PL PL DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE

KOMISJA
EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 17.10.2013
SWD(2013) 422 final
DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI
STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW
Towarzyszący dokumentowi
Wniosek dotyczący dyrektywy Rady
zmieniającej dyrektywę 2009/71/EURATOM ustanawiającą wspólnotowe ramy
bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych
{COM(2013) 715 final}
{SWD(2013) 423 final}
{SWD(2013) 424 final}
{SWD(2013) 425 final}
PL
PL
DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI
STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW
Towarzyszący dokumentowi
Wniosek dotyczący dyrektywy Rady
zmieniającej dyrektywę 2009/71/EURATOM ustanawiającą wspólnotowe ramy
bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych
1.
WPROWADZENIE
Energia jądrowa stanowi obecnie blisko 30 % całkowitej energii elektrycznej wytwarzanej w
UE i jest źródłem około dwóch trzecich jej zasobów niskoemisyjnej energii elektrycznej.
Bezpieczeństwo jądrowe jest niezmiernie ważne dla UE i jej mieszkańców. Koszty awarii
jądrowej mogą być tak wysokie, że mogą być potencjalnie rujnujące dla krajowej gospodarki.
Zasadnicze znaczenie dla społeczeństwa i gospodarki ma zatem zmniejszenie ryzyka awarii
jądrowej w państwach członkowskich UE poprzez stosowanie wysokich standardów
bezpieczeństwa jądrowego i gwarantowanie wysokiej jakości nadzoru regulacyjnego. Awaria
w japońskiej elektrowni jądrowej Fukushima w 2011 r. spowodowała, że środki, które są
konieczne w celu zapewnienia najbardziej odpowiednich poziomów bezpieczeństwa
jądrowego, stały się ponownie przedmiotem rozważań politycznych w skali całego świata.
Na podstawie mandatu udzielonego przez Radę Europejską w marcu 2011 r.1 Komisja
Europejska (KE), wraz z Europejską Grupą Organów Regulacyjnych ds. Bezpieczeństwa
Jądrowego (ENSREG), rozpoczęła ogólnounijne kompleksowe oceny ryzyka i
bezpieczeństwa elektrowni jądrowych („testy wytrzymałościowe”). Ich wyniki ukazały
różnice w podejściu do bezpieczeństwa jądrowego, a także w praktykach branżowych
występujące między państwami, które wzięły udział w testach2.
Ponadto mandat Rady Europejskiej obejmował również zwrócenie się do KE o dokonanie
przeglądu istniejących ram prawnych i regulacyjnych w zakresie bezpieczeństwa obiektów
jądrowych, a także o zaproponowanie wszelkich udoskonaleń, które mogą okazać się
niezbędne. Wszelkie wnioski legislacyjne powinny uwzględniać konkluzje wynikające z
testów wytrzymałościowych i naukę płynącą z awarii w elektrowni jądrowej w Fukushimie, a
także wyniki otwartych konsultacji publicznych i poglądy zainteresowanych stron.
Konsultacje pokazały, że znaczna większość zainteresowanych stron opowiada się za
wzmocnieniem unijnych ram legislacyjnych.
W niniejszej ocenie skutków uwzględniono wspomniane wyżej czynniki, opisując wyzwanie,
jakim jest zapewnienie wystarczających poziomów bezpieczeństwa jądrowego w UE.
Określono w niej cele ogólne i szczegółowe służące skuteczniejszemu zapobieganiu awariom
jądrowym i łagodzeniu ich skutków. Zaproponowano i przeanalizowano szereg wariantów
1
2
PL
Rada Europejska, EUCO 10/1/ 11.
Sprawozdanie z przeglądu zewnętrznego – testy wytrzymałościowe przeprowadzone w europejskich
elektrowniach jądrowych (Peer Review Report – Stress Tests performed on European nuclear power
plants), 25 kwietnia 2012 r. (http://www.ensreg.eu/node/407).
2
PL
strategicznych, począwszy od utrzymania obecnego stanu, a skończywszy na bardziej
gruntownych reformach. Każdy wariant oceniono pod kątem szacowanych skutków dla
bezpieczeństwa oraz skutków gospodarczych, środowiskowych i społecznych.
Wybrany wariant polega na zmianie obowiązującej dyrektywy Rady 2009/71/Euratom
ustanawiającej wspólnotowe ramy bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych 3
(„dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa jądrowego”) poprzez zaostrzenie obowiązujących /
wprowadzenie nowych ogólnych zasad i wymogów w zakresie bezpieczeństwa
uzupełnionych zharmonizowanymi kryteriami Euratom w zakresie bezpieczeństwa jądrowego
oraz procedurami umożliwiającymi weryfikację ich wdrażania na poziomie krajowym.
Przewidziano w nim również zwiększenie niezależności organów regulacyjnych oraz
przejrzystości w zakresie informowania społeczeństwa na temat działań przedsiębiorstw i
organów regulacyjnych. Niektóre ze środków stanowiących podstawę wybranego wariantu
można podjąć bezzwłocznie, inne zaś wymagają prac technicznych w celu ich opracowania
oraz wkładu ze strony państw członkowskich.
2.
OKREŚLENIE PROBLEMU
Awaria w elektrowni jądrowej Fukushima Daiichi w 2011 r. spowodowała znaczne szkody
ekologiczne, gospodarcze i społeczne, a także wzbudziła obawy co do możliwych skutków
dla zdrowia dotkniętej nią ludności w Japonii. Chociaż awarię wywołało trzęsienie ziemi i
ogromne tsunami, dochodzenia w sprawie jej przyczyn ujawniły szereg możliwych do
przewidzenia czynników, których połączenie spowodowało katastrofalne skutki. Analiza
awarii w Fukushimie ujawniła zasadnicze i powtarzające się problemy techniczne, a także
stałe niedomogi instytucjonalne podobne do tych wynikających z ocen przeprowadzonych
kilkadziesiąt lat temu w odniesieniu do awarii jądrowych w Three Mile Island i Czernobylu.
Ta ostatnia awaria jądrowa po raz kolejny podważyła wiarę społeczeństwa w bezpieczeństwo
energetyki jądrowej i to w czasie, kiedy wykorzystywanie energii jądrowej jest rozważane
jako możliwa opcja, by zaspokoić światowe zapotrzebowanie na energię w zrównoważony
sposób.
W UE eksploatuje się 132 reaktory, co stanowi około jedną trzecią z 437 eksploatowanych
reaktorów jądrowych na świecie. Wiele elektrowni jądrowych zbudowano w UE już
trzydzieści, czterdzieści lat temu i działają one w oparciu o projekty i przepisy
bezpieczeństwa, które były stale aktualizowane od tego czasu. W maju 2011 r.
zapoczątkowano testy wytrzymałościowe służące ocenie, czy obecne marginesy
bezpieczeństwa są wystarczające, aby objąć różne nieprzewidywalne zdarzenia. Wyniki
pokazują różne mocne i słabe strony wszystkich elektrowni jądrowych, w tym wyraźną
potrzebę wdrożenia, w przypadku niektórych elektrowni, szeregu środków służących
zwiększeniu wytrzymałości zakładów na kilka rodzajów wewnętrznych i zewnętrznych
zagrożeń. Testy wykazały również istnienie znaczących różnic w podejściach poszczególnych
państw do oceny awarii pozaprojektowych utrudniających lub wręcz uniemożliwiających
odpowiednią ocenę obecnego poziomu bezpieczeństwa. Na przykład w niektórych
przypadkach zagrożenie trzęsieniem ziemi nie zostało uwzględnione w warunkach
projektowych, lecz dopiero na późniejszym etapie lub zostało niedoszacowane. Opracowano
już wprawdzie nowe podejścia do oceny zagrożeń sejsmicznych i ryzyka z nimi związanego,
ale nie wszyscy operatorzy poddali ponownej ocenie zagrożenia związane z lokalizacją i
ryzyko sejsmiczne zgodnie z najnowszymi metodami, danymi i kryteriami.
3
PL
Dz.U. L 172 z 2.7.2009.
3
PL
3.
SZCZEGÓŁOWE KWESTIE WYMAGAJĄCE PODJĘCIA DZIAŁAŃ
Na podstawie różnych źródeł wiedzy specjalistycznej, takich jak odpowiednie inicjatywy
podejmowane przez MAEA i WENRA, jak również wniosków wyciągniętych z
przeprowadzonych w UE testów wytrzymałościowych oraz z dochodzeń w sprawie awarii w
Fukushimie, określono obszary o kluczowym znaczeniu dla poprawy bezpieczeństwa
jądrowego. Te problematyczne obszary dotyczą kwestii technicznych (w szczególności
lokalizacji i projektu elektrowni), nadzoru regulacyjnego, aspektów odnoszących się do
zarządzania bezpieczeństwem jądrowym (niezależności organów regulacyjnych i
przejrzystości), a także kwestii gotowości i postępowania w przypadku zdarzeń radiacyjnych.
•
•
•
•
•
Kwestie techniczne
Kwestie związane z nadzorem regulacyjnym
Kwestie dotyczące niezależności organów regulacyjnych
Kwestie dotyczące przejrzystości
Kwestie związane z gotowością i postępowaniem w przypadku zdarzeń radiacyjnych
Główne stwierdzone niedostatki w tym zakresie obejmują braki w zapewnianiu
kompleksowego i przejrzystego określania kluczowych kwestii związanych z
bezpieczeństwem oraz zarządzaniu nimi, niewdrożenie ważnych środków bezpieczeństwa
oraz brak spójnego podejścia państw członkowskich do zarządzania zagrożeniami jądrowym
pomimo ich transgranicznego charakteru.
Obecne przepisy Euratom dotyczące bezpieczeństwa jądrowego, w szczególności dyrektywa
w sprawie bezpieczeństwa jądrowego, stanowią wiążące prawnie ramy Euratom opierające się
na uznanych na szczeblu międzynarodowym ogólnych zasadach i obowiązkach. Jako że
zakres wspomnianej dyrektywy ogranicza się jednak tylko do tych ogólnych zasad, jej
najsłabszą stroną jest niemożność zajęcia się na wystarczającym poziomie szczegółowości
technicznymi problemami dotyczącymi bezpieczeństwa wynikającymi z awarii w elektrowni
jądrowej w Fukushimie oraz stwierdzonymi w ramach testów wytrzymałościowych. Ponadto
obecne przepisy dyrektywy nie wydają się zapewniać wystarczającej niezależności krajowych
organów regulacyjnych. Co więcej, testy wytrzymałościowe pokazują, że należałoby
wzmocnić mechanizmy współpracy i koordynacji pomiędzy wszystkimi stronami
odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo jądrowe, na przykład przeglądy zewnętrzne. Obecne
przepisy dyrektywy dotyczące przejrzystości powinny również zostać w większym stopniu
zaostrzone. Ponadto należałoby również uwzględnić kwestię odpowiedniej gotowości i
odpowiedniego postępowania w przypadku zdarzeń radiacyjnych na terenie obiektu.
Bez względu na znaczenie testów wytrzymałościowych w zwiększaniu bezpieczeństwa
elektrowni jądrowych w UE, ich słabą stroną jest niewiążący charakter. Jako dobrowolne,
jednorazowe działanie testy te nie gwarantują, że określone środki zostaną w pełni wdrożone i
będą regularnie aktualizowane.
W ramach MAEA opracowano i uzgodniono zasady, standardy i międzynarodowe
konwencje4 regulujące kwestie bezpieczeństwa jądrowego. Te normy bezpieczeństwa nie są
jednak prawnie wiążące, natomiast międzynarodowe konwencje są prawnie wiążące, ale nie
podlegają rygorowi wykonalności. Prawodawstwo Euratom korzysta z jasnych i prężnych
mechanizmów sankcjonowania w odniesieniu do jego transpozycji i wdrażania. W
następstwie wydarzeń w Fukushimie państwa członkowskie MAEA ogólnie uznają potrzebę
zwiększenia skuteczności, możliwości zarządzania i wykonalności międzynarodowych ram
prawnych w zakresie bezpieczeństwa jądrowego.
4
PL
W szczególności Konwencja bezpieczeństwa jądrowego (INFCIRC/449 z dnia 5 lipca 1994 r.).
4
PL
4.
KOMPETENCJE EURATOM, ZASADA POMOCNICZOŚCI I PROPORCJONALNOŚCI
Wszelkie zmiany legislacyjne powinny stanowić kontynuację obowiązującej dyrektywy w
sprawie bezpieczeństwa jądrowego i wzmacniać jej podejście. Podstawą prawną są w
dalszym ciągu art. 31 i 32 traktatu Euratom.
Każdy wniosek dotyczący zmian ma na celu wzmocnienie w jeszcze większym stopniu roli i
niezależności właściwych organów regulacyjnych, gdyż oczywiste jest, że tylko organy
regulacyjne o mocnej pozycji, wyposażone we wszelkie niezbędne kompetencje i gwarancje
niezależności mogą sprawować nadzór nad obiektami jądrowymi w UE i zapewniać ich
bezpieczną eksploatację. Biorąc pod uwagę potencjalne skutki transgraniczne awarii jądrowej,
organy regulacyjne należy zachęcać do ścisłej współpracy i wymiany informacji.
Ze względu na rozległe konsekwencje awarii jądrowej, a w szczególności ze względu na
potrzebę informowania społeczeństwa w razie jej nastąpienia, zasadnicze znaczenie ma
ogólnounijne podejście do kwestii związanych z przejrzystością. Może to zapewnić, że
niezależnie od granic państwowych, społeczeństwo jest odpowiednio informowane o
wszystkich istotnych aspektach dotyczących bezpieczeństwa jądrowego, tak by zapewnić
jednakowy poziom przejrzystości i informowania w całej UE.
Testy wytrzymałościowe potwierdziły, że w Europie między państwami członkowskimi UE
nie tylko ciągle istnieją różnice w zapewnianiu kompleksowej i przejrzystej identyfikacji
kluczowych kwestii bezpieczeństwa oraz zarządzania nimi, lecz również znaczne braki w tym
zakresie. Wzmocnione prawodawstwo Euratom mogłoby obejmować zestaw przepisów
technicznych na odpowiednim poziomie szczegółowości w ramach ramowego instrumentu
prawnego. Przepisy te powinny zapewnić wspólne podejście UE do bezpieczeństwa
jądrowego.
Doświadczenia zdobyte w związku z awarią w Fukushimie oraz cenne informacje uzyskane w
ramach testów wytrzymałościowych wyraźnie pokazały, że zasadnicze znaczenie dla
zapewnienia skutecznego i ciągłego stosowania dowolnego systemu bezpieczeństwa ma
rzetelny i przejrzysty system monitorowania (w tym przeglądy zewnętrzne).
Zgodnie z zasadą proporcjonalności planowane zmiany nie powinny wykraczać poza to, co
jest konieczne do osiągnięcia wyznaczonych celów. Ponadto biorąc pod uwagę różne sytuacje
panujące w poszczególnych państwach członkowskich, należy określić elastyczne i
proporcjonalne podejście w odniesieniu do poziomu stosowalności. Należy opracować, ze
szczególnym uwzględnieniem zasady proporcjonalności, mechanizm rozwoju ogólnounijnych
kryteriów technicznych, w którym w pełni wykorzystuje się wiedzę i praktyczne
doświadczenia ekspertów z państw członkowskich.
5.
CELE
Cele ogólne

Ochrona pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z
promieniowania jonizującego pochodzącego z obiektów jądrowych poprzez
zapewnienie odpowiednich warunków eksploatacji, zapobieganie awariom i
łagodzenie ich skutków.

Utrzymywanie i wspieranie ciągłej poprawy bezpieczeństwa jądrowego i jego
regulacja na poziomie Euratom.
Cele szczegółowe
PL
5
PL

Ciągła poprawa ogólnej struktury bezpieczeństwa jądrowego (np. poprzez
zaostrzenie obowiązujących / wprowadzenie nowych ogólnych zasad i wymogów w
zakresie bezpieczeństwa jądrowego).

Ciągła poprawa szczegółowej struktury bezpieczeństwa jądrowego (np. poprzez
uzupełnienie wyżej wspomnianych zasad i wymogów w zakresie bezpieczeństwa
kryteriami Euratom w zakresie bezpieczeństwa jądrowego).

Ciągła poprawa metod oceny bezpieczeństwa jądrowego (np. poprzez zachęcanie do
stosowania w sposób spójny i kompleksowy metod rozpoznawania ryzyka w celu
wspierania procesu decyzyjnego).

Zapewnianie współpracy wszystkich stron odpowiedzialnych za bezpieczeństwo
jądrowe w kwestiach technicznych, w tym w zakresie przeglądów zewnętrznych, a
także koordynacji między nimi.

Wzmocnienie roli krajowych organów regulacyjnych.

Wzmocnienie rzeczywistej niezależności krajowych organów regulacyjnych.

Zwiększenie przejrzystości w zakresie bezpieczeństwa jądrowego.

Wzmocnienie ustaleń w zakresie gotowości i postępowania w przypadku zdarzeń
radiacyjnych na terenie obiektu.
6.
WARIANTY STRATEGICZNE
WARIANT STRATEGICZNY 0

Pozostawienie obecnej dyrektywy ramowej Euratom (dyrektywa w sprawie
bezpieczeństwa jądrowego) bez zmian.

Wykorzystywanie istniejących mechanizmów współpracy między KE a państwami
członkowskimi w zakresie wprowadzania w życie środków wynikających z testów
wytrzymałościowych za pośrednictwem ENSREG.
WARIANT STRATEGICZNY 1

Działanie legislacyjne (prawnie wiążący akt) na poziomie Euratom.

Zmiana dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa jądrowego poprzez wzmocnienie
obowiązujących ogólnych zasad i wymogów (np. rola i niezależność krajowych
organów regulacyjnych; przejrzystość) i dodanie nowych (np. gotowość i
postępowanie w przypadku zdarzeń radiacyjnych na miejscu; lokalizacja,
projektowanie i budowa oraz eksploatowanie obiektów jądrowych).

Wykorzystywanie istniejących mechanizmów współpracy między KE a państwami
członkowskimi w zakresie wprowadzania w życie środków wynikających z testów
wytrzymałościowych za pośrednictwem ENSREG.
WARIANT STRATEGICZNY 2
PODWARIANT 2.1
PL

Działanie
legislacyjne
(połączenie
aktów
prawnie
wiążących
doprecyzowujących aktów prawnie niewiążących) na poziomie Euratom.

Zmiana dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa jądrowego poprzez wzmocnienie
obowiązujących / wprowadzenie nowych ogólnych zasad i wymogów (jak w
6
oraz
PL
wariancie strategicznym 1) + wprowadzenie w dyrektywie mandatu dla KE
dotyczącego wspierania tych ogólnych zasad i wymogów poprzez opracowanie
prawnie niewiążących kryteriów Euratom w zakresie bezpieczeństwa jądrowego
(zalecenia Komisji).

Te kryteria Euratom w zakresie bezpieczeństwa jądrowego zostałyby opracowane w
ścisłej współpracy z ekspertami z państw członkowskich.
PODWARIANT 2.2

Działanie
legislacyjne
(połączenie
aktów
prawnie
wiążących
doprecyzowujących aktów prawnie niewiążących) na poziomie Euratom.

Zmiana dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa jądrowego poprzez wzmocnienie
obowiązujących / wprowadzenie nowych ogólnych zasad i wymogów (jak w
wariancie strategicznym 1) + wprowadzenie w dyrektywie mandatu dla Komisji
Europejskiej dotyczącego szczegółowego określenia tych ogólnych zasad i
wymogów poprzez opracowanie prawnie wiążących kryteriów Euratom w zakresie
bezpieczeństwa jądrowego (rozporządzenia Komisji).

Te kryteria w zakresie bezpieczeństwa jądrowego zostałyby opracowane w ścisłej
współpracy między roboczymi grupami ekspertów, takimi jak ENSREG i WENRA
oraz ekspertami KE. Następnie zostałyby przyjęte z wykorzystaniem procedury
„komitologii” wymagającej zaangażowania wszystkich państw członkowskich.
oraz
WARIANT STRATEGICZNY 3

Działanie legislacyjne (prawnie wiążący akt) na poziomie Euratom.

Ustanowienie agencji regulacyjnej Euratom ds. bezpieczeństwa jądrowego w celu
zarządzania dorobkiem prawnym Euratom w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego
opracowanym w ramach wariantu strategicznego 2 i w celu jego dalszego rozwoju,
pod nadzorem KE; zadania agencji obejmują:
- promowanie stosowania najwyższych wspólnych norm w zakresie bezpiecznego
wytwarzania energii jądrowej w UE;
- wspieranie KE w opracowaniu zharmonizowanych technicznych wymogów / norm /
kryteriów w zakresie bezpieczeństwa jądrowego, które zostałoby uwzględnione we
wnioskach dotyczących nowych przepisów Euratom w zakresie bezpieczeństwa jądrowego;
prowadzenie kontroli w celu monitorowania właściwego wdrażania przepisów; opracowanie
systemu certyfikacji Euratom w zakresie standardowych projektów obiektów jądrowych;
opracowanie jednolitej treści zezwolenia oraz jednolitej procedury udzielania zezwolenia, w
celu interweniowania w przypadku awarii lub incydentów jądrowych; formułowanie
kierowanych do Komisji opinii i zaleceń dotyczących kwestii bezpieczeństwa jądrowego;
gromadzenie i analizowanie danych w celu dalszej poprawy bezpieczeństwa jądrowego.
7.
OCENA SKUTKÓW
Tabela 1 – Porównanie wariantów strategicznych pod względem ich skutków (streszczenie)
Warian
t
strategi
czny
PL
Wpływ
na
bezpiecz
eństwo
Koszty
przestrzegan
ia przepisów
ponoszone
przez
operatorów
Koszty
wynikające
z regulacji
oraz
obciążenie
administra
Wpływ na
środowisk
o
7
Zatrudnien
ie w
Europie w
sektorze
jądrowym
Przystę
pność
energii
PL
(w
przeliczeniu
na blok
reaktora)
cyjne dla
państw
członkows
kich
(w
przeliczeni
u na blok
reaktora
rocznie)
0
PL
Bardzo
mało
prawdopod
obne
zmniejszen
ie zagrożeń
~500 000
osób
Duża
5 mln
EUR
Brak
znacząceg
o
zmniejszen
ia ryzyka
~500000 +
~500
Duża
≥ 200 mln
EUR
5 mln
EUR
Znaczna
poprawa
przynajmni
ej w
przypadku
niektórych
elektrowni
jądrowych
w
niektórych
państwach
członkows
kich
~500000 +
~500 +
~500
Duża
≥ 200 mln
EUR
5 mln
EUR
Znaczna
poprawa
przynajmni
ej w
przypadku
niektórych
elektrowni
jądrowych
w
niektórych
państwach
~500000 +
~500 +
~500 +
~250
Duża
Bardzo
mało
prawdop
odobne
zmniejsz
enie
zagrożeń
Zakres: ~30200 mln
EUR
1.
Tylko
pewne
korzyści
w
zakresie
bezpiecz
eństwa
Zakres: ~30200 mln
EUR
2
Znaczne
korzyści
w
zakresie
bezpiecz
eństwa
przynajm
niej w
przypadk
u
niektóryc
h
elektrow
ni
jądrowyc
hw
niektóryc
h
państwac
h
członko
wskich
3
Znaczne
korzyści
w
zakresie
bezpiecz
eństwa
przynajm
niej w
przypadk
u
niektóryc
~3 mln
EUR
Zakres:
~1-4 mln
EUR
8
PL
h
elektrow
ni
jądrowyc
hw
niektóryc
h
państwac
h
członko
wskich
8.
członkows
kich
PORÓWNANIE WARIANTÓW
Wariant strategiczny 1 przynosi pewne pozytywne skutki dla bezpieczeństwa jądrowego ze
względu na włączenie dodatkowych prawnie wiążących i egzekwowalnych zasad (nawet jeśli
są one tylko na poziomie ogólnych zasad i wymogów). Z drugiej strony warianty strategiczne
2 i 3 mogą przynosić znacznie dalej idącą poprawę bezpieczeństwa elektrowni jądrowych w
UE poprzez przyjęcie kryteriów Euratom w zakresie bezpieczeństwa jądrowego, które
zapewniłoby obiektywne i możliwe do zweryfikowania wzorce bezpieczeństwa. W
porównaniu do wariantów strategicznych 0 i 1 dodatkowe koszty wariantów strategicznych 2
i 3 w wysokości co najmniej ~200 mln EUR na blok reaktora w ciągu najbliższych ~5-10 lat
wydają się do przyjęcia, zwłaszcza w porównaniu do kosztów związanych z awarią jądrową.
Wariant strategiczny 3, który idzie jeszcze dalej, wymaga znacznych zmian w zakresie
struktury organizacyjnej Komisji oraz obecnej struktury Euratom w zakresie bezpieczeństwa.
Ponieważ wymaga on istotnych zmian w zakresie kultury i struktury bezpieczeństwa państw
członkowskich, obecnie nie można go uznać za realistyczny wariant służący osiągnięciu
bezpośrednich korzyści dla bezpieczeństwa jądrowego.
Jeśli chodzi o wariant strategiczny 2, oba podwarianty 2.1 i 2.2 w pełni uwzględniają cele
przedstawione w zarysie w pkt 5. W pełni wiążące podejście, jak zaproponowano w
podwariancie 2.2, byłoby najbardziej skuteczne. Jednakże zaleta podwariantu 2.1 polega na
tym, że chociaż wymaga on wdrożenia tych ogólnych zasad i wymogów, jednocześnie
zapewnia bardziej elastyczne podejście dla państw członkowskich do kwestii przestrzegania
zalecanych kryteriów Euratom w zakresie bezpieczeństwa jądrowego. Pozwoliłoby to na
zebranie doświadczeń na temat tego, w jaki sposób powyższe kryteria są stosowane w
praktyce i umożliwiłoby szybsze reagowanie na postęp techniczny w tym zakresie. Ponadto
zgodnie ze stopniowym podejściem możliwe byłoby również przekształcenie na późniejszym
etapie, w oparciu o zdobyte doświadczenia, zalecanych kryteriów w kryteria prawnie wiążące.
Podsumowując, zaleca się rozważenie wariantu strategicznego 2.1 lub 2.2.
PL
9
PL