Duchowe korzyści - moc imienia Flp.2.9-11

Cykl: Osoba i misja Jezusa.
Formacja dla Ruchu, konferencja nr 4 – WNIEBOWSTAPIENIE I WYWYŻSZENIE
1. Opis wniebowstąpienia
„I gdy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok wziął go sprzed ich oczu. I gdy tak patrzyli
uważnie, jak On się oddalał ku niebu, oto dwaj mężowie w białych szatach stanęli przy nich i rzekli: Mężowie
galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie,
jak go widzieliście idącego do nieba.” (Dz.Ap. 1:9-11)
„A gdy Pan Jezus to do nich powiedział, został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga.” (Mar. 16:19)
Autor Listu do Hebrajczyków powiada , że „wstąpienie do niebios” to jeden z głównych faktów dotyczących misji
Jezusa.
„Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który usiadł po prawicy tronu
Majestatu w niebie, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który zbudował Pan, a nie człowiek”. (Hebr.
8:1-2) - jedna z głównych rzeczy, jeden z filarów zbawienia.
2. Droga uniżenia Drogę Jezusa „w dół” opisał Ap. Paweł w Liście do Filipian 2:5-8. Decyzja o ratowaniu
świata dla Syna Bożego oznaczała początek „drogi uniżenia”. Jest to droga od chwały Bożej do przyjęcia postaci
ludzkiej, następnie śmierci. Syn Boży wyrzekł się swego dostojeństwa. Władca wszechrzeczy staje się sługą.
Stwórca przyjmuje postać stworzenia, gdy umarł został złożony w cudzym grobie. Śmierć dla Syna Bożego była
jedynie punktem zwrotnym. Tutaj skończyła się „droga uniżenia” i rozpoczęła „droga wywyższenia”. Od tej
chwili Jezus nie będzie już upokarzany. Rozpoczyna się zbieranie kolejnych owoców chwały wyrastających z
zasianych ziaren pokory, miłości, posłuszeństwa i służby. Każdy następny krok to większy zaszczyt, większa
chwała, wyższa godność.
3. Droga wywyższenia
Pierwszym krokiem Jezusa na „drodze wzwyż” jest zmartwychwstanie. W zmartwychwstaniu Chrystus Pan
został prawicą Boga wywyższony ponad wszystkich ludzi jako „pierwszy spośród umarłych”.
Krok drugi to wniebowstąpienie. Po 40 dniach od Wielkanocy, na 10 dni przed Świętem Pięćdziesiątnicy Jezus odszedł
z ziemi i zasiadł po prawicy Boga, w majestacie tronu Bożego.
We wniebowstąpieniu został wywyższony ponad wszelką nadziemską władzę i zwierzchności, moce i panowanie,
ponad moce zła, zastępy aniołów i istot niebiańskich oraz wszelkie ludzkie zwierzchności. (zobacz Ef 1;21; Hebr 1:3-4)
W słowach „i usiadł po prawicy Boga w niebie” nie było by może nic nadzwyczajnego gdyby Syn Boży nigdy nie stał
się Synem Człowieczym. To, że Boży Syn powrócił do Bożego Majestatu – nie ma w tym nic nadzwyczajnego.
Natomiast fakt iż urodzony z Marii w Betlejem, wychowany w Nazarecie, znany ze swojej służby w Palestynie, Syn
Człowieczy usiadł po prawicy Boga w niebie, jest jednym z największych i najbardziej niezwykłych wydarzeń w
historii świata.
Święto Wniebowstąpienia Jezusa przypomina fakt iż po raz pierwszy w historii świata, w najwyższych niebiosach, do
zajęcia miejsca po prawicy Majestatu Boga został zaproszony Syn Człowieczy, Chrystus Jezus. Stwórca zrobił obok
siebie na tronie miejsce dla Jezusa z Nazaretu. Odwieczny Logos, ale w ludzkiej postaci zasiadł na odwiecznym tronie
Boga. W osobie Jezusa ludzkość ma w niebie swojego przedstawiciela.
Wniebowstąpienie Jezusa to tryumfalny powrót zwycięskiego Władcy i Króla. Jako Syn Boży był władcą wszystkiego,
ale teraz powraca jako władca, który dla ratowania swoich poddanych zszedł na świat, narażał i poświęcił swoje życie,
walczył i zwyciężył. Dawniej był przede wszystkim Stwórcą wszechświata, teraz jest również jego Odkupicielem,
który sprowadza do Ojcowskiego domu tych, którzy zaginęli.
Wniebowstąpienie Jezusa jest również zapowiedzią tego do czego my, synowie ludzcy zostaliśmy wezwani. W jednej z
ostatnich obietnic składanych Kościołowi Chrystus Pan obiecał:
„Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na
jego tronie.” (Obj. 3:21)
On wytycza szlak. On jest Drogą. Każdy człowiek, dla kogo Jezus staje się „Drogą” do Ojca, może z nadzieją
oczekiwać swojego kiedyś „wniebowstąpienia”. Jeśli Jezus jest naszą Drogą na ziemi, to tron w niebie jest
również naszym przeznaczeniem.
Powrót do Ojca, do nieba, tym razem w ciele uwielbionym, zmartwychwstałym. Praegzystencja, kenoza, wcielenie. Był
u Ojca, teraz wraca w duchu i ciele. Symbolika obłoku – Boża obecność.
4.Wniebowstąpienie przepowiedziane przez proroków
Ps.68.19
Wstąpiłeś na wyżynę, wziąłeś jeńców do niewoli, przyjąłeś ludzi jako daninę, nawet opornych - do Twej siedziby, Panie!
Ps.110.1
Wyrocznia Boga dla Pana mego: "Siądź po mojej prawicy, aż Twych wrogów położę jako podnóżek pod Twoje stopy".
Przez Chrystusa:
J.16.61-62
Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: "To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna
Człowieczego, jak będzie wstępował tam, gdzie był przedtem?
J.20.17
Rzekł do niej Jezus: "Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i
powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego"".
J.16.27-28
Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i
przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca".
Opisy wniebowstąpienia
Mk.16.19, Łk.24.50-53, Dz.1.9
Jezus powiedział, że: wstąpi tam gdzie był wcześniej, że odejdzie z tego świata i powróci do Ojca
w formie przypowieści: odjechał do „dalekiego kraju”, aby objąć królowanie, mówi o wniebowstąpieniu jako
„odejściu do Ojca” , Szczepan, Jan widzi Syna Człowieczego w niebie, Piotr powiedział, że został wywyższony na
niebiosa, list do Hebr. 'przeszedł przez niebiosa” przez zasłonę w świątyni
Wniebowstąpienie było aktem kończącym Jego ziemską służbę, ale rozpoczął służbę niebiańską, stamtąd też powróci.
5. Uwielbienie
Z wniebowstąpieniem było powiązane uwielbienie Chrystusa przez Ojca. Podczas wcielenia Syn Boży złożył swoją
chwałę, którą miał u Ojca i uniżył by przyjąć człowieczeństwo. Kończąc zlecone dzieło jest upoważniony aby przyjąć z
powrotem chwałę, którą odłożył na bok w swym uniżeniu. Jest to ta sama odwieczna chwała, która posiadał, ale teraz to
Bóg-człowiek zostaje uwielbiony.
J.17.1-5
modlitwa arcykapłańska „aby Ojciec uwielbił Go chwałą, którą miał u Ojca, zanim świat powstał”
Duch Święty nie był dany, dopóki On nie został uwielbiony – ew. Jana
1 Tym.3.16 – po wniebowstąpieniu był „wzięty do chwały”
Na czym polegało uwielbienie: zostało uwielbione zmartwychwstałe ciało, chwała, którą miał u Ojca w wieczności,
teraz została na Nim złożona jako człowieku, Bóg Ojciec ukoronował Go chwałą i czcią wobec całego nieba, jako
Boga-człowieka.
Wywyższenie
Powiązane z uwielbieniem. Wywyższony przez Ojca, aby usiąść z Nim na tronie Ps.110.1 „siądź po prawicy Mojej”.
Jezus wypełnił trzy główne urzędy ST- prorok, kapłan, król, sędzia.
Król
Tron Dawida, Jezus jest potomkiem, synem Dawida. Proroctwo dane Dawidowi że, zasiądzie na tronie król, a królestwu
Jego nie będzie końca. Prawica jest symbolem wywyższonej czci i szacunku, autorytetu. Intronizacja.
Ap.3.21, 22.1 – zasiadł na tronie wraz z Ojcem.
Wywyższone imię
Intronizacja i przyjęcie wywyższonego imienia to ogłoszenie panowania człowieka J.CH, zatwierdzenie na wieki. Co
do swej boskości, był On zawsze Panem. (Łk.2.11, 1 Kor.15.47) Codo swego człowieczeństwa, został On uczyniony
Panem. Akt wywyższenia był Ojcowskim obdarowaniem Syna swoim imieniem.
Dz.Ap. 2.32-36
pierwsze wyznanie Jego panowania w dniu Zesłania Ducha Świętego przez Piotra „że został wywyższony prawicą, że
Panem uczynił Go Bóg.
Flp.2.9-11
Św. Paweł „Bóg Go wywyższył i obdarzył Go imieniem ponad wszelkie imię, aby wszelki język wyznał ze Jezus jest
Panem ku chwale Boga Ojca. To wyznanie jest konieczne do zbawienia Rz.10.9-13, 1 Kor 12.3, Dz.9.1-6. Nie ma
wyższego imienia we wszechświecie Ef.1.20-22
Ojciec udziela swego nieporównywalnego imienia Synowi. Syn staje się równy Ojcu.
Oto Pan (Ojciec) rzekł Panu (Synowi) memu, siądź po prawicy mojej
Ps.110.1-5, 1 M.19.24, Dz.2.34, 10.36, Ap. 3.12, Mk.16.15-20
Na imię Jezusa zgina się wszelkie kolano Flp.2.9-11
6. Praktyczne skutki wywyższenia Jezusa dla nas
Świadectwo Sarki – osoba nawracająca się z pozycji ateistycznych, dopiero podejmująca pierwsze kroki, aby uwierzyć,
trafia na nasze czuwanie w noc Zesłania Ducha Świętego. Kiedy pada wezwanie, aby ci którzy chcą oddać życie
Jezusowi wyszli do ołtarza, odpowiada i klęka u stóp ołtarza. Podczas modlitwy ktoś kładzie na nią ręce i modli się za
nią w językach. One te języki rozumie i słyszy, że modlący się nad nią wyznaje, że „Jezus jest Królem”. Przyjmuje tą
modlitwę jako swoją i wyznaje, że Jezus jest Królem. Kiedy to czyni doświadcza napełnienia Duchem Świętym,
doświadcza mocy i obecności bożej. Już wie, że Jezus jest naprawdę Królem. Duch Święty podpowiedział jej, aby
wywyższyła Jezusa w swoim sercu. Kiedy to zrobiła Jezus na dowód tego dał jej swojego Ducha. Ona nawet nie
słyszała wcześniej że istnieje Duch Święty.
Niewzruszona pewność Dz.2.32-36
Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od
Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie. Bo Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak
powiada: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich podnóżkiem stóp Twoich.
Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i
Panem, i Mesjaszem".
Kiedy Jezus został wywyższony w niebie, kiedy został Królem, zesłał na apostołów, Kościół Ducha Świętego, efektem
wywyższenia jest wylanie Ducha Świętego. Duch Święty daje niewzruszoną pewność że Jezus jest Panem,
Zbawicielem i Królem. Kiedy się Jezusa wywyższa i przyjmuje się Go jako Króla, On daje Ducha Świętego.
Wywyższenie Jezusa jest kluczem do daru Ducha Świętego. Błogosławiona niewzruszona pewność.
Czy Jezus Chrystus został wywyższony i uwielbiony w twoim sercu, czy jest Królem na tronie twojego serca? Czy
kiedykolwiek wyznałeś, że Jezus jest Panem. Czy Jezus, który został wywyższony przez Ojca w niebie jest
wywyższony na tronie twojego serca? Może dawniej był Królem, a teraz? Może pragnie abyś Go na nowo uczynił
Panem i Królem w swoim sercu. Czy posiadasz niewzruszoną pewność?
Świadectwo Rafała – z modlitwy wstawienniczej o wylanie Ducha Świętego. Modliliśmy się nad jednym z braci
tekstem z Apokalipsy, że Jezus zasiada wraz z Ojcem na tronie, uwielbialiśmy Jezusa, w takiej modlitwie trwaliśmy
przez dłuższą chwilę. Kiedy skończyliśmy się modlić, spytaliśmy brata o odczucia. On nam powiedział że kiedyśmy się
zaczęliśmy się modlić słowami o królowaniu Jezusa, jego duch został do głębi poruszony, on oczami duszy zobaczył
Jezusa w chwale, i otworzył się na Ducha Świętego, którego bardzo mocno wtedy doświadczył.
Jezus w niebie, na tronie to nie bajka ale duchowa rzeczywistość z której płynie dla nas wielkie błogosławieństwo.
Niech nasze oczy otworzą się na tą prawdę. Osobiste wywyższenie i uwielbienie Jezusa jako Pana jest dla nas
zbawienne.
Rz.10.8-10
Ale cóż mówi: Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. Ale jest to słowo wiary, którą głosimy.
Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z
martwych - osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami do zbawienia. Wyznawanie jej ustami, wiary, którą ma się w sercu. Ta wiara mówi: Jezus jest Panem.
Moje świadectwo – powiesiłem plakat z twarzą Jezusa na ścianie, i napisałem na nim: Jezus jest Panem, a Jezusa jako
Pana wyznałem podczas śpiewania jakiejś pieśni, której tekst mówił, że Jezus jest panem.
Duchowe korzyści - moc imienia Flp.2.9-11
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się
każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał,
że Jezus Chrystus jest PANEM ku chwale Boga Ojca.
Otrzymujemy możliwość wzywania imienia Jezusa, na które musi się zgiąć wszelkie kolano. To imię jest najwyższe,nie
ma wyższego. Ta świadomość jest konieczna w duchowej walce, w modlitwie. Wiem, kto mi pomaga, wiem kogo
wzywam, jakie to imię ma moc i dlaczego. Wzywamy imienia Jezusa, który jest wywyższony w niebie i w moim sercu.
Dz.19.13-17 – zagrożenie
Ale i niektórzy wędrowni egzorcyści żydowscy próbowali wzywać imienia Pana Jezusa nad opętanymi przez złego
ducha. "Zaklinam was przez Pana Jezusa, którego głosi Paweł" - mówili. Czyniło to siedmiu synów niejakiego
Skewasa, arcykapłana żydowskiego. Zły duch odpowiedział im: "Znam Jezusa i wiem o Pawle, a wy coście za jedni?" I
rzucił się na nich człowiek, w którym był zły duch, powalił wszystkich i pobił tak, że nadzy i poranieni uciekli z owego
domu. Dowiedzieli się o tym wszyscy Żydzi i Grecy, mieszkający w Efezie, i strach padł na wszystkich, i wysławiano
imię Pana Jezusa.
Próbowali wzywać imienia Jezusa, którego głosi Paweł, nie znali Go, nie wiedzieli Kim On jest, co uczynił, i nie
zadziałało, to nie jest automat. Ponieśli duchowa klęskę. Paweł znał Chrystusa i miał z Nim więź, dlatego jego duchowa
walka była skuteczna.
Nasza pozycja w Chrystusie Ef.2.6
Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich - w Chrystusie Jezusie,
Jesteśmy ukryci w Chrystusie, jesteśmy w Nim. On jest na wyżynach niebieskich. My jesteśmy w Nim. W Chrystusie
nasza pozycja w duchowej walce jest na wyżynach. Dzięki Niemu, nie naszej mocy i zasługom. Walczymy i modlimy
się w imieniu Jezusa wywyższonego, Jezusa Króla. Warto pamiętać o tej perspektywie. Nie możemy występować w
duchowej walce jak synowie wyżej wspomnianego Sekwasa, ale jako ci, którzy są wszczepieni w Chrystusa, i mają i
zabiegają o więź z Nim.
Uniżenie i wywyższenie
Drogowskaz aby poprzez uniżenie, pokorę, posłuszeństwo, cierpliwość dostąpić wywyższenia, odwrotnie niż świat.
Apostoł Paweł pisał o Jezusie Chrystusie, „który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby
być równym Bogu, lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z
postawy człowiekiem, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg
wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie
kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga
Ojca.” (Flp 2,6-11).
Pytania do grup dzielenia:
1.
Podziel się dlaczego wniebowstąpienie jest tak ważnym filarem zbawienia?
2.
Podziel się chwilą, kiedy uznałeś Jezusa jako Pana.