Teatr elżbietański

Teatr elżbietański
„Świat jest teatrem,
aktorami ludzie,
Którzy kolejno wchodzą i
znikają,
Każdy tam aktor niejedną gra
rolę...”
William Szekspir „Jak wam się podoba?”
Na przełomie XVI i
XVII wieku w
czasach królowej
Elżbiety I rozkwita
bujnie teatr w
Anglii. Dostarcza
on nie tylko
rozrywki, ale także
komentuje
współczesne
zdarzenia i ocenia
narodową historię.
Dwa rodzaje teatru…
W renesansowej
Anglii istniały
dwa zupełnie
odmienne rodzaje
teatru : dworski i
publiczny.
Teatr dworski
Teatr funkcjonował na
dworach królewskich i
magnackich. Później
jego rolę przejął
teatr publiczny.
Teatr publiczny
Drugi rodzaj teatru w
Anglii w tamtych czasach.
Przeznaczony dla
prostego ludu. Od teatru
dworskiego różnił się
tym, iż jego dekoracje,
stroje i maski były
uboższe.To właśnie on
miał większe znaczenie w
historii.
Czym wyróżniał się teatr
dworski?
• tematami mitologicznymi;
• bogatymi dekoracjami;
• alegorycznymi kostiumami.
Najważniejszymi
elementami widowiska były:
gra aktorska i tekst
dramatu. Aktorzy byli
zawodowcami, dbali o
wymowę, każdym gestem i
ruchem starali się uzyskać
wrażenie
prawdopodobieństwa.
Ważne były też kostiumy i
rekwizyty, którymi się
posługiwali, by stworzyć
iluzję przedstawionej
rzeczywistości. Był to teatr
gwiazdorski. Dobrzy aktorzy
cieszyli się zasłużoną
sławą, byli szanowanymi,
zamożnymi ludźmi. W
teatrze tym nie występowały
kobiety, role kobiece grali
młodzi, urodziwi mężczyźni.
Teatr z czasów Szekspira
Teatry miały najczęściej kształt ośmiokątny lub
okrągły.
Mogły pomieścić około 2000 widzów.
Na parterze były miejsca stojące. Miejsca te nie
cieszyły się najlepszą sławą. Widzów, którzy się tam
gromadzili nazywano „kiełbiami”, to oni zachowywali się
szczególnie głośno i okrzykami wyrażali swe uznanie lub
dezaprobatę aktorom. Kto chciał mieć miejsce siedzące
i dach nad głową musiał dodatkowo zapłacić. Wybierał
Teatry
„The Globe”
Jak mógł wyglądać „The Globe”?
Jego rekonstrukcja wykazuje
niemal identyczny kształt , jak
wyobrażony został na rysunku
„The Swan”.
„The Swan”
Teatr kolisty, miał kształt
regularnego dwunastoboku.
„The Swan”(łabędź)
1.Proscenium zwane
fartuchem
2.Scena tylna
3.Galerie dla widzów
4.Najwyższą z galerii osłania
dach nachylony do
środka
5.Balkonik, z którego
rozlegały się fanfary na
początku spektaklu
6.Izdebka o dwóch oknach i
balkoniku
7.Drzwi do garderób
aktorskich
8.Empora (rodzaj chóru),
służyła za
pomieszczenia dla
muzykantów albo jako
nadscenie, lub jako łoża
dla widzów
Budowa teatru
Sceną było podwyższenie, otoczone z
trzech stron przez widzów.
Dekoracji było niewiele, często
zastępował je napis głoszący, że akcja
toczy się np. w lesie albo w komnacie
zamkowej. Brak dekoracji
rekompensowały bogate stroje aktorów.
Czwarty bok sceny zamykały drzwi do
garderoby, przez które wchodzili aktorzy.
Pomiędzy słupami zawieszano kotarę.
Dzieliła ona scenę na przedscenie i
niewielką scenę wewnętrzną. Kurtyny nie
było. Przedstawieniom towarzyszyła
muzyka. Światło dzienne uniemożliwiało
wykorzystywanie efektów świetlnych.
Aktor miał wyczarować
sposobem mówienia i
gestykulacją scenerię i
nastrój. Wszystko to pod
mglistym, wyblakłym niebem
londyńskiego popołudnia.
Grano przeważnie miedzy
godziną 15 a 18, bez
względu na wzbierające
deszczem chmury.
Cechy dramatu elżbietańskiego
1. Sprzeciw wobec trzech jedności klasycznych
(czasu, miejsca, akcji).
2. Podział na akty i sceny.
3. Zwiększenie liczny osób na scenie.
4. Nie ma chóru, ale w akcji współuczestniczą siły
nadprzyrodzone.
5. Mieszanie realizmu z fantastyką.
6. Zestawienie elementów tragicznych z
komicznymi, liryzmu z tragizmem; rezygnacja z
zasady decorum.
7. Bohaterowie przechodzą przemianę wewnętrzną
Ciekawostki
• W zwyczaju było wiwatowanie, klaskanie, tupanie,
a nawet – w przypadku skrajnego znudzenia
spektaklem – rzucanie w grających drobnymi
kamieniami.
Wywieszanie flag na szczyt budynków oznaczało,
że odbędzie się przedstawienie. Biała chorągiew
była zapowiedzią komedii, czarna zaś tragedii.
 Przedstawienie rozpoczynało się wczesnym
popołudniem, a bilety wstępu należały do dość
drogich.
Likwidacja teatrów elżbietańskich nastąpiła w
roku 1642.
• Pierwsza kobieta wystąpiła w roli Desdemony w
20 lat po zamknięciu (upadku) teatru
elżbietańskiego.
Sceny ze sztuk elżbietańskich
Teatr elżbietański w twórczości
Szekspira
William Szekspirangielski poeta,
dramaturg, aktor.
Powszechnie
uważany za
jednego z
najwybitniejszych
pisarzy literatury
angielskiej oraz
reformatorów
teatru.
Najsławniejsze sztuki
wybitnego poety
•Otello
•Romeo i
Julia
•Makbet
•Hamlet
•Król Lear
Słowniczek najbardziej znanych
bohaterów Szekspira
• Julia i Romeo - wieczne symbole nieszczęśliwych
kochanków (Romeo i Julia),
• Król Lear- naiwny ojciec, który podzielił królestwo między
córki a sam popadł w nędzę (Król Lear),
• Makbet- przesądny, równie słaby, chorobliwie ambitny
okrutny władca Szkocji,
• Otello- Maur wenecki; symbol zazdrości; umiejętnie
prowokowany przez podstępnego sługę, udusił z
zazdrości niewinną małżonkę (Otello).
Koniec 
Wykonały:
Michalina & Magdalena
Klasa 3G
Bibliografia:
http://shakespeare.republika.pl/teatr.htm
http://blaga.pl/Teatr_elzbietanski.html
http://www.akademia-kultury.edu.pl/index.ph?action=Words&step=haslo&id=220
http://info.wiadomosci .gazeta.pl/szukaj/wiadomosci/teatr+el%C5%Bcbieta%C5%84ski
http://renesans.klp.pl/a-7454-2.html
http://93.19.176.242/www/www/_bib/dat/zainspirowani_ksiazka/grabowska_emila.ppt#272,2
http://www.szkolnictwo .pl/szukaj,Teatr#Teatr_el.C5.Bcbieta.C5.84ski
http://makbet.klp.pl/a-5944.html
http://hamlet.klp.pl/