Wypożyczenie pracowników pomiędzy pracodawcami_

Wypożyczenie pracowników pomiędzy pracodawcami – analiza instytucji
„Wypożyczenie” pracowników zostało uregulowane w art. 1741 Kodeksu pracy.
Zgodnie z powołanym przepisem „§ 1. Za zgodą pracownika, wyrażoną na piśmie,
pracodawca może udzielić pracownikowi urlopu bezpłatnego w celu wykonywania
pracy u innego pracodawcy przez okres ustalony w zawartym w tej sprawie
porozumieniu między pracodawcami. § 2. Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa
w § 1, wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u
dotychczasowego pracodawcy”. Uznaje się, że takie wypożyczenie pracowników
stanowi rodzaj leasingu pracowników.
Jak stanowi doktryna m.in. w Komentarzu do prawa pracy pod redakcją prof. A.
Sobczyka: konstrukcja urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy u innego
pracodawcy składa się trzech odrębnych dwustronnych czynności prawnych:

porozumienia zawartego między pracodawcami,

indywidulanego porozumienia
pracodawcą przekazującym oraz
zawartego
pomiędzy
pracownikiem
i

umowy o pracę zawartej pomiędzy pracownikiem i pracodawcą przyjmującym
pracownika.
Natomiast w Komentarzu do prawa pracy pod redakcją prof. Muszalskiego
stwierdzono, że „Konstrukcja instytucji określonej w przepisie art. 1741 opiera się na
dwóch odrębnych porozumieniach: pierwsze, zawarte między pracodawcami co do
okresu "wypożyczenia" pracownika, drugie, zawarte między macierzystym
pracodawcą i pracownikiem co do okresu udzielenia celowego urlopu bezpłatnego.”
Jak wynika z utrwalonego stanowiska doktryny Kodeks pracy nie określa, w jakiej
formie powinno być zawarte porozumienie w sprawie czasowego przekazania
pracowników między pracodawcami. Dopuszczalna jest forma ustna. Oprócz okresu
"oddelegowania" pracownika, porozumienie powinno zawierać także określenie
rodzaju pracy i ewentualnie wysokość wynagrodzenia. Na podstawie tak
przedstawionych informacji, pracownik może podjąć świadomą decyzję w zakresie
wyrażenia zgody na urlop, którą może wyrazić zarówno przed zawarciem wyżej
wymienionego porozumienia pracodawców, jak i po jego zawarciu.
Pomimo, iż doktryna dopuszcza zawarcie porozumienia pomiędzy pracodawcami w
formie ustnej to jednak zgoda pracownika musi zostać wyrażona w formie
pisemnej.
Na skutek dokonania ww czynności prawnych osoby faktycznie zatrudnione u
jednego pracodawcy świadczą pracę na rzecz pracodawcy przejmującego, pozostając
osobami formalnie zatrudnionymi u pracodawcy przekazującego. Wynagrodzenie za
ich pracę jest przy tym wypłacane przez pracodawcę przejmującego.
Uznaje się, że taki wypożyczany pracownik jest w tym samym momencie stroną
dwóch różnych stosunków prawnych. Z jednej strony wiąże go umowa o pracę z
dotychczasowym pracodawcą (u którego ma urlop bezpłatny), a z drugiej strony
nawiązuje współpracę z nowym pracodawcą. Ta druga umowa nie musi mieć
warunków nie gorszych niż umowa z dotychczasowym pracodawcą. „W literaturze
przedmiotu trafnie zwraca się uwagę, że skoro 1741 § 1 k.p. określa podmiot
przyjmujący pracownika mianem „pracodawcy” to nie znajdzie on zastosowania w
przypadku, w którym, podstawę prawną powierzenia pracownikowi pracy stanowi
umowa cywilnoprawna” tak w Komentarzu do prawa pracy pod redakcją A. Sobczyka
z 2015 roku.
Na zakończenie należy dodać, iż powierzenie przez pracodawcę przekazującego
wykonywania zadań na rzecz pracodawcy przejmującego na podstawie dyspozycji
art. 1741 Kodeksu pracy nie stanowi przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę,
które to przejście zostało uregulowane w art. 23 1 § 1 Kodeksu pracy „W razie
przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy
prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.”
Autor:
Angelika Tomeczko, aplikant radcowski w Kancelarii GHMW – Gach, Hulist, Prawdzic
Łaszcz – radcowie prawni spółka partnerska