Prezentacja programu PowerPoint

nadciśnienie
choroba wieńcowa
miażdżyca
zapalenie żył
udar mózgu
zdjęcia
żylaki
a na koniec ...kliknij...
Jedną z najważniejszych chorób układu krążenia jest nadciśnienie tętnicze. Po 65 roku życia występuje
u 50% Polaków,jest więc chorobą społeczną.Chorobą nadciśnieniową nazywamy stan,w którym nadciśnienie jest
objawem pierwotnym i stałym.Jest złożony zespół objawów,spowodowany zaburzeniami w regulacji czynności
wegetatywnych ośrodków naczynioruchowych,regulujących właściwe napięcie tętnic,w wyniku czego powstaje trwały
stan wzmożonego napięcia ścian tętniczych,a co za tym idzie podwyższenia ciśnienia tętniczego,z szeregiem jego
następstw.Prawidłowe ciśnienie tętnicze waha się w granicach: skurczowe 120-140 mm Hg;rozkurczowe 75-80 mm
Hg. W miarę starzenia się człowieka ciśnienie skurczowe może stopniowo się podwyższać,jednak bardzo
nieznacznie.W chorobie nadciśnieniowej ciśnienie skurczowe przekracza często 200 mm Hg,a w rozkurczowym 120
mm Hg.Nadciśnienie nie daje właściwie żadnych dolegliwości(rzadko bóle lub zawroty głowy).Niestety powikłania tej
choroby są bardzo poważne i często kończą się zgonem.
W powstaniu choroby nadciśnieniowej dużą rolę odgrywają czynniki psychiczne,a zwłaszcza urazy
psychiczne oraz stany wzmożonego napięcia nerwowego.Aby zapobiegać tej chorobie należy ograniczać
sól,utrzymywać odpowiednią wagę ciała,nie nadużywać alkoholu i papierosów.W leczeniu nadciśnienie stosuje alfa- i
beta-blokery, leki moczopędne,blokery wapnia.Alfa-brokery rozszerzają skurczone w nadciśnieniu tętniczki,betablokery zmniejszają ilość krwi,jaką serce wyrzuca do naczyń.Blokery wapnia zmniejszają siłę i częstotliwość pracy
serca,a część rozkurcza tętniczki.Leki trzeba najczęściej przyjmować do końca życia.Nadciśnienie tętnicze jest
chorobą dającą się kontrolować,jednak tak naprawdę nieuleczalną.
Miażdżyca naczyń obwodowych (tzw. miażdżyca zarostowa) jest wyrazem tego
samego procesu, który doprowadza do rozwoju choroby wieńcowej. Złogi lipidowe i rozrost
komórek zwężają światło naczyń. Do tego dochodzą jeszcze zakrzepy tworzące się na uszkodzonej
wyściółce tętnic (czyli śródbłonku), jeszcze bardziej zmniejszające drożność chorego naczynia. W
rezultacie część organizmu, która korzysta z danej "drogi transportowej" jest niedostatecznie
zaopatrywana w tlen i substancje odżywcze. W skrajnych przypadkach tworzy się martwica.
W przypadku kończyn dolnych (tam najczęściej ze wszystkich tętnic obwodowych, czyli
znajdujących się dalej od serca, rozwija się miażdżyca) ból pojawia się przy chodzeniu. Z racji
tego, że pacjent musi zatrzymać się co pewien czas (po przebyciu pewnej odległości), taki objaw
nazywamy chromaniem przestankowym. W bardziej zaawansowanej fazie odcinki pokonywane bez
bólu stają się coraz krótsze, a w końcu objaw ten pojawia się w spoczynku. Podobnie jak w
przypadku serca, kończyna może być na tyle niedokrwiona, że jej część ulega martwicy, która jest
widoczna w postaci niegojących się owrzodzeń. Dodajmy do tego, że kończyna jest często chłodna
i blada, a lekarz nie może wyczuć tętna.
Ćwiczenia fizyczne, spacery, jazda rowerem, bieganie to znakomite sposoby walki z
podstępną chorobą.Zaprzestanie palenia papierosów. Palenie nie boli, jest w pewnym sensie miłe,
ale obcięte kończyny potrafią boleć nawet po kilku latach od amputacji, a wylew krwi do mózgu
czyni z aktywnego człowieka kogoś skazanego na opiekę innych ludzi.
Udar mózgu skutek ostrego zmniejszenia dopływu krwi do mózgu wywołany przez zmniejszenie lub
zamknięcie przepływu krwi w tętnicy (udar zakrzepowy) lub uszkodzenie mózgu wywołane krwotokiem mózgowym
(udar krwotoczny). Skutki uszkodzenia są widoczne gdy proces chorobowy dotyczy dróg nerwowych odpowiedzialnych
za ruch, mowę, widzenie itp. Utrata wzroku, siły, koordynacji ruchów, mowy i zdolności jej rozumienia, upośledzenie
dotyczące jednej strony ciała, utrat równowagi, wymioty, napadowy ból głowy z utratą świadomości. Badanie:
tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny.
Udary zakrzepowe leczy się środkami przeciwkrzepliwymi takimi jak heparyna. U chorych po udarach
konieczne bywa wykonanie operacji polegającej na odciągnięciu wylanej krwi oraz likwidacji przyczyny krwawienia. W
celu zapobieżenia udarowi zakrzepowemu, pacjentowi podawane są leki zmniejszające krzepliwość – wśród nich
popularna aspiryna. Gdy przyczyną udaru jest zwężenie tętnic szyjnych, stosuje się techniki usunięcia blaszek
miażdżycowych takie jak endarterektomia lub angioplastyka tętnic mózgowych. W udarach krwotocznych konieczna
bywa operacja mająca na celu usunięcie wylanej krwi i podwiązanie pękniętej tętnicy lub tętniaka. Zapobiegawczo –
utrzymanie ciśnienia krwi na niskim poziomie, dieta oraz kuracja lekami. Ważnym czynnikiem powrotu pacjenta do
pełnej kondycji jest rehabilitacja, mająca na celu wspomożenie procesu odnowy mózgu.
Żylaki kończyn dolnych to jedno z najczęstszych schorzeń w Polsce i na świecie.
Mogą być one leczone zachowawczo i operacyjne, przy czym drugi sposób jest bardziej
efektywny. Żylaki mogą być pierwotne lub wtórne. Pierwotne rozwijają się samoistnie, a
podstawowymi przyczynami są skłonności genetyczne współistniejące z czynnikami ryzyka
takimi jak styl życia, praca z długotrwała pozycją stojącą, wielokrotne ciąże itp. Wtórne to
takie, które powstają w następstwie przebytych lub istniejących stanów chorobowych
powodujących permanentny zastój krwi w układzie żylnym. Najczęstszą przyczyną są przebyte
zapalenia żył głębokich, po których powstaje zespół pozakrzepowy charakteryzujący się nie
tylko wtórnymi żylakami, ale także obrzękami i zmianami troficznymi skóry oraz nawrotowych,
przewlekłych owrzodzeń zazwyczaj w okolicach kostek przyśrodkowych.
Na prawidłowe ukrwienie nóg ogromny wpływ ma aktywny tryb życia (spacery,
gimnastyka). Kiedy mięśnie pracują, zwiększają swoją objętość i wyciskają krew, wymuszając
przepływ w stronę serca. Pomocny jest także wieczorny masaż nóg (jednak nie przy
rozwiniętej chorobie żylakowej) odprowadzający krew w stronę serca. Ulgę może przynieść
także wspomagające stosowanie chłodnych kąpieli nóg.
Choroba wieńcowa,czyli choroba niedokrwienia mięśnia sercowego – jedna z
najczęstszych przyczyn zgonu w naszym kraju.Przyczyną choroby wieńcowej jest zatykanie tętnic
wieńcowych przez blaszki miażdżycowe.Do serca dochodzi wtedy mniej krwi i tlenu,pojawia się
martwica. Ból wieńcowy ma swoje charakterystyczne cechy:pojawia się za mostkiem,odczuwa
się gniecienie,duszności,ból promieniuje do szczęki,do ramion,pojawia się po wysiłku czy
stresie,a ustępuje w spoczynku i po zażyciu nitrogliceryny.Cechy te spotęgowane wraz z
lękami,poceniem się i nieustającym bólem mimo zażycia nitrogliceryny,dają pełen obraz bólu w
zawale. Zawał serca i choroba wieńcowa są najczęstszą przyczyną zgonów w Polsce.Co roku
zapada na nie około 100 tys.osób,głównie mężczyzn,a 40% tych osób umiera w ciągu roku.
Najważniejszy jest tu zdrowy tryb życia:prawidłowe odżywianie się(dieta uboga w tłuszcze i
cholesterol),regularny wysiłek fizyczny,kontrolowanie cholesterolu we krwi,leczenie chorób
współistniejących(np.cukrzycy) i zaprzestanie palenia tytoniu.Jeżeli jednak dopuściło się do wystąpienia choroby,to
podajemy leki,które zmniejszają lub likwidują jej objawy i zmniejszają śmiertelność.Lekami podstawowymi są
azotany,do których należy nitrogliceryna,która rozkurcza naczynia wieńcowe i zmniejsza ilość krwi dopływającej do
serca,tym samym je odciążając.Drugim najczęściej stosowanym lekiem jest kwas acetylosalicylowy,czyli aspiryna.W
chorobach serca stosuje się go w małych dawkach,które z powodzeniem zapobiegają zakrzepom. Niezbędne jest leczenie
zabiegowe.Wykonywane jest pomostowanie naczyń wieńcowych,czyli zakładanie tzw.by-passów.W ten sposób omija się
zwężone miejsce w naczyniu wieńcowym,tworząc ,,objazd” dostarczający krew z drugiej strony
W chorobie tej na jakimś odcinku ściany żyły rozwija się (zgodnie z nazwą) stan zapalny wraz z
wytworzeniem się zakrzepu. Powstaniu takiego stanu sprzyjają m.in.: długotrwałe unieruchomienie, zabiegi
operacyjne, poród, urazy oraz wspomniane żylaki. Rodzaj objawów zależy do tego, czy proces zapalny dotyczy
żył powierzchownych czy głębokich. W przypadku tych pierwszych spotykamy się z określeniem "bolesnego
powrózka". Żyła jest wtedy wrażliwa na ucisk i twarda jak postronek; skóra nad nią jest zaczerwieniona i
cieplejsza niż inne okolice, często dołącza się obrzęk okolicznych tkanek. Zapalenie żył głębokich jest
trudniejsze do wykrycia. Objawy są często słabiej wyrażone. Pojawia się uczucie ciężkości łydek i ich kurcze.
Ból występuje samoistnie lub przy ucisku. Chora kończyna jest obrzęknięta i cieplejsza niż po przeciwnej
stronie. W zapaleniu żył boimy się przede wszystkim zatorów, czyli zatkania przez część zakrzepu światła
jakiegoś dużego bądź małego naczynia. Zatory wraz z prądem krwi wędrują do serca i dalej do płuc.
Leczenie jest najczęściej farmakologiczne i polega na podaniu leków przeciwzapalnych oraz
przeciwzakrzepowych lub trombolitycznych (rozpuszczających zakrzep).
nadciśnienie
miażdżyca
zapalenie żył
żylaki