Skóra - skóra - bgosik

Skóra.doc
(555 KB) Pobierz
Skóra
Skóra to zewnętrzna powłoka, okrywająca nasze ciało. Spełnia ona szereg istotnych funkcji.
Chroni nasze ciało przed szkodliwym wpływem zewnętrznych czynników chemicznych,
fizycznych i biologicznych, uczestniczy w termoregulacji oraz w gospodarce wodno-mineralnej
ustroju. Ponadto w obrębie skóry znajduje się szereg receptorów zmysłowych. Na terenie skóry
zachodzi synteza witaminy D. Skóra zbudowana jest z trzech warstw-naskórka, skóry właściwej
oraz tkanki podskórnej.
Najbardziej zewnętrzną warstwę skóry stanowi naskórek, będący barierą pomiędzy
środowiskiem zewnętrznym, a głębiej położonymi tkankami. Naskórek składa się z kilku
warstw. Najbardziej zewnętrznie położona jest warstwa zrogowaciała. Tworzą ją zrogowaciałe
komórki, które stale się złuszczają. Poniżej warstwy zrogowaciałej położona jest warstwa
podstawna. Komórki tworzące tę warstwę bezustannie się dzielą. Komórki, które powstają w
głębszych warstwach wypychają ku górze znajdujące się powyżej, starsze komórki. W miarę
zbliżania się do powierzchni skóry, komórki dojrzewają. Naskórek nie jest ukrwiony, więc
aktywność metaboliczna budujących go komórek stopniowo maleje. W trakcie przemieszczania
się ku górze komórki naskórka obumierają, a następnie ulegają złuszczeniu. Złuszczone komórki
zastępowane są nowymi.
Skóra właściwa leży poniżej naskórka. Skórę właściwą tworzy tkanka łączna zwarta, zbudowana
z licznych włókien kolagenowych. Dzięki temu skóra właściwa jest strukturą bardzo
wytrzymałą, a jednocześnie giętką i sprężystą. Warstwa skóry właściwej ma grubość 1-3
milimetrów. W obrębie skóry właściwej znajdują się liczne naczynia krwionośne oraz nerwy. W
skórze właściwej znajduje się zasadnicza część gruczołów potowych. Ponadto dochodzą tu
torebki włosowe. W obrębie skóry właściwej znajdują się narządy zmysłu dotyku.
Poniżej skóry właściwej znajduje się tkanka podskórna, utworzonej z tkanki łącznej wiotkiej
oraz tkanki tłuszczowej. Tkanka łączna tłuszczowa stanowi warstwę termoizolacyjną. Funkcją
tkanki podskórnej jest łączenie skóry z głębiej położonymi tkankami, takimi jak kości i mięsnie.
Wytworami skóry są gruczoły, włosy i paznokcie. Włosy są wytworem naskórka. Zbudowane są
z martwej substancji, bogatej w keratynę. Dolna część włosa zanurzona jest w skórze właściwej.
Jest ona rozszerzona. Otacza ją torebka, do której uchodzą gruczoły łojowe. Część włosa, która
wystaje ponad skórę nosi nazwę trzonu włosa. Część włosa, która jest zanurzona w skórze to
korzeń włosa. Paznokcie są płaskimi osłonami rogowymi, pokrywającymi opuszki palców.
Opuszka pozbawiona paznokcia ma mniejszą wrażliwość na dotyk. W skórze występują dwa
rodzaje gruczołów-gruczoły łojowe i potowe. Gruczoły łojowe mają budowę pęcherzykowatą.
Powstają z nabłonka pochewek włosowych. Wydzieliną gruczołów łojowych jest łój, będący
mieszaniną tłuszczów, wosków i węglowodanów. Łój wydzielany jest albo do mieszka włosa,
albo bezpośrednio na powierzchnię skóry. Łój czyni skórę mniej higroskopijną, a także
konserwuje włosy. Odgrywa ponadto rolę w obronie przeciw ustrojami. Gruczoły potowe
powstają z nabłonka. Mają postać długich, nierozgałęzionych cewek. Zlokalizowane są w skórze
właściwej. Ich wydzielina, którą jest pot, uchodzi albo do mieszków włosowych, albo
bezpośrednio na powierzchnię skóry. Wydzielanie potu chroni organizm przed przegrzaniem.
Higiena skóry polega na dokładnym i regularnym myciu całego ciała, pobudzaniu krążenia za
pomocą stosowanych naprzemiennie zimnych i ciepłych natrysków, unikaniu ucisku oraz
nadmiernego przechłodzenia i przegrzania. Skóra powinna mieć ponadto swobodny kontakt ze
świeżym powietrzem.
Do często występujących chorób skórnych należy między innymi ropne zapalenie skóry. Jest
ono wywoływane przez bakterie należące do gronkowców i paciorkowców. Powszechnie
występują ponadto grzybice, łupież oraz łuszczyca, której przyczyna jest, jak dotąd,
nieokreślona. Do chorób alergicznych skóry należą między innymi wypryski oraz pokrzywki.
Wielu ludzi dotykają takie dolegliwości jak trądzik, zaskórniaki oraz czopy łojowo-rogowe.
Skóra może być ponadto zaatakowana przez nowotwór. Często występującymi pasożytami skóry
są wesz ludzka i świerzbowiec.
Budowa i funkcje skóry. Choroby skóry.
Skóra jest to powłoka, która okrywa ciało każdego człowieka. Powierzchnia skóry u dorosłego
człowieka wynosi około 2 m2. Jej grubość jest zróżnicowana. Cieńsze warstwy występują w tych
miejscach, które są mniej narażone na otarcia i urazy mechaniczne. Grubsze warstwy występują
tam, gdzie takie zagrożenie jest większe.
Budowa skóry:
Skóra składa się z trzech podstawowych warstw- naskórka (epidermis), skóry właściwej (dermis)
oraz tkanki podskórnej.
R E K L A M A czytaj dalej ↓
Naskórek:- jest to zewnętrzna warstwa, która zbudowana jest z wielowarstwowego nabłonka
płaskiego. Jego powierzchniowa warstwa składa się ze zrogowaciałych komórek, które zawierają
keratynę. Służy on głównie do ochrony przed bodźcami mechanicznymi i działaniem czynników
chemicznych. Najgłębiej znajduje się warstwa rozrodcza, która posiada zdolność do
intensywnego podziału komórek. Wytwarzane nowe grupy komórek zastępują złuszczającą się
warstwę rogową. Prawidłowo przebiegający proces rogowacenia i złuszczania się obumarłych
komórek nazywany jest ortokeratozą. Jeśli dochodzi do zbyt dużego rogowacenia- wtedy
mówimy o hyperkeratozie. Możemy wyróżnić jeszcze dyskeratozę- czyli niewłaściwe
rogowacenie nawet pojedynczych komórek oraz parakeratozę- nieprawidłowe przekształcenia.
W warstwie tej umieszczone są także komórki, których rolą jest wytwarzanie pigmentu zwanego
melaniną. To właśnie on nadaje barwę włosom i skórze. Pod wpływem zwiększonej ilości
promieni nadfioletowych ilość melaniny ulega zwiększeniu (co daje efekt opalenizny). Przy
nadmiernym i zbyt intensywnym opalaniu może jednak dojść do uszkodzenia głębszych warstw
skóry.
Skóra właściwa- jest to środkowa warstwa skóry o grubości od 1 do 3 mm. Zbudowana jest ona
przede wszystkim z włókien tkanki łącznej. Posiada ona włókna włókniste i klejodajne. Dzięki
temu skóra jest odporna na ucisk i rozciąganie. Ponadto skóra właściwa jest bardzo mocno
unaczyniona i unerwiona. Osadzone są na niej wytwory nabłonkowe naskórka- włosy, gruczoły
łojowe, gruczoły potowe. Znajdują się tam także ciałka zmysłowe ( ciałko dotyku, zimna, ucisku,
gorąca). w skórze właściwej występują różne rodzaje komórek- takich jak fibrocyty, histocyny,
komórki tuczne, komórki barwnikowe (melanofory, chromatofory).
Tkanka podskórna- to najgłębiej położona warstwa skóry, która podobnie jak skóra właściwa
zbudowana jest z tkanki łącznej. Jest ona mocno unaczyniona i unerwiona. W tkance podskórnej
znajdują się liczne grupy komórek tłuszczowych, które tworzą podściółkę tłuszczową. Stanowi
ona zapas materiału energetycznego, który jest wykorzystywany w zależności od
zapotrzebowania. Tworzy także osłonę przed działaniami mechanicznymi. Zapewnia ponadto
izolację cieplną dla organizmu. W tkance podskórnej umieszczone są zakończenia nerwów (tzw.
ciałka Vater- Paciniego), które pełnią funkcję czucia głębokiego.
Wytwory naskórka:

Włosy- mają one postać giętkich i elastycznych włókien rogowych. Część włosa, która
znajduje się pod skórą to trzon włosa. Pozostała część tkwiąca w skórze właściwejnazywana jest korzeniem włosa (cebulka włosa). Korzeń osadzony jest w tzw. torebkach
włosowych. Na włosie można wyróżnić istotę: rdzenna ( tworzą ją osiowe pasma
komórkowe), korową (budują ją wrzecionowate, zupełnie zrogowaciałe komórki, to tu
znajduje się specjalny barwnik decydujący o skórze włosów; siwienie włosa jest
uzależnione od zwiększonej ilości powietrza w istocie rdzennej), powłokową (utworzona
jest z płaskich, rogowaciejących nabłonkowych komórek). Pierwotnie u człowieka włosy
pełniły funkcję ochronną przed utratą ciepła. Obecnie występują na głowie, w okolicach
pachowych i narządów rozrodczych. W pozostałych częściach ciała występuje owłosienie
szczątkowe.

Paznokcie- są to zrogowaciałe blaszki pełniące funkcje ochronne wobec opuszków
palców. Ich rola wiąże się z dotykiem.. Prawidłowo wykształcony paznokieć ma różowe
zabarwienie oraz gładką, lekko wypukłą powierzchnię.
Gruczoły potowe- to gruczoły, które mają cewkowaty kształt (długie, poskręcane
gruczoły, ostatni odcinek ma postać kłębka). Rozlokowane są między skórą właściwą a
tkanką podskórną. Mają one charakter gruczołów: merokrynowych ( w procesie
wydzielania komórka nie ulega zmianom ani uszkodzeniom; są rozmieszczone na całej
powierzchni ciała) albo apokrynowe (w tym przypadku wydzielina jest magazynowana w
części szczytowej komórki- ta zostaje oderwana i wydostaje się przez odcinek
wydzielniczy; występują w obrębie pach, odbytu i sromu). U dorosłego człowieka liczba
gruczołów potowych sięga 2 mln. Największe skupiska występują w podeszwach, na
dłoniach, pod pachami. Pot jest to bezbarwna, przezroczysta ciecz. W skład potu
wchodzi: woda (98%), chlorek sodu (0,8%), sole amonowe, aminokwasy, indykan,
glukoza, mocznik, kwas moczowy oraz kwasy tłuszczowe. Gruczoły potowe podlegają
układowi współczulnemu. Włókna pozazwojowe, które dochodzą do gruczołów
potowych są jednak cholinergiczne. Powoduje to, że większe ilości potu są wydzielane
pod wpływem acetylocholiny i polikarpiny.


Gruczoły łojowe- to pęcherzykowate, pojedyncze lub rozgałęzione gruczoły. Występują
w okolicach włosów. Zalicza się je do gruczołów holokrynowych, ponieważ cała
zawartość komórki zostaje przekształcona w wydzielinę. Ta ma postać łoju, który służy
do natłuszczania skóry i włosów. Dzięki temu skóra staje się bardziej elastyczna,
odporniejsza na wysychanie. Usuwanie łoju z części wydzielniczych odbywa się przy
skurczach mięsni przywłośnych.. Gruczoły te wydzielają tłuszczowce, które są
związkiem cholesterolu i kwasów tłuszczowych. Wydzielina ta zabezpiecza ponadto
naskórek przed niebezpiecznymi ubytkami wody.
Receptory skóry: w skórze człowieka umieszczone są liczne, różniące się w budowie, receptory
czuciowe. Odbierają one ból, dotyk, ucisk, ciepło i zimno.
Czucie bólu- odbierane jest za pośrednictwem wolnych zakończeń nerwowych.
Rozłożone są one gęstą siecią po całej powierzchni skórnej organizmu (gęstość
receptorów wynosi od 50-200 na cm2). Występują w błonach łącznotkankowych
narządów wewnętrznych oraz w naczyniach krwionośnych. Impuls bólowy powstaje pod
wpływem silnego bodźca. Przekazywany jest on następnie do ośrodkowego układu
nerwowego i to właśnie tam powstaje wrażenie bólu. Jeśli ból jest mocny to zostaje
szybko i prawidłowo zlokalizowany. Jeśli jednak impulsy bólowe są słabsze- to czucie
bólu zostanie wywołane po upływie kilku sekund. Bywa jednak i tak, że ból zostaje
błędnie umiejscowiony. Pamiętać także należy o możliwości promieniowania bólu.
Wówczas jest on odczuwany na większej przestrzeni ciała.


Czucie dotyku i ucisku (receptor dotykowy zwany jest ciałkiem Meissnera, a uciskowyto ciałka Vater- Paciniego) - czucie dotyku odbierane jest przez mechanoreceptory.
Zalicza się do nich receptory koszyczkowe (występują w okolicach cebulki włosowej)
oraz ciałka dotykowe (które znajdują się pod kolczastą warstwą naskórka). Odbierane są
w ten sposób bodźce z tych części ciała, które nie są owłosione.

Czucie zimna i ciepła (Ciałko Krausego i ciałko Ruffiniego) ; Człowiek ma zdolność do
rejestrowania uczucia zimna bądź ciepła dzięki termoreceptorom. Ciałka Krausego
występują bliżej powierzchni skóry (do 0,18 mm). Jest ich zdecydowanie więcej niż
ciałek ciepła. Ciałka Ruffiniego znajdują się w głębszych partiach skóry ( na głębokości
0,3 mm).
Funkcje skóry:

jest elastyczna i dzięki temu chroni organizm przed urazami mechanicznymi,
chemicznymi i termicznymi;


wydziela różnego rodzaju substancje: łój, śluz i pot;
bierze udział w wymianie gazowej, choć w niewielkim stopniu;

reguluje gospodarkę wodną i mineralną organizmu;

utrzymuje stałą temperaturę ciała;
odbiera informacje ze środowiska zewnętrznego- zakończenia nerwowe w skórze
rozpoznają różne rodzaje odczuć (np. ucisk, zmiany temperatury)

Choroby skórne:
Są to choroby, które występują na skórze ciała oraz w gruczołach łojowych, potowych,
włosach i paznokciach.

Do najczęstszych chorób należą choroby ropne ( różnego typu ropnie, liszajec), grzybice
skóry, choroby pasożytnicze ( świerzb, wszawica), choroby alergiczne.


Skóra jest także narażona na wszelkiego rodzaju uszkodzenia mechaniczne (otarcia,
sińce, rany), termiczne (odmrożenia, oparzenia, odparzenia), , uszkodzenia popromienne.
Choroby skóry uzależnione są także od rodzaju wykonywanej pracy (choroby
zawodowe). Chodzi tu szczególnie o zawody, w których ludzie są narażeni na działanie
związków toksycznych.


Występują także nowotwory łagodne skóry, stany przedrukowe, nowotwory złośliwe.
Przykładowe choroby skóry:
1. Grzybica drobnozarodnikowa- to zakaźny typ grzybicy, który dotyczy skóry głowy owłosionej
i gładkiej. Objawy to przede wszystkim pojawiające się na skórze głowy owłosionej ogniska o
nasilonych cechach stanu zapalnego. Na skórze gładkiej występują zapalne, o okrągłym kształcie
ogniska zapalne. Rozpoznanie opiera się na badaniu lampą Wooda.
2. Grzybica międzypalcowa- częsta postać zapalenia skóry o podłożu grzybiczym. Powodują ją
najczęściej grzyby z rodzaju Trichophyton albo Epidermophyton. Pojawiają się pęcherzyki, które
pękają i wydzielają specyficzną wydzielinę. Objawom towarzyszy silny świąd.
3. Grzybica paznokci- dotyczy paznokci pojedynczych lub licznych. Wywołują ją grzyby z
rodzaju Trichophyton, Candida, Epidermophyton. W chorobie tej głównymi objawami jest
zmiana barwy paznokci. Przyjmują one kolor żółtawy albo brunatnawy. Stają się przy tym
łamliwe, pobruzdowane, łatwo się kruszą.
4. Łupież różowy Giberta- jest to choroba skóry, której etiologia nie jest znana. Charakteryzuje
się występowaniem różowych lub żółtawych plam, które mają własność złuszczania się.
Występują przede wszystkim na tułowiu, szyi i kończynach. Występującym plamom towarzyszy
uczucie swędzenia. W początkowym stadium choroby pojawia się plama- głównie na klatce
piersiowej. Po kilku dniach zaczynają powstawać nowe, drobne plamy. Pierwotnie są one
niewielkich rozmiarów, ale rosnąc osiągają wielkość nawet do kilku centymetrów. Leczenie
polega głównie na łagodzeniu objawów. Choroba trwa około 4 do 8 tygodni.
5. Łupież rumieniowy- choroba skóry, która wywoływana jest przez zarazki typu
Corynebacterium Minitissimum. Ten typ łupieżu to powierzchniowa infekcja, która objawia się
pod postacią dużych, kulistych plam. Mają one barwę różowo- brunatną. Złuszczają się, ale nie
wywołują uczucia swędzenia. Występują głównie w pachwinach, na udach. Dotyczy przede
wszystkim mężczyzn. Leczenie polega na stosowaniu preparatów złuszczających oraz
odkażających. Niekiedy podaje się także antybiotyk.
6. Łuszczyca- pochodzenie tej choroby jest niejasne. Jest to jednak dość częsta choroba skóry,
która ma podłoże genetyczne ( w 30% stwierdza się rodzinne i dziedziczne występowanie).
Polega ona na przyspieszonym i nieprawidłowym procesie rogowacenia. Istnieje także taka
hipoteza, która mówi, że łuszczyca jest rodzajem skazy. Pod wpływem bliżej nie określonych
bodźców daje znać o sobie. Objawy- pojawiają się ostro odgraniczone od zdrowej skóry grudki.
Są one barwy czerwonej, pokryte są przy tym biało- srebrzystymi łuskami. Pojedyncze grudki
mogą łączyć się w grupy i w ten sposób tworzyć wykwity mające różną wielkość i kształt. W
ciężkich przypadkach mogą zajmować nawet całą powierzchnie ciała. Towarzyszy temu także
punktowe krwawienie przy nawet lekkim zadrapaniu. Choroba atakuje przede wszystkim łokcie,
kolana, owłosioną skórę głowy. Nietypowymi postaciami łuszczycy są następujące formy:
łuszczyca zadawniona, wysiękowa, krostkowa, brodawkująca, stawowa. Leczenie typowych
odmian łuszczycy polega na złuszczaniu wykwitów. Stosowana jest w tym celu maść salicylowa,
kąpiele w czasie których łuski usuwane są za pomocą miękkiej szczoteczki. Stosowane są
również pasty redukujące ( typu dziegciowego czy z cygnoliną). Niektóre typy łuszczyc
pozytywnie reagują na naświetlanie. W ciężkich postaciach stosuje się leczenie tigasonem lub
lekami immunosupresyjnymi.
7. Liszajec- jest to ropna choroba skóry. Powodują ją zakażenia gronkowcowo- paciorkowe.
Rozwija się przede wszystkim w skutek różnego typu skaleczeń, zadraśnięć czy zadrapań.
Występuje najczęściej u dzieci. Dotyczy skóry rąk, twarzy, a czasem całej powierzchni skórnej.
Objawia się małymi pęcherzykami, które początkowo mają treść surowiczną- później zaś ropną.
Szybko pękają , a zasychająca wydzielina tworzy żółte, grube strupy. Leczenie polega na
usuwaniu strupów oraz smarowaniu maścią, mającą własności złuszczające.
8. Świerzb- jest to pasożytniczy typ choroby skórnej. Wywoływana jest przez świerzbowca
ludzkiego. Zakażenie następuje na drodze bezpośredniej przez kontakt z chorym albo w sposób
pośredni ( na przykład przez używanie tych samych ubrań). Objawy kliniczne świerzbu to przede
wszystkim uczucie silnego swędzenia, które nasila się nocą. Na skórze występują widoczne nory
i korytarze świerzbowca, które zakończone są wykwitem grudkowym. To właśnie w nim
znajduje się pasożyt. Występują one najczęściej na bocznej powierzchni palców, w zgięciach
łokci, w fałdach pachwin, w pępku. Atakują również skórę brzucha, pośladki. Zasadniczo skóra
głowy i szyi wolna jest od zakażenia. Leczenie polega na tym, że chora osoba stosuje maści
przeciwświerzbowe. Stosuje się ją na całą powierzchnie ciała, za wyjątkiem głowy i szyi.
Leczeniem objęte zostają wszystkie osoby, które miały kontakt z chorą osobą. konieczna jest
także ogromna dbałość o higienę ciała oraz odzieży. Wszystkie używane przedmioty powinny
zostać zdezynfekowane. Leczenie trwa przeciętnie do kilku dni.
9. Wszawica- jest to inwazja wszy oraz wszelkie zmiany skórne, które wywoływane są przez
wszy. Jest to pasożytniczy rodzaj choroby skórnej. W zależności od rodzaju pasożyta i
występowania zmian możemy wyróżnić wszawicę głowową ( wesz głowowa- Pediculus
humanus capitis) , wszawicę łonową (wesz łonowa- Phthirius pubis) oraz wszawicę odzieżową
(wesz odzieżowa- Pediculus humanus humanus). Wesz żywi się krwią ludzką, na skutek
nakłucia na skórze pojawiają się grudki, bąble. Towarzyszy temu silne uczucie swędzenia, pod
wpływem mimowolnego drapania dochodzi do przeczosów, różnego rodzaju ropnych zakażeń.
Wesz głowowa i łonowa nie uczestniczą w przenoszeniu chorób zakaźnych. Świadczą jednak o
zaniedbaniu i braku odpowiedniej higieny ciała. Najbardziej niebezpieczna jest wesz odzieżowa.
Przenosi ona szereg groźnych chorób, jak dur plamisty, dur powrotny, gorączkę okopową.
Leczenie polega najczęściej na stosowaniu środków - takich jak ocet sabadylowy, mieszanina
nafty z oliwą. Środki te nie niszczą gnid, leczenie musi być więc powtórzone po upływie ok. 10
godzin. Wszawica łonowa najczęściej przenoszona jest drogą płciową. Objawia się świądem
oraz grudkami obrzękowymi. W leczeniu wykorzystuje się maść precypitatową.
Budowa i funkcje skóry
Skóra jest bardzo ważnym i niezastąpionym narządem, okrywającym nasze ciało. Bez niej
organizm nie jest wstanie funkcjonować. Stanowi naturalną barierę dla różnych substancji, dlatego
też jest bardzo narażona na urazy, choroby i starzenie Warto zadbać o jej właściwą pielęgnację,
która zapewni nam nie tylko dobry wygląd ale i zdrowie.
Budowa
skóry
Skóra jest narządem okrywającym nasze ciało ochraniającym je przed różnego rodzaju
czynnikami. Jej powierzchnia wynosi około 1,5 – 2 metrów kwadratowych (u dorosłego
człowieka). Składa się ona z kilku warstw. Pierwsza, najbardziej zewnętrzna, to naskórek. Zawiera
on melaninę, która nadaje kolor skórze i włosom. Jest to warstwa pełniąca głównie funkcję
ochronną. Kolejna z nich o skóra właściwa, w której znajdują się m.in. nerwy, naczynia
krwionośne, gruczoły, korzenie włosów. Tam też znajdują się receptory, odbierające bodźce z
otoczenia. Najgłębiej położona jest warstwa podskórna, składająca się w dużej mierze z tłuszczu i
regulująca temperaturę naszego ciała.
Funkcje
skóry
Przede wszystkim skóra pełni funkcję ochronną. Jest barierą, która broni przed wnikaniem
nieodpowiednich substancji do organizmu. Kiedy np. skaleczymy się lub odniesiemy większe
rany, drobnoustrojom łatwiej jest wniknąć w nasze ciało. W skórze umieszczone są receptory,
które odbierają bodźce z zewnątrz, takie jak uczucie bólu, ciepła itd. Dzięki temu wiemy jak
zareagować w konkretnych sytuacjach. Poza tym odgrywa ogromną rolę w procesie termoregulacji
– pozwala nam utrzymać odpowiednią temperaturę ciała. Ma także swój udział w gospodarce
wodno – elektrolitowe, poprzez gruczoły, oraz w pewnych reakcjach odpornościowych.
Choroby
skóry
Nasza skóra bardzo często narażona jest na działanie niekorzystnych czynników. Mróz, wiatr,
suche powietrze – wszystko to sprawia, że jest szorstka i sucha. Takie problemy można
likwidować za pomocą odpowiedniej pielęgnacji – natłuszczania, nawilżania i ochrony np. przez
noszenie rękawiczek. Często nasza skóra cierpi z powodu alergii np. atopowego zapalenia skóry.
W takiej sytuacji należy z pomocą specjalisty odnaleźć alergen, czyli czynnik uczulający i
spróbować wyeliminować go z otoczenia, a także zastosować leczenie wspomagające. Wśród
chorób skóry wymieniać można m.in. nowotwór, łuszczycę, egzemę. Nierzadko zdarza się nam
ulec wypadkom, w wyniku których zniszczona zostaje właśnie skóra. Są to oparzenia różnego
stopnia, rany, skaleczenia, odmrożenia. Warto dbać o to, aby nie narażać skóry na
niebezpieczeństwo, ponieważ to właśnie ona ma za zadanie chronić nasze zdrowie. Kiedy jednak
dojdzie do jej uszkodzenia pamiętajmy o właściwym odkażeniu rany i założeniu opatru...
Plik z chomika:
bgosik
Inne pliki z tego folderu:


Skóra i wytwory skóry f.pdf (10744 KB)
BUDOWA SKÓRY - INFORMACJE OGÓLNE 1.ppt (1851 KB)
 Funkcje skóry.doc (384 KB)
 poster_rys2_budowa_skory.JPG (38 KB)

poster_rys_budowa_skory.JPG (56 KB)
Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin





Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dział Pomocy
Opinie


Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Copyright © 2012 Chomikuj.pl
homeostaza