Globalizacja cofa sie - iwo cyprian pogonowski

Fiasko Globalizacji?
Iwo Cyprian Pogonowski
www.pogonowski.com
„Świat bez granic,” jak o to zawsze walczyła masoneria, miał dać szansę ignorowania
umów społecznych, we wszystkich państwach, za pomocą permanentnej „funkcjonalnej
integracji.” Działo się to mimo optymisycznych przepowiedni, że umowy społeczne już
się nie liczą i że korporacje będą ważniejsze od władz państwowych. Jak dotąd jest na
odwrót, chociaż eksport stanowisk pracy do krajów tańszej robocizny nadal trwa.
Kontrola inwestcji i kapitalu przez rząd Malaysji uchronił to państwo przed skutkami
walutowych spekulacji Soros’a, który doprowadził Tajlandję i Indonezję, do nędzy w
formie milionów bezrobotnych i zapaści ekonomicznej. Natomiast rygorystyczna
kontrola kapitału w Chinch wybronila ten kraj od skutków spekulacji walutowych
Sorosa. Próbowano, zwłaszcza za rządów prezydenta Bill ‘a Clinton’a, wprowadzić za
pomocą globalizacji jako „wielkiej strategji,” roztoczenie nad światem rządu
międzynarodowej elity kapitalistycznej, w ramach niby stabilizującego się „nowego
porządku świata.”
Obecnie agresywna polityka neokonserwatywnego rządu Bush’a doprowadziła do
nieoczekiwanego powstania przymierza Rosji i Chin, oraz oporu przeciwko dominacji
USA. Filarami globalizacji i dominacji USA były World trade Organization (WTO) w
dodatku do World Bank (WB) i International Monetary Fund (IMF). W 1996 roku, na
spotkaniu u szczytu w Singapore, mówiono, że jedynem co pozostaje do spełnienia tego
programu była technokratyczna integracja gospodarki światowej.
IMF jest uważany obecnie za instytucję skompromitowaną, która dała okazję Sorosowi
do spekulacji walutowej i pogorszyła krysys gospodarczy w Azji, tak że coraz więcej
państw, nie chce pożyczać pieniędzy od IMF i publicznie to ogłasza. Czyni tak Tajlandia,
Brazylia, Indonezji i Argentyna n.p.
Budżet IMF w dużej mierze zależy od spłat pożyczek, wraz ze składanymi odsetkami
zadłużonych państw, tak więc bojkot zadłużnia się przez rządy państw, powoduje
trudności w utrzymywaniu na stałym poziomie budżetu IMF. Podobnie World Bank,
który w rzeczywistości jest narzędziem politycznym, teras zmuszony jest do zmian,
ponieważ skutkiem jego polityki, większość rozwijających się krajów biednieje wśród
stagnacji i coraz większej przepaści między rosnącą biedotą i coraz mniej liczną elitą.
World Bank i WTO są postrzegane jako narzędzia dominacji USA, zwłaszcza gdy
Waszyngton broni kolosalnych subsydiów dla rolnictwa amerykańskiego. Propaganda
globalizacji fałszywie obiecywała postęp gospodarczy globalizowanych ekonomji.
Większość wymiany gospodarczej nadal jest w granicach poszczególnych regionów. Jak
dotąd jest tylko kilka prawdziwie globalnych korporacji.
Obecnie przeżywamy globalny kryzys zbyt wielkiej produkcji i podaży towarów, co
powoduje stagnację i groźne zanieczyszczanie środowiska. Rząd Busha stosuje politykę
spadku wartości dolara, jako środek odsunięcia recesji gospodarczej, przy jednoczesnym
spadku cen nieruchomości w USA.
Odbywa się to kosztem Europy i Japońji, których waluta idzie w górę na rynku
międzynarodowym. Za pomocą odrzucania paktu z Kyoto o ochronie środowiska wobec
globalnego ocieplania się, USA zwala na Europę i na Japońję koszty związane walką
przeciw zanieczyszczaniu środowiska. Takie postępowanie ma pomóc przemysłowi
amerykańskiemu w konkurencji na rynkach, dzięki mniejszym wydatkom na ochronę
środowiska w USA.
Propaganda globalizacji, głoszona zagranicą szła w parze z protekjonalizmem w polityce
celnej USA. Neo-liberalna polityka neo-konserwatywnego rządu Rush’a przyczynia się
do wzrostu biedy i niesprawiedliwości społecznej na świecie, oraz stagnacji
gospodarczej. Chiny należą do wyjatkowych państw, gdzie w ostanich 15 latach wzrosła
stopa życiowa i gdzie dzięki polityce interwencji rządu, wydobyto z nędzy 120 milionów
Chińczyków.
Globlizacja doprowadziła do chaosu, czego dowodem był kryzys finansowy w Azji,
wyzyskiwany przez Sorosa i załamanie się ekonomiczne Argentyny, której pomogły
tylko pożyczki udzielone przez Wenezuelę, a nie przez World Bank lub IMF. Jednym z
fałszów propagandy globalizacji, jest obietnica stałego wzrostu gospodarek państwowych
bez jednoczesnej katastofy środowiska, bez ocieplania się globu, i bez wzrostu cen
paliwa.
Na długą metę globalizacja okazała się właśnie zagrażać katastrofą środowiska na
globalną skalę i już doprowadziła do ruchu oporu przeciw globalizacji oraz do połączenia
się tego ruchu z oporem przeciwko pacyfikacji Iraku i planom zbrojnej interwencji w
celu zmian reżymów w Iranie, Syrji, Koreji Północnej, etc.
W tej sytuacji odrzucenie neo-liberalnej i pro-glabalizacyjnej konstytucji Unii
Europejskiej we Francji i w Holandji, w 2005 roku, jak i wcześniejsze protesty antyglabalizacyjne, przyczyniły się do cofania się globalizacji na świecie. Wrogami
globalizacji są ludzie, których praca w pordukcji przemysłowej jest eksportowana do
krajów trańszej robocizny, jak też ludzie, którzy widzą jak w ich kraju coraz mniej jest
możliwości do wzrostu miejscowego kapitału.
Ten proces powoduje że głównym źródłem dochodów jest płaca za robociznę, w
usługach lub marginalnej produkcji, jak to się dzieje w Polsce. W Polsce dokonuje tego
wieloletni proces prywatyzacji i przejmowania przez obce kapitaly polskich
przedsiębiorstw, bez oporu ze strony rządu.
Ameryka Łacińska broni się za pomocą odrzucenia Free Trade Areas of the Americas
(FTAA) w Mar del Plata w listopadzie 2005. Stało się to, kiedy USA jest osłabione
pacyjikacją Iraku. Argentynie udało się spłacić długi, za pomocą zmniejszenia ich o 75%
oraz dzięki pomocy Wenazueli i jej „Alternativa Bolivariana” regionalnej samopomocy
w ramach „logiki ponad kapitalizmem.”
Pierwsza era globalizmu czyli kolonializmu globalnego, miała miejsce od 1815 do 1914
roku. Era to spowodowała dwie wojny światowe i pojawienie się „dyktatury proletariatu”
w Związku Sowieckim znanym jako Imperium Teroru i Zła w dwudziestym wieku,
nazywanym „wiekiem śmierci,” ponieważ w czasie jego trwania zostało zamordowanych
około 216 milionów ludzi, według oceny Miltona Leitenberga z International and
Security Studies, opublikowanej na internecie w encyklopedji Wikipedia.
Walden Bello, profesor socjologji w University of the Philipines jest autorem proroczej
ksiażki pod tytułem: „Współczesny Kapitalizm: Zbytnia Akumulacja, Kryzys Finansowy,
i Odstępowanie od Globalizacji,” („The Capitalist Conjuncture: Overaccumulation,
Financial Crises, and Retreat from Globalization”). Książka ta powinna być lekturą
obowiązkową dla miłośników globalizacji zwłaszcza w Platformie Obywatelskiej jak i
dla członków elity postkomunistycznej.