Rodzina dysfunkcjonalna Mira Prajsner Rok: Wydawnictwo: Miejsce wydania: Od początku istnienia Remedium staraliśmy się pokazywać w publikowanych artykułach różnego rodzaju czynniki mające wpływ na zaburzone funkcjonowanie dziecka w środowisku społecznym, a zwłaszcza szkolnym. Jak podkreślało wielu autorów, niemal we wszystkich opisywanych przypadkach decydujące znaczenie okazywała się mieć sytuacja rodzinna dziecka. Wśród rozlicznych przykładów określających rodzinę dysfunkcyjną, najczęściej pojawiały się analizy ukazujące toksyczne relacje wewnątrzrodzinne wynikające z alkoholizmu jednego lub obojga rodziców oraz powtarzających się aktów przemocy domowej. Jednak problemy te, a także praktyczne wskazówki dla pedagogów dotyczące pracy z dzieckiem z rodziny alkoholowej nigdy dotąd nie były przedmiotem uporządkowanego cyklu artykułów. Mamy nadzieję, że taki cykl spotka się z zainteresowaniem naszych Czytelników i dostarczy im wiedzy potrzebnej do mądrego, uważnego i twórczego postępowania z dziećmi z rodzin z problemem alkoholowym. Czym jest rodzina? Większość współczesnych autorów analizujących funkcjonowanie rodziny alkoholowej i sytuację dziecka rozwijającego się w takiej rodzinie opiera swoje analizy na koncepcji tzw. systemów rodzinnych. Teorie systemów zapoczątkował biolog, von Bertalanffy (1968), który uznał, że w naukach przyrodniczych brakuje modeli dobrze opisujących zjawiska behawioralne i biologiczne. Zaproponował więc teorię, zgodnie z którą na system składa się zestaw elementów, związki pomiędzy nimi oraz związki pomiędzy ich własnościami lub cechami. Czy jest system rodzinny? Rodziny to systemy społeczne, trwające i otwarte. [1] Rodzina jako system to całość, która jest czymś więcej niż tylko sumą części. Kiedy mówimy o rodzinie jako systemie społecznym, myślimy przede wszystkim o procesie - komunikowaniu się, działaniu i współdziałaniu poszczególnych elementów, a nie o strukturalnych cechach układu. Tak więc rodzina, jeśli rozpatrywać ją w perspektywie systemowej, to grupa współzależnych od siebie osobników, których łączy poczucie historii, więzi emocjonalne oraz strategie działania w celu zaspokojenia potrzeb zarówno całej rodziny jak i jej członków. Taka perspektywa wyraźnie zbiega się w historii psychologii z rosnącą tendencją do analizowania rozwoju człowieka i jego zachowania w kontekście rodziny, społeczności oraz wzorców społecznych i instytucji kultury. Trend ten odzwierciedla filozofię, zgodnie z którą indywidua nie żyją i nie rozwijają się w izolacji od innych osób, z którymi współdziałają i które 1/3 Rodzina dysfunkcjonalna wywierają na nie wpływ. Pełne zrozumienie funkcjonowania rodziny, która stara się o utrzymywanie na powierzchni i dobrobyt swych członków, możemy osiągnąć jedynie poprzez zbadanie struktury rodziny, jej dynamiki oraz całego kontekstu, w którym jest osadzona. [2] Przyjęcie koncepcji rodziny jako systemu wiąże się z tym, jak rozumiemy całą złożoność problemów rodzin alkoholikowi jak chcemy pomóc dzieciom, które borykają się z lękiem i kłopotami stwarzanymi przez rodziców nadużywających alkoholu. Alkoholizm, jak podkreślają specjaliści, jest integralną, nieodłączną częścią składową rodziny i na nim opiera się jej kanwa społeczna. Można nawet uznać alkoholizm za cichego członka rodziny, ponieważ generuje on dynamikę rodziny i wywiera wpływ na jej funkcjonowanie poprzez interakcje z poszczególnymi jej członkami . [3] Dlatego w pracy z dziećmi z rodzin alkoholowych, konieczne jest skupienie się nie tylko na samym dziecku, ale także na całym jego kontekście środowiskowym. Zrozumienie tego kontekstu daje szansę na wypracowanie najbardziej adekwatnej strategii pomagania. Czym jest zdrowa rodzina? Funkcjonalna, zdrowa rodzina jest zdrową glebą, na której jej członkowie mogą wyrosnąć na dojrzałe istoty ludzkie. Ma ona następujące cechy: - zabezpiecza przetrwanie i rozwój; - zaspokaja potrzeby emocjonalne swoich członków; potrzeby te obejmują znalezienie równowagi pomiędzy autonomią i zależnością oraz nauką zachowań społecznych i seksualnych; - zapewnia rozwój i wzrastanie każdego członka, w tym także rodziców; - jest miejscem, gdzie rozwija się poczucie własnego "ja"; - jest podstawową "jednostką socjalizacji" i ma decydujące znaczenie dla przetrwania społeczeństwa. Wymienione cechy zawierają się z stwierdzeniu, iż rodzina odgrywa podstawową rolę w kształtowaniu zdrowia psychicznego dziecka, a tym samym kondycja rodziny ma zasadnicze znaczenie dla zdrowia psychicznego całego społeczeństwa. Czym jest rodzina dysfunkcjonalna? Jak przekonuje wielu psychologów, głównym elementem systemu rodzinnego jest związek małżeński. Fundamentem rodziny, podkreśla J. Bradshaw, jest relacja Mamy ze sobą, relacja Taty ze sobą oraz wzajemne relacje pomiędzy nimi. W takim ujęciu, mąż i żona są architektami rodziny. Kiedy mamy do czynienia z rodzina dysfunkcjonalną? Jak pisze Bradshaw w książce "Zrozumieć rodzinę": Rodzina dysfunkcjonalna jest stworzona przez dysfunkcjonalne małżeństwo, takie małżeństwa zaś tworzą dysfunkcjonalne osoby, które odnajdują się 2/3 Rodzina dysfunkcjonalna wzajemnie i żenią ze sobą. Jednym z tragicznych faktów jest to, że osoby dysfunkcjonalne prawie zawsze znajdują inną osobę, która działa albo na tym samym, albo na większym poziomie dysfunkcji. Tak więc pierwszą cechą rodziny dysfunkcjonalnej jest to, że jest ona fragmentem wielopokoleniowego procesu. Tkwi ona, a raczej porusza się w swego rodzaju błędnym kole i nie potrafi się z niego wydostać opierając się wyłącznie na własnych siłach. Cechy rodzin dysfunkcjonalnych: 3/3