Zespół uzależnienia od alkoholu Alkoholizm jest chorobą przewlekłą i pod wieloma innymi względami przypomina inne chroniczne schorzenia – takie jak cukrzyca, alergia, choroba wrzodowa czy wieńcowa. Żadnej z nich nie można wyleczyć, można natomiast powstrzymać jej rozwój, niekiedy zahamować najbardziej dolegliwe objawy, a przede wszystkim nauczyć się z nimi żyć. Choroby przewlekłe mają z reguły charakter psychosomatyczny. Znaczy to, że rozwój choroby, jej powstrzymanie, jak również proces odzyskiwania zdrowia zależą w równym stopniu od odporności fizycznej i psychicznej chorego. Odporność tę można zwiększyć za pomocą zmiany sposobu myślenia i tego, co nazywamy „sposobem życia”. Różne choroby przewlekłe łączy również podobieństwo polegające na tym, że za stan chorego oraz wyniki jego leczenia odpowiedzialny jest najbardziej sam pacjent, bowiem to on musi zastosować się do zaleceń. Powodzenie w zdrowieniu wiąże się bowiem z głębokimi i trwałymi zmianami w najważniejszych dziedzinach życia chorego, obejmujących między innymi sposób odżywiania się, organizację czasu pracy i wypoczynku, a także stosunek do siebie, innych ludzi i świata w ogóle. Na ostateczne rozpoznanie uzależnienia pozwala identyfikacja co najmniej trzech z poniższej listy objawów, przez jakiś czas w ciągu ostatniego roku lub utrzymywanie się ich, w przeszłości, przez okres jednego miesiąca: 1. Silne pragnienie (“głód”) lub poczucie przymusu picia alkoholu; 2. Subiektywne przekonanie o mniejszej możliwości kontrolowania zachowań związanych z piciem alkoholu tj. trudności w: powstrzymywaniu się od picia, kontrolowaniu ilości wypijanego alkoholu; kontrolowaniu długości picia (“ciągu”), 3. Obecność fizjologicznych objawów zespołu odstawienia (abstynencyjnego) występujących po przerwaniu lub zmniejszeniu ilości wypijanego alkoholu albo picie alkoholu ze świadomością, że objawy odstawienia ulegną złagodzeniu; 4. Wzrost tolerancji na alkohol; 5. Postępujące zaniedbywanie alternatywnych źródeł przyjemności lub dotychczasowych zainteresowań na rzecz zdobywania alkoholu, picia oraz odwracania następstw picia alkoholu; 6. Picie alkoholu pomimo szkodliwych następstw (fizycznych, psychicznych i społecznych), o których wiadomo, że mają związek z piciem alkoholu. Jak każda choroba, choroba alkoholowa ma również swój przebieg, a poszczególne objawy ulegają nasileniu. W przebiegu choroby alkoholowej wyróżniono 4 fazy: wstępną, ostrzegawczą, krytyczną i przewlekłą. Niżej zostały przedstawione fazy rozwoju alkoholizmu z ich objawami. Fazy rozwoju alkoholizmu wg Jellinka1 WSTĘPNA [“przedalkoholiczna", objawowa] 1. picie w celu uzyskania ulgi, redukcji napięcia, odprężenia się 2. wzrost tolerancji na alkohol OSTRZEGAWCZA [zwiastunowa] 3. pojawienie się palimpsestów [“przerw w życiorysie”] 4. coraz większa koncentracja na alkoholu 5. picie po kryjomu 6. picie z chciwością (łapczywe) 7. organizowanie okazji do wypicia 8. poczucie winy z powodu picia 9. unikanie rozmów na temat picia alkoholu KRYTYCZNA [ostra, krzyżowa] 10. utrata (upośledzenie) kontroli nad piciem 11. objawy “głodu alkoholowego" 12. wyszukiwanie usprawiedliwień (system alibi) dla picia 13. obwinianie otoczenia i reagowanie agresją na uwagi 14. narzucanie sobie okresów abstynencji 15. próby zmiany wzorca picia (czasu, miejsca, rodzaju alkoholu) 16. powtarzające się stany wyrzutów sumienia 17. zaniedbywanie pracy, bliskich, przyjaciół 18. wyraźne zawężenie zainteresowań 19. tworzenie racjonalnych uzasadnień dla picia (samooszukiwanie) 20. koncentracja życia wokół picia 21. gromadzenie zapasów alkoholu 22. zaniedbywanie jedzenia (niedożywienie) 23. osłabienie popędu seksualnego 24. epizody zazdrości (urojenia niewiary małżeńskiej) 25. stałe uzupełnianie poziomu alkoholu (m.in. picie poranne) 1 Jellinek E.M.: Phases of Alcohol Addiction, Quart. J. Alc. 1952, 13, 673 - 684 PRZEWLEKŁA 26. okresy wielodniowego picia (“ciągi") 27. osłabienie zasad moralnych 28. uszkodzenie myślenia i zdolności oceny 29. picie alkoholi niekonsumpcyjnych 30. spadek tolerancji na alkohol 31. wyraźne drżenia (tremor) 32. lęki 33. napady drgawkowe (“padaczka alkoholowa") 34. psychozy alkoholowe - ostre i przewlekłe 35. poważne choroby somatyczne --> ZGON Picie alkoholu zaczyna stawać się niebezpieczne wówczas, kiedy człowiek zauważy, że alkohol „załatwia mu” jakieś problemy, np. uspokaja i odpręża, pozwala zasnąć, ośmiela itp. Następny sygnał to objaw tzw. „mocnej głowy” umożliwiający wypicie większej niż kiedyś ilości alkoholu bez wyraźnych objawów upicia. Jest to efekt podwyższonej tolerancji na alkohol czyli przystosowania się organizmu do radzenia sobie z coraz to większymi dawkami alkoholu. W początkowym okresie, mogą też pojawiać się tzw. palimpsesty alkoholowe (luki pamięciowe), będące skutkiem wpływu alkoholu na funkcje mózgu. O podstępnie rozwijającym się uzależnieniu od alkoholu świadczą więc: - spożywanie alkoholu wówczas kiedy jest odczuwane napięcie, smutek, zmęczenie itp.; - trudności w przypominaniu sobie niektórych wydarzeń z okresów picia („urwany film”); - występowanie poczucia winy i wyrzutów sumienia z powodu zachowań związanych z piciem alkoholu; - sygnały od osób bliskich, przyjaciół, znajomych, że sposób picia wzbudza ich niepokój; - reagowanie gniewem bądź agresją na sytuacje utrudniające picie lub sugestie ograniczenia picia.