sylabus - Instytut Filologii Polskiej UWr

OPIS PRZEDMIOTU / MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS)
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
Nazwa przedmiotu / modułu w języku polskim
Muzyka, muzyczność, teatr (II)
Nazwa przedmiotu / modułu w języku angielskim
Music - Musicality - Theatre - II
Jednostka prowadząca przedmiot
Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej, Zakład Teorii Kultury i
Sztuk Widowiskowych
Kod przedmiotu / modułu
21-FP-S2-E3-MuMuTea
Rodzaj przedmiotu / modułu (obowiązkowy lub fakultatywny)
Obowiązkowy dla studentów specjalności SZTUKI WIDOWISKOWE
Kierunek studiów
Filologia polska, specjalność Sztuki widowiskowe
Poziom studiów (I lub II stopień)
II stopień
Rok studiów
II ROK
Semestr (zimowy lub letni)
SEMESTR ZIMOWY
Forma zajęć i liczba godzin
Konwersatorium (30 h)
Imię, nazwisko, tytuł / stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia
Dr hab. Rafał Augustyn
Wymagane zaliczenie przedmiotu MUZYKA, MUZYCZNOŚĆ, TEATR - I
13.
Cele przedmiotu:
C-1
Dostarczenie
wiedzy
na
temat
najważniejszych
strategii
inscenizacyjnych w historii teatru muzycznego (zwłaszcza opery i
musicalu).
C-2 Dostarczenie wiedzy na temat specyfiki aktorstwa w teatrze
muzycznym (zwłaszcza w operze).
C-3 Wypracowanie umiejętności opisu i interpretacji pozostałych
warstw/substruktur
dzieła
teatralno-muzycznego
(kompozycji
przestrzennej, scenografii, ruchu scenicznego, ew. multimediów itp.)
C-4 Wypracowanie warsztatu krytycznego widza teatralnego, służącego
analizie i interpretacji oraz opisowi (w komunikacji naukowej, krytycznej
i publicystycznej)
14.
Zakładane efekty kształcenia:
EK_01
WIEDZA
Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę
na temat przemian konwencji inscenizacyjnych
oraz implikowanych przez nie relacji między
warstwami i substrukturami dzieła teatralnomuzycznego.
Symbole kierunkowych
efektów kształcenia:
K_W09/H2A_W07
EK_02
Student zdobywa rozszerzoną wiedzę o
najważniejszych – wypowiedziach programowych
i poetykach sformułowanych w teatrze
muzycznym.
K_W09/H2A_W07
EK_03
Student zdobywa orientację w bieżącej praktyce
w obszarze teatru muzycznego.
K_W12/H2A_W10
EK_04
UMIEJĘTNOŚCI
Student umie samodzielnie zdobywać wiedzę i
poszerzać umiejętności badawcze.
K_U01/H2A_U01
EK_05
Student zdobywa umiejętność integrowania
wiedzy z różnych dyscyplin w zakresie analizy,
interpretacji i oceny dzieła teatru muzycznego.
K_U02/H2A_U02
EK_06
Student potrafi zdobywać i integrować informacje
z różnych (heterogenicznych) źródeł, w tym
rzeczywistej materii teatralnej oraz publikacji,
informacji ustnych i innych dostępnych danych.
K_K04/H2A_K10
EK_07
Student nabywa umiejętności konstruowania
tekstów analitycznych i rudymenty warsztatu
analitycznego i krytycznego.
K_K06/H2A_K09
EK_07
EK_08
15.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Student potrafi współdziałać i pracować w grupie,
przyjmując w niej różne role.
K_K01/H2A_K01
Student potrafi zdobywać informacje w sposób
K_K03/H2A_K03
klasyczny (poprzez źródła) i „terenowy” (poprzez
obserwację spektakli, kontakty z twórcami i
wymianę informacji/opinii w grupie).
Treści programowe:
Semestr letni: strategie inscenizacyjne teatru muzycznego
1. Zarys historii inscenizacji operowej na tle historii teatru: teatr barokowej
maszynerii; teatr gwiazd; inscenizacja romantyczna; Wagner (i Appia); Weryzm;
Zeitoper a teatr Wielkiej Reformy; opera neoklasyczna; opera neosymboliczna;
współczesne formy mieszane.
2. Specyfika aktorstwa operowego, jego ograniczenia i potencjał:




Voice acting a problem emploi aktora-śpiewaka.
Ruch sceniczny a muzyka.
Problem jednostki i zbiorowości: teatralne formy ensembli i chórów.
Konwencje ruchu w balecie i ich przełamywanie.
3. Współczesne strategie inscenizacyjne w teatrze muzycznym






16.
Paradoksy „wierności autorowi“.
Problem podstawowej decyzji inscenizacyjnej: wybór modelu świata
przedstawionego.
Homogeniczność vs. heterogeniczność inscenizacji.
Abstrakcja vs. konkret w praktyce reżysera, scenografa i wykonawców.
Teatr muzyczny a multimedia.
Nowy teatr muzyczny: formy eksperymentalne. Muzyka w teatrze
„postdramatycznym“.
Wykaz literatury podstawowej (w kolejności alfabetycznej). Lektury
dotyczą obydwu semestrów. Pozycje „Ew.” – do ewentualnego
wykorzystania w miarę potrzeby i możliwości. Do tego dochodzą libretta
omawianych dzieł i – jeśli istnieją – ich pierwowzory literackie.
1. Adophe Appia, Dzieło sztuki żywej i inne prace. WAiF, Warszawa 1974. Tu:
Jan Kosiński, Appia, scenogaf – muzyk; A. Appia, Inscenizacja dramatu
wagnerowskiego; Jak zreformować naszą inscenizację?.
2. Lisa Appignanesi, Kabaret. Przeł. Agnieszka Kreczmar. PIW, Warszawa
1990.
3. Marek Bielacki, Musical: geneza i rozwój formy dramatyczno-muzycznej.
WUŁ, Łódź 1994.
4. Ew. Rudolf Bing, 5000 wieczorów w operze. PIW, Warszawa 1982.
5. Ew. Bliżej opery: twórcy – dzieła – konteksty. Pod red. Jarosława
Mianowskiego i Ryszarda Daniela Golianka. Wyd. Adam Marszałek, Toruń
2010. (wybrane rozdziały).
6. Ew. Łukasz Grabuś. Formy śmiercionośne: kilka strategii dramaturgicznych
we współczesnej operze. Księgarnia Akademicka, Kraków 2012.
7. Bernard Grun, Dzieje operetki. PWM, Kraków 1974.
8. Bronisław Horowicz, Teatr operowy. Historia opery – realizacje sceniczne –
perspektywy. PIW, Warszawa 1963.
9. Piotr Kamiński, Tysiąc i jedna opera. PWM, Kraków 2008. (wybrane tytuły).
10. Krzysztof Kozłowski, Opera i dramat muzyczny. Szkice. PTPN, Poznań
2006. Tu: Rozdział 2. Sługa trzech panów. Troisty żywot opery (s. 31-41);
ew. jeszcze rozdział(y) do wyboru.
11. Ew. Jarosław Mianowski, Afekt w operach Mozarta i Rossiniego. Rythmos,
Poznań 2004.
12. Od literatury do opery i z powrotem: studia nad estetyką teatru operowego
pod red. Ryszarda Daniela Golianka i Piotra Urbańskiego. Wyd. MADO,
Toruń 2010. (wybrane artykuły).
13. Iwona Puchalska, Sztuka adaptacji: literatura romantyczna w operze
dziewiętnastowiecznej. Universitas, Kraków 2004.
14. Ew. Romain Rolland, Z pierwszych wieków opery. PWM, Kraków 1971.
15. Ew. Charles Rosen, Styl klasyczny. Haydn, Mozart, Beethoven. Przekł. Rafał
Augustyn. PWM, Kraków 2014. Tu: Opera komiczna.
16. Ew. Slavoj Žižek, Mladen Dolar. Druga śmierć opery. Przeł. Sławomir
Królak. Wyd. Sic! Warszawa 2008. (tu tekst M. Dolara).
17.
Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu / modułu,
sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia:
Podstawą zaliczenia jest udział w zajęciach oraz praca pisemna: krótka analiza
(w miarę możności – porównawcza) wybranej w porozumieniu z wykładowcą
inscenizacji operowej, operetkowej lub musicalowej z uwzględnieniem jej miejsca
w tradycji gatunku.
18.
Język wykładowy
Polski. UWAGA: analizowane teksty scenariuszy/librett mogą być w innych
językach (włoskim, niemieckim, angielskim, rosyjskim)
19.
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności studenta
Godziny zajęć (według planu studiów) z nauczycielem:
konwersatorium:
Średnia liczba godzin
na zrealizowanie
aktywności
30
Praca własna studenta
- przygotowanie do zajęć:
- czytanie wskazanej literatury:
- napisanie pracy:
Suma godzin
15
25
20
90
Liczba punktów ECTS
3