Rachunkowość: geneza, wieloaspektowe ujęcie Prof. dr hab. Jan Turyna Czym jest teoria rachunkowości? Teoria rachunkowości może być zdefiniowana na wiele sposobów. teoria rachunkowości => spójny, konsekwentny i wewnętrznie logiczny zbiór hipotetycznych, koncepcyjnych i pragmatycznych zasad tworzących ogólny układ odniesienia dla badania natury rachunkowości (słownik Webstera). Teoria rachunkowości => zbiór podstawowych, logicznie powiązanych ze sobą założeń koncepcyjnych dla oceny polityki i praktyki rachunkowości (zasad pomiaru, wyceny i prezentacji danych finansowych) stosowanych przy sporządzaniu sprawozdań finansowych (E.A.Hendriksen). Funkcje teorii rachunkowości: uogólniająca, komunikatywna, predyktyczna, praktyczna. Funkcja uogólniająca: przenoszenie aksjomatów, założeń koncepcyjnych itd. do polityki rachunkowości i jej praktyki. Funkcja komunikatywna: tworzenie i doskonalenie pojęć, określeń itd. => „języka” rachunkowości. Funkcja predyktyczna: badanie zmian w otoczeniu rachunkowości i prognozowanie zmian w przyszłości. Funkcja praktyczna: Wymienione wyżej elementy muszą być wystarczająco ogólne i niesprzeczne ze sobą. Teoria rachunkowości Polityka (zasady) rachunkowości zasady wyceny, inne elementy rekomendacje abstrakcje Użytkownicy rachunkowości raportowanie Praktyka rachunkowości Zazwyczaj teoria tworzy ramy działania dla praktyki, często na podstawie uogólnień danych empirycznych. W rachunkowości odwrotnie: jej praktyka formułuje jej teorię. Jednak pomiędzy teorią i praktyką występuje sprzężenie zwrotne. Teoria (założenia koncepcyjne) rachunkowości wpływa na kształt i zawartość sprawozdania finansowego, modyfikuje zasady wyceny aktywów, zobowiązań itd. Teoria rzutuje na zmiany w: klasyfikacji aktywów, pasywów, przychodów, kosztów, wyników, schematach księgowań, interpretacji transakcji gospodarczych itd. Teoria rachunkowości tworzy ogólne ramy opracowywania norm prawnych, standardów itp. dla Polityka (zasady) rachunkowości jest zetknięciem teorii (założeń koncepcyjnych, standardów) i praktyki rachunkowości, oznacza całą jej sferę normalizacyjną. Polityka rachunkowości to zbiór standardów, opinii, interpretacji, reguł oraz przepisów wykorzystywanych przez podmioty gospodarcze w ich sprawozdawczości finansowej. Użytkownicy rachunkowości => obecni i potencjalni inwestorzy, pracownicy, kredytodawcy, dostawcy produktów lub usług, inni wierzyciele, odbiorcy produktów lub usług, agendy i instytucje rządowe, kadra kierownicza jednostki. Praktyka rachunkowości to „... środek realizacji podstawowych celów sprawozdań finansowych...”( (raport Komitetu Trueblooda, 1973 r. USA) Obejmuje ona m.in. systemy rachunkowości w jednostkach, specjalistyczne rozwiązania branżowe, firmy zajmujące się prowadzeniem ksiąg rachunkowych korporacje audytorsko-konsultingowe. Rachunkowość a podmiot gospodarczy Rachunkowość nigdy nie była i nie jest samoistnym bytem, stąd zawsze była powiązana z organizacją gospodarczą. Ewolucja rachunkowości następowała równolegle i w dostosowaniu do zmian zachodzących w organizacji gospodarczej. Współczesna rachunkowość jest traktowana wieloaspektowo, jako: dyscyplina naukowa, język działalności gospodarczej, system informacyjny, zbiór regulacji prawnych i standardów, system rejestrowania zdarzeń gospodarczych, system pomiaru i wyceny zdarzeń Rachunkowość pełni liczne funkcje m.in. kontrolną, sprawozdawczą, statystyczną, informacyjną, dowodową itd. Krótka geneza rachunkowości: starożytność Egipt: urzędnicy prowadzili księgi prywatnego majątku faraona Menesa (ok. 3600 p.n.e). Egipt: urzędnicy księgowi ujmowali w formie pisemnej transakcje i pilnowali ich zgodności z obowiązującymi regułami Mezopotamia: rachunki prowadzone przy pomocy glinianych tabliczek (ok. 3200 – 3100 p.n.e.); potwierdzały one otrzymanie należności Kreta, Mykeny: rejestry księgowe w formie glinianych tabliczek (ok. 1500 p.n.e.) Chiny: wymyślne systemy rachunkowości (ok. 2000 p.n.e.) Rzym: w początku ery chrześcijańskiej znana już była zasada bilansowania, podwójna księgowość, a nawet amortyzacja. Krótka geneza rachunkowości: średniowiecze i Renesans Arabowie: wynalezienie zera („import” z Indii), stworzenie cyfr (od 1202 r. zalecenie stosowania ich w rachunkach kupieckich – L. Fibonaci), Włochy: systemy rachunkowości podwójnej (XIII-XIV w.); pierwszy przykład to rejestr miejski miasta Genua z 1340 r., Luca Paccioli, franciszkanin, opublikował w 1494 r. pracę z matematyki i podwójnej księgowości (Particularis de Computis et Scriptoris) Rachunkowość w tym okresie: dostarczała informacji jedynie właścicielowi, nie rozgraniczała prywatnego majątku i interesów handlowych właściciela, nie miała podmiotów w dzisiejszym znaczeniu, nie stosowała okresu obrachunkowego, rozliczała przedsięwzięcia w chwili ich zakończenia, nie było stabilnych jednostek monetarnych, stosowała opisowe i rozbudowane zapisy w dzienniku, stworzyła konto księgowe w kształcie „T” (nie znano liczb ujemnych; te dopiero pojawiły się w XVII w.). Rachunkowość: era nowożytna pojawienie się pierwszych (kompanie handlowe, XVII w.), spółek kapitałowych przejście z kapitału końcowego na kapitał stały => praktyka bilansowania zysków i strat na koniec roku (Kodeks Handlowy Francji, 1673 r. wymagał tego min. co dwa lata), opracowanie zasad inwentaryzacji i opracowywania bilansu (J. Savary, 1673 r.), pojawienie się przenoszenia udziałów i inwestorów, rewolucja przemysłowa (XVIII – XIX w.): wzrost wartości majątku trwałego i potrzeba amortyzacji => początki rachunku kosztów, oddzielenie funkcji właścicieli i menedżerów => pojawienie się obowiązku rewizji księgowej (brytyjska ustawa z 1844 r.) i sprawozdawczości finansowej, powstanie zawodu księgowego (koniec XVIII w., Wlk. Brytania) i rewidenta (XIX w.), A. Marshall (1890) – nowoczesna teoria kosztów J.F.Schär (1913), E Schmalenbach (lata 20-te XX w.) plany kont, Wlk. Brytania – ewolucja rachunkowości Company Act (1844) – prowadzenie działalności przez spółki bez zgody króla ani rządu, jednak obowiązek legalizacji przez rejestrację, Company Act (1855) – możliwość zakładania spółek z ograniczoną odpowiedzialnością; odpowiedzialność właścicieli do wysokości zainwestowanego kapitału, Company Act (1856) – poprawa jakości bilansu, sprecyzowanie aktywów i pasywów, zasady prowadzenia ksiąg, obowiązek prezentacji sprawozdania na rocznym zgromadzeniu wspólników, Company Act (1900) – obowiązek badania przez biegłych audytorów, Company Act (1907) – podział spółek na publiczne i prywatne (obowiązuje do dziś), Company Act (1929) – obowiązek publikowania rachunku zysków i strat, ale jeszcze bez badania przez biegłego, Company Act (1947) – obowiązek publikowania skonsolidowanych sprawozdań finansowych. Do 1968 r. prawo angielskie określało szczegółowo, jakie informacje powinny być publikowane i w jakim podziale. Jednak bez zdefiniowania wymogów ewidencji księgowej prowadziło to do manipulacji danymi i afer finansowych. W 1968 r. powstał Stowarzyszony Komitet Standardów Rachunkowości (Accounting Standards Steering Committee, ASSC) który wprowadził szczegółowe standardy określające sposób prowadzenia rachunkowości. Podejścia do teorii rachunkowości i typowe pytania Podejście Pytania Jak wygląda sytuacja jednostki w podatkowe świetle przepisów podatkowych? Jak wygląda sytuacja jednostki w prawne świetle prawa? Czy istnieją uregulowania prawne dotyczące danej branży? Jakie postępowanie jest słuszne? etyczne Czy stan faktyczny został przedstawiony rzetelnie? ekonomiczne Jaki wpływ będzie mieć działanie jednostki na gospodarkę? Jakie będą jego konsekwencje dla udziałowców? behawioralne Dlaczego kierownictwo jednostki zdecydowało się na określone działanie? strukturalne Która z zasad rachunkowości powinna być stosowana w danym przypadku? Ewolucja rachunkowości w XX w. - determinanty Początek ewolucji systemu zarządzania przedsiębiorstwem (zmiany w otoczeniu, zmiany wewnątrz) Przejście od liniowych, scentralizowanych struktur do zdywizjonalizowanych, Pojawienie się ośrodków zysku lub inwestowania, działające na zasadach wewnętrznego rozrachunku, Decentralizacja procesów decyzyjnych Rozwój potrzeb informacyjnych ze strony menedżerów Rachunkowość jako dyscyplina naukowa W USA, rachunkowość jest samodzielną dyscypliną naukową, w Polsce – należy do nauk ekonomicznych, w Niemczech – do nauk o zarządzaniu. Przedmiot nauki rachunkowości: o pomiar przepływu przyrostu wartości majątku podmiotów gospodarczych w celu ułatwienia dokonywania wyborów (decyzji) o rozliczania ekonomicznej i społecznej efektywności i podziału nadwyżki. Pozytywne teorie rachunkowości: koncentracja na opisie obserwowanych zjawisk i faktów, weryfikacja empiryczna, odpowiedzi na pytania „jak być powinno?”. Normatywne teorie: oparcie na twierdzeniach typu „cel – środki” i na pytaniach „jak jest?”. Wszystkie ważniejsze koncepcje rachunkowości pojawiły się wcześniej (Paccioli, Savary, Quesnay itd.). Przed II wojną światową: prace W. Patona (1936 r.) pierwsza próba całościowego przedstawienia zasad rachunkowości. Lata 20-te: E. Schmalenbach - zdefiniowanie wydatków, nakładów i kosztów, opracowanie ramowego planu kont => podstawy dla rozwoju nauki rachunkowości w Polsce. Lata 20-te: inne badania nad rachunkiem kosztów pełnych i planowych, objaśnianie procesu tworzenia kosztów wewnątrz organizacji o zdecentralizowanej strukturze, Lata 20-te: koncepcja rachunku kosztów przewidywanych i kosztów standardowych => podstawa do przyszłego rozwoju rachunkowości zarządczej, II poł. XX w.: badania dotyczące ogólnej teorii rachunkowości m.in. tworzenie ogólnych zasad i koncepcji rachunkowości, II poł. XX w.: badania nad: o modelami wyceny zdarzeń gospodarczych na bazie kosztu historycznego (E.O.Edwards, P.W.Bell, R.J.Chambers, R.R.Sterling), o ekonomiką informacji (J.Demski, G.A.Feltham), o modelami wyceny opartych o inne, niż koszt historyczny (E.O.Edwards, P.W.Bell). Lata 60-te: Wykorzystanie technik rachunkowości w zarządzaniu („behavioral accounting”) = > początki rachunkowości menedżerskiej (Y. Irjiri, R.S. Kaplan) Deklaracja Podstawowej Teorii Rachunkowości (A Statement of Basic Accounting Theory, ASOBAT) (1966 r. USA) założenia o priorytecie potrzeb informacyjnych użytkowników, Deklaracja nr 4 Rady ds. Zasad Rachunkowości (Accounting Principles Board, APB) (1970 r., USA) => pierwsza próba całościowego sformułowania założeń koncepcyjnych rachunkowości w USA Powstanie Komitetu Międzynarodowych Standardów Rachunkowości i podjęcie przezeń prac nad harmonizacją rachunkowości (Londyn, 1973 r.) Lata 80-90-te: koncepcja rachunku kosztów działań (R. kaplan, R. Cooper); w Niemczech zbliżona koncepcja rachunku kosztów procesów (P.Horvath, N.Mayer), Lata 90-te: koncepcje strategicznej rachunkowości zarządczej. W Polsce: prace nad teorią rachunkowości i jej zastosowaniem w polskiej praktyce m.in. S. Skrzywana, T. Pechego, W. Brzezina, E. Burzymowej, A. Jarugowej, J. Górskiego, Z. Kossutha i innych. Rachunkowość jako język działalności gospodarczej Rachunkowość jest uznawana jako język działalności gospodarczej (biznesu), Dostarcza ona całą terminologię dotyczącą sfery finansowej przedsiębiorstwa: zasobów, źródeł ich finansowania, przychodów, kosztów i wyników finansowych, przepływów pieniężnych itd. Rola rachunkowości jako języka działalności gospodarczej odzwierciedlona w badaniach naukowych „... Rachunkowość, jako język biznesu rachunkowość ma wiele elementów wspólnych z innymi językami. Różne działalności gospodarcze firm są przedstawiane w sprawozdaniach rachunkowości przy użyciu języka rachunkowości, tak samo jak wiadomości o wydarzeniach są przedstawiane w gazetach...” (Y. Ijiri). „...Księgowi próbują sporządzić mapę zdarzeń ekonomicznych jednostki w unikalny sposób, który nazywamy językiem rachunkowości. Cała struktura rachunkowości jest wypełniona dużą ilością pojęć i może być nazwana językiem rachunkowości...” (S. Tanaka) Badania nad językiem rachunkowości wchodzą w zakres: o pragmatyki (skutki posługiwania się językiem) => jak oddziałują pojęcia rachunkowości na odbiorców? o semantyki (znaczenie języka) => jaki sens ekonomiczny mają pojęcia rachunkowości? o syntaktyki (logika i gramatyka języka) => czy pojęcia rachunkowości niosą logiczne przesłanie? Potrzeby jednoznacznej interpretacji pojęć bilansowych i powiązanie ich w logiczną całość => powstanie Komitetu Międzynarodowych Standardów Rachunkowości, Do jego zadań należy m.in. tworzenie zasad, standardów, norm i pojęć z zakresu rachunkowości. Spośród licznych prac Komitetu należy wymienić opracowanie szeregu MSR i założeń koncepcyjnych sporządzania i prezentacji sprawozdań finansowych. Celem założeń koncepcyjnych jest przedstawienie interpretacji podstawowych pojęć i kategorii wchodzących w skład bilansu oraz rachunku wyników. Nadal brak jednolitej treści semantycznej oraz zasad syntaktyki wielu pojęć np. „środki pieniężne”, „instrumenty kapitałowe”, „koszty podlegające rozliczeniu w czasie”, „koszty produktu”, „koszty okresu” oraz podatkowa interpretacja wielu kategorii (przychody i koszty ich uzyskania, moment uznania przychodu za dokonany, a kosztu za poniesiony itp.). Wątpliwa relacja pomiędzy formą i treścią zdarzeń gospodarczych z punktu widzenia ewidencji księgowej => „co jest ważniejsze w rachunkowości - fakt (treść) czy dokument (forma)?”. Rachunkowość jako zbiór założeń koncepcyjnych, unormowań prawnych i standardów Składają się na to: koncepcje rachunkowości, ukształtowane przez stulecia, krajowe regulacje w zakresie prawa bilansowego (vide ustawa o rachunkowości i akty wykonawcze, ponadnarodowe regulacje w zakresie prawa bilansowego (np. Dyrektywy Komisji Europejskiej), standardy i normy rachunkowości (MSR/MSSF, krajowe standardy rachunkowości, Międzynarodowe Wytyczne Rewizji Księgowej), Pierwsza kompleksowa próbę kodyfikacji zasad rachunkowości (W. Paton USA, 1936 r.), jego prace dot. kategorii wynikowych i ich uznawania oraz dzieleniu sześć postulatów, które można uznać za początek ujednolicania koncepcji i zasad rachunkowości sześć postulatów W. Patona: o wyodrębniony podmiot gospodarczy, o kontynuacja działalności przez ten podmiot, o równanie bilansowe, o postulat pieniężny, o postulat kosztu historycznego, o postulat uznania przychodu. Instytucje związane z harmonizacja rachunkowości i sprawozdawczości finansowej w skali międzynarodowej: Komitet MSR, Rada Standardów Rachunkowości Finansowej USA (FASB), Międzynarodowa Federacja Księgowych itd. Rachunkowość jako system pomiaru i wyceny Kwantyfikuje opis i analizę zasobów, nabywanych i zużywanych w procesie gospodarowania, Kwantyfikuje strumienie: przychody i koszty, Wycenia te kategorie przy pomocy miernika pieniężnego. Jest modelem podwójnej klasyfikacji wartości dla opisu i analizy strumieni dochodu oraz zagregowanych wielkości majątku i kapitału. Tworzy teorię pomiaru ekonomicznego (wartości) w przedsiębiorstwach i instytucjach. Dwie sprzeczne koncepcje ekonomiczne dla pomiaru wyniku księgowego: zmiana dobrobytu i maksymalizacja zysku. Koncepcja zmiany dobrobytu => zachowanie kapitału w dłuższym okresie. Koncepcja maksymalizacji zysku => maksymalizacja krótkookresowego zysku. Koncepcje zachowania kapitału to kluczowa kwestia wyboru koncepcji pomiaru wyniku księgowego. Koncepcja zachowania kapitału nominalnego: odtworzenie zainwestowanego kapitału w jednostkach pieniężnych, zysk wynika ze wzrostu kwoty nominalnej wyrażającej kapitał. Koncepcja zachowania kapitału realnego: odtworzenie zainwestowanego kapitału następuje, gdy jego wartość początkowa, zwiększona o indeks ogólnego wzrostu cen, jest równa wartości na koniec okresu. Koncepcja zachowania kapitału rzeczowego (kosztów bieżących): odtworzenie aktywów bilansu, poprzez porównanie przychodu ze sprzedaży z kosztami, wyrażonymi wielkością zużytych zasobów, wycenionych według cen bieżących (odtworzenia) na dzień sporządzenia bilansu. Wycena aktywów firmy => przypisanie pieniężnych wielkości poszczególnym obiektom, procesom, zdarzeniom wewnątrz organizacji gospodarczej. Wartość aktywów ma odzwierciedlać ich cenę wymiany (zakupu, sprzedaży, wymiany, przetworzenia itd.) Podejście historyczne, według którego wycena aktywów jest dokonywana na bazie kosztów (cen) historycznych; koncentruje metody i techniki wyceny na kwestiach wynikowych, przywiązując mniejszą wagę do bilansu.. Podejście antycypacyjne, gdzie wycena aktywów bazuje na kosztach (cenach) bieżących; preferuje kategorie majątkowo-kapitałowe i jest zorientowane na bilans. Rachunkowość jako system informacyjny Układ kontrolny - plany produkcji i dostaw - standardy kosztów - struktura sprzedaży - limity odchyleń od budżetu Granica systemu - zasady inwentaryzacji i rewizji księgowej potrzeby - rozmaite procedury operacyjne informa- bezpośredni nadzór cyjne - zasady kontroli budżetowej użytkow- regulacje prawne itp. ników Granica systemu -zasady rachunkowości -zakres informacji ekonomicznej Wejście dane z otoczenia -dokumenty: księgowe, pozaksięgowe -zbiory i bazy danych z innych systemów informacyjnych Przetwarzanie - funkcje (finansowa, zarządcza, planistyczna, kontrolna) - metody, techniki, procedury, - zasoby informacji (bazy danych i modeli) itp. Wyjście - sprawozdania finansowe - raporty dla kierownictwa -dokumenty operacyjne - inne formy przekazu (dialog, grafika itp.) - dane do innych systemów informacyjnych użytkownicy Sprzężenie zwrotne -procesy decyzyjne i ich kontrola -korekty powstające w procesie planowania finansowego -analiza odchyleń w procesie kontroli budżetowej itp. -zmieniające się potrzeby informacyjne użytkowników -inne elementy Rachunkowość finansowa i zarządcza Rachunkowość finansowa => zasoby podlegają ewidencji, są ujmowane w kategoriach historycznych. Rachunkowość zarządcza = zasoby gospodarcze są planowane, ujmowane w kategoriach prospektywnych. Rachunkowość finansowa => informacje dla odbiorców zewnętrznych. Rachunkowość zarządcza ukierunkowana na odbiorców wewnętrznych, przede wszystkim kadrę menedżerską. Rachunkowość finansowa => ukierunkowana funkcjonowanie całej organizacji gospodarczej. na Rachunkowość zarządcza => ukierunkowana na działy, segmenty, produkty itp. Rachunkowość finansowa => regulowana przepisami prawa, standardami (międzynarodowymi, krajowymi); Rachunkowość zarządcza => regulowana potrzebami informacyjnymi menedżerów. Rachunkowość finansowa => informacje wynikowe dla analizy i oceny. Rachunkowość zarządcza => informacje wynikowe dla planowania, podejmowania decyzji, kontroli itp.