28, 29, Wstrząs: rodzaje, przyczyny występowania, objawy i sposoby postępowania przy wstrząsie. 30 Wstrząs - nagły kliniczny stan zagrożenia życia, w którym na skutek dysproporcji między zapotrzebowaniem a dostarczeniem odpowiedniej ilości tlenu i substancji odżywczych do komórek organizmu dochodzi do upośledzenia funkcji i niewydolności wielu narządów. Może mieć różne przyczyny, jednak przebieg w większości przypadków jest podobny i ma podobne skutki – może prowadzić do utraty przytomności, niewydolności wielonarządowej, a nawet zgonu. Rodzaje wstrząsu: 1. wstrząs hipowolemiczny - spowodowany względnym lub bezwzględnym zmniejszeniem objętości krwi krążącej. Najczęstszą przyczyną jest obfity w wyniku urazu lub utrata płynu pozakomórkowego w przebiegu oparzeń 2. wstrząs kardiogenny - spowodowany niewydolnością mięśnia sercowego. Jego przyczyną mogą być zawał, wady serca, arytmia; 3. wstrząs septyczny - uwarunkowany wieloczynnikowo, spowodowany uszkodzeniem wielu narządów przez bakterie, wirusy, grzyby i pasożyty; 4. wstrząs normowolemiczny - spadek ciśnienia krwi nie jest spowodowany jej fizyczną utratą. 5. toksyczny - spowodowany kontaktem z substancją czynną wywołującą nagły spadek ciśnienia. 6. anafilaktyczny - występuje on w razie uogólnionej reakcji antygen-przeciwciało, powodującej gwałtowne rozszerzenie naczyń, występujące u osobników uczulonych na określone antygeny. Zaliczany jest do wstrząsów pochodzenia naczyniowego (zatrzymanie dużej ilości krwi w rozszerzonych naczyniach). Najbardziej znanymi przypadkami tego rodzaju wstrząsu jest reakcja na jad pszczeli ,leki, preparaty krwi, szerszenie, owoce morza, orzeszki ziemne Osoby zagrożone anafilaksją powinny zawsze nosić przy sobie adrenalinę, gdyż w przypadku braku szybkiej pomocy wstrząs anafilaktyczny prowadzi do śmierci. 7. hemolityczny - jest skutkiem przetoczenia niezgodnej grupowo krwi. 8. pourazowy - może wystąpić po urazach głowy lub innych miejsc wstrząsorodnych. 9. neurogenny - najrzadsza forma wstrząsu - powoduje ją nagła dysfunkcja rdzenia kręgowego i następczy zanik nerwowej regulacji autonomicznej. Brak kontroli nerwowej nad ciśnieniem krwi powoduje rozkurcz naczyń i niedokrwienie. 10. endokrynologiczny - choroba Addisona, przełom tarczycowy. 11. z niedotlenienia – ogólne niedobory tlenu. Początkiem każdego zespołu wstrząsowego, niezależnie od pochodzenia, jest spadek ciśnienia krwi, a więc także ukrwienia narządów. Reakcję organizmu na utrzymujące się niedotlenienie tkanek można podzielić zależnie od stopnia zaawansowania wstrząsu na 4 etapy. 1. Wyrównany 2. 3. - utrata 25% objętości krwi. Organizm uruchamia mechanizmy kompensujące hipotensję. Gdy baroreceptory w ścianach tętnic rejestrują spadek ciśnienia, następuje wyrzut adrenaliny i noradrenaliny z następczym skurczem naczyń krwionośnych i przyspieszeniem rytmu serca. Występuje euforia i podwyższenie progu bólowego. Centralizacja - krążenie przesuwa się w stronę narządów chronionych (serce, płuca, mózg) kosztem ukrwienia skóry, przewodu pokarmowego i mięśni. Występuje bladość powłok, oziębienie i poty. Zmiany metaboliczne - jest to faza zagrażająca życiu. Komórki niedotlenione przechodzą na metabolizm beztlenowy, którego produktem jest kwas mlekowy powodujący kwasicę metaboliczną. nazwisko 28 imię klasa 4. Faza nieodwracalna - występuje krytyczne obniżenie ciśnienia tętniczego, agregacja erytrocytów (w postaci rulonów), agregacja płytek krwi i wykrzepianie wewnątrznaczyniowe. Występują płuca i nerki wstrząsowe (skąpomocz lub bezmocz, obrzęk płuc). Objawy Ponownie - ze względu na złożoną patofizjologię trudno ustalić objawy charakterystyczne dla wstrząsu. Prawidłowe lub podwyższone ciśnienie tętnicze krwi nie wyklucza rozwijającego się wstrząsu, podobnie jak brak cech centralizacji krążenia czy sinicy. Generalnie podejrzenie wstrząsu można wysunąć jedynie na podstawie dysfunkcji narządów spowodowanej niedotlenieniem, z których w warunkach pozaszpitalnych zastosowanie mogą mieć: zaburzenia świadomości; niska produkcja moczu; hiperwentylacja; znaczne osłabienie. Inne obserwowane objawy: Wstrząs hipowolemiczny o niepokój, zaburzenia świadomości związane z niedokrwieniem i niedotlenieniem mózgu; o bladość skóry; o spadek ciśnienia krwi spowodowany zmniejszeniem objętości krwi krążącej; o szybki i słaby puls spowodowany zmniejszonym przepływem krwi; o pocenie się i hipotermia - wynika ze skurczu naczyń skórnych i uruchomienia czynności gruczołów potowych; o niska produkcja moczu spowodowana skurczem naczyń nerkowych; o hiperwentylacja; o pragnienie i suchość w ustach (duże zapotrzebowanie na płyn); o zmęczenie; o wymioty, biegunki. Wstrząs kardiogenny dodatkowo może charakteryzować się spłyceniem oddechu, acetonowym zapachem z ust, bełkotliwą mową, bólem w klatce piersiowej, zataczaniem się. Wstrząs anafilaktyczny - dodatkowo miejscowe obrzęki, często w okolicach twarzy oraz trudności z oddychaniem z powodu opuchlizny gardła. W zależności od czynnika, który wywołał wstrząs anafilaktyczny, przed przyjazdem ratowników medycznych, można pomóc sobie w następujący sposób: 1) wstrząs wywołany przez użądlenie owada: - schłodzić miejsce, które zostało użądlone, - jeśli użądlona została ręka bądź noga, to należy ją unieruchomić, ponieważ będzie powodowało szybsze rozprzestrzenianie się trucizny po organizmie, - unikać zbędnego wysiłku, - położyć się by uniknąć upadku w przypadku utraty przytomności, - w znacznym osłabieniu pomoże uniesienie nóg do góry. poruszanie 2) wstrząs objawiający się napadem astmy: - zachować spokój - to unormuje oddychanie, - zastosować inhalator i poczekać aż lek zadziała, - rozpiąć ubranie - łatwiej będzie oddychać, - zapewnić dopływ świeżego powietrza - np. poprosić kogoś o otworzenie okna, - jeśli odczuwa się duszność i suchość w ustach, to pomaga zwilżenie ust wodą. nazwisko 29 imię klasa Pierwsza pomoc dla alergika Postępowanie przedszpitalne nazwisko 30 imię klasa „Wstrząs” Wyróżniamy 3 etapy wstrząsu: Niepostępujący, gdy uruchomione mechanizmy kompensacyjne są wydolne i zapewniają minimalny przepływ krwi przez narządy obwodowe. Postępujący, gdy wydolność mechanizmów kompensacyjnych ulega zmniejszeniu lub jest niewystarczająca dla przeciwdziałania utrzymującej się przyczynie wstrząsu (np. trwającej utracie krwi), co doprowadza do postępującego niedokrwienia narządów obwodowych. Nieodwracalny, gdy niewydolność mechanizmów kompensacyjnych powoduje niedokrwienie, niedotlenienie i martwicę komórek prowadzącą do niewydolności narządów. Na początku organizm radzi sobie ze wstrząsem dzięki tzw. centralizacji krążenia. Polega ona na ograniczeniu zaopatrzenia w krew mniej ważnych dla przeżycia części ciała (skóry, mięśni kończyn, jelit) i zapewnienia go dla życiowo ważnych narządów: mózgu, serca i płuc. Co ważne, usunięcie przyczyny wstrząsu w dwóch pierwszych etapach umożliwia przywrócenie prawidłowej funkcji układu krążenia. W zależności od mechanizmu powstania, wyróżniamy: I) Wstrząs hipowolemiczny Wynika ze zmniejszonej zawartości krwi w naczyniach. 1. Przyczyny: o krwotoki zewnętrzne i wewnętrzne; o utrata płynów np. przy rozległych oparzeniach (patrz: Oparzenia); o silne wymioty/biegunki; o obfite poty, np. udar słoneczny. 2. Objawy: o szybkie, słabo lub niewyczuwalne tętno; o blada, zimna skóra, często z towarzyszącymi dreszczami; o zimny pot; o niepokój, zdezorientowanie. 3. Postępowanie: o Jeśli to możliwe, należy usunąć przyczynę wstrząsu, np. zatamować krwotok; o Ułożyć poszkodowanego w pozycji przeciwwstrząsowej, tj. płasko na wznak z nogami uniesionymi około 30cm wyżej (można podłożyć wałek z koca itp.); o Zapobiegać utracie ciepła, poszkodowany powinien leżeć na kocu i być też nim przykryty; o Uspokoić poszkodowanego i starać się zachować spokój w jego otoczeniu; o Wezwać karetkę pogotowia; o Regularnie kontrolować ważne funkcje życiowe. nazwisko 31 imię klasa II) Wstrząs kardiogenny Spowodowany jest ostrym spadkiem wydajności pracy serca. 1. Przyczyny: o zawał mięśnia sercowego; o zaburzenia rytmu serca; o zator tętnicy płucnej. 2. Objawy: o szybkie, słabo wyczuwalne tętno; o zimna, blada skóra; o zimny pot; o drżenia. 3. Postępowanie: Często dotyczy osób już leczonych z powodu chorób serca. o Sprawdzić podstawowe funkcje życiowe; o Ułożyć poszkodowanego z lekko uniesioną górną połową ciała (patrz: Zawał mięśnia sercowego); o Uspokoić poszkodowanego; o Chronić go przed wyziębieniem; o Wezwać karetkę. W tym rodzaju wstrząsu NIE WOLNO stosować pozycji przeciwwstrząsowej!!! Może ona obciążyć dodatkowo już i tak przeciążone serce!!! III) Wstrząs anafilaktyczny Jest ostrą, zagrażającą życiu reakcją alergiczną całego organizmu. Z reguły występuje natychmiast po kontakcie z substancjami wyzwalającymi, mogą to być np. leki, preparaty krwi, jad owadów (patrz: Użądlenie przez owady) 1. Objawy: o zaczerwienienie skóry, świąd, obrzęki na całym ciele, czasem pokrzywka; o duszność związana z obrzękiem krtani i/lub skurczem oskrzeli; o spadek ciśnienia związany z zapaścią sercowo-naczyniową i zwiększoną przepuszczalnością naczyń włosowatych; o nudności, wymioty. 2. Postępowanie: o Przerwać kontakt z alergenem (np. zaprzestać podawania leku!!!); o Skontrolować podstawowe funkcje życiowe; o Ułożyć poszkodowanego w pozycji bezpiecznej; o Wezwać karetkę pogotowia. Pamiętać należy, że poszkodowany we wstrząsie jest na ogół przytomny!!! Obciążenia psychiczne, jak strach czy ból mogą nasilać wstrząs. Nie należy stosować ułożenia przeciwwstrząsowego w przypadku: a. urazu czaszkowo-mózgowego; b. duszności; c. nagłych bólach w klatce piersiowej i/lub nadbrzuszu. IV) Inne rodzaje wstrząsu: 1. Wstrząs neurogenny: o Podobny do hipowolemicznego, z tym, że mechanizm powstawania jest odwrotny: objętość krwi nie ulega zmniejszeniu, za to wskutek zahamowania przewodzenia impulsów nerwowych następuje rozszerzenie naczyń. W ten sposób krwi jest za mało aby je wypełnić i rozwija się wstrząs. Objawy i postępowanie – jak przy wstrząsie hipowolemicznym. 2. Wstrząs septyczny: o Podobny do anafilaktycznego. Jest wynikiem ostrej reakcji zapalnej jako odpowiedź organizmu na drobnoustroje. Dochodzi do rozszerzenia naczyń, ucieczki płynów z ich światła oraz wykrzepiania śródnaczyniowego. Objawy i postępowanie – jak przy wstrząsie hipowolemicznym. nazwisko 32 imię klasa 31,32 Wypoczynek letni – kąpieliska – film edukacyjny. Utonięcia – przyczyny i sposoby postępowania. FAZY TONIĘCIA: I. Okres oporu – wstrzymanie świadome oddechu, zużycie zapasów tlenu i wzrost poziomu dwutlenku węgla we krwi. II. Pojawia się reakcja na duszność – wydatne ruchy oddechowe, woda dostaje się do dróg oddechowych, płuc, żołądka, początek utraty przytomności. III. Niedotlenienie mózgu, drgawki, głęboka utrata przytomności. IV. Okres oddechów końcowych charakteryzujący się krótkimi wdechami. POSTĘPOWANIE: Ocena miejsca zdarzenia – należy sprawdzić, czy ratownikowi i poszkodowanemu nie grozi żadne niebezpieczeństwo. Bardzo ważne jest ustalenie, czy poszkodowany nie wykonał skoku do wody, zwłaszcza do płytkiego zbiornika. Może to spowodować uraz szyjnego odcinka kręgosłupa, a co za tym idzie, konieczność jego stabilizacji. Wybierz najbardziej bezpieczny sposób ratowania Wydobywanie poszkodowanego powinno odbywać się w pozycji poziomej, cały czas pamiętając o stabilizacji kręgosłupa szyjnego. Po wydobyciu poszkodowanego na powierzchnię wody, w miarę możliwości, należy udrożnić drogi oddechowe przez uniesienie żuchwy. Po umieszczeniu poszkodowanego w bezpiecznym miejscu trzeba ocenić podstawowe funkcje życiowe i rozpocząć odpowiednie postępowanie (np. RKO). RKO zaczynamy od dwóch wdechów – wczesna wentylacja może zapobiec nasileniu skutków niedotlenienia mózgu. W wodzie następuje znaczne wychłodzenie organizmu – należy pamiętać o usunięciu mokrego ubrania, osuszeniu skóry i zastosowanie folii. Wszelkie próby wylewania wody z poszkodowanego jak obracanie, uciskanie narażają go na dodatkowe urazy. Zawsze należy pamiętać o wezwaniu fachowej pomocy medycznej. nazwisko 33 imię klasa