Podboje Aleksandra Wielkiego

Podboje Aleksandra Wielkiego
Macedonia
Starożytna Macedonia to kraina historyczna i
geograficzna położona na północy Grecji.
Dzieliła się ona na:
- Macedonię Górną
- Macedonię Dolną
Grecy nie uznawali Macedończyków za hellenów,
a jedynie władców Macedonii uznawano za
potomków Heraklesa.
Macedończycy jednak dość wcześnie zostali
zhellenizowani i już ok. V wieku p.n.e. język
grecki był tam powszechnie zrozumiały;
Macedonia na kartach historii
Macedonia wkracza do historii Grecji w
okolicznościach wojen z Persami. Źródła
przekazują nam informacje, że Macedończycy
wspomagali wojska greckie, a nawet informowali
Greków o ruchach wojsk Dariusza i Kserksesa.
Już w poł. II w p.n.e. Macedonia stała się
państwem potężnym, z którym o sojusz
zabiegali Grecy. Tym bardziej że Macedonia
posiadała spore zasoby drewna do budowy
statków, a także liczne kopalnie złota i serbra.
Filip II
- W 359 r. p.n.e. rządy w Macedonii przejął Filip II,
który przeprowadził szereg reform mających na
celu wzmocnienie państwa;
- Filip II w czasie swych rządów oparł się na
zgromadzeniu ludności, zwłaszcza żołnierzach;
- Konsekwentnie zmierzał do wzmocnienia i
zabezpieczenia granic państwa oraz utworzenia
silnego państwa, które mogłoby przejąć
hegemonię w świecie greckim;
Rekonstrukcja twarzy Filipa II
Filip II a Grecja
Początkowo bagatelizowano zapędy Filipa II i nie
uznawano go za zagrożenie dla Grecji. Dopiero
jednak gdy Filip podporządkował sobie Tesalię,
Grecja spostrzegła zagrożenie ze strony
Macedonii.
Ateny jednak, z powodu swych problemów
wewnętrznych, zbyt późno zareagowały. Zajęta
została cała Grecja Środkowa.
Ateny zawarły sojusz z Tebami.
Do starcia doszło w 338 r. p.n.e. pod Cheroneą.
Grecja poniosła sromotną klęskę a Macedonia
stała się hegemonem obszaru bałkańskiego.
Zamiarem Filipa II było utworzenie przymierza z wszystkimi
władcami greckimi.
W ten sposób Filip stał się hegemonem i stanął na czele
nowo utworzonego związku państw greckich – Związku
Korynckiego ( 337 p.n.e.)
Grecy zjednoczeni przez Filipa, postanowili rozpocząć
wojnę z Persją.
- Grecy walczyli by odbić z rąk perskich utracone ziemie w
Azji Mniejszej;
- Filip walczył by opanować cieśniny wiodące na Morze
Czarne oraz opanować morze Marmara.
- Wiosną 336 roku wojska macedońsko – greckie ruszyły
na Persję, ale wyprawa ta została zatrzymana z powodu
śmierci Filipa II;
Aleksander Macedoński zw.
Wielkim
Kiedy Filip został zamordowany, władzę w
państwie przejął jego 20-letni syn –
Aleksander.
Aleksander był całkowicie przygotowany do
przejęcia władzy, całe dotychczasowe
życie był do tego przygotowywany. Jego
nauczycielem i mentorem był jeden z
najsłynniejszych filozofów greckich –
Arystoteles.
Aleksander był
przekonany o swojej
wielkiej misji i
przeznaczeni bycia
„wielkim”.
Z jednej strony jego
rodzina miała wywodzić
się od mitycznego
heraklesa, natomiast od
strony matki – Olimpias
– córki króla Epiru, miał
być potomkiem
Achillesa – bohatera
spod Troi.
Śmierć Filipa II chcieli wykorzystać jego
greccy wrogowie, którzy próbowali
wydostać się spod hegemonii
macedońskiej.
Młody król jednak podążył do Teb, pokonał
swych przeciwników i buntowników, a całe
miasto zburzył.
W ten sposób Grecja na powrót stała się
uległa wobec Macedonii.
Demostenes
Był ateńskim politykiem i mówcą,
twórcą retoryki- czyli sztuki
przemawiania.
Stał się popularny dzięki swoim
gwałtownym i oskarżycielskim
przemówieniom skierowanym
przeciw Filipowi – „filipikom”;
Do dziś przetrwał termin „filipika”
– namiętna i ostra mowa
skierowana przeciwko komuś
lub czemuś.
Wyprawy Aleksandra Wielkiego
- 334 p.n.e.- wyprawa na Persję, do której
państwo perskie nie było przygotowane, a
Aleksander odnosił szereg zwycięstw:
Nad Granikiem
Pod Issos (333 p.n.e.) – pokonał armię
perską dowodzoną przez Dariusza III, a w
konsekwencji opanował miasta fenickie,
wtargnął do Egiptu i ogłosił się faraonem
(332 p.n.e.)
- Opuszczając Egipt rozbił ostatecznie armię perską w bitwie pod
-
Gaugamelą w 331 r. p.n.e.;
Ostatecznie w 329 r. p.n.e. państwo perskie przestało istnieć, a
Aleksander przejął wszystkie terytoria perskie sięgające aż do Indii;
Imperium Aleksandra Wielkiego
- Było bardzo zróżnicowane pod względem
ludnościowym;
- Różnie postrzegana osoba władcy:
Macedończycy – uważali go za wodza, Grecy za
hegemona Związku Korynckiego, dla ludów
wschodu był prawowitym następca króla
perskiego i władcą postępującym wg lokalnych
obyczajów;
- Rozdźwięk pomiędzy trzema członami państwa;
Aleksander szanował miejscowe zwyczaje,
ożenił się nawet z księżniczką perskąRoksaną. Przejmował wschodnie
obyczaje, a na dwór wprowadził perski
ceremoniał. Wschodnich poddanych i
dostojników traktował na równi z
Macedończykami, co było przyczyną
napięć.
Aleksander stawał się władcą na wzór
wschodni, przy którym dawni poddani nie
mieli przywilejów.
Śmierć Aleksandra
Aleksander za swego panowania dążył do
zbudowania nowego jednolitego imperium, ale
przeszkodziła mu w tym śmierc w 323 r. p.n.e.
Aleksander nie pozostawił po sobie następcy, a
jego dawni dowódcy zaczęli walczyć między
sobą o władzę. Konsekwencją sporów był
podział Imperium Aleksandra na mniejsze
dziedziny.
Hellenizm
Śmierć Aleksandra otworzyła nową epokę w
dziejach świata starożytnego nazywaną epoką
hellenistyczną.
W wyniku walk diadochów o przejęcie Imperium
Aleksandra, zostało ono podzielone i rządzone
przez różne dynastie:
- Antygonidzi – opanowali Macedonię;
- Ptolemeusze – opanowali Egipt;
- Seleukidzi – opanowali ziemię dawnej Persji;
Wielkie państwa hellenistyczne
- były monarchami dziedzicznymi
- ich władcy uważali je za swoją własność i
dysponowali niemal nieograniczoną
władzą;
- Władcy kazali się uważać za bogów;
- Epoka istnienia miast – państw – polis,
przestała istnieć;
Określenie „okres hellenistyczny” jest
pojęciem z obszaru historii politycznej
świata starożytnego.
Za kres tej epoki uważa się zakończenie
podboju państw hellenistycznych przez
rzym. Nastąpiło to ostatecznie w roku 30
p.n.e., kiedy Rzymianie opanowali Egipt –
ostatnie państwo hellenistyczne.
Zadanie domowe
- Opracuj zagadnienia związane z kulturą
państw hellenistycznych – podr. str. 96 99.