Aleksander Wielki

Aleksander Wielki (356- 334 p.n.e.)
„Wydaje mi się,
że nie było takiego kraju
ani takiego miasta, ani nawet pojedynczego człowieka,
do którego nie dotarłoby imię Aleksandra.
moim zdaniem na pewno nie urodził się taki człowiek,
niepodobny do wszystkich innych,
bez specjalnego zrządzenia bogów.”
Flawiusz Arrian
Mapa
Grecja przed
Aleksandrem
Autorzy
Koniec
Uwaga! Wypowiedzi Aleksandra nie zostały przez niego autoryzowane.
Teby 335
Granik
Sardes
Przeprawa
przez Indus
Śmierć Dariusza
Issos
Tyr
Babilon
Memfis
Oaza Amona
Suza
Początek
odwrotu
Persepolis
„W IV wieku p.n.e., podczas gdy
Macedonia rosła w siłę w Grecji panował
chaos. Żadna Polis nie potrafiła dłużej
utrzymać hegemonii, często
odwoływano się do pomocy Persji.
Nieustanne wojny i zmieniające się
sojusze, a także upadek sztuki
wojennej czyniły Grecję łatwym łupem.
Jedyną nadzieją dla Grecji było
wówczas zjednoczenie wokół Aten i
wspólna walka przeciw Macedonii.
Jednak Ateńczycy pozostali głusi na
moje nawoływania. Filip bez trudu
zwyciężył pod Cheroneją w 338r. p.n.e. i
utworzył Związek Koryncki, ogólno
grecką organizację, której został
hegemonem.”
Demostenes,
polityk i mówca ateński.
„Z całą pewnością to mnie
Aleksander zawdzięcza swój
sukces. To ja zbudowałem
potęgę Macedonii, ja uczyniłem
jej armię niezwyciężoną, ja
wreszcie pokonałem Greków i
zmusiłem Grecję by była mi
posłuszna.”
Filip, król Macedonii,
ojciec Aleksandra
„Ja natomiast zadbałam by nie
ominęło go następstwo tronu. Po
śmierci Filipa, o której
spowodowanie byłam oskarżana,
nie wahałam się pozbawić życia
wszystkich którzy mogliby
zagrozić władzy mojego syna.”
Olimpias,
matka Aleksandra
Taktyka Aleksandra
„Po kilku pierwszych potyczkach z
armią perską, wreszcie stanąłem
naprzeciw samego Wielkiego Króla
Dariusza. Dariuszowi udało się zająć
dogodne pozycje otaczając moją
armię. Jednak nie pozwoliłem swoim
wojskom upaść na duchu przemówiłem
do nich podkreślając ich własną
wielkość i słabość oręża
perskiego.Zwycięstwo w tej bitwie
zawdzięczałem własnej odwadze,
opiece bogów i tchórzostwu Dariusza,
który przed czasem opuścił pole bitwy.
Całe starcie trwało nie więcej niż dwie
godziny. W ręce mojej armii wpadły
wspaniałe łupy. Królowe potraktowałem
godnie, z szacunkiem jaki należał się
matce i żonie Wielkiego Króla oraz
szlachetnością jaka przystoi
przyszłemu władcy perskiemu.”
Aleksander Wielki o bitwie
pod Issos:
„Gdy przybyłem do Tyru. Odmówiono mi
Tyr
otwarcia bramy. Mieszkańcy wierzyli, że
wyspiarskie położenie miasta uniemożliwia
atak od strony lądu. Jednak nie docenili
mnie. Nie zważając na wielkie trudy takiego
przedsięwzięcia moja armia wybudowała
groblę, która umożliwiła nam zwycięski
szturm. Uparci Fenicjanie drogo zapłacili za
swoją głupotę, miasto zostało splądrowane i
zniszczone, dwa tysiące obrońców poniosło
śmierć na krzyżach, a pozostali mieszkańcy
stali się niewolnikami. Natomiast grobla
usypana przez moje wojska pozostała i dzięki
niej Tyr przestał być wyspą.”
Aleksander o zdobyciu Tyru
Tyr
„Po śmierci mojego ojca państwa greckie
uznały moją władzę. Jednak już rok później,
gdy dotarła do nich fałszywa wiadomość o
mojej śmierci Teby za namową Aten podniosły
bunt. Zareagowałem szybciej niż się
spodziewano, już kilkanaście dni po wybuchu
buntu moje wojska stanęły u bram Teb, które
po krótkim oblężeniu zostały zdobyte. Miasto
zburzono a jego mieszkańców sprzedano w
niewolę. To wystarczyło aby znowu zapewnić
mi posłuch, a wyrok na Teby wydałem nie ja,
lecz członkowie Związku Korynckiego, którego
byłem hegemonem.”
Aleksander o buncie Teb:
Granik- plan bitwy
„Gdy przekroczyłem Hellespont z zamiarem
podboju państwa perskiego towarzyszyło mi
zaledwie 40 tysięcy piechoty i 5 tysięcy
jazdy. Przez kilka dni nie napotykałem armii
przeciwnika, obawiałem się, że Persowie
planują wciągnąć mnie w głąb swojego
terytorium stosując taktykę spalonej ziemi.
Zdecydowano się jednak wydać mi bitwę nad
brzegiem rzeki Granik. Było to bardzo
nieroztropne, gdyż stromy brzeg utrudniał
manewry konnicy. Widząc to nie zarządziłem
postoju po długim marszu, lecz natychmiast
poprowadziłem żołnierzy do walki. Zwycięstwo
było całkowite i otworzyło mi drogę do Sardes,
stolicy Perskiej w Azji Mniejszej, które
poddało mi się bez walki.”
Aleksander o bitwie nad Granikiem:
Schemat bitwy nad
Granikiem
„Po bitwie pod Gaugamelą Dariusz
został pozbawiony tronu przez
satrapę Baktrii Bessosa, a wkrótce
zginął z jego ręki. Sytuacja ta
była dla mnie korzystna, mogłem
wystąpić jako prawowity następca
i mściciel Wielkiego Króla.
Zadbałem o jego uroczysty
pogrzeb w którym osobiście
uczestniczyłem.”
Aleksander o śmierci Dariusza
Zuzanna Czerniejewska
Aleksandra Kozielska
Anna Gawrysiak
Olga Szczot
Pod kierunkiem Katarzyny Gibel