Integracja gospodarcza w Europie

INTEGRACJA GOSPODARCZA W
EUROPIE
Idee jednoczenia Europy
Działania zjednoczeniowe tuż po wojnie
Procesy integracyjne w latach 50-ch
EWWiS. Plan Schumana.
 Jean Monnet chcial stopniowo poddawać kompetencje




poszczególnych państw pod kontrole ponadnarodową.
W 1950 przedstawił Rządowi Francji propozycje
poddania produkcji węgla i stali Francji i Niemiec pod
kontrolę międzynarodową.
Integracja sektorowa.
9 maja Robert Schuman (min spraw zagr.) przedstawił
projekt EWWiS. Tego samego dnia na konf prasowej w
MSZ ogłosił plan stopniowego wprowadzania rozwiązań
federacyjnych.
Schuman wiedział, że zbliżenie narodów wymaga
wyeliminowania niezgody Francusko-Niemieckiej.
 Od unii gospodarczej węgla i stali miano




przechodzić do dalszych etapów integracji.
Projekt trzymano w tajemnicy przed
Brytyjczykami – którzy byli przeciw próbom
federalizacji Europy.
Projekt pozwolił Adenauerowi wyprowadzić RFN
z izolacji.
RFN rezygnowała z kontroli nad przemysłem
ciężkim, Francja też.
Brytyjczycy i Skandynawowie odrzucali idee
kontroli ponadpaństwowej nad sektorami
strategicznymi.
 Realizacja sektorowej integracji dawała





Niemcom szanse odzyskania silnego miejsca w
europie a Francji większe poczucie
bezpieczeństwa
Benelux otrzymywał wsparcie sąsiadów
Prace trwały od 20 czerwca 1950.
Powstały Zgromadzenie, Rada i Trybunał
18 kwietnia 1951 roku podpisano traktat paryski
o powołaniu pierwszej wspólnoty
Pierwsza sektorowa integracja w Europie
EWWiS. Plan Schumana.
 Jednolity zamknięty kompleks dla
komplementarnego rozwoju struktur
gospodarczych z doskonałą siecią
transportową. Wyrównany poziom zapewniał
korzystne warunki dla dalszego rozwoju
 Nowy etap w integracji europejskiej.
Wcześniej były tylko regionalne rozwiązania
BENELUXu, działania w ramach GATT oraz
OEEC. Rada Europy skupiała się na kulturze i
prawach człowieka
EWWiS. Plan Schumana.
 Postanowienia EWWiS po raz pierwszy miały
cechy organizacji ponadnarodowej. Objęły
sektory strategiczne państw członkowskich,
znosiły bariery celne i kontyngenty, tworzyły
wspólny rynek
 Traktat wszedł w życie po ratyfikacji przez kraje
25 lipca 1952 roku. Ratyfikowano z oporem,
szczególnie w Niemczech (Schumacher)
 Wielka Brytania zdecydowanie odrzuciła – była
zasadniczo przeciwna wszelkim
ponadnarodowym rozwiązaniom i miała
szczególne stosunki z Commonwealth
Cele EWWiS
 Wspólny rynek węgla i stali=specjalizacja,




większą wydajność produkcji.
Budowa nowej „struktury pokoju”, zaufania.
„Fuzja wspólnych interesów” zamiast
historycznej rywalizacji.
Zapewnienie jednakowych warunków dostępu
do źródeł surowca, polepszenie warunków
modernizacji produkcji, najniższe cła i
polepszenie życia pracowników.
Państwa zobowiązywały się do stopniowego
zniesienia ceł oraz ograniczeń ilościowych
Główne struktury EWWiS
 Struktury miały nadzorować prace przedsiębiorstw
z branży, dofinansowywać je oraz rozstrzygać spory
i odwołania się od decyzji
 Wysoka Władza (High Authority) -10 osób, czynnik
ponadpaństwowy. Miała uprawnienia ustanawiania
kontyngentów produkcyjnych, cen min i max,
finansowania nowych przedsięwzięć i wszelkiej
kontroli, oraz zasiłków dla pracowników
 Wysoka Władza mogła stosować sankcje wobec
państw unikających dotrzymania umowy.
 Wysoka Władza miała uprawnienia do
podejmowania decyzji w sprawie węgla i stali w
całej Wspólnocie.
Główne struktury EWWiS
 Rada EWWiS złożona z ministrów zbierała się co




jakiś czas.
Poprzez decyzje Rady państwa członkowskie
kontrolowali kierunki działań EWWiS i łagodzili
jednostronne posunięcia Władzy.
Wspólne Zgromadzenie – delegaci wybrani
przez parlamenty.
Wspólne Zgromadzenie oceniało doroczny
raport o działalności Wysokiej Władzy.
Miało specjalne komisje robocze i współdziałało
ze Zgromadzeniem Doradczym rady Europy.
Główne struktury EWWiS
 Trybunał powołano do nadzorowania
przestrzegania postanowień traktatowych.
 Najwyższa instytucja odwoławcza od decyzji
Wysokiej Władzy.
 7 sędziów wybieranych na 6 lat.
 W 1952 roku utworzono sekretariat EWWiS w
Luksemburgu.
 W pierwszych latach docierano regulacje oraz
współpracę przedstawicieli rządów w Radzie z
organem ponadnarodowym.
 Wspólny rynek węgla rudy i złomu powstał w 1953 a
stali w 1954 r.
 Tak w 5 lat po zakończeniu Wojny, zaczęto
integracje sektorową z udziałem Niemiec.
 Francuzi w szoku, ale Robert Schuman z Jeanem
Monnetem łagodzili nastroje polityka „małych
kroków”.
 Działania Wysokiej Władzy były nowatorskimi i
sprzecznymi z wiekową tradycją suwerenną.
Powstanie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej
 20 maja 1955 r. kraje Beneluxu wystosowali
memorandum do RFN, Francji i Włoch z
propozycją unii celnej i specjalnej agencji
atomowej.
 1-2 czerwca 1955 sprawy te rozważała
konferencja Ministrów Spraw Zagranicznych w
Messynie.
 Rozważano różne sposoby tworzenia
gospodarczej wspólnoty.
 Członków interesowały sprawy strukturalnej
przebudowy gospodarki oraz unowocześnienie
sektora rolniczego.
Powstanie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej
 Odnotowano też tworzenie ośrodka siły
gospodarczej i politycznej.
 Benelux i RFN bardzo popierali. Benelux miał
wieloletnie doświadczenia, RFN widział
możliwość odbudowy pozycji Niemiec w
Europie.
 Różnice poglądów: północ (UK i Skandynawia)
były za organy koordynacyjne. Centrum (RFN,
Benelux) występowały za stworzenie unii
gospodarczej.
 We Włoszech byli zwolennicy obu rozwiązań.
Powstanie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej
 W 1955 konf 4 mocarstw w Genewie dała
odprężenie.
 Saary przeszły do Niemiec a Francja nie miała
zastrzeżeń. Kompromis prowadził do
zaniechania niechęci.
 Lato 1955-wiosna 1956 prace Komitetu Spaaka
nad założeniami EWG i Euratomu.
 Brytyjczycy promowali luźną strefę wolnego
handlu wraz z krajami nordyckimi, ale Francuzi
poparli Spaaka, bo liczyli na wsparcie w sferze
rolnictwa.
Powstanie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej
 W 1956 USA nie poparły interwencję Francji i
Wielkiej Brytanii na Bliskim Wschodzie.
 Rozczarowanie europejczyków i wysiłki do
stworzenia trzeciej siły pomiędzy USA i blokiem
radzieckim były kolejnym czynnikiem.
 Podczas negocjacji o EWG powstał problem jak
uwzględnić kolonie Francji, Belgii i Holandii. W
końcu import przyrównano do importu krajów
„szóstki”., do eksportu krajów EWG pewne dopłaty
na rozwój terytoriów zamorskich
 Ostatecznie usunięto przeszkody 16-19 lutego 1957
r. w Paryżu
Powstanie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej
 Ostatecznie traktat o EWG i Euratomie
podpisano 25 maca 1957 roku w Rzymie
 Podpisali P.H. Spaak, Christian Pineau, Joseph
Luns, Joseph Bech (luks), K.Adenauer, Antonio
Segni
CELE EWG
 EWG = Wspólny Rynek
 „utworzenie wspólnego rynku, ujednolicanie
polityki gospodarczej, harmonijny rozwój
działań. gosp., stabilizacja, uściślenie
stosunków”.
 Wg. Traktatu Rzymskiego, cel – utworzenie
wspólnego rynku na gruncie Unii Celnej
(towarowej): zakaz stosowania ceł
przywozowych i wywozowych wewnątrz unii +
wspólna taryfa celna wobec krajów trzecich.
Działalność EWG
 Stopniowa eliminacja barier taryfowych (cła i ograniczenia









Ilościowe) w handlu.
Ustanowienie wspólnej taryfy celnej i polityki handlowej
wobec państw trzecich.
Zniesienie ogranicz. W wolnym rozwoju wymiany osób usług
i kapitału.
Wprowadzenie wspólnej polityki rolnej i transportowej
Zapewnienie wolnej konkurencji na wspólnym rynku.
Koordynacja polit. Gospodarczej i zapobieganie
zachwianiom równowagi w bilansie płatniczym
członkowskich.
Stopniowe ujednolicanie ustawodstwa państw
członkowskich.
Utworzenie Europejskiego Funduszu Społecznego.
Utworzenie. Europejskiego Banku Inwestycyjnego.
Stowarzyszenie krajów i terytoriów zależnych.
Działalność EWG
 Traktat Rzymski preferował zniesienie wszelkich
ograniczeń w ruchu towarowym. Przewidywał
wieloetapowe działania oraz stopniowany
proces rozwoju wspólnej polityki.
 Przyjęty okres przejściowy – trzy etapy po 4 lata
(do 1969). Można było przedłużyć o kolejne 3
lata. Dopuszczano też szczególny rozwiązania w
syt. „force major”.
Działalność EWG
 Sprawy rolnicze ujęto ogólnie: kompromisowe
zasady wolnego rynku artykułów rolnych,
wspólnego finansowania inwestycji rynkowych
oraz wspólna polityka wobec krajów trzecich
 Art.39: „wspólna polityka rolna ma zwiększać
produkcje, optymalnie wykorzystywać moce
produkcyjne, polepszać warunki, stabilizować
rynki zapewniać odpowiednie zaopatrzenie i
poziomy cen”
 Rolnictwo traktowano specjalnie
Działalność EWG
 Traktat tworzył wspólny rynek pracy oraz znosił
graniczenia w przepływie osób, usług i kapitałów.




Pomijał systemy podatkowe i walutowe (to w
kompetencji krajów)
Do końca 1969 roku miała powstać Unia Celna
Eksponowano wolną konkurencje
Zadeklarowano wspólną politykę społeczna: pref.
Sprawy zatrudnienia, warunków pracy , ubezpiecz
społeczna, kształcenie zawodowe, ochrona higieny
pracy, prawo zrzeszania się.
Dla ułatwienia powstał Europejski Fundusz
Społeczny
Działalność EWG
 Traktat był otwarty na dalszą integrację
 Nie zawierał założeń o tworzeniu wspólnych
zasad polityki gospodarczej w dłuższym okresie.
 Zakładano ż sam proces tworzenia unii celnej
będzie wymagał koordynacji i dalszego zbliżenia
w kwestiach walutowych, makroekonomicznych
i politycznych
 U ojców integracji była świadomość że celem
jest sojusz polityczny, a unia celna i wspólnota
ekonomiczna – to środki
Główne organy EWG
 Zgromadzenie Parlamentarne (142 członków) –
Francja, RFN, Włochy – po 36 delegatów, Belgia i
Holandia – po 14 i Luksemburg – 6)
 Rada (sześciu ministrów dysponujących 17
głosami)
 Komisja EWG (9 członków)
 Trybunał Sprawiedliwości (7 sędziów)
Główne organy EWG
 Zgromadzenie – początkowo tylko rola
konsultacyjna z prawem kontroli wobec Komisji.
Deputowani parlamentów krajowych – podwójny
mandat przedstawicielski.
 Rada – główny organ decyzyjny EWG. Tworzyło ją 6
ministrów odpowiednich resortów, zbierających się
co pewien czas do rozstrzygnięcia szczególnych
problemów (np. polityka zagraniczna, finanse,
gospodarka). Skład Rady ustalano każdorazowo w
zależności od tematu. Do przygotowania obrad
powołano Sekretariat Generalny oraz grupy
robocze.
Główne organy EWG
 Komisja – posiadała uprawnienia
wnioskodawcze i wykonawcze przyznane przez
Radę. Zadanie – czuwanie nad realizacją ustaleń
traktatowych oraz przygotowanie materiałów
do decyzji Rady i Zgromadzenia. Reprezentacja
interesów wspólnotowych.
 Początkowo – 9 Komisarzy mianowanych przez
Rządy spośród ludzi o odpowiednich
kwalifikacjach.
 Po 2 komisarzy od RFN, Francji i Włoch. Od
reszty – po jednym.
Główne organy EWG
 Trybunał Sprawiedliwości
 Wspólny organ EWWiS, EWG i Euratom
 Zadanie – nadzór przestrzegania prawa
Wspólnot oraz innych aktów prawnych,
rozstrzyganie sporów dot. organów EWG,
stosunków między organami, zgodność prawa
wtórnego z pierwotnymi traktatami
 Komitet Ekonomiczno-Społeczny –
przygotowywał fachowe opinie dla Rady i
Komisji
Euratom
 Inicjatorem była Francja. Zainteresowanie
rozwojem energetyki. Nie zainteresowana
samodzielnym rozwojem branży w Niemczech.
 Zasady omówiono w Messynie, szczegóły
dopracował komitet Spaaka.
 Traktat podpisano w Rzymie 25 marca 1957.
 Cel – stworzenie warunków powstania i
szybkiego rozwoju przemysłu atomowego
państw członkowskich oraz polepszenie życia
ludności poprzez:
Cel Euratomu
 Rozwijanie badań i rozpowszechnienie wiedzy w
sprawach technologii atomowej.
 Koordynacja inwestycji przemysłowych w branży.
 Realizacja jednolitych norm ochrony ludności przez
negatywnymi skutkami energetyki atomowej.
 Zapewnienie sprawiedliwego zaopatrzenia
użytkowników w minerały i paliwa atomowe.
 Zapewnienie odpowiednich rynków zbytu dla
produktów jądrowych.
 Współpraca z innymi krajami i organizacjami
międzynarodowymi w pokojowym
wykorzystywaniu energii jądrowej.
Euroatom cd.
 W okresie tworzenia Euroatomu wzrastało znaczenie energii




nuklearnej w potencjale gospodarczo-militarnym, a rola
węgla i stali malała.
Miały miejsce zakłócenia w dostawach ropy naftowej w
czasie wojny sueskiej w październiku 1956 r.
Twórcy liczyli również, że zintegrowany potencjał jądrowy
Europy Mógłby ograniczyć zależność od parasola
nuklearnego USA.
Francja liczyła, ze Euratom ułatwi budowę jej arsenału
uderzeniowego i da kontrolę nad aktywnością Niemiec w tej
dziedzinie.
Wielka Brytania była przeciwna. Brytyjczycy wydali dużo
środków na budowę własnej technologii (po tym jak w 1946
USA zamkneli współpracę). Nie chciała się dzielić wymikami.
Główne organy Euratomu
 Powołane Traktatem Rzymskim
Organ zarządzający – Komisja
Organ najwyższy – Rada Ministrów
Zgromadzenie i Trybunał – wspólne z EWG
i EWWiS
Organy pomocnicze Euroatomu
 Agencja Zaopatrzenia (duże uprawnienia: prawo do





rozdziału minerałów, półfabrykatów i materiałów
rozszepialnych produkowanych w Europie).
Służba Bezpieczeństwa i Kontroli
Komitet Naukowo-Techniczny
Ośrodek Badań Jądrowych
Traktat ustalił zasady działania organów głównych i
pomocniczych, budżet administracyjny oraz budżet
badań i rozwoju
Skupiono się na pracach badawczych, szkolenie
specjalistów i tworzenie norm bezpieczeństwa
Euroatom cd.
 Od stycznia 1959 utworzono wspólny rynek
materiałów jądrowych.
 Na początku rozbudowano 4 zakłady
Wspólnego Ośrodka Badań Jądrowych:
 Ipra (Włochy), Petten (Hollandia), Geel
(Belgia), Karlshruhe (RFN)
 Szczególna uwaga wobec spraw kontroli
norm bezpieczeństwa. Inspektorzy z dużymi
uprawnieniami.
Problemowe kwestie
 Od początku – spory i różnice stanowisk na linii
Francja (najbardziej zaawansowana w badaniach) –






pozostali członkowie organizacji
Dotyczyły: sposobu wspóldziałąnia Euroatomu z
EWG i EWWiS
Zakresu i kierunków badań
Nakładów finansowych
Relacji Euratom i państw, które zachowywały w
praktyce częsć uprawnień Euroatomu.
„Wojna o reaktory” – Francuzi chcieli swój model
elektrowni a pozostali – reaktory amerykańskie na
lepszych warunkach finansowych.
Problem magazynowania materiałów.
Skutki powstania trzech
Wspólnot Europejskich
 Nowy etap integracji i korzystne zmiany w Europie.
 EWG – nowa struktura w stosunkach
międzynarodowych i nowy czynnik w ich rozwoju.
 Sprzyjający koniunktura od początku: w 1962
postanowiono zlikwidować cła na towary
przemysłowe w 1966 a na produkty rolne w 1969
roku.
 Już na starcie łączenie celów ekonomicznych z
politycznymi – rządy były współtwórcami
Wspólnoty.
Skutki powstania trzech
Wspólnot Europejskich
 Szybka integracja polityczna się nie powiodła,
ale integracja gospodarcza była motywowana
politycznie.
 W toku jej realizacji państwa określały ramy
prawne, dynamikę i wspólne przedsięwzięcia
gospodarcze.
 Rządy najpierw niechętnie a potem coraz lepiej
przekazywały suwerenne funkcje organizacjom
ponadnarodowym – ciągłe szukanie
kompromisu (interesy ponadnarodowe– interesy
członków).
Skutki powstania trzech
Wspólnot Europejskich
 1 stycznia 1958 powstał Europejski Bank
Inwestycyjny (kwatera główna w Luksemburgu)
 Stał się bankiem i samodzielną instytucja EWG.
 Funkcja Banku – udzielanie pożyczek i
gwarantowanie pożyczek innych banków oraz
finansowanie projektów zgodnych z ogólnymi
celami polityki „szóstki”.
 Polityka kredytowa – Rada Gubernatorów
(ministrowie finansów).
 Konkretne kredyty i gwarancje – Rada
administracyjna
Skutki powstania trzech
Wspólnot Europejskich
 Wzrost poziom rozwoju i korzystne warunki
wymiany handlowej.
 Od początku integracji – szybszy wzrost
produkcji przemysłowej niż w USA i Wielkiej
Brytanii.
 W latach 1957-1960 wzrost przemysłu EWG –
24%, Wielka Brytania – 15%, USA – 10%.
 Polepszenie się współpracy przedsiębiorców i
związków zawodowych w całej „szóstce”.
Skutki powstania trzech
Wspólnot Europejskich
 Utrzymywały się różnice w poziomach cen
(zwłaszcza na rolno-spożywcze), wysokości
płac, strukturze podatkowej
 Francja i Włochy – silniejsze związki
zawodowe – bardziej protekcjonistyczna
polityka (inaczej niż w liberalnych Belgii oraz
RFN).
 Różny stopień upaństwowienia w krajach
członkowskich.
Skutki powstania trzech
Wspólnot Europejskich
 Największe trudności – problemy rolne
 We Francji – duże nadwyżki i niższe ceny , w
Niemczech – niedobory i wyższe nakłady
 Potrzeba opracowania zasad wspólnej polityki
rolnej
 Wspólne projekty przemysłu lotniczego
(Concorde)
 Świadomość polityków że postep integracji
gospodarczej napędza integracje polityczną i
społeczną
Skutki powstania trzech
Wspólnot Europejskich
 Utworzenie wspólnot ułatwiło wyrównywanie
dysproporcji w poziomach rozwoju państw –
członków.
 Tym niemniej Belgia, Luksemburg i RFN
miały największy procent zatrudnionych w
przemyśle a Włochy i Francja – w rolnictwie.
 We wszystkich krajach członkowskich
wzrastał odsetek zatrudnionych w usługach.
Skutki powstania trzech
Wspólnot Europejskich
 Od 1 stycznia 1958 EWWiS, EWG i Euratom posiadały
organy o podobnej strukturze.
 Istniały 3 Rady (Ministrów) oraz trzy odrębne władze
wykonawcze: Wysoka Władza w EWWiS oraz Komisje –
EWG i Euratomu.
 Wspólne były tylko Zgromadzenie w Strasburgu i
Trybunał w Luksemburgu.
 Ważnym organem pomocniczym był Komitet Stałych
Przedstawicieli (COREPER), łącznie dla trzech wspólnot
Europejskich (ambasadorowie państw członkowskich
akredytowani w Brukseli). Komitet zapewniał ciągłość
prac Rad oraz zapewniał kontakty między rządami
narodowymi a strukturami Wspólnot.
Skutki powstania trzech
Wspólnot Europejskich
 Sektorowa organizacja Europejskiej
Wspólnoty Energii Atomowej od poczatku
napotkałą konkurencje ze strony USA.
Amerykanie obnizyli ceny Uranu U-235.
Państwa kupowały od USA i ograniczyły
rozwój własnych zakładów izotopowych.
 Porozumienia w ramach EWWiS realizowano
z ograniczeniami
European Free Trade Association (EFTA)
 Po powstaniu trzech wspólnot europejskich większość




krajów Europy Zachodniej było poza nimi.
Wielka Brytania była poza wspólnotami (partnerstwo
USA i szczególne stosunki z British Commonwealth).
Skandynawia – od lat regionalny rozwój „małej
integracji” (koordynacja ustawodawstwa , rozwój
wspólnego rynku pracy, systemu komunikacji lotniczej
SAS, ruch bezwizowy).
Austria, Szwajcaria, Szwecja, Finlandia – nie
zainteresowane (unikały blokowego podziału i strategii
atlantyckiej)
Hiszpania i Portugalia – pełna izolacja od polityki
Zachodniej Europy.
European Free Trade Association
(EFTA)
 Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu
(European Free Trade Organization) powstało z
inicjatywy Londynu po utworzeniu wspólnot
„szóstki”.
 Eksperci z Wielkiej Brytanii brali udział w pracach
przygotowawczych, ale wycofali się na etapie
tworzenia dokumentów programowych.
 Londyn opowiadał się za koncepcją wolnego handlu
bez tworzenia wspólnej zewnętrznej bariery celnej.
 Wysiłki Brytyjczyków były skoncentrowane na
strefie wolnego handlu z „szóstka” + reszta OEEC.
Takie rozwiązanie oznaczało zachowanie preferencji
handlowych British Commonwealth oraz szeroka
wymiana z USA.
European Free Trade Association
(EFTA)
 Utworzenie Wspólnot wywołało niepokój w UK




(obawa izolacji)
W końcu 1959 w Sztokholmie utworzono EFTA.
Austria, Dania, Norwegia, Portugalia, Szwajcaria,
Szwecja, i UK.
Wnioski Grecji, Irlandii, Islandie oraz Turcji
odrzucono ze względu na niski poziom rozwoju
gospodarczego.
Dla Portugalii zrobiono wyjątek (ze względu na dużą
wyminą handlową z Wielką Brytanią)
European Free Trade Association
(EFTA)
 Układ o EFTA wszedł w życie 3 maja 1960 r. po
ratyfikowaniu przez „siódemkę”.
 Główne cele wg układu: popieranie
nieprzerwanego rozwoju działalności
gospodarczej, pełnego zatrudnienia, większej
wydajności oraz racjonalnego wykorzystania
zasobów, zapewnienie uczciwej konkurencji w
handlu, ułatwienie dostaw surowców, stopniowe
znoszenie barier handlowych.
 Wzorem EWG załozono stopniowe znoszenie ceł
importowych do 1970 r.
European Free Trade Association
(EFTA)
 EFTA dążyła do: liberalizowania handlu między
członkami w ramach ustaleń międzynarodowych
poprzez stopniowe usuwanie ograniczeń
ilościowych i obniżanie ceł.
 Wspólnej zewnętrznej taryfy nie było =
zagrożenie nieformalnego przepływu towarów z
zewnątrz. To wymagało ciągłej kontroli.
European Free Trade Association
(EFTA)
 Struktury organizacyjne – skromniejsze
 Główny organ – Rada Ministrów (zbiórka 2-3
razy w roku) – wszystkie kraje – po jednym
głosie. Wstrzymanie się od głosu nie
powodowało niewazności uchwaly =
względna jednomyslność.
 Co tydzień – stali przedstwiciele. Był też
sekretariat w Genewie.
European Free Trade Association
(EFTA)
 Od początku EFTA charakteryzowała się duża
„dysproporcją sił” między Wielką Brytanią a resztą
członków o zróżnicowanym rozwoju
gospodarczym.
 Rozproszenie geograficzne wokół „szóstki” EWG.
 Wolumen wymiany handlowej był ograniczony.
 Dla Wielkiej Brytanii głównym kierunkiem wymiany
były kraje British Commonwealth. Na EFTA
przypadało tylko kilka procent.
European Free Trade Association
(EFTA)
 Na charakter działań EFTA wpłynął pośpiech w
jej tworzeniu oraz „kryzys” po powstaniu EWG.
 Charakterystyczny był zróżnicowany poziom i
rozproszenie członków, którzy albo nie chcieli
albo nie mogli przystąpić do EWG.
 Traktowali EFTA jako przejściowe rozwiązanie w
drodze do EWG (chcieli wzmocnić pozycję
przetargową)
 W 1961-62 UK, Irlandia, Dania i Norwegia złożyły
wnioski o przystąpieniu do EWG.