Document

Tatrzański Park Narodowy
Powierzchnia parku wynosi 21197 ha i pod tym względem
zaliczany jest do jednych z większych parków narodowych
w Polsce.
Około 70 proc. powierzchni parku zajmują lasy i zarośla
kosodrzewiny, a pozostałe 30 proc. to murawy
wysokogórskie, skały i wody. Ochroną ścisłą objęte jest
prawie 11,5 tys. ha powierzchni, w tym całe piętro hal i
turni, piętro kosodrzewiny oraz częściowo również lasy
regla górnego i dolnego. Ochrona ścisła polega na
ochronie procesów zachodzących w środowisku
naturalnym.
Tatry to jedyny w Polsce obszar o charakterze
wysokogórskim. Był on zatem zawsze trudniej dostępny, a
trudne warunki życia powodowały, że przez wiele wieków
teren ten nie był zagospodarowany przez człowieka. Dawało
to możliwość swobodnego działania sił przyrody i uchroniło
Tatry przed większymi przekształceniami. W zasadzie bez
wpływu na stan przyrody pozostała działalność człowieka w
średniowieczu. Wędrowne pasterstwo wołoskie (od XIII
wieku) czy też ekspedycje poszukiwaczy skarbów nie
odcisnęły na przyrodzie Tatr trwałego piętna. Dopiero
działalność przemysłowa (górnictwo i hutnictwo) dokonała
istotnych zmian w przyrodzie i to zwłaszcza w XVIII i XIX
wieku.
Do najważniejszych funkcji społecznych należą: badania
naukowe, turystyka, sport, rekreacja, ochrona dziedzictwa
kulturowego, a także funkcje niematerialne: inspiracje
twórcze, edukacja przyrodnicza czy odnowa duchowa
społeczeństwa. Dyrekcja parku realizuje te funkcje z pełnym
respektowaniem zasady nadrzędności ochrony przyrody,
poprzez wyspecjalizowane komórki organizacyjne.
Gleba powszechnie postrzegana jest jako powierzchniowa,
ciemna warstwa, która zaorana lub przekopana, służy do
uprawy zbóż, ziemniaków i innych roślin. Takie pojmowanie
gleby sprawia wiele przyrodniczych nieporozumień, jak na
przykład że "rośliny rosną na skale..." czy też że "w Tatrach
gleb nie ma, bo nie ma tam upraw rolniczych". Gleby
tatrzańskie zostaną tu ukazane jako wielofunkcyjne
siedliska, kształtujące różnorodność świata organicznego.
Tatry Słowackie z Krzesanicy
Widok na Kościelec i Świnicę
Photos by Marcin Gąsior
Tatry, tak jak każdy obszar wyniesiony ponad otaczające regiony
otrzymują o wiele więcej opadów niż ich otoczenie. Roczna suma
opadów przekracza tu 1720 mm, z czego większość spada w okresie
letnim. Opady zimowe są więzione w pokrywie śnieżnej, która oddaje z
nich wodę wiosną i latem. Pewna część wody wyparowuje, część wsiąka,
większość jednak spływa z Tatr, okresowo zatrzymując się w misach
jezior. Wody powierzchniowe zajmują niecały 1% powierzchni TPN. Są tu
zarówno jeziora (z ponad 100 różnej wielkości naturalnych zbiorników
wodnych 28 jezior ma powierzchnię większą od 1 ha) jak i potoki stałe
(łączna suma ich długości wynosi 175 km) oraz potoki okresowe (łączna
suma ich długości wynosi 147 km.).
Wielki staw Polski zimą
Wielka Siklawa
Photos by Marcin Gąsior
Zarzycka górska
Krokusy w Dolinie Chochołowskiej
(photo by Marcin Gąsior)
Goryczka wiosenna
Gożdzik okazały
Kozica pod Kondracką Kopą
Niedźwiedź
Photo by Marcin Gąsior
Ryś
Świstak
Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe – ochotnicza organizacja
(stowarzyszenie) zajmująca się ratownictwem górskim na obszarze polskich
Tatr.
Aby zostać ratownikiem tatrzańskim, należy przejść okres próbny trwający
od 1,5 roku do 3 lat. Trzeba wykazać się doskonałą znajomością topografii
Tatr, a także praktycznymi umiejętnościami w dziedzinie wspinania,
speleologii, narciarstwa, ratownictwa i autoasekuracji. Po zakończeniu
szkolenia ratownik składa przysięgę na ręce naczelnika.
Więcej informacji na oficjalnej stronie
http://www.topr.pl/
Akcja ratowników TOPR pod Czarnym
Stawem Gąsiewiciwym
Photo by Marcin Gąsior
Prezentację wykonała
Natalia Gąsior
Źródło informacji
Internet