TANIEC NOWOCZESNY – HIP HOP

TANIEC NOWOCZESNY – HIP HOP
Taniec nowoczesny ukształtował się w latach 1930-1950 w Ameryce, czerpiąc z tradycji
folkloru indiańskiego i murzyńskiego. Można w nim wyróżnić następujące style






breakdance
hip hop – taniec nowoczesny hip -hop korzysta z charakterystycznych ruchów dla
tańca hip- hopowego, łącząc je z krokami typowymi dla tańca nowoczesnego
disco dance
disco show
dance show
electric boogie
Od momentu powstania w Południowym Bronksie, kultura hip-hop rozprzestrzeniła się na
cały świat. Muzyka hip-hop powstała, gdy DJ-e zaczęli tworzyć bity za pomocą zapętlenia
zapisów partii solowych, granych oryginalnie na perkusji na dwóch gramofonach, robiąc tak
zwany sampling. Do tego doszedł rap, czyli rodzaj ekspresji wokalnej, polegający na
rytmicznym wypowiadaniu słów i ich rymowaniu, oraz beatbox – technika wokalna,
polegająca głównie na naśladowaniu dźwięków i różnych efektów technicznych, stosowanych
przez DJ-ów. Oryginalny taniec i styl ubierania się, stworzony przez fanów nowej muzyki,
spowodował rozbudowę i udoskonalenie się wciąż powstającej kultury.
Ale hip hop to nie tylko muzyka, lecz cały prąd kulturowy, na który składa się również rap,
graffiti, moda i taniec. W obrębie hip hopu istnieje wiele wiele stylów. Jeden z najbardziej
popularnych i znanych to breakdance. Styl ten powstał na przełomie lat sześćdziesiątych i
siedemdziesiątych w Nowym Jorku. Początkowo nazywano go „Good Foot” od tytułu
piosenki Jamesa Browna. Był to pierwszy styl tańca, w którym wykorzystywano pady i
obroty na różnych częściach ciała. Z czasem liczba i stopień trudności ewolucji
wykonywanych przez tancerzy rosły, a padanie na podłogę i powracanie do pionu na mocne
fragmenty muzyki stały się standardowym elementem breakdance`u. Praca nóg nabrała
znaczenia, kiedy tancerze podczas padów, zaczęli przenosić ciężar ciała na ręce, by uwolnić
stopy i nogi i moc wykonywać nimi skomplikowane kombinacje. Do pierwszej generacji
sławnych wykonawców należeli czarnoskórzy: Niger Twink, Clark Kent i Zulu Kings. W
latach osiemdziesiątych breakdance wyszedł poza granice Nowego Jorku i stał się popularny
na całym świecie dzięki filmowi „ Flashdance”, który pojawił się na ekranach w 1983 r.
Drugi styl to electric boogie stworzony w Los Angeles. Jego historia sięga lat
sześćdziesiątych, kiedy telewizyjne programy typu „Zagubienie w przestrzeni” zainspirowały
czarne dzieci z Los Angeles do wymyślenia tańca robota, w którym naśladowały mechaniczne
ruchy maszyny.
Jedną z cech muzyki hiphopowej jest to, że ulega nieustannym przemianom. Około 1986 r.
powstała nowa szkoła hip hopu. Najpopularniejsze figury można zobaczyć w wielu
teledyskach z muzyką rap. Jednak styl ten się rozwijał i stawał coraz bardziej złożony,
czerpiąc ze sztuk walki, reggae oraz innych stylów tanecznych. Dzisiaj najprężniej rozwija się
w klubach Nowego Jorku.
Olbrzymia popularność hip hopu sprawiła, że zaczął on przenikać z kultury popularnej do
tzw. kultury wyższej i coraz częściej spektakle w stylu hiphopowym goszczą na deskach scen
europejskich.
Wykonawcy hip hopu tworzą zespoły zwane załogami, które występują w teledyskach
znanych gwiazd, a także realizują własne projekty taneczne i muzyczne. W starej szkole
najbardziej znane są zespoły: Rock Steady Crew i New York City Breakers.
Ruch jest podstawową cechą świata, zarówno nieożywionego, jak i świata istot żywych.
Galaktyki pokonujące mroczne przestrzenie wszechświata, układy planetarne, cząsteczki
gazów, elektrony mknące po orbitach wokół atomowych jąder, przypływy i odpływy morza,
bicie serca, oddychanie, krążenie krwi, chód, bieg, praca – wszystkie te zjawiska związane są
z ruchem. Nieodzownym atrybutem ruchu jest rytm, gdyż wszystkie zjawiska fizyczne
przebiegają w czasie i przestrzeni, a rytm porządkuje je w okresy o pewnej regularności. Ruch
i rytm są istotą tańca, tej przypuszczalnie najstarszej ze sztuk, która służyła człowiekowi do
opisywania otaczającego go świata i wyrażenia uczuć na długo, zanim nauczył się mówić.
Kroki podstawowe w tańcu hip-hop
Taniec hip-hopowy w dużym stopniu opiera się na improwizacji tańczącego. Bardzo ważna
jest także mimika twarzy, która stanowi dopełnienie ruchów ciała. Osoby tańczące taniec hiphop korzystają z pewnego zakresu ruchów.

Toprock
Dynamiczne kroki taneczne połączone z gestykulacją; ruchy stwarzają wrażenie mowy ciała i
stanowią wstęp do każdej następnej figury; rodzaje toprocka to m.in.: indian crosover, apache,
salsa step, latino rock, bounce roller skate step.

Power moves
Wymagające niezwykłej sprawności fizycznej figury rotacyjne, mają one akrobatyczny
charakter; do najważniejszych ruchów należą m.in.: backspin („bączek"), headspin („bańka",
„kręcenie na głowie"), baby windmill („bejbisy"), sir swipe („twistery").

Freeze – figura statyczna, która charakteryzuje się zatrzymaniem ciała na kilka sekund
w konkretnej pozycji, np. air baby, baby freeze open.

Drop (go down)
Płynne przejścia z toprock do footwork pozwalające zachować płynność taneczną; to m.in.:
half swipe, front swipe, back swipe, cork screw.

Footwork
Kroki wykonywane w pozycji przysiadu podpartego mogą służyć jako wstęp, wypełniacz lub
łącznik między poszczególnymi elementami, a zależy to od inwencji tańczącego; przykładami
footworka są m.in.: six step, three step, baby swipes, bicykle pumps, scrambles.
Taniec hip-hop jest bardzo popularny wśród młodych tancerzy, gdyż stwarza im okazję nie
tylko do własnej ekspresji ruchowej, ale także do projektowania ciekawego i kolorowego
stroju, który jest jednym z istotnych elementów tego tańca. Aby sprawnie wykonywać figury
akrobatyczne, niezbędna jest zwinność i sprawność fizyczna.
Opracowała: A.Rojecka
Materiały pomocnicze: wikipedia, abc zdrowia ,artykuły piśmiennicze.