DEPARTAMENT KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO Warszawa, 11 kwietnia 2017 r. DKO-WEK.400.30.2017.AK Pan Andrzej SZKLARCZYK Prezes Beskidzkiego Stowarzyszenia Oświatowego Solidarności S.O.S. Pracy i Inwalidztwa 34-240 Jordanów, ul. Słowackiego 2 Społeczne Biuro Prawne Szanowny Panie Prezesie, odpowiadając na wniosek z 6 marca 2017 roku, dotyczący utworzenia przez Ministra Edukacji Narodowej społecznych rad szkół – uprzejmie informuję, co następuje: Kwestia ustanowienia ogólnopolskiej reprezentacji szkół była w poprzednich latach przedmiotem wniosków formułowanych przez środowiska oświatowe w przestrzeni publicznej. Odpowiednio, odpowiadając na te oczekiwania możliwość ich powołania przewidziała jeszcze ustawa o systemie oświaty (uchwalona w brzmieniu z 1991 roku.)1 Stosownie do wówczas formułowanych i potwierdzanych w latach następnych oczekiwań - rozstrzygnięcia zawarte w ustawie miały przeciwdziałać tworzeniu rozwiązań fasadowych i struktur budowanych pod kątem doraźnych oczekiwań i potrzeb podmiotów zarządzających sferą oświaty w danym okresie. Obowiązujące przepisy odpowiednio skonstruowano pod kątem zapewnienia maksymalnej przejrzystości w budowie składu osobowego rady, zapewniając w ten sposób jej rzeczywistą reprezentatywność. Taką formułę zapewnił ustawodawca treścią 1 Art. 45 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie (Dz.U. Nr.95, poz. 425). 1 art. 45, 46, 48 i 49 ustawy o systemie oświaty i potwierdził, przyjmując ustawę Prawo oświatowe obowiązujące od 1 września 2017 r. 2. Stosownie do tych przepisów: 1) Krajową Radę Oświatową tworzy minister właściwy do spraw oświaty i wychowania - na wniosek wojewódzkich rad oświatowych reprezentujących co najmniej 1/4 województw (art. 45 ustawy o systemie oświaty); 2) W skład Krajowej Rady Oświatowej wchodzą przedstawiciele wojewódzkich rad oświatowych, po jednym z każdej rady wojewódzkiej, oraz po jednym przedstawicielu centralnych struktur związków zawodowych zrzeszających nauczycieli (art. 46 ustawy o systemie oświaty). Powyższe oznacza, że obowiązujące przepisy ustawy, prawa powszechnie obowiązującego i wiążącego nieodwołanie Ministra Edukacji Narodowej – uzależniają możliwość powołania rady od: - ukonstytuowania się wojewódzkich rad oświatowych (zapewniających potencjalną możliwość powołania, przesądzonego ustawą, składu osobowego); - sformułowania przez rady wojewódzkie wniosku o powołanie rady krajowej (1/4 województw). Powołanie Krajowej Rady Oświatowej ma być zatem ruchem oddolnym, powstałym na bazie inicjatyw społecznych wokół oświaty na poziomie lokalnym. Temu służy również kompetencja organów stanowiących do powoływania Rad Oświatowych przy organach prowadzących szkoły (samorządy). Wymagany przepisami ustawy wniosek wojewódzkich rad oświatowych nie wpłynął dotychczas do Ministra Edukacji Narodowej. Nie ma on zatem 2 Rozdział 4 „Społeczne organy w systemie oświaty” - ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2016 r., poz. 1943 z późn. zm.), a następnie - rozdział 4 Społeczne organy w systemie oświaty - art. 75, 76, 78 i 79 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2017 r., poz. 59) MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ DEPARTAMENT KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO Al. Szucha 25, 00-918 Warszawa, tel. +48 22 34 74 141, fax +48 22 628 81 36, e-mail: [email protected], www.men.gov.pl prawnego upoważnienia do podjęcia autonomicznych (konkurencyjnych) działań w obszarze już precyzyjnie uregulowanym w przepisach ustawy. Na powyższy stan faktyczny (brak inicjatywy wnioskodawczej) wpłynęły zapewne: - zmiany ustrojowe, w tym przyjęcie Konstytucji RP – w 1997 roku, tj.: 6 lat po przyjęciu ustawy o systemie oświaty (zgodnie z ustawą zasadniczą Państwo w organizacji swego działania opiera się na zasadzie decentralizacji kompetencji. Zasada ta w przypadku przepisów prawa oświatowego urzeczywistniła się w przekazaniu większości kompetencji decyzyjnych w sprawach realizacji zadań oświatowych – na poziom samorządów, kosztem kompetencji administracji centralnej); - fakt, że na podstawie odrębnych przepisów (ustawa Karta Nauczyciela, ustawa o związkach zawodowych) - wszelkie projekty przepisów prawa powszechnie obowiązującego – muszą być na bieżąco przekazywanie do opinii związków zawodowych i innych partnerów społecznych (stowarzyszeń, fundacji i szkół); - praktyka działania Ministra Edukacji, który co do zasady poddaje wszystkie większe projekty systemowe szerszym niż wymagane przepisami prawa konsultacjom społecznym (m.in. debaty prowadzone w roku 2016 r.). Jednocześnie, w opinii Ministra Edukacji Narodowej, na tym poziomie rozwoju społeczeństwa obywatelskiego – nie ma możliwości inicjowania zmian przepisów, które przewidywałyby powoływanie organu społeczno- opiniodawczego o charakterze ogólnokrajowym – bez stosownego oparcia w inicjatywach lokalnych (inicjatywa centralna). Działanie takie przeczyłoby nie tylko współczesnym standardom obywatelskim, dawało realną możliwość podważania wiarygodności takiego organu, ale przede wszystkim przeczyłoby intencjom leżącym u podstaw powołania tych przepisów w okresie przekształceń ustrojowych z końca lat osiemdziesiątych XX wieku. MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ DEPARTAMENT KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO Al. Szucha 25, 00-918 Warszawa, tel. +48 22 34 74 141, fax +48 22 628 81 36, e-mail: [email protected], www.men.gov.pl Przedstawiając powyższe należy równocześnie podkreślić, że Minister Edukacji Narodowej, po wypełnieniu warunków ustawowych, podejmie wszelkie działania, aby proces dialogu społecznego w sferze jednego z najistotniejszych zadań publicznych (edukacja) – był kontynuowany także w tej formule, pogłębiając stale jakość projektowanych rozwiązań w zakresie oświaty. Z poważaniem Katarzyna Koszewska Dyrektor Departament Kształcenia Ogólnego / – podpisany cyfrowo/ Do wiadomości: Beata Szydlo – Prezes Rady Ministrów. MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ DEPARTAMENT KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO Al. Szucha 25, 00-918 Warszawa, tel. +48 22 34 74 141, fax +48 22 628 81 36, e-mail: [email protected], www.men.gov.pl