Przewóz szybko psujących się artykułów żywnościowych

Przewóz szybko psujących się artykułów żywnościowych środkami transportu drogowego regulują
dwa podstawowe akty prawne:
Ustawa o transporcie drogowym (Dz.U. 2001 nr 125 poz. 1371) oraz
Umowa ATP – umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów
żywnościowych i specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów, ratyfikowana
przez Polskę w 1984 roku (Dz.U. 1984 nr 49 poz. 254).
Dopuszczenie środka transportu chłodniczego do ruchu lub opakowania transportowego (do
przewozu produktów żywnościowych) do obrotu podlega również następującym przepisom
sanitarnym:
Ustawa z dnia 11 maja 2001 o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 maja 1996 r w sprawie ogólnych
wymagań sanitarnych przy przewozie środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych
dozwolonych;
Ustawa z dnia 6 września 2001 r o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
Ustawa o transporcie drogowym określa wymagane dokumenty, które powinni posiadać kierowcy
wykonujący transport drogowy. Nakłada ona na kierowców wykonujących transport drogowy rzeczy,
zarówno w przewozach krajowych jak i międzynarodowych, obowiązek posiadania świadectwa
wymaganego zgodnie z umową o ATP.
Przepisy merytoryczne zawarte w umowie ATP w szerokim zakresie określają warunki termiczne
środków transportu i przewożonych produktów oraz warunki pomiarów i kontroli właściwości
izotermicznych. Ponadto w umowie określono warunki dotyczące temperatur, które powinny być
przestrzegane przy przewozie zamrożonych i głęboko zamrożonych artykułów żywnościowych.
Zgodnie z wymaganiami ATP każdy pojazd przeznaczony do przewozu artykułów żywnościowych,
wymienionych w załącznikach do umowy, musi spełniać określone warunki termoizolacyjne a agregat
ziębniczy musi zapewniać obniżenie i utrzymanie temperatury wewnątrz nadwozia na wymaganym
poziomie. Głównym i podstawowym warunkiem prawidłowego określenia właściwości
termoizolacyjnych jest globalny współczynnik przenikania ciepła przez ściany nadwozia. Ustalenie
wielkości współczynnika K dla określonego rodzaju pojazdu i jego klasy, sprawdzenie użytkowej
wydajności chłodniczej i skuteczności chłodzenia, wymaga kilkudniowych pomiarów temperatur
zewnątrz i wewnątrz próżnego nadwozia.
Pomiary te mogą być przeprowadzane przez instytucje upoważnione do tych badań przez ministra
właściwego ds. transportu oraz wyłącznie w specjalistycznych komorach badawczych.
Urzędowym dokumentem zgodności pojazdu z wymaganiami ATP jest „świadectwo zgodności
środka transportu”.
Laboratorium Centralnego Ośrodka Chłodnictwa znajduje się w rejestrze uznawanych stacji badań
izotermicznych środków transportu Międzynarodowego Instytutu Chłodnictwa. Laboratorium COCH,
na podstawie upoważnienia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 1995 r, wykonuje badania
izolowanych cieplnie środków transportu chłodniczego wg umowy ATP i wystawia świadectwo
zgodności z wymaganiami tej umowy (w zakresie właściwości izotermicznych oraz skuteczności
chłodzenia).