Ekonomia - Mikroekonomia - agaziuta

Ekonomia.doc
(56 KB) Pobierz
Rozdział 1. – Wprowadzenie do gospodarki i ekonomii
Ograniczony (rzadki) zasób – zasób, na który popyt przy zerowej cenie przekraczałby podaż.
Prawo malejących przychodów – w miarę zwiększania zatrudnienia w danej gałęzi, każdy
następny zatrudniony przyczynia się do wzrostu łącznej produkcji gałęzi w stopniu mniejszym niż
poprzedni.
Rynek ( mechanizm rynkowy ) – proces, w którym decyzje konsumpcyjne gospodarstw domowych dotyczące
spożycia różnych dóbr, decyzje przedsiębiorstw dotyczące struktury i sposobu produkcji oraz decyzje
zatrudnionych dotyczÄ…ce wymiaru czasu pracy i miejsca zatrudnienia, sÄ… determinowane przez mechanizm cen.
Produkt narodowy brutto – wartość wszystkich dóbr i usług wytworzonych w gospodarce w określonym
czasie, np. w ciÄ…gu roku.
Podział dochodu – sposób podziału dochodu między różne grupy społeczne lub jednostki.
Ekonomia pozytywna – sądy ekonomiczne będące obiektywnym i naukowym objaśnieniem
funkcjonowania gospodarki.
Wolny rynek – rynki, na których nie występuje interwencjonizm państwowy.
Mikroekonomia – gałąź ekonomii zajmująca się szczegółową analizą decyzji jednostek
gospodarczych dotyczących określonych towarów.
Krzywa możliwości produkcyjnych (krzywa transformacji) – krzywa wyznaczająca przy różnych
rozmiarach produkcji jednego dobra maksymalną wielkość produkcji drugiego dobra.
Stopa bezrobocia – odsetek siły roboczej pozostającej bez pracy
Płatności transferowe – świadczenia pieniężne na rzecz jednostek, od których nie wymaga się w
zamian żadnych usług (np. zasiłek)
Makroekonomia – gałąź ekonomii zajmująca się współzależnością w gospodarce jako
całości.
Gospodarka mieszana – gospodarka, w której problemy ekonomiczne rozstrzygane są w rezultacie
współdziałania sektora prywatnego i publicznego.
Ogólny poziom cen – wskaźnik średniego poziomu cen dóbr i usług w gospodarce w danym okresie do ich
poziomu w określonym czasie w przeszłości.
Ekonomia normatywna – sądy (twierdzenia) ekonomiczne oparte na subiektywnym systemie wartościowania.
Gospodarka nakazowa – system gospodarczy, w którym wszelkie decyzje dotyczące produkcji i konsumpcji
są podejmowane przez państwo.
Rozdział 3. – Popyt, podaż i rynek
Rynek (warunki wymiany) – zespół warunków umożliwiających wymianę między sprzedawcami i
nabywcami.
Cena równowagi – cena, przy której oferowana ilości dobra równa jest ilości zapotrzebowanej.
Dobro normalne – dobro, na które popyt wzrasta wraz ze wzrostem dochodu.
Nadwyżka podaży – sytuacja, w której przy danej cenie ilość dobra oferowana na sprzedaż przekracza
ilość, jaką nabywcy są skłonni kupić.
Statyka porównawcza – badanie wpływu jednego z pozostałych czynników determinujących popyt i
podaż na cenę i ilość dobra odpowiadającą równowadze.
Cena rynkowa – cena obowiązująca na rynku.
Popyt – ilość dobra, jaką nabywcy są skłonni zakupić przy różnych poziomach ceny.
Dobro niższego rzędu – dobro, na które popyt maleje wraz ze wzrostem dochodu.
Wolny rynek – rynek, na którym ceny kształtują się jedynie pod wpływem podaży i popytu.
Nadwyżka popytu – sytuacja, w której przy danej cenie popyt przewyższa podaż.
Podaż – ilość dobra, jaka oferują sprzedawcy przy różnych poziomach ceny.
Kontrola cen – regulacje rządowe określające poziom lub pułap cen, nierzadko uniemożliwiające
osiągnięcie przez ceny poziomu równowagi rynkowej.
Rozdział 4. – Reakcje popytu na zmiany cen i dochodów
Mieszana elastyczność cenowa – miara reakcji popytu na jedno dobro na zmianę ceny innego dobra.
Popyt nieelastyczny – wielkość zapotrzebowania reaguje słabo na zmiany ceny: elastyczność w przedziale
od 0 do –1.
Popyt elastyczny – wielkość zapotrzebowania reaguje silnie na zmiany ceny: elastyczność niższa od –1.
Popyt o elastyczności cenowej równej jedności – stosunek względnej zmiany wielkości zapotrzebowania
do odpowiadającej jej względnej zmiany dochodu.
Dochodowa elastyczność popytu – stosunek względnej wielkości zapotrzebowania do odpowiadającej jej
względnej zmiany dochodu.
Długi okres – okres niezbędny do pełnego przystosowania się nabywców do nowej ceny.
Krótki okres – okres, w którym trwają jeszcze przystosowania nabywców do nowej ceny.
Udział w budżecie – udział wydatków na określone dobro w całości wydatków.
Dobro zwykłe (normalne) – dobro o dodatniej elastyczności dochodowej popytu.
Dobro pierwszej potrzeby ( niezbędne) – dobro o elastyczności dochodowej popytu niższej niż 1.
Dobro substytucyjne ( substytuty ) – tak nazywane dobra charakteryzują się.
Dobro niższego rzędu – dobro o ujemnej elastyczności dochodowej popytu.
Dobra komplementarne – dobra charakteryzujące się tym, że wzrostowi ceny jednego z nich towarzyszy
zwykle zmniejszenie popytu na drugie dobro.
Dobra luksusowe – dobro o elastyczności dochodowej popytu większej od 1.
Suma wydatków – iloczyn nabywanej ilości dobra i jego ceny.
Prosta cenowa elastyczność popytu – stosunek względnej zmiany wielkości zapotrzebowania do
odpowiadającej jej względnej zmiany cen.
Rozdział 5. – Teoria wyboru konsumenta
Koszyk dóbr – określona kombinacja ilościowa dóbr nabywanych przez konsumenta.
Użyteczności – suma zadowolenia, jakie daje konsumentowi określony koszyk dóbr.
Ścieżka wzrostu dochodu – krzywa, która pokazuje, jak zmienia się wybierany przez konsumenta koszyk
dóbr pod wpływem zmian poziomu dochodu.
Optimum konsumenta – punkt, w którym konsument osiąga maksymalną użyteczność (punkt
styczności najwyższej osiągalnej krzywej obojętności z linią budżetową, wk tórym krańcowa
stopa substytucji dwĂłch dĂłbr zrĂłwnuje siÄ™ z relacjÄ… ich cen.
Ograniczenie budżetowe – zbiór takich kombinacji dóbr, które sa dostępne dla konsumenta przy danym
poziomie dochodu i danych cenach.
Krzywa obojętności – krzywa ilustrująca wszystkie koszyki dóbr o jednakowej użyteczności dla
konsumenta.
Efekt substytucyjny – ta cześć reakcji konsumenta na zmianę ceny, która wiąże się ze zmianą
relacji cen.
Indywidualna krzywa popytu – krzywa ukazująca ilość dobra nabywaną przez konsumenta przy
różnych poziomach ceny.
Krańcowa stopa substytucji – ilość jednego dobra, z której konsument musi zrezygnować, jeżeli chce
zwiększyć o jednostkę ilość drugiego dobra, utrzymując jednocześnie na nie zmienionym poziomie
łączna użyteczność.
Linia budżetowa – prosta przedstawiająca maksymalne ilości dwóch dóbr, które może nabyc konsument.
Zasiłki rzeczowe – świadczenia socjalne z budżetu państwa dokonywane w formie niepieniężnej.
Maksymalizacja użyteczności – założenie, zgodnie z którym konsument spośród dostępnych
kombinacji dóbr wybiera tę, która daje mu największą użyteczność.
Efekt dochodowy – ta część reakcji konsumenta na zmianę ceny, która wiąże się ze zmianą
jego siły nabywczej.
Rynkowa krzywa popytu – suma indywidualnych krzywych popytu wszystkich nabywców danego dobra.
Komplementarność – sytuacja, w której różne dobra można konsumować tylko łącznie.
Dobro Giffena – takie dobro niższego rzędu, dla którego efekt dochodowy jest większy od efektu
substytucyjnego, czyli krzywa popytu jest rosnąca względem ceny.
Rozdział 6. – Produkcja dostarczana przez przedsiębiorstwa: utargi i koszty
Utarg całkowity – wpływ firmy ze sprzedaży towarów i usług, równe sumie wydatków poniesionych przez
nabywcĂłw.
Aktywa – stan posiadania firmy (wielkość majątku).
Zysk - nadwyżka utargu całkowitego nad sumą kosztów.
Zysk nie podzielony – część zysków netto (po opodatkowaniu) pozostająca w przedsiębiorstwie, nie
wypłacona akcjonariuszom w formie dywidendy.
Firma jednoosobowa – firma będąca własnością jednej osoby, która otrzymuje całość zysków i
ponosi całą odpowiedzialność za ewentualne straty.
Bilans – zestaw aktywów firmy oraz jej pasywów.
Rachunek wyników – zestawienie przychodów i wydatków firmy za dany okres.
Koszt całkowity – całość wydatków na produkcję obejmująca zarówno koszty stałe, jak i zmienne
(tzn. zależne od wielkości produkcji)
Koszt krańcowy – przyrost kosztu całkowitego spowodowany zwiększeniem produkcji o jednostkę.
Koszt alternatywny – suma utracona wskutek niewykorzystania danych zasobów w najlepszym spośród
alternatywnych zastosowań.
Koszt księgowy – suma faktycznie poniesionych wydatków firmy w danym okresie.
Kapitał rzeczowy – maszyny, urządzenia i budynki (produkcyjne, handlowe i usługowe).
Spółka jawna – firma będąca wspólną własnością akcjonariuszy.
Pasywa – zobowiązania firmy.
Amortyzacja – ubytek wartości maszyn i urządzeń, budynków i innych środków trwałych wskutek ich
zuĹĽycia.
Spółka z o.o. – spółka, za zobowiązania której właściciele odpowiadają tylko do wysokości
wniesionych udziałów.
Utarg krańcowy – przyrost utargu całkowitego uzyskany wskutek zwiększenia produkcji (lub sprzedaż) o
jednostkÄ™.
Zapasy – towary trzymane w magazynie.
Spółka akcyjna – firma będąca wspólną własnością akcjonariuszy.
Dywidendy – część zysków, która nie jest reinwestowana w przedsiębiorstwie, lecz wypłacana
akcjonariuszom.
Zysk nadzwyczajny – nadwyżka zysku nad dochodem, który właściciele firmy mogliby uzyskać
pożyczając komuś swój kapitał wg rynkowej stopy procentowej (tzn. nadwyżka zysku nad oprocentowaniem
wyłożonego kapitału)
DopĹ‚yw gotĂłwki – wpĹ‚ywy gotĂłwkowe netto danej firmy w okreĹ›lonym czasie.Â
Rozdział 7. – Rozwinięcie teorii podaży: koszty a produkcja
Nakłady produkcyjne – nakłady czynników produkcji – dobra i usługi zużywane w produkcji
określonego wyrobu.
Krótkookresowy przeciętny koszt zmienny – krótkookresowy koszt zmienny przypadający na jednostkę
produkcji.
Krzywa kosztów przeciętnych w kształcie litery „U” – długookresowa krzywa kosztu przeciętnego
w przedsiębiorstwie, w którym przy zwiększaniu produkcji występują najpierw rosnące, a potem
malejÄ…ce przychody ze skali.
Kapitałochłonna metoda (technika) produkcji – technika produkcji, która wymaga dużych nakładów
kapitału, a stosunkowo niewielkich nakładów pracy.
Funkcja produkcji – zestawienie maksymalnych wielkości produkcji, którą można wytworzyć przy
różnych poziomach nakładów.
Krótkookresowy koszt stały – krótkookresowy koszt stały przypadający na jednostkę produkcji.
Koszty stałe – ta część kosztów, która nie zmienia się przy zmianach wielkości produkcji.
Stałe przychody ze skali – sytuacja, w której długookresowy koszt przeciętny pozostaje stały mimo zmian
wielkości produkcji.
Długookresowy koszt przeciętny – koszt jednostkowy wytworzenia określonej wielkości produkcji przy
założeniu, że producent może zastosować optymalną ilość wszystkich czynników produkcji.
Prawo malejących przychodów – po przekroczeniu pewnego poziomu nakładu czynnika zmiennego dalsze
jego zwiększanie przynosi coraz mniejsze przyrosty produkcji.
Krótkookresowy koszt krańcowy – przyrost krótkookresowych kosztów całkowitych (równy przyrostowi
kosztów zmiennych), związany ze zwiększeniem produkcji o jednostkę.
Krańcowa produkcyjność kapitału – przyrost produkcji uzyskiwany przez zwiększenie nakładu
kapitału o jednostkę, przy założeniu, że nakłady innych czynników pozostają niezmienne.
Korzyści skali (rosnące przychody) – sytuacja, w której długookresowy koszt przeciętny maleje wraz ze
wzrostem produkcji.
Długi okres – okres dostatecznie długi na to, aby przedsiębiorstwo mogło dostosować nakłady wszystkich
czynnikĂłw do zmieniajÄ…cych siÄ™ warunkĂłw.
Krótkookresowy przeciętny koszt całkowity – krótkookresowy koszt całkowity przypadający na
jednostkÄ™ produkcji.
Koszty zmienne – te składniki kosztów, których wielkość zmienia się przy zmianach rozmiarów
produkcji.
Długookresowy koszt krańcowy – przyrost długookresowych kosztów produkcji związany ze
zwiększeniem produkcji o jednostkę.
Krótki okres – okres, w którym przedsiębiorstwo może dokonywać tylko częściowych zmian
nakładów (zasoby niektórych czynników produkcji, np. środków trwałych, są dane).
Pracochłonna metoda (technika) produkcji – technika produkcji, która wymaga dużych nakładów pracy, a
stosunkowo małych nakładów kapitału.
Długookresowy koszt całkowity – łączny koszt wytworzenia danej wielkości produkcji przy założeniu,
że producent ustala nakłady wszystkich czynników w sposób optymalny.
Minimalna stawka efektywna – poziom produkcji, przy którym znikają korzyści skali.
Stały czynnik produkcji – czynnik produkcji, którego nakład w krótkim okresie jest stały, tzn. nie może
być zwiększony ani zmniejszony.
Krańcowa produkcyjność pracy – przyrost produkcji uzyskany dzięki zastosowaniu dodatkowej jednostki
pracy przy założeniu, że nakład innych czynników pozostaje niezmienny.
Niekorzyść skali (malejące przychody) – sytuacja, w której długookresowy koszt przeciętny wzrasta w
miarę zwiększania produkcji.
Rozdział 8. – Konkurencja doskonała i pełny monopol: skrajne przypadki struktury rynku
Konkurencja doskonała – rynek, na którym zarówno nabywcy jak i sprzedawcy uważają, że ich decyzje
o kupnie i sprzedaży nie mają żadnego wpływu a wysokość ceny rynkowej.
Krzywa podaży gałęzi – krzywa pokazująca łączną wielkość produkcji, która przy każdym
poziomie ceny skłonne są dostarczyć przedsiębiorstwa działające w danej gałęzi.
Monopol różnicujący cenę – struktura rynku, w której monopolista może ustalać różne ceny dla
różnych nabywców.
Struktura rynku – prawa postępowania nabywców i sprzedawców na rynku.
Monopol neutralny – gałąź, w której przedsiębiorstwo ma do czynienia z tak znacznymi korzyściami
skali, że długookresowe koszty przeciętne maleją nieustannie wraz ze wzrostem rozmiarów produkcji.
Sprawia to, iż działalność więcej niż jednego przedsiębiorstwa w takiej gałęzie jest bardzo
utrudniona.
Cena zamknięcia – cena poniżej, której przedsiębiorstwo decyduje się zaprzestać produkcji w celu
zmniejszenia strat.
Prawo jednolitej ceny – gdyby nie istniały żadne przeszkody utrudniające handel ani koszty transportu, to
cena danego towaru byłaby taka sama na całym świecie.
Monopol – struktura rynku, w której występuje tylko jeden sprzedawca (wytwórca) danego towaru.
Społeczny koszt monopolu – koszt ponoszony przez społeczeństwo, będący wynikiem istnienia
monopolu, ustalającego cenę na poziomie wyższym niż koszt krańcowy.
Przedsiębiorstwo krańcowe – najmniej rentowne przedsiębiorstwo w gałęzi wolnokonkurencyjnej,
które w długim okresie osiąga tylko zysk normalny.
Krótkookresowa równowaga rynku – w warunkach konkurencji doskonałej taka sytuacja, kiedy cena rynkowa
równoważy wielkość popytu z całkowitą wielkością podaży towaru dostarczanego przez wszystkie
przedsiębiorstwa działające w danej gałęzi, z których każde produkuje zgodnie ze swoja krzywą
podaĹĽy krĂłtkookresowej.
Zysk normalny – taki poziom zysku, który oznacza zwrot kosztu alternatywnego czasu i pieniędzy
właściciela.
Zysk nadzwyczajny – nadwyżka utargu całkowitego nad kosztami całkowitymi (obejmującymi także zysk
normalny jako wynagrodzenie za usługi kapitału i pracy właściciela)
Długookresowa równowaga rynku – w warunkach konkurencji doskonałej taka sytuacja, kiedy cena rynkowa
równowazy wielkość popytu z całkowitą wielkościa podaży towaru dostarczanego przez wszystkie
przedsiębiorstwa działające w danej gałęzi, z których każde produkuje zgodnie ze swoją
długookresową krzywą podazy; ostatnie („najdroższe”) przedsiębiorstwo osiąga tylko zysk
normalny.
Krzywa podaży przedsiębiorstwa – krzywa pokazująca ilość wyrobu, którą przedsiębiorstwo
chce produkować przy różnych poziomach ceny.
Monopson – struktura rynku, w której istnieje tylko jeden nabywca danego towaru.
Swoboda wejścia i wyjścia – sytuacja, w której przedsiębiorstwa mogą bez przeszkód wchodzić do
danej gałęzi lub z niej wychodzić.
Â
Plik z chomika:
agaziuta
Inne pliki z tego folderu:

skanuj0002.jpg (705 KB)




Ekonomia.doc (56 KB)
skanuj0001.jpg (1234 KB)
skanuj0003.jpg (1548 KB)
skanuj0057.jpg (5531 KB)
Inne foldery tego chomika:


Zgłoś jeśli naruszono regulamin







Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dla MediĂłw
Dział Pomocy
Opinie
Program partnerski




Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Ochrona praw autorskich
Platforma wydawcĂłw
Copyright © 2012 Chomikuj.pl
Geografia
Historia dyplomacji polskiej
 Historia SM
 JÄ™zyki
 Makroekonomia