Choroby uk*adu krwiono*nego
advertisement
Istotą białaczki jest niekontrolowana, nieprawidłowa i samoistnie nieodwracalna ekspansja krwinek białych (leukocytów) wytwarzanych ze szpiku kostnego. Podział: -ostra białaczka szpikowa -ostra białaczka limfatyczna -ostra białaczka limfoblastyczna -przewlekła białaczka szpikowa -przewlekła białaczka limfatyczna Białaczka szpikowa pod mikroskopem osłabienie bladość ospałość długotrwała infekcja zapalenie płuc zapalenie oskrzeli zapalenie gardła lub ucha gorączka częste siniaki wybroczyny krwawienia z nosa i dziąseł bez wyraźnych powodów powiększenie śledziony i wątroby powiększenie węzłów chłonnych pachowych, karkowych, pachwinowych spadek masy ciała zaburzenia widzenia bóle głowy bóle mięśni i stawów W większości przypadków objawy występują nagle, w ciągu dwóch tygodni, czasem jednak zdarza się, że trwa to dłużej. Rodzice często martwią się, że przegapili początek choroby, ale dokładne jego ustalenie jest niezwykle trudne. Leczenie białaczki jest złożone. Najpierw należy wprowadzić cewnik centralny. Jest to cienka rurka wprowadzona do dużej żyły. Przez nią podaje się lekarstwa i pobiera krew do kolejnych badań kontrolnych. Cewnik ułatwia leczenie pacjentowi, ponieważ nie musi on być kłuty przy każdym zabiegu. Następnie, w celu zwalczenia komórek nowotworowych, podaje się zestaw leków zwanych cytostatykami. Jest to chemioterapia. Chory na białaczkę spędza w szpitalu kilka tygodni lub nawet miesięcy. Przewlekła choroba polegająca na zmianach zwyrodnieniowowytwórczych w błonie wewnętrznej i środkowej tętnic. Wysepkowate gromadzenie się cholesterolu oraz innych lipidów, a następnie zwyrodnienie i wpanienie tych ognisk prowadzi do stwardnienia i zawężania światła tętnic. W leczeniu duże znaczenie ma odpowiednia dieta, ruchliwy tryb życia, racjonalny odpoczynek. • • • • • • Wysoki poziom cholesterolu Palenie tytoniu Wysokie ciśnienie . Stres Alkohol Cukrzyca Wzrost ciśnienia tętniczego krwi ponad wartości uznane za graniczne (150/90 mm Hg) stały lub napadowy objaw chorobowy w pierwotnych schorzeniach nerek, tętnic, nadnerczy, przysadki i innych narządów. W czasie rozwoju choroby duże znaczenie mają bodźce psychiczne, związane z konfliktowym i nerwowym życiem we współczesnym świecie. Choroba nasila się stopniowo: bóle i zawroty głowy, zaburzenia widzenia i szum w uszach. Napadowe n. t. jest wywołane przez chromochłonny gruczolak nadnercza, wyzwalający falowo duże ilości noradrenaliny. Utrwalone n. t. wywołuje zmiany miażdżycowe w tętnicach prowadzi do przerostu serca i do niewydolności mięśnia sercowego. Przerost serca Ognisko martwicy w mięśniu sercowym wywołane nagłym i długotrwałym niedokrwieniem określonego obszaru mięśnia serca. Powstaje często skutkiem miażdżycy tętnic wieńcowych lub neuropochodnego zaburzenia w regulacji przepływu krwi przez układ naczyń wieńcowych. • • • • • • • • • • odczuwanie piekącego, gniotącego bólu w okolicy mostka, ból może promieniować w stronę łopatek, żuchwy lub podbrzusza, odczuwalne drętwienie rąk, duszności, stan podgorączkowy lepki pot, bladość skóry, wymioty i nudności, dreszcze, spadek ciśnienia tętniczego, bladość skóry Uszkodzenie tkanki mózgowej spowodowane upośledzeniem krążenia krwi w pewnym obszarze mózgu, w skutek zakrzepu czy zatoru tętnic mózgowej lub pęknięcia naczynia krwionośnego (wylew krwi do mózgu). Wylew krwi do mózgu Udar mózgu Przyczyną udaru są zaburzenia krążenia w mózgu. Udar mózgu nazywa się bardzo często wylewem do mózgu, jednak nie jest to precyzyjne określenie. W 80% przypadków udar mózgu wywołany jest niedokrwieniem, czyli zamknięciem naczynia, które doprowadza krew do mózgu. Tylko 20% udarów mózgu wywołane jest krwotokiem bądź to do mózgu, bądź do przestrzeni pomiędzy mózgiem a czaszką. Pozostałe przyczyny: • Zaburzenia krzepnięcia; • Choroby krwi; • Zmiany zapalne naczyń; • Uszkodzenie ściany tętnic pourazowe lub samoistne; • Zakrzep zatok żylnych mózgu i żył mózgowych. Zaburzenia krzepnięcia Mateusz Borodeńko Kl. II b
