W świecie starożytnych Greków

W świecie starożytnych
Greków
Kolebką kultury greckiej
była Kreta – wyspa leżąca na
Morzu Śródziemnym. Od
XIIw.p.n.e. zaczęła rozwijać się
w tym rejonie kultura
starożytnej Grecji. Obszar jej
wpływów obejmował Półwysep
Bałkański oraz rozsiane wokół
liczne wyspy i wysepki,
zamieszkiwane przez liczne
plemiona. Ich wzajemna
wymiana handlowa przyczyniła
się do powstania bogatej i
różnorodnej kultury. Chociaż
Grecy mówili tym samym
językiem, mieli te same
obyczaje i wierzyli w tych
samych bogów, nie tworzyli
jednego państwa. W dziejach
sztuki greckiej wyróżnia się trzy
charakterystyczne okresy:
archaiczny, klasyczny i
hellenistyczny.
Architektura
W architekturze starożytnej
Grecji na uwagę zasługuje
zabudowa miast – państw, tzw.
polis. Stosowano urbanistykę,
czyli planową zabudowę miast.
Patronami greckich polis byli
bogowie i na ich cześć
wznoszono świątynie. Ważnym
elementem konstrukcyjnym i
dekoracyjnym tego typu
budowli były kolumnady.
Wykształcono trzy porządki
architektoniczne: dorycki,
joński i koryncki.
Zabudowa Akropolu
Wzgórze Akropol
Kariatydy – kolumny w kształcie kobiet
podtrzymujące strop portyku Erechtejonu
Partenon – świątynia ku czci bogini Ateny
Style architektoniczne
Starożytny teatr w Epidauros. Budowla powstawała ok. 330 r. p.n.e.
Widownia mieściła ponad 14 000 widzów.
Grecy zachwycali się pięknem
ludzkiego ciała. Ich rzeźby
świadczą o tym, że wnikliwie
studiowali proporcje i budowę
anatomiczną człowieka. W ten
sposób stworzyli kanon,
zgodnie z którym ukazywana
postać miała być
wyidealizowana i doskonała.
Proporcje uzyskiwano za
pomocą precyzyjnych obliczeń
matematycznych. Początkowo
rzeźbiono w drewnie, później w
brązie i marmurze. Stosowano
także technikę pokrywania i
zdobienia rzeźb za pomocą
różnorodnych i szlachetnych
materiałów, takich jak złoto,
kość słoniowa oraz drogocenne
kamienie. Tematami prac byli
bogowie, których
przedstawiano jako
doskonałych.
Rzeźba
Myron – Dyskobol, V w. p.n.e.
Fidiasz -Atena
Poliklet Doryforos,
V w. p.n.e.
Nike zawiązująca sandał – płaskorzeźba,
styl „mokrych szat”, V w. p.n.e.
Nike z Samotraki, ok. 180 r. p.n.e.
Afrodyta z Melos
znana jako Wenus z Milo,
II w. p.n.e.
Malarstwo i ceramika
Grecy wykonywali malowidła ścienne,
które w sposób realistyczny
przedstawiały naturę. Dzieła te nie
przetrwały jednak do naszych czasów.
Malarstwo zachowało się jedynie na
naczyniach ceramicznych. Wazy miały
różnorodne kształty, przeznaczenie i
wszystkie były bogato zdobione. Wazy
Pokrywano malowidłami w dwóch
podstawowych stylach:
czarnofigurowym i czerwonofigurowym.
Tematykę tych malowideł stanowiły
głównie sceny mitologiczne, religijne,
historyczne oraz z życia codziennego, w
tym związane ze sportem i z igrzyskami.
Malarstwo czarnofigurowe
Malarstwo czerwonofigurowe
Wazy greckie