starożytna grecja teatr, komedia i tragedia.doc (11 KB) Pobierz Teatr : Zaczątkiem teatru w starożytnej Grecji, były ludowe uroczystości religijne ku czci boga Dioznizosa. Teatr wykształcił sięz chwilą pojawienie się (ok. 6 w.p.n.e.) aktora, twz. odpowiadacza , któwy porwadizł dialog z przewodnikiem chóru. W okresie hellenistycznym przedstawienia odbywały siędwa razy do roku : tragedie wystawiano w okresie Dionizjów Wielkich ( przęłom marca i kwietnia), komiedie zaś jako gatunek podrzędny w czasie Lenajów ( przełom stycznia i lutego). W teatrze greckim niegdy nie występowało więcej niż trzech aktorów, pierwszego wprowadził Tespis z Aten, drugiegoAjschylos, trzeciego- Sofokles. Kobietom w Grecji nie wolno bło grać na scenie, a role żeńskie powierzano mężczyznom.Aktorzy występowali w charakterystycznych kostiumach , chodizli w obuwiu o podwyższonej podeszwie i wysokim uczesaniu (onkos), na twarzach zawsze mieli maski. Chórwystępował w maskach ale bez kotórnów. Na jego czela stał przewodnik chóru (koryfeusz).Przedstawieniom towarzyszyła muzyka instrumentalna, recytacja aktorów przypominałą śpiew, tańczono a gest był zawsze symboliczny. TRAGEDIA AJSCHYLOS Twórca tragedii, był arystokratą brał udział w Bitwie pod Maratonem, Ajschylos(524-456p.n.e.) w ciągu pięćdziesięciu lat wystawił 70 tragedii i 20 dramatów satyrowych, odnosząc 13 zwycięstw w konkursach dramatycznych. Teatr jego był wybitnie męski. W swoich sztukach dramatopisarz nie szukał psychologicznych subtelności w charakterze postaci. Ważna dla nie go była raczej istota konfliktu , który prowadził do tragicznego rozwiązania. W dramatach Ajschylosa widać majestatyczność . Wśród siedmiu zachowanych po dziś dzień utworów znajdziemy : "Persów" - jedyną tragedię historyczną. Tematyka sztuki wiąże się ściśle ze zwycięską Bitwą po Salaminą, a ściślej "krajobrazem po bitwie" oglądanym ze strony pokonanych. "Siedmiu przeciw Tebom" - ostatnia, zachowana część trylogii o dziejach rodu Edypa. Opisuje śmiertelny pojedynek obu synów nieszczęsnego króla: obrońcy miasta Etoklesa i oblegającego Teby Polynejkesa, zmuszonych do bratobójczej walki z powodu kątwy za wcześniejsze zbrodnie rodu. "Błagalnice" - wypełnonie pieśniami chóru pięć dziesięciu oszalałych ze strachu córek Danaosa, które uciekły z Egiptu do Argos, ścigane przez znienawidzonyc synów stryja Ajgyptosa. "Prometeusza w okowach" - o tytanie , przyjacielu ludzi, który wbrew zakazowi bogów dał im ogień,ponosząc za to straszliwą karę - został przykuty do skały kaukaskiej przez dwie sługi Zeusa: Przemoc i Siłę. "Oresteję" - jedyna zachowaną w całości trylogię, w skład ktorej wchodzą: -"Agamemnon", opowiadający o śmierci tytułowego bohatera, wracającego po zdobyciu Troi, zamordowanego przez żonę i jej kochanka: -"Ofiarnice", w których Orestes, syn zamordowanego Agamemnona, mści się na matce i jej kochanku: -"Eumenidy", traktujące o sądzie nad matkobojcą Orestesem. SOFOKLES Drugi z wielkich tragików ggreckich, syn bogatego wytwórcy broni, skarbnik Związku Ateńskiego, strateg, kapłanAmynosa, żył w latach 496-406 p.n.e. Z jego bogatej spuścizny dramaturgicznej(123sztuki) zachowało się siedem utworów. W porownaniu z AjschylosemSofokles wysunął na pierwszy plan nie problem religijno-moralny, a człowieka o silnym, ukształtowanym już charakterze, w pełni świadomego odpowiedzialności za swe czyny. Dramaty Sofoklesa przyniosły zatem pogłebioną analizę psychologiczną tragicznych bohaterów. Wśród zachowanych dzieł znadujemy: "Ajasa" - w którym Sofokles rozwinął jedne z epizodów wojny Trojańskiej, dotyczący sporu o zbroję zabitego Achillesa. "Antygonę" - gdzie dramaturg wykorzystał wątek mitu tebańskiegom dotyczący pochówku brata tytułowej bohaterki, zabitego w walce z Etoklesem. "Króla Edypa" - najbardziej klasyczną sztukę antyku, w której autor, na przykładzie losów władcy dotkniętych zaraż Teb, pokazał bezskuteczność walki człowieka z jego przeznaczeniem. "Trachinki" - traktujące o zmaganiach Dejaniry, żony Heraklesa, próbującej odzyskać serce męża , zajętego miłością do nowej branki. "Elektrę" - w której Sofokles podjął temat z "Ofiarnic" Ajschylosa, jednak inicjatorką mordu na matce stąła się Elektra, siostra Orestesa. "Filokleta" - opowiadającego o losach tytułowego herosa, właściciela łuku, bez którego (wg.wyroczni) wyprawa na Troję przyniosłby Grekom klęskę. "Edypa w Kolonie" - tragedię religijno-patrotyczną, opartą na wróżbie zapowiadającej pomyślność krajowi, w którym spoczną zwłoki starego króla. EURYPIDES Urodzony ok.480 zmarły 407/6r.p.n.e, wielki tragik starożytnej Grecji, pozostawił po sobie 18 utworówdrmaatycznych, spośrod 96 przypisancy mu sztuk. Podobnie jak jego poprzednicy , czerpał tematydo swich sztuk z mitów, jednak czynił to swobodniej, wprowadzając zmiany oraz noew postaci. Najdalej odszedł od religijnych źródeł tragedii. Był racjonalistą, poddawał mity ocenie i krytyce. Wprowadził do swych sztuk, wber przyjętym zwyczajom, prostych ludzi (wieśniaków, niewolników, kobiety itp.), dając początek tragikomiedii.Nowością w jego sztukach były też monologi, odsłaniające przeżycia psychiczne bohateróworaz płace i lamenty.Wśrod zachowanych tragedii znajdziemy: "Alkestis" - starą baśń o kochającej żonie, która zgodziła isę odstąpiś życie umierającemu mężowi. "Medeę" - najsłynniejszą i najlepiej zbudowaną ze sztkuk poety, opowiadającą o zemście tytułowej bohaterki, na wiarołomnym mężu Jazonie. "Dzieci Heraklesa" -sztukę o Heraklidach, które chronią się przed prześladowaniem Eurysteusza u ateńskiego króla Demofoonta. "Hippolytosa uwieńczonego" - w którym poznajemy perypetie Hippolytosa, będącego najpierw obiektem miłości, a potem zemsty własnej macochy. "Hekabe" - będącą studium zemsty starej Trojańskiej królowiej na królu Traków Polymestorze za śmierć jej dizeci. "Błagalnice" - traktujące o matkach poległych pod Tebami siedmiu wodzów, które proszą bohatera ateńskiego tezeusza o pomoc w pogrzebaniu synów "Andromachę' - opowieśćo życiu Andromachy, wdowy po Hektorze, któraprzpadła w podziale łupów synowi Achillesa, Neoptolemosowi. "Heraklesa szalonego" - traktującego o szaleństwie herosa, który zgładizł uzurpatora włady w Tebach, Lykosa, a potem zamordował własą żonę i synów. "Trojanki" - ciąg obrazów dramatycznych, ukazujący losy branek po wzięciu Ilionu. "Ijona" - stuka o perypetiach rodzinnych tytułowego bohatera, syna królewny ateńskiej i boga Apollona, cudownie przneiesionego przez Hermesa do Delf "Ifigenię w Taurydzie" - sztukę o egzotycznej scenerii Krymu, gdzie cudownie przneiesieona przez Artemidę Ifigenia musiała składac ofiary z obcych przybyszów. "Elektrę" - w której poniżoną królewne wydano za mąż za prostego wieśniaka. "Helenę" - pogodną , niemal tragikomiczną sztukę w ktorej tytułowa bohaterka nie była pod Troją, lecz uciekła do Egiptu. "Fenicjanki" - jeszce jedno spojrzenie na klęski domu Edypa "Orestesa" - który wraz z siostrązostaje skazany na ukamieni, za zabójstwo matki ucieka siędo ostatecznych kroków: próbuje porwać Helenę, a potem jej córkę Hermionę, zażądając pomocy jej ojca Menealosa. "Ifigenię w Aulidzie" - opowiadającą o dobrowolnym złożeniu w ofierze życia przez corkę Agamemnona, w celu przebłagania Artemidy, która spowolniła wojska płynące do Troi. "Bahtanki" - opowiadającao Pentheusie, władcy Teb, który ginie rozszarpany przez własną matkę za przewinienia wobec Dionizosa. KOMEDIA Komedia powstała w Atenach na początku 5w.p.n.e z wesołej pieśni chóralnej. Celem "starej" komedi bło nie tyle rozweselenie, co ośmieszenie, była zawsze zaczepna . Cechowałą ją ostra satyra polityczna i społeczna . Wybitnymi przedstawicielami komedii Greckiej byli: Kratinos ( twrórca komedii politycznej), Eupolis i Arystofanes. ARYSTOFANES Najberdziej znane utwory komediowe to dzieła Arystofanesa(ok.446-386p.n.e.). Charakteryzuje je bogactwo pomysłów, fantastyka, komizm nieoczekiwanych sytuacji oraz bawny i bogaty język. Spośród 44 napisanych przez niego sztuk zachowało się tylko 11. Ich przedmiotem była najczęścioej kpina z przywódców, nie oszczędzałą filozofów, bogów, a nawet kolegów Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa.Arystofanes był miłośnikiem tradycji i szczerym patriotą, choć całe swoje życie orędował za pokojem. Był mistrzem języka, bawił się nim tworzył neologizmy, imoina mówiące. Wśród zachowanych dizeł znajdziemy: "Acharnejczyków","Rycerzy" i "Pokój" - w których poeta atakował wojenną politykę Kleona "Lizystratę", "Sejm niewieści" - w którym autor drwił z Ateńczyków, sugerując że oddanie władzy kobietom szybciej doprowadziłoby do pokoju. "Chmury" - krytykujące działalność pedagogiczną sofistów. "Osy" - w których przedmiotem ostrej satyry uczynił uczynił poeta pieniactwo Ateńczyków i związane z nim przerosty sądownictwa. "Ptaki" - dwóch znużonej życiem i procesami obywateli założyło miasto między ludźmi i bogami. "Tesrmoforie" i "Żaby" - najwcześniejsze próby krytyki literackiej. "Plutosa" - autor porusza problem sprawidliwego podziału dóbr. Plik z chomika: Grzybulek234 Inne pliki z tego folderu: liryka starozytnej grecji.doc (3 KB) Mitologia grecka podzial, funkcje, motywy i watki mitologiczne.doc (2 KB) starożytna grecja teatr, komedia i tragedia.doc (11 KB) szczegółowy opis Biblii.doc (3 KB) o Iliadzie i Odyseji.doc (2 KB) Inne foldery tego chomika: Zgłoś jeśli naruszono regulamin Strona główna Aktualności Kontakt Dział Pomocy Opinie Regulamin serwisu Polityka prywatności Copyright © 2012 Chomikuj.pl