Czy zaburzenia integracji sensorycznej mogą mieć zwykłe

Czy zaburzenia integracji sensorycznej mogą mieć zwykłe „przeciętne” z pozoru
dzieci?.
Można obserwować pewne wskaźniki /objawy/ zaburzeń integracji sensorycznej
u tzw. „przeciętnych dzieci”, które mogą utrudniać im funkcjonowanie
społeczne czy naukę szkolną. Rodzice uważnie obserwując swoje dziecko mogą
dostrzec niepokojące zachowania dziecka, które mogą być objawem zaburzonej
integracji sensorycznej. Często te objawy są ignorowane przez cześć
specjalistów , często rodzice informują mnie podczas wywiadu, że mówiono im
by się nie przejmować bo dziecko z tego wyrośnie albo że taka jest jego uroda i
trzeba się z tym pogodzić.
Jednym z pierwszych objawów, jakie możemy obserwować w okresie
niemowlęcym są trudności dziecka w zrozumieniu położenia i ruchu ciała w
przestrzeni. Niektóre niemowlęta boją się ruchu, ponieważ informacje
wewnętrzne z mięśni, stawów i układu równowagi nie są precyzyjnie
opracowywane przez ich układ nerwowy. Gdy matka ułoży dziecko na plecach
podczas karmienia, zaczyna płakać i wyginać ciało, jeśli ojciec unosi je do góry
obraca się nim jest przerażone, płacze, napina się. Dzieje się tak ponieważ nie
jest w stanie wyraźnie sobie uzmysłowić, jakie ruchy wykonuje jego głowa i
całe ciało jest przytłoczone i wystraszone niezrozumiałymi bodźcami.
Inne objawy wiążą się
z wrażliwością dotykową czy szerzej wrażliwością
sensoryczną. Część rodziców zauważa ze ich niemowlę nie lubi gdy jest
przytulane przez mamę. Nie tolerują delikatnego dotyku. Jest szczególnie
rozdrażnione podczas przewijania czy przebierania. Wygina się czy niemal
odpycha kiedy jest brane na ręce. Niektóre zbyt wrażliwie reagują na dźwięki
lub światło. Częściej niż ich rówieśnicy płaczą i są rozdrażnione.
Dzieci te są przeciążone normalnie występującymi bodźcami sensorycznymi.
Zachowanie ich odbiega od zachowania prawidłowo rozwijającego się
niemowlęcia, które może oczywiście mieć czasem okres płaczu i potrzebuje
przytulnego cichego miejsca jednak te z pewnymi zaburzeniami integracji
sensorycznej generalnie bardziej prezentują profil drażliwego dziecka choć nie
jest to regułą. Jak pokazały badania część dzieci z obronnością dotykową w
niemowlęctwie bywała nadmiernie spokojna i wycofana w kontaktach z ludźmi.
Niemowlęta które mogą mieć zaburzenia integracji sensorycznej mogą być
niezdolne do prawidłowego przetwarzania bodźców sensorycznych. Często
płaczą więc i mogą sprawiać wrażenie, że mają kolkę. Niemowlęta te mogą
mieć niespokojny sen. Ich cykl dobowy snu i czuwania jest zaburzony, dlatego
mało śpią, krótko śpią i zasypiają lub budzą się z płaczem. Nieco starsze dzieci z
zaburzeniami regulacji zwykle bardzo łatwo wpadają w złość. Czasem mają
poważne trudności przy dokonywaniu jakiejkolwiek zmian np.; po kąpieli nie
chcą wyjść z wanny, trudno im zakończyć jakąś zabawę. Najczęściej są
rozdrażnione w miejscach gdzie jest nadmiar bodźców sensorycznych takich jak
supermarkety.
Jest również grupa dzieci ,które lubią w szczególny sposób na działanie
pewnych bodźców sensorycznych. Uwielbiają jeśli tata je podrzuca do gór, lubią
być długo huśtane czy obracane na karuzeli. Więcej niż ich rówieśnicy biegają i
wspinają się. Bardzo cieszą się np. jak tata trzyma je za nóżki , głową do dołu i
kręci czy huśta.
U innych można dostrzec pewne opóźnienia rozwojowe w opanowywaniu
umiejętności raczkowania, stania oraz skoordynowanego poruszania się
Uważnie obserwując je zauważamy również problemy z manipulacją
zabawkami. Często takie niewielkie opóźnienia są bagatelizowane a mogą być
sygnałem pewnych zaburzeń integracji sensorycznej.
Wraz z wejściem dziecka w wiek przedszkolny możemy obserwować pewne
problemy z rozwojem umiejętności, takich jak huśtanie się na huśtawce, jazda
na rowerku czy samodzielne ubieranie się i jedzenie. W okresie przedszkolnym
zaczyna pojawiać się pewien problem ze zbytnia potrzebą ruchu nie tak
dezorganizującego jak w ADHD ale jednak dający się zauważyć. Dzieci te
bardziej niż inne lubią huśtać się, wspinać, biegać choć również potrafią
siedzieć przez pewien czas i brać
udział w
grupowych zadaniach
przedszkolnych.
W wieku szkolnym nadal mają trudności z ubieraniem się, wiązaniem butów,
posługiwaniem się sztućcami. Mogą mieć trudności w pisaniu i rysowaniu,
szybko się męczą szczególnie przy wykonywaniu precyzyjnych zadań przy
biurku.
Pewna grupa dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej w wieku szkolnym
niechętnie uczestniczy w ruchowych zabawach i grach grupowych. Podczas
takich zabaw zużywają tak dużo energii próbując wyobrazić sobie jak poruszać i
zachowywać podczas gry, że nie zostaje im już jej zbyt dużo do zrozumienia
niuansów tego w co grają i popełniają wiele pomyłek.
W wieku szkolnym nadal widoczna jest wzmożona wrażliwość na niektóre
bodźce sensoryczne takie jak jasne światło /świetlówki, jasne słońce/, ostre
dźwięki /dzwonek szkolny, hałas na przerwie za oknem klasy, głos ,krzyk pani/,
zapachy /perfumy, zapachy dochodzące z kuchni/, lekki dotyk /niespodziewany
dotyk kolegi, nagłe niespodziewane pogłaskanie po głowie itd.