wydarzenia towarzyszące

PLAN KONFERENCJI: „Kinematografie Azji II: Transnarodowość” ORAZ WYDARZEŃ
TOWARZYSZĄCYCH
28-30.03. Sala pod Zegarem
Wykłady na temat kina azjatyckiego
28.03.
o
o
g. 17-18.30
Przemysław Sztafiej „Brazylijczycy a kino japońskie”
„Szczególnie duża diaspora japońska istniała w Brazylii, dokąd w latach 1908-1941
dotarło ok. 190 tys. Japończyków. Obecnie ponad milion Brazylijczyków wskazuje na
swoje japońskie korzenie. Ułatwienie potomkom dawnych emigrantów powrotu do
Japonii zbiegło się w czasie z kryzysem brazylijskiej gospodarki. Między innymi z tego
powodu większość obecnych repatriantów nikkeijin pochodzi z Brazylii, z drugiego
bądź trzeciego pokolenia imigrantów. Szybko okazało się, że przybysze często nie
posługują się zbyt dobrze językiem japońskim, a pod względem kulturowym ulegli już
znacznym wpływom brazylijskim. Wszystkie te różnice sprzyjały traktowaniu nikkeijin
jako obcych oraz spychaniu ich na margines społeczny i ekonomiczny” (fragment
artykułu „W relacji do innego. Kino mniejszości w Japonii” , „EKRANy”, numer „Nowe
kino Japonii”)
g. 18.45 – 20.15
Pokaz filmu „Brudne serca” (reż. Vicente Amorim, Brazylia 2011, 90 min, napisy ang.)
Brazylia, rok 1945. Po kapitulacji Japonii emigranci pod wodzą byłego pułkownika
Watanabe nie chcą zaakceptować, że ich kraj przegrał wojnę i ogłoszenia rządowe
uznają za produkt propagandy Aliantów. Ci, co akceptują klęskę Japonii zostają uznani
za tych, co mają „brudne serca”. Rozpoczyna się polowanie na zdrajców. Thriller
Vicente Amorima otrzymał osiem nominacji i dwie nagrody Grand Prix Brazylijskiej
Akademii Filmowej.
Bezpłatny pokaz dzięki uprzejmości Mixer Films.
29.03.
o
g. 15.15-16.45
dr Teija Gumilar „Umiłowanie strachu: indonezyjskie horrory”
Tradycja opowiadania bajek o siłach nadprzyrodzonych oraz złych duchach jest
wszechobecna w codziennym życiu mieszkańców Azji Południowo-Wschodniej - także
w Indonezji, co znajduje swój wyjątkowy wyraz w twórczości filmowej. Najbardziej
dominujący nurt indonezyjskich filmów to właśnie horrory. Cieszą się one dużą
popularnością. Już w roku 1941 pojawiły się lokalne filmy na temat złych duchów, które
stały się hitami i zarobiły fortunę. W ciągu ostatnich 10 lat liczba produkowanych
filmów horroru stała się największa wśród wszystkich gatunków filmowych w Indonezji.
30.03.
o
g. 15.15-16.45
Jakub Królczyk „Wietnamska kinematografia a standardy europejskie”
Za początek wietnamskiej kinematografii przyjmuje się rok 1892, kiedy to Francuzi
sprowadzili sztukę tworzenia filmu do tego miejsca. Po powstaniu Wietnamu
Północnego i Południowego, kinematografia znajdowała się w stanie podziału do
momentu ponownego scalenia z końcem II Wojny Indochińskiej.
o
g. 17-18.30
Spotkanie z reżyserką filmów animowanych Tessą Moult-Milewską: o teatrze cieni,
animacji sylwetkowej i kinie dokumentalnym.
Tessa Moult-Milewska ‒ reżyserka animacji, która nienawidzi pisać o sobie w trzeciej
osobie. Urodziła się w Anglii i pomimo, że jest w połowie Brytyjką, nigdy nie opanowała
właściwych manier, więc postanowiła iść za marzeniami zamiast zorganizować sobie
sensowne życie. Uwielbia podróże i często zastanawia się dlaczego wyjechała z
Nibylandii zwanej Indonezją, gdzie żyła szczęśliwie przez rok, jedząc ryż, wspinając się
na wulkany i ganiając za Waranami z Komodo.
31.03.-1.04. – wystawa kaligrafii japońskiej autorstwa Mai Sztafiej (absolwentki kierunku kaligrafia
japońska uczelni japońskiej Nara University of Education, posiadaczki tytułu instruktora shihan
kaligrafii), wystawa towarzysząca projektowi w dniach konferencyjnych.
31.03.-1.04. – sesja naukowa