszej dawki) oraz przypominające - co kilka (3-8) lat od
szczepienia podstawowego. Program szczepień ochronnych w Polsce ustalany jest corocznie
przez Głównego Inspektora Sanitarnego. Określa on szczepienia: obowiązkowe (bezpłatne) kalendarz szczepień według wieku i szczepienia w grupach ryzyka oraz zalecane (odpłatne).
(B.Woynarowska.)