Polityka makroekonomiczna i stałe kursy walutowe.

Polityka makroekonomiczna
i stałe kursy walutowe.
Stałe kursy walutowe i podaż pieniądza;
Polityka pieniężna i fiskalna przy stałych
kursach walutowych;
Ucieczka kapitału i kryzysy walutowe
Interwencja sterylizowana
Bilans banku centralnego
Aktywa
Pasywa
aktywa
płynne rezerwy
zagraniczne
banków
(rezerwy
walutowe)
aktywa krajowe gotówka w obiegu
(papiery
wartościowe i
udzielone bankom
kredyty)
Aktywa i pasywa BC i podaż pieniądza
Kupno aktywów jest płacone przelewem
BC lub gotówką, co zwiększa rezerwy
banków lub gotówkę w obiegu i wobec
tego podaż pieniądza krajowego rośnie.
Sprzedaż aktywów jest płacona
przelewem na rzecz BC, co zmniejsza
rezerwy banków lub płacone gotówką co
zmniejsza gotówkę w obiegu, wobec tego
podaż pieniądza krajowego maleje.
Interwencja na rynku walutowym i
zasób pieniądza
 M0 =  F*Z +  AK
jeśli  F*Z > 0 zaś  AK = 0 to:
 M0 =  F*Z
M =  M0
Stałe kursy walutowe i interwencje BC
sterylizacja:
jeśli np.:  F*Z > 0 zaś  AK = -  F*Z
to  M0 = 0
Równowaga na rynku aktywów i stałe
kursy walutowe
Rynek jest w równowadze jeśli spełniony
jest parytet stóp procentowych:
i = i* + E0 / E
przy stałych kursach E0 / E = 0
a więc; i= i*
Bank Centralny musi dostosować ilość
pieniądza tak, by stopa i = i*:
MS / P = L (i*, Y)
Równowaga na rynku aktywów i stałe
kursy walutowe cd.
Jeśli np.: rośnie Y powodując wzrost
popytu na pieniądz, co wywołuje wzrost r i
wzrost presji na aprecjację kursu e;
Bank musi interweniować kupując aktywa
zagraniczne, co zwiększa podaż M i obniża
r
Polityka fiskalna w systemie stałych
kursów walutowych
i
LM1
LM2
2
i*
1
3
BP
IS1
Y1
YP
IS2
Y
1: Y < YP : G   2: Y  i   napływ kapitału ( Bb> 0) 
zgodnie z parytetem stóp procentowych presja na E   BC musi
interweniować kupuje dewizy  M   LM1  LM2 ( i  BP Y )
 3 (Y = YP) Polityka fiskalna bardzo skuteczna.
Polityka pieniężna przy stałych kursach
walutowych
LM1
i
i*
LM2
1
BP
IS
Y1
YP
Y
1 (Y1 < YP)  M   i  (i < i*)  zgodnie z parytetem stóp
procentowych odpływ kapitału i jednocześnie BP < 0  presja na E
  BC musi interweniować (sprzedaje dewizy)  M   powrót do
1. Polityka pieniężna nieskuteczna.
Polityka kursowa
i
LM1
LM2
2
i*
1
3
BP
IS1
Y1
YP
IS2
Y
1: Y1 < YP : E   IS1  IS2  napływ kapitału i BP > 0  presja na
E   interwencja BC (skup dewiz)  M  (LM1  LM2  3.
Polityka kursowa skuteczna w krótkim okresie.
Zmiana oczekiwań kursowych
i
LM2
LM1
2
1
i*
BP2
BP1
IS
YP
Y
Zmiana oczekiwań: E01 < E02 : oczekiwana deprecjacja zgodnie z
parytetem stóp procentowych powoduje: BP1  BP2  2: deficyt BP
(równowaga wewnętrzna nadal w 1)  BC interweniuje (sprzedaż
dewiz)  M  (LM1  LM2)  2 ( i , Y  )
Kryzysy finansowe i ucieczka kapitału.
W sytuacji, gdy BC nie ma dostatecznych
zasobów rezerw walutowych by utrzymać stały
kurs walutowy następuje kryzys walutowy;
Inwestorzy mogą oczekiwać, że utrzymanie
kursu jest niemożliwe i oczekują dewaluacji;
Oczekiwania wynikają najczęściej z
nadmiernie ekspansywnej polityki rządowej
(fiskalnej) oraz wadliwości krajowego systemu
gospodarczego (np.. słabości sektora
finansowego )
Kryzysy finansowe i ucieczka kapitału
cd.
Następuje wzmożona ucieczka od aktywów
krajowych, wymiana ich na zagraniczne i
szybsza utrata reszty rezerw;
Ucieczka kapitału ogranicza popyt
krajowy;
BC ogranicza podaż pieniądza chcąc
podnieść dochodowość aktywów krajowych
W rezultacie wysoka stopa procentowa,
niższy popyt krajowy powoduje spadek
produkcji i wzrost bezrobocia
Długookresowe efekty polityki fiskalnej
Jeśli polityka fiskalna spowodowała wzrost
produktu ponad poziom potencjalny płace
i ceny w dłuższym okresie rosną.
Wzrost poziomu cen obniża realny kurs
walutowy Q = E P*/P (nominalny kurs
stały): NX maleje obniżając popyt co
zmniejsza produkcję (linia IS „cofa się”)
aż osiągnie ona poziom potencjalny.
Długookresowe efekty polityki fiskalnej
cd.
Wzrost cen zmniejsza realną podaż
pieniądza M/P (linia LM „cofa się”).
Ponieważ wzrost cen jest proporcjonalny
do wzrostu M realna podaż pieniądza
wraca do poziomu wyjściowego.
W rezultacie produkt stabilizuje się na
poziomie potencjalnym zaś realny zasób
pieniądza na poziomie wyjściowym; kurs
nominalny stały ale realny obniżył się
wskutek wzrostu cen krajowych ( EP*/P)
Długookresowe skutki polityki kursowej
W przypadku dewaluacji jeśli wzrost
produktu jest większy od potencjalnego
następuje wzrost cen proporcjonalny do
dewaluacji, co całkowicie niweluje jej skutki
(IS, LM wracają do pozycji wyjściowych);
produkt na poziomie potencjalnym; kurs
nominalny wyższy zgodnie z dewaluacją
nominalną ale realny eP*/P wraca do
poziomu wyjściowego wskutek wzrostu cen
krajowych.
Kursy stałe i niedoskonała
substytucyjność aktywów
Jeśli aktywa krajowe są bardziej ryzykowne,
wówczas:
i = i *+  E0/E + 
 - premia za ryzyko
przy czym, premia zależy dodatnio od zasobu
obligacji krajowych B minus obligacje w
posiadaniu BC = AK
 =  (B – AK)
W tej sytuacji krótkookresowa polityka
pieniężna może być w pewnym zakresie
skuteczna
Niedoskonałą substytucyjność
aktywów i interwencja sterylizowana
wzrost oczekiwań deprecjacji -> odpływ
kapitału -> presja na wzrost E -> BC
sprzedaje dewizy -> spadek M ->wzrost r
spadek Y -> aby temu przeciwdziałać BC
sterylizuje kupując aktywa krajowe, a
więc AK rośnie a także rośnie M -> powrót
M do wyjściowego poziomu, a co za tym
idzie także r spada i wraca do
pierwotnego poziomu : interwencja
sterylizowana skuteczna.
(i = i *+  E0/E + )
Podsumowanie systemu stałych kursów
walutowych.
Zmiany w bilansie BC odzwierciedlają
zmiany podaży pieniądza: zakup
krajowych lub zagranicznych aktywów
zwiększa podaż pieniądza i odwrotnie.
W przypadku, gdy oczekuje się stałego
kursu E: stopy dochodowości aktywów
krajowych równają się zagranicznym
(przy założeniu doskonałej ich
substytucyjności.
Polityka pieniężna jest nieskuteczna i nie ma
wpływu na produkcję i zatrudnienie.
Polityka fiskalna jest skuteczna w krótkim
okresie i to bardziej niż w gospodarce
zamkniętej.
Skuteczna jest w krótkim okresie także
polityka kursowa.
W długim okresie żadna polityka nie jest w
stanie powiększyć na trwale produkcji ponad
poziom potencjalny.
Kryzys walutowy pojawia się, kiedy BC
nie ma dostatecznych rezerw walutowych
dla utrzymania stałego kursu walutowego
na istniejącym poziomie.
Ucieczka kapitału występuje w sytuacji,
kiedy inwestorzy przewidują, że BC nie
będzie w stanie utrzymać stałego kursu na
istniejącym poziomie. Kryzysy mogą
występować jako rezultat samo
spełniających się oczekiwań.
Krajowe i zagraniczne aktywa mogą nie
być doskonałymi substytutami, co
umożliwia pewien zakres swobody
krótkookresowej polityki pieniężnej w
systemie stałych lub względnie stałych
kursów walutowych.