Niziny Ameryk - Augustowscy

Nizina Zatokowa – jest to nizina leżąca nad Zatoką Meksykańską na pograniczu USA i Meksyku
rozciąga się na długości ok. 1800 km przy szerokości do 500 km. Nizina Zatokowa stanowi południową
część Niziny Nadbrzeżnej, łączy się z Niziną Atlantycką. Od północy ograniczają ją Appalachy
(północny wschód) i Wielkie Równiny.
Nizina Zatokowa położona jest na rozległej serii osadów trzeciorzędowych i czwartorzędowych
(piaskowce, wapienie, piaski, gliny) o dużej miąższości.
Powierzchnia niziny jest falista, przecięta licznymi dolinami rzek: Missisipi (rozległa delta), Rio
Grande, Alabama, Brazos.
Nizina Zatokowa ma urozmaiconą linię brzegową licznymi lagunami i mierzejami. W środkowej części
jest wielka narastająca delta Missisipi, wysunięta w morze na ok. 130 km oraz rozległe bagna
przybrzeżne. Znaczną część pokrywają naturalne lasy liściaste i mieszane, na wybrzeżu namorzyny.
Na Nizinie Zatokowej występuje eksploatacja złóż ropy naftowej, gazu ziemnego i soli kamiennej,
siarki, fosforytów oraz uprawa bawełny, trzciny cukrowej, ryżu, kukurydzy i orzeszków ziemnych.
Głównymi miastami niziny są Nowy Orlean i Houston.
Występuje tam klimat zwrotnikowy, wilgotny.
Nizina Hudsońska –nizina w Ameryce Północnej, na obszarze Kanady (prowincje Ontario i
Manitoba), ciągnąca się wzdłuż południowych i wschodnich brzegów Zatoki Hudsona.
Nizina leży w klimacie umiarkowanym chłodnym oraz subpolarnym (na północy). Średnia
temperatura w styczniu wynosi -27 °C, a w lipcu 13 °C. Suma opadów wynosi od 400 do 700 mm
rocznie.
Pod względem geologicznym obszar stanowi obniżenie położone w centralnej części prekambryjskiej
tarczy kanadyjskiej. Skały krystaliczne i metamorficzne przykryte są miejscami młodszymi skałami
osadowymi oraz wszędzie miąższą warstwą osadów glacjalnych. Region cechuje się rzeźbą
polodowcową. Występują rozległe zabagnienia.
Sieć rzeczna jest gęsta. Najdłuższe rzeki to: Churchill, Nelson, Severn, Albany. Rzeki mają duży
potencjał energetyczny. Na Nelson wybudowano dwie hydroelektrownie.
Występuje tu roślinność typu tajga, z lasami świerkowo-jodłowymi (południe niziny), lasotundra, z
przewagą świerków i modrzewi (środek niziny) oraz tundra (północ niziny i wybrzeże Zatoki
Hudsona).
Faunę tworzą: niedźwiedź polarny, lis polarny, łoś, karibu, zając bielak, leming.
Ze względu na surowe warunki klimatyczne na terenie niziny żyje bardzo niewielu ludzi. Gęstość
zaludnienia i sieć miejscowości są bardzo niewielkie. Główne miasto regionu, Churchill, liczy 963
mieszkańców.
Nizina Atlantycka – nizina leżąca w Stanach Zjednoczonych nad Oceanem Atlantyckim. Położona
jest na wschód od Appalachów, pomiędzy półwyspem Cape Cod i Florydą. Przechodzi nad Zatoką
Meksykańską jako Nizina Zatokowa.
okowa.
Nizina Atlantycka rozciąga się na ok. 3540 km długości, jej szerokość zaś waha się od 30 do 160 km;
położona jest na wysokości do 100 m n.p.m.
Klimat na północy umiarkowany, ciepły, morski, w części środkowej podzwrotnikowy morski, na
południu zwrotnikowy morski.
Liczba mieszkańców na Nizinie Atlantyckiej ( Ameryka Północna ) wynosi od 1-50
1 50 na 1
.
Północna część Niziny Atlantyckiej jest regionem rozwiniętego rolnictwa przez co jest silnie
uprzemysłowiona i zurbanizowana. Największe miasta: Nowy Jork, Baltimore, Waszyngton, Richmond
oraz Norfolk.
Przez Nizinę Atlantycką przepływają rzeki takie jak: Delaware, Susquehanna, Potomak i Savannah.
Na wybrzeżu Zatoki Atlantyckiej występują wydmy i bagna oraz głęboko wcięte zatoki. Na zachodzie
Nizinę Atlantycką
lantycką ogranicza linia wodospadów na rzekach spływających z Appalachów do Oceanu
Atlantyckiego . Zwierzęta jakie tam żyją to : niedźwiedź, łoś, sarna, wilki, lisy, rysie.
Równiny Centralne, Central Plains, rozległa równina w środkowej części USA, położona
położ
na
południe od Krainy Wielkich Jezior, na zachód od przedgórza Appalachów (wyżyny Allegheny i
Cumberland) i na północ od Niziny Zatokowej. Powierzchnia ok. 0,8 mln km2. Na zachodzie
przechodzi stopniowo w obszar wyżynny Wielkich Równin.
Zbudowana z paleozoicznej
eozoicznej płyty pokrytej na północy utworami polodowcowymi, na południu lessem
oraz aluwiami rzecznymi. Na południowym zachodzie ponad równinami zaznaczają się tzw. Wyżyny
Wewnętrzne, składające się z: Wyżyny Ozark, o wysokości ok. 250-400
250 400 m n.p.m., gór Boston
B
(wysokość do 823 m n.p.m.) oraz starych, paleozoicznych gór Ouachita (878 m n.p.m.).
Klimat podzwrotnikowy kontynentalny, bardzo zmienny, częste susze i gwałtowne ulewy, w okresie
zimowym występują opady śnieżne. Równina poprzecinana jest licznymi dolinami
dolinami rzeki Missisipi oraz
jej dopływami (m.in.: Missouri, Ohio, Tennessee, Arkansas).
Równiny Centralne należą do bardzo urodzajnych terenów (na południu gleby lessowe i
czarnoziemy), wykorzystywanych rolniczo. Na północy uprawia się pszenicę i kukurydzę,
kukurydzę na południu
bawełnę.
Występują tam bogate złoża węgla kamiennego (południowe Illinois), ropy naftowej (Oklahoma),
cynku i ołowiu (na wyżynie Ozark).
Główne miasta: Saint Louis, Kansas City, Louisville, Oklahoma City, Wichita, Tulsa.
Nizina Orinoko - Nizina Orinoko zwana też Niziną Llanos jest aluwialnym obszarem lekko
pofalowanym. Obszar ten ciągnie się ma przestrzeni 1300 km. Nizina ta leży między Wyżyną Gujańską
a Górami Karaibskimi, na szerokości od 100 do 400 km. Region ten kierując się na zachód
zachó skręca na
południe, na południowy zachód i wkracza na terytorium Kolumbii. Nizina ta obniża się w kierunku
wschodnim i w większości jest to region płaski, choć jak wyżej wspomniano miejscami teren jest
lekko pofalowany. Najwyższym wzniesieniem Niziny Orinoko
Ori
jest Cerro de Oro o wysokości 512 m
n.p.m. W skład niziny wschodzi także szeroka i zabagniona delta rzeki Orinoko. Poza Niziną Orinoko w
skład nizin wchodzi wspomniane wyżej obniżenie Maracaribo, którego najniższym punktem jest ów
zbiornik.
Klimat podrównikowy, wilgotny przechodzący na wschodzie w równikowy, wybitnie wilgotny. Gęsta
sieć hydrograficzna. Największymi rzekami są: Orinoko (tworzące u ujścia rozległą deltę o
powierzchni 40 tys. km2), Guaviare, Meta, Apure i Arauca.
Zajmuje płaskie, równinne tereny łagodnie opadające ku wschodowi, zbudowane ze skał
mezozoicznych i trzeciorzędowych (wypełniających obniżenie tektoniczne), przykrytych grubą
warstwą utworów aluwialnych plejstocenu.
Dominuje roślinność trawiasta z pojedynczymi palmami (formacja Ilano). Na obszarze delty Orinoko
występuje wilgotny las równikowy, a w strefie brzegowej namorzyny. W dolinach rzek lasy galeriowe.
Nizina Orinoko to głównie region hodowli bydła i koni oraz eksploatacji złóż ropy naftowej.
Nizina Amazonki – nizina w Ameryce Południowej zajmującą obszar 3,5 mln km². Większość jej
obszaru leży w dorzeczu Amazonki.
Nizina Amazonki leży w wilgotnym klimacie równikowym, który charakteryzuje się małymi wahaniami
dziennymi i rocznymi temperatury oraz dużymi opadami. Roczna suma opadów wynosi średnio 2000
mm.
Nizina graniczy z Andam i na zachodzie, z Niziną Orinoko i Wyżyną Gujańską na północy oraz
z Wyżyną Brazylijską na południu.
Podłożem geologicznym dla niziny jest Niecka Amazonki zbudowana ze skał osadowych. Na terenie
Niziny Amazonki występują gleby laterytowe koloru czerwonego.
Charakterystycznymi roślinami dla lasów równikowych Niziny Amazonki
są: palmy, kauczukowce, liany, klony oraz tulipanowce amerykańskie i orzesznice brazylijskie.
Charakterystycznymi zwierzętami dla Niziny Amazonki są: pumy, papugi, kapibary, tukany, kolibry,
jaguary, oceloty, boa dusiciele, tapiry i małpy (kapucynki).
Duże obszary lasów równikowych w tym regionie pozostawały nietknięte i dopiero od niedawna są
eksplorowane. Drewno z Amazonii jest eksportowane do krajów Europy Zachodniej i Stanów
Zjednoczonych. Gorsze gatunki sprzedawane są na lokalnym rynku.
Na obrzeżach lasów, gdzie jest klimat nieco korzystniejszy, coraz częściej zakłada się pola uprawne,
wycinając i wypalając las. Duże zniszczenia są również powodowane eksploatacją złóż mineralnych.
Największe plemiona żyjące na Nizinie Amazonki to: Tikuna, Yanomami, Xavante oraz Guajajara.
Nizina Amazonki jest słabo zamieszkana głównie przez Indian i metysów, którzy są w Brazylii
nazywani Kaboklami. Mieszkańcy niziny są słabo zgospodarowani w :
- myślistwo
- eksploatacje lasów
- rybołówstwo
- pasterstwo
- wydobycie rud manganu i ropy naftowej
Nizina La Platy – nizina w Ameryce Południowej, dolina rzeki Parany z ujściem w zatoce La Plata.
Od zachodu ograniczona łańcuchem Andów, od wschodu Wyżyną Brazylijską i wybrzeżem Oceanu
Atlantyckiego, na północy sąsiaduje z Niziną Boliwijską, a na południu z Wyżyną Patagońską.
Powierzchnia ok. 2,5 mln km2. W północnej części tej Niziny gęstość zaludnienia wynosi poniżej 1
mieszkańca na 1
. Nieco niżej liczba ta się wzrasta do 1-10
1 10 mieszkańców na 1
.W
środkowej części tej krainy geograficznej liczba mieszkanców wynosi 10-50
50 na 1
.
Nizina La Platy stanowi rozległą równinę łagodnie nachyloną w kierunku południowo-wschodnim.
południowo
Zbudowana jest z trzeciorzędowych i czwartorzędowych osadów (żwirów, piasków, mułów).
Nizina ta leży w 5 krajach: Urugwaju, Argentynie, Paragwaju, Brazylii i Boliwii. Największe leżące na
niej miasta to Montevideo, La Plata, Buenos Aires, Rosario, Santa Fe (miasta na południu tego
regionu) i Asunción. Przepływa tam także częściowo rzeka Urugwaj i inne.
Występuje tam roślinność typu stepy i lasy podzwrotnikowe suche. Średnia temperatura w styczniu
wynosi ok. 24 °C, a w lipcu 11 °C. Opady roczne wynoszą średnio 600 mm. Jest tutaj rozwinięte
rolnictwo mieszane. Na Nizinie La Platy uprawia się pszenicę, jęczmień, soję, bawełnę i kukurydzę - w
północnych częściach raczej nic, ponieważ jest tam czerwone gleby laterynowe i panuje tam
sawanna. Na obszarach środkowych mamy lasy zrzuające liście podczas okresu suchego, a na
południu - stepy.
Klimat i roślinność niziny zee względu na dużą rozciągłość południkową (ponad 20°) są bardzo
zróżnicowane, dlatego też wyróżnia się kilka krain fizycznogeograficznych: suche, sawannowe Gran
Chaco, lesiste i częściowo podmokłe Międzyrzecze, stepową i półpustynną Pampę.
Na stepach występują
pują zwierzęta : Antylopy, Gazele, dzikie konie i osły, susły, pieski preriowe,
preriowe wilki,
orzeł, sokół.
Na sawannie : słonie, zebry, żyrafy, nosorożce, bawoły, góralki, topi, strusie, węże, kameleony.
W lasach : makaki, gwarek, sępy, tapir malajski, orangutan,
orangutan, gibbon, lotokot, niedźwiedż maljski,
krokodyl różańcowy, kobry, pantera, tupaje, tygrys bengalski.
Na jednej krainie geograficznej występuje bardzo duże zróżnicowanie zwierząt z powodu trzech stref
klimatycznych ( od północy do południa ) - podrównikowyy wilgotny, wilgotny i pośredni, morski i
pośredni.