Polskie toponimy na osmańskiej mapie Europy Środkowej z 1914 roku
advertisement
Polskie toponimy na osmańskiej mapie Europy Środkowej z 1914 r. Bogusław R. Zagórski Instytut Ibn Chalduna; Wydział Orientalistyczny UW Występująca w jedynym (na razie) znanym egzemplarzu osmańska mapa Europy Środkowej, obejmująca przede wszystkim terytorium dzisiejszej Polski (z wyjątkiem małego pasemka na zachodzie) oraz niektóre obszary sąsiednie, stanowi rzadki materiał źródłowy z początków XX wieku, dostarczający wiadomości o tym, jak miejscowe nazewnictwo geograficzne było przyswajane przez język turecko-osmański u progu I wojny światowej. Mapa była przedmiotem wcześniejszej wstępnej publikacji autora: „An Ottoman-Turkish Map of Poland from the Beginning of the 20th Century.” (w: Na szlakach dwóch światów. Studia ofiarowane Profesorowi Jerzemu Hauzińskiemu, pod red. Agnieszki Teterycz-Puzio, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pomorskiej w Słupsku, Słupsk 2016, 667-676, 855-856). Obecnie toponimy występujące na mapie w granicach zaborów rosyjskiego i austro-węgierskiego (w dzisiejszych granicach Polski), zostały uporządkowane, odczytane, zidentyfikowane i skomentowane pod względem prawidłowości położenia poszczególnych miejsc oraz sposobów transkrypcji ich nazw na arabskopochodny alfabet języka osmańskiego. Dokonane obserwacje pozwalają przypuszczać, że podstawę omawianej wersji osmańskiej stanowiła bliżej nieokreślona mapa niemiecka, której pośrednictwo wpłynęło na pisownię toponimów polskich.
